mieë. Dierek valle ze miech aaf.’
‘Da bis te ing mölle oane wieke. Dat jeet nit.
Drieëne ieve, Piet. Meël male.’
Ze lofe wieër. Óngertusje ruft d’r inne Sjwatse
Piet: Meël male. Meël male.’ D’r angere Sjwatse
Piet kuumt. Heë leuft hinger ‘m aa. Zieng erm
drieëne, mar nit zoeë flot mieë.
’t Doert nit lang mieë. De bekkerij is kótbij. Ze
losse de erm zakke.
D’r inne Piet zuet noen óch.
‘Indlieg zunt vier doa. Noen kanne vier printe
bakke.’
‘Losse vier ieëtsjt mar ins kieke of vier jenóg
meël hant,’ zeët d’r angere Piet.
‘Joa aier zien iech.’
‘En iech milch.’
‘Da hant vier al aier en milch. Noen nog ’t meël.’
D’r angere Sjwatse Piet drieënt ziech ins rónk.
‘En dat zien iech nit.’
‘Waad iech zien inne zak.’
D’r inne Sjwatse Piet huft d’r zak op.
‘Deë is leëg.’
‘Kiek ins jód. Misjien zitst nog jet dri.’
Tsezame kieke ze in d’r zak. Doa zitst nog mar e
