(Vesper Streefkerk, 10 jaar)

Deel 30 – sjtere-kieke

Bij d’r opa weëd óp de vinster jeklopd. Heë kiekt eroes. Ziet ’t Aimée. Het hat de heng boave de oge. Um zoeë besser eri tse kanne kieke.
‘Opa,’ ruft ‘t.
Heë leuft noa de vinster. Huft de jardieng óp en laacht.
‘Sjteersje.’
Jeet noa d’r jank um de duur óp tse maache. Doa huet e dat óp de duur jeklopd weëd. Heë bukt ziech. Maat vuurzichtieg de duur óp. Bejint tse zinge.
‘Doa weëd óp de duur jeklopd.’
’t Anela sjteet vuur de duur. D’r opa sjpreit de erm
‘Mie eugs-je, koom eri,’
Tsezame junt ze eri. ’t Anela en ’t Aimée. De mam kunt hinger ze aa. Die zingt ’t lidje mit.
‘Doa weëd óp de duur jeklopd.’
’t Is mitwochmiddieg. Da kome ze jemindlieg mit de mam óp bezuk bij d’r opa. Ze hange de jes an d’r kapsjtok. In ’t tsimmer is ’t lekker werm. ’t Is frisj an duur en de loeët jries. Jee weer um lang an duur tse zieë. ’t Is herfs en d’r winkter kunt kótterbij. De kinger hauwe nog in d’r jaad van d’r opa wille sjpieële. Dat dunt ze jeer. Mar hu losse ze ’t mar zieë. Doabij vilt óch inne fienge sjmies. De mam hat d’r jas aajelosse.
‘Iech jon nog effe noa ’t jesjef. Jet waar hoale vuur ’t oavend-aese.’
‘Nim diech mar inne sjirm mit,’ zeët d’r opa.
‘Dat liecht miech óch.’
De mam jeet eroes.
‘Koom, kinger. Vier zetse ós an d’r dusj.’
‘Opa, kans te ós dat lidje óch liere. Doa weëd óp….’
D’r opa maat de zin aaf.
‘De duur jeklopd. Zicher lier iech uuch dat lidje. ’t Is óch bauw zoeë wied.
‘Wat opa?’
‘Wen ’t kauwer weëd en vrujjer duuster. Weë kunt da?’
’t Aimée kiekt ‘m aa en ruft: ‘D’r Tsinterkloas.’
‘Kloas,’ zeët ’t Anela zie sjwestersje noa.
Het zetst jroeëse oge óp. D’r opa zingt ’t lidje nog ins. De kinger zinge de ieëtsjte zin mit.
‘Nog e paar kier zinge en uur kant ’t lidje al. Koom vier junt an d’r dusj zitse.’
Óp d’r sjtool vuur ’t Anela lekt heë e kusse. Da kan ’t jet hoeëjer zitse um de erm óp d’r dusj tse legke.
‘Opa, zalle vier al ing tseechnoeng maache vuur d’r Tsinterkloas?’
‘E jód iedee, Aimée.’
Oes de kast pakt heë kluurpotlued en velle papier. Ze zinge ’t lidje van óp de duur kloppe.
‘Vier kenne óch nog ‘t  lidje van d’r mond.’
‘Ao joa, Sjteersje.’
Noen zinge ze ‘ziech d’r mond sjiengt durch de beum.’
’t Aimée kent de wöad nog jenauw. ’t Anela zingt lalala mit.
‘Iech jon d’r mond tseechene.’
‘Jód Sjteersje. En wen d’r mond sjiengt, wat zient vier da nog mieë?’
D’r opa wiest noa an duur. Noa de loeët.
‘Wólke,’ opa.
‘Nae, wen ’t duurster is. Wat zient vier da nog mieë? Wat zeët d’r opa teëje diech?
‘Sjteersje. Ao joa sjtere, opa.’
’t Bejint mit tseechene. Ieëtsj d’r mond mit inne boom. En óp de plaatsj die uvver is allenäu kruuts-jer. Dat zunt de sjtere. ’t Anela deed ‘m noa. Allenäu sjtrefe, kruuts en kweer.
‘Sjtere,’ ruft ‘t.
E paar moal zinge ze ’t Tsinterkloas lidje va kloppe óp  de uur. Da weëd wirklieg óp de vinster jeklopd.
‘Mama,’ ruft ’t Anela.
D’r opa maacht de duur óp. De kinger zinge ’Doa weëd óp de duur jeklopd.’
‘Wat sjun kinger. Iech zien sjtere en d’r mond.’
’t Aimée wiest noa d’r mond.
‘Kiek mam. Wat d’r mond hat.’
’t Hat e oog jetseechend in d’r mond.
‘Ao, mie Eugs-je,’ laacht d’r opa.
‘Jao, ’t Anela.’
Dat klatsjt i de heng.
De mam zets de waartaesj óp d’r zofa. Maat ze óp.
‘Kiek ins wat iech han mitjebraad? Ing tuut mit printjer.’
‘Noen weëd ’t zicher e fes. Da zörg iech vuur de sjokkelademilch.’
Zoeë weëd ’t inne middieg va zinge, tseechene, sjnuutse. ’t Tsinterkloasfes is bejonne. Wen ze noa heem junt, vingt ’t aa duuster tse weëde. Inne inkele sjteer is al tse zieë. ’t Aimée wiest d’rhin. Óch ’t Anela kiekt noa de loeët. Mit jroeëse oge.
’t Aimée pakt de mam bij de hank.
‘Mama, zunt de sjtere wied voet?’’
‘Joa wied mie kink.’
‘Mar’, zeët d’r opa. ’Uur kant e lidje zinge. Dat hure ze besjtimd.’
Ze zinge nog ins ‘ziech d’r mond sjiengt durch de beum.’
Zoeë junt ze noa heem. Winke noa d’r opa. Deë sjtikt de heng in de loeët.
‘Daag mie Sjteersje, daag mie Eugs-je.’

2025