d’r tsint en d’r piet
e fes va jónk bis aod

deel 6

 

Guus Knebel                     

 

 

 

  

 

 

‘t Rent al ing janse tsiet.

‘Opa, iech hauw nog jeer jet jesjokkeld.’

‘Iech wees ’t Sjteersje. D’r opa woar óch nog jeer jet an duur jeweë.’

‘Wen ’t rent kan d’r Tsinterkloas doch nit kome.’

‘D’r Tsinterkloas kunt ummer.’

’t Esmée tseechent nog jet vuejeltjer bij ’t pöats-je.

‘Kiek d’r Piet hat jet vuur de vuejeltjer jesjträud.’

‘Iech zien ‘t. Heë zal binnekóts óch bij diech kome sjträue.’

Het wiest noa de vinster.

‘Da mós ’t wal  nit mieë reëne.’

‘Wits te wat vier dunt. Vier zetse d’r sjong hei bij de vinster mit de tseechnoeng va diech d’rbij. En inne sjirm vuur d’r Piet.’

‘Inne sjirm opa?’

‘Joa, da weëd heë nit naas. En heë kan ‘m mitneëme vuur d’r Tsinterkloas.’

‘Oa joa, en d’r Tsinterkloas weëd óch nit naas.’

‘Zies te Sjteersje. Iech zaat ’t diech doch. D’r Tsinterkloas kunt ummer.’

D’r opa deed ziech inne sjong oes. Óch ’t Sjteersje. Ze zetse de sjong bij de vinster. De tseechnoeng hange ze tsezame mit plekbank an de vinster. An d’r kapsjtok in d’r jank hingt inne sjirm. Dem lekt d’r opa bij de sjong. In d’r jaad jeet ’t pöats-je óp.

‘Hoe-hoe!’

’t Is de mam van ’t Esmée. Ze kieke durch de vinster. ‘t Esmée klopt óp de roet. Wiest noa de tseechnoeng. De mam kunt kótterbij. Ze laacht. D’r opa maat de duur óp.

‘Koom flot eri.’

‘Joa, iech bin mar flot kome. ’t Is noen jraad drueg.’

‘Mama, vier hant d’r sjong ópjezatsd. Mit inne sjirm vuur d’r Piet. Da weëd d’r Tsint nit naas went e kunt.’

‘Dat hat uur jód jedoa. Mar noen has te waal mar inne sjong?’

‘Iech draag ‘m wal noa d’r fiets,’ zeët d’r opa.

‘Heem don iech de sjtivvele aa, mama.’

‘Da koom, da junt vier. ’t Is nog ummer drueg.’

D’r opa pakt d’r jas van ’t Esmée. Het deed ‘m aa. Da huft d’r opa ’t Esmeé óp. Zoeë lofe ze eroes. De mam maat ’t pöats-je óp.

‘Doa weëd an de duur jeklopd,’ zinge ze.

Ze kieke ziech aa en laache.

‘Doa weëd an de poats jeklopd!’

D’r opa zetst ‘m in d’r bakfiets.

‘Bis mörje.’

‘Joa, da kom iech d’r sjong hoale.’

Ze vare voet. D’r opa  kiekt ze noa en winkt. Heë maat ’t pöats-je tsouw. ‘t Piept nog ummer nit.

‘De tseechnoeng an de vinster kan d’r Piet va hei oes besjtimd zieë,’ zeët e vuur ziechzelver.

Bij de vinster bliet e sjtoa. Kiekt noa de tseechnoeng.

‘Sjträue vuur de vuejel. Iech wees ‘t, e voeëjelhuus-je. Dat zouw jet zieë. Doa-hinge bij ’t pöats-je.’

’t Vingt werm aa e bis-je tse reëne. D’r opa maat de duur óp.

‘Doa weëd an…,’ heë waad effe, ‘de duur jeklopd,’ zingt e.

 

 

 

 


 

  
 

 

 

 

 

 

 

sjirm

 

 

 

  

 

 

 

  

 

 

 

 

tseechnoenge: Annet Vincent