D’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet kanne de
bekkerij al va wieds zieë. Ze junt langs de wei
mit ’t peëd. ’t Winkt mit d’r sjtats.
‘Has te ’t jezieë Amerigo. Dat peëd bejrust ós. ’t
Zal óch wal de Sjwatse Piete jezieë han.’
D’r Tsinterkloas winkt noa ’t peëd. Heë lieët d’r
Amerigo sjtóppe.
‘Zien iech dat jód? Kiek ins Sjwatse Piet. De
duur sjteet óp.’
D’r Sjwatse Piet trukt ziech de sjouwere óp. Heë
wees nit wat e d’rva mós vinge. Ze lofe wieër. Bij
de bekkerij sjtiegt d’r Tsinterkloas aaf.
‘De sjwatse Piete zalle besjeftiegd zieë.’
‘Joa Tsinterkloas. Ze zunt besjeftiegd mit meël,
aier, milch pakke
en da mar bakke
ao, jet bin iech verjaese
angesj kanne vier ’t nit aese
de kroede vuur de print
in d’r baad van d’r Tsint’
‘Iech jon mar ins kieke.’
D’r Tsinterkloas jeet eri. D’r Sjwatse Piet bringt
d’r Amerigo noa de sjuur. Heë maat d’r zaal en
de tuejele los. D’r Tsinterkloas sjteet in de bek-
