Lies
Jraad óp tsiet is e tseruk oes ’t zude. D’r moaler, zoeëwie ze hem neume in d’r trengel. Uvverwinktere en werm tseruk vuur ’t vrugjoarfes, d’r Vasteloavend. Alling vilt dat vrug dis joar. Doarum kunt e nit wie angesj ing waech ieëder, mar óp d’r zamsdieg. Jraad óp tsiet. De vuurvräud hat e losse lofe. ‘D’r moaler is werm doa,’ ruft d’r noaberman.
Sjterk
Ze hoale ’t jraad. De tswai breur. Vasteloavend vilt vrug dis joar. En zie zunt jet sjpieë. Mar ze hoale ’t jraad. Ing waech vuur de vasteloavend rónk d’r kuchedusj. Um tse besjpraeche wat ze dunt mit d’r óptsóg. Wie junt ze als aintseljenger? ’t Jroeës sjtuk papier likt veëdieg óp d’r dusj. D’r Allewies zetst de flesj mit de tswai jleës-jer midde dróp. Doa vange ze mit aa.
FesIII
Heë sjpatseert in ’t tsimmer rónk d’r dusj. Mit de nui sjong aa. Al ing sjtond is d’r Joeëhan veëdieg. In d’r betste sjtaat. Heë hat ziech in d’r sjpeiel jód bekaeke. Vingt dat de piefe jet lank zunt, mar ’t Lieza zeët, dat e doa jód mit kan joa. ’t Is sjtil in ’t tsimmer. Me kan d’r nui van de sjong hure. Ze kraache jet. De tsiet kruuft verbij. ’t Lieza kunt óch eri. Sjiek. Sjtroalend.
FesII
D’r Joeëhan bekiekt ziech ins ’t Lies. Heë sjteet midde in ’t tsimmer. D’r dusj an zie jesjaove. ‘Is deë antsóg nit jód vuur ’t fes?’ ‘Joa, doa kans te mit joa. Evver de sjong. Die passe nit. Jing broenge. Sjwatse hure doabij.
Fes
An duur likt d’r krisboom óp d’r sjtoep. D’r Wiel bekiekt ’t ziech ins va hinge de vinster. Hu weëde de beum ópjehold. ’t Is vruuskaod. Ing sjtroalende zon an inne bloa himmel. ’t Bertie kunt neëver ‘m sjtoa. ‘Wat bis te diech an ’t bekieke? D’r boom?’ ‘Deë hat zieng tsiet jehad. Nae, de kloar loeët. Dat kluresjpel. Dat is van langere doer.’ ‘Is wal nit ummer tse zieë, Wiel. Zicher de letste tsiet mit al deë reën.’
Kroeëne
Bij d’r Kep hant ze ziech werm verzammeld. D’r Melt, d’r Balt. D’r Sjteer kunt als letste eri. ‘Iech bring ’t lit en noen kanne vier aavange.’ Joa ’t is al ing tsiet jeleie, dat ze langs de hoezer jónge. Um ‘t Dreikönnegke lid tse zinge.
Veer-sje
Dis joar zunt ’t Marij en ’t Sietske mit hön kinke Ingel bij de eldere van ’t Marij. Vuur ’t Marij ’t krishoes mit al die erinneroenge. De famillieë truft ziech. Ze vertselle jesjiechten. ’t Marij loestert mit sjpas. ’t Ingel zitst bij ’t Sietske óp d’r sjoeës. Het zingt e krislidje vuur hön kinke.
Sjtad
De waech vuur krismes. Inne tejater oavend. Zoeë vertrouwd noa al die joare. ’t Is bauw krismes. Zoeë wie ze ’t zage, de artieste, de moezieker. E deep konzeët va wöad, moeziek en bilder. Nimt diech mit i jister, i hu.
Boom
Óp waeg noa ’t Traut en d’r Harie. Zoeë vertrouwd. Sjrit vuur sjrit. Van al jans jet joare. D’r pap mit zieng famillieë. D’r sjrit jet troajer. De klingkinger sjprietsiejer. Lofe e sjtuk vuuroes. Noa de krisbeum. ’t Oeszukke mit de jedanke an wat dri tse hange kunt. Vuural de krens-jer.
Tswaide keëts
’t Is inne daag mit ing kloar loeët. Sjtrak blauw. Tusje al die reëndaag durch. Vöal lu zunt óp de bee. Vus-je vuur vus-je lofe ze tusje de kröam. Mit krismanmutsje óp d’r kop. Lempjer junt oes en aa.
Heem
An d’r dusj zitse en eroes kieke. Werm ins inne reëne zóndieg. Jries loeët. Naas de sjting. Bleer kleëve vas. Lestieg um tse kere. E inkel blad hingt nog an inne sjtroech. Waad óp d’r wink.
Sjproach
Al vrug in d’r mitwochmörje zunt ze óngerweëgs. ’t Lieza en d’r Joeëhan lofe je-ermd noa de sjoeël va vruier. D’r weëlpas i jen heng. Wen ze langs d’r hoarsjniejer kome, kunt jraad d’r Fred eroes. Heë kiekt noa de pes. ‘Wist uur werm uur jut weële?’ ‘Ao joa,’ zeët d’r Joeëhan. ‘En darf iech wisse wem?’ ‘Dat losse vier in ’t weëlhöksje zieë.’
