tseptember II
Ing inkel druup zouw hu valle. Zoeëvöal reën kanne ze wal aa. ’t Bertie en d’r Wiel junt alwerm óp d’r fiets. Noa ’t koensdörp. Dat dunt ze al jet joare. Óp d’r dulper noa d’r herfs. An d’r i-jank kanne ze ’t al zieë. Óp drei sjilder zunt wöad mit piele jemoald.
‘Jister, hu en mörje’. Doa jeet ’t dis joar uvver. D’r Wiel leëst ’t hel óp.
‘Iech jeleuf Bertie va jister wisse vier al jenóg. Zalle vier d’r waeg va hu en mörje neëme?’
‘Zicher, Wiel.’
Ze zetse de fietse teëje ’t hek bij ’t ieëtsjte hoes. In d’r jaad sjteet ing tent mit allenäu zaachens oes vruier tsiete. In d’r vuurjaad zitst inne miensj i ‘ne sjokkelsjtool. Heë is al jet auwer. Leëst vuur oes e bóch. ‘Oeëts’ sjteet i jode lettere dróp. ’t Bertie jrust d’r miensj.
‘De jouw auw tsiet.’
Ze lofe durch. Inne sjpatseerjank durch hu noa mörje. Bij ’t nieëkste hoes zinge ing vrauw en inne man. Mit jietaarmoeziek. Hön lid sjprikt van: ‘’t kan zoeë mar angesj zieë.’ Die zin hant ze óp e jroeës sjild jesjraeve mit plaatsj vuur nog mieë wöad. Kinger moale fiejoëre en sjrieve lettere óp hön eje aad en wies dróp.
‘’t ‘Kan zoeë mar angesj zieë.’
Die zin zinge de lu mit. Ummer mieë lu blieve sjtoa um mit tse doeë. An d’r sjloes van ’t lidje dele de zengere sjelpe oes, woa ze inne koptillefoon mit maache.
‘Moeziek van de zieë.’
’t Bertie en d’r Wiel lofe durch. Óch zie hure de zieë. Natuurlieche noeëte. Um óp tse drieve. Dat is wat ze an d’r sjloes va d’r daag óch mit noa heem neëme. Vuur de klingkinger. Va hu noa mörje.
Óp d’r fiets zinge ze: ‘’t Kan angesj zieë.’
