De Sjwatse Piete vare óp d’r fiets noa de mölle.
D’r inne fietst en d’r angere zitst hingerdróp.
Deë hat sjpas.
‘Wat is fietse doch sjun. ’
‘Dat kan iech miech jód vuursjtelle. Doe broechs
nit tse treëne.’
D’r Sjwatse Piet hingerdróp vingt aa tse zinge.
‘Sjpring mar hingerdróp. Sjpring mar hinger-
dróp!’
‘Piet zits sjtil. Zoeë kan iech nit fietse.’
Mar d’r Sjwatse Piet bliet zinge. Noen nog heller.
‘Wen iech mieng fietsbel sjel!’
‘Piet sjei oes, angesj jees te mar tse vós.’
Heë winkt noen bij ’t zinge mit de erm.
‘Heë moeët doe joa lofe mit de fiets an de hank.’
Ze valle bauw mit d’r fiets um.
‘Piet, wen vier valle, kanne vier jee meël mieë
hoale.’
Heë sjpringt van d’r fiets en rent e sjtuk mit
drieënende erm.