Böltje
D’r Wiel leëst in alle rouw de tsiedónk. Foto’s, köp. Bladzie noa bladzie. Ziet jans jet ieëleng verbij kome. ’t Jrieft ‘m aa. Lu in alle leëftsiete i depe ieëleng. In ’t letste sjtuk is jet jesjraeve uvver ’t Tsinterkloasjournaal. D’r bringer va vräud is óngerweëgs. Wie jiddes joar jeet dat nit zoeë mekkelieg.
Karoeët
De sjtroas is naas. ’t Hat jet jerend. Noen is ’t drueg. In d’r vrujje mörje sjpatseert d’r Joeëhan mit d’r hónk uvver d’r veldwaeg. An de kank likt in ’t jraas ing karoeët. Zicher van de kaar jevalle. Dat kunt jód oes. Hu is ’t jraad Tsint Martien. Heë raaft ze óp um mit tse neëme. Durch d’r reën is ze ring jesjpeuld. ’
Jeet
Jans jet joare wirke ze in de waech vuur Allerhillieje óp d’r kirkhof. De manslu va de bank. Sjoevele, sjpitte, sjnieje. ’t Moos kratse. De erinneroeng drage. En kaffieëdrinke mit kóch in ’t tsimmersje neëver de kirch. Doa zörje de vrauwlu vuur. D’r Dris hauw jet nuits. Inne brenner teëje ’t ónkroed.
Fenomeen
Ze zunt in ’t tejater. ’t Bertie en d’r Wiel. Noen werm bij d’r Herman van Veen. Jenauw óp dezelfde plaatsje wie vunnef joar jeleie. Vuur d’r Corona. Heë bejrust de lu in ’t bild van de verjange joare. Uvver de tsiet va dik vóftsieg joar. ’t Poebliekoem dat is blieve kome.
Sjien
‘Oswink sjniet,’ zeët me. D’r Hannes hat ‘m in d’r ruk, went e vertrukt. In ’t tserukkome zal e ‘t sjnieje besjtimd veule. De zon jieët ‘m e werm jeveul. Wie kaod in d’r vrujje mörje de sjproach van d’r herfs óch is. De zon neer, kluurt mit in de bleer. Ao joa, herfs, klure, zon, kauw.
Heem
De kingerbucherwaech leuft óp zie end. En de herfsvakans sjteet vuur de duur. Mörje kome ze óp bezuk. De klingkinger heem bij ’t Bertie en d’r Wiel. Dat is óch ’t motto van de kingerbucherwaech va dis joar. Heem. Dat sjteet jroeës óp de vinster van ’t bucherjesjef. ’t Bertie en d’r Wiel neëme ziech de tsiet um ’t jesjef tse bezukke.
Ummezuns
Dat hauw me bedaad in de noabersjaf. Vier dunt inne daag sjpelsjer va vruier. Hoepele, kaodsjpringe, kniete, blik-en zaklofe. Allenäu vuur de sjpas. Kluur an de noabersjaf. Dat sjteet óch óp e jroeës sjild. Óch ’t Lieza en d’r Joeëhan hauwe ziech jet bedaad. Naam van ing pop en eëtse in inne pot roane.’
Sjtroale
Bij de bank sjteet jet tse jebure. De manslu kome ee vuur ee aalofe. De manslu va de bank. In d’r jouwe antsóg. Óch de vrauwlu zunt d’rbij. Allenäu in d’r betste sjtaat. De hoare sjun jemaad. Ze zunt i-jelade vuur e fes. Doa zunt ze sjtoots óp. D’r Max hat de biend jet sjeef. Zieng vrauw, ‘t Keet trukt ze reët. D’r Lou meent dat e doa jet óp mós zage.
Rees
Zamsdiegmörje vingt d’r herfs aa. ’t Moment van d’r Jean um noa ’t zude tse vare. Tserukrees of hinrees. Dat lieët e in ’t midde. Heë neumt ’t lever d’r waeg noa ’t lit. Wen de daag hei werm lenge, vingt e hei óch werm ziene waeg. Jister in de noamiddieg hat e de kóffere jepakd.
Eëd
D’r zommer roetsjt in d’r herfs. ’t Weer is drueg. De temperatoer nog zommerlieg. Doarum kanne ze dis joar werm ins óp d’r fiets joa. Dat dunt ze ’t lifste. ’t Bertie en d’r Wiel óngerweëgs noa ’t koensdörp. De fietse zetse ze teëje ’t hek vuur ’t ieëtsjte hoes. In d’r vuurjaad likt e bild van e miensj.
Vluejel
Da doch nog ing werm zonnieje waech. In d’r sjtats van d’r zommer. ’t Kunt jód oes. En wie. Jraad bij ’t weie-fes. Ejentlieg hant ze nog ummer jeluk jehad. Jód weer bij ’t dörpsfes. Mar noadat ’t weer de letste tswai monde teëje vool, woar me bang dat ’t in d’r tseptember óch zoeë zouw zieë.
Welt
Dat is doch e jroeës moment vuur d’r Wiel. Doa kunt e aalofe. Óch inne Wiel. Va lang jeleie. Mieë wie vóftsieg joar. Al die tsiet nit mieë jezieë. Tsezame óppen sjoeël. D’r Wiel is hei blieve woeëne. Hat jewirkd óp de sjoeël noa zie hats. D’r angere hat die jezoeëd. Sjtiejet in d’r vliejer.
