(Vesper Streefkerk, 10 jaar)

Deel 32 – Óp de duur kloppe

’t Anela is al vrug wakker. ’t Jeet noa ’t tsimmer van ’t Aimée.
‘Noa sjong kieke,’ fluustert ‘t.
’t Aimée maat de oge óp. Vrieft ziech durch de oge.
‘Wat?’
‘Sjong,’ zeët ’t Anela noen jet heller.
Het trukt an de dekke. ’t Aimée zetst de vus neëver ’t bed. Lekt inne vinger óp d’r mónk.
‘Ssssjt. Nit zoeë hel. Misjien is d’r Piet nog doa.’
Óp de tsieëne junt ze durch d’r jank. Ze haode ziech bij de hank vas. Vuurzichtieg de trap eraaf. Lanksaam maache ze de duur van ’t tsimmer óp. ’t Is nog duuster. ’t Aimée kniepst ’t lit aa. Da zient ze ‘t. In de sjong bij de duur zunt zeks-jer mit sjokkelade sjteersjer. Óch in die van de mam en d’r pap. Ze danse durch ’t tsimmer. ’t Anela hat ’t zeks-je al óp jemaad. Duit ziech e sjteersje in d’r mónk. De mam en d’r pap. Hant ’t óch jehoeëd. Ze kome ’t tsimmer eri. Vuur ze allenäu e zeks-je. Doa sjteet nog ee zeks-je neëver de sjong. ‘Opa’ sjteet dróp. ’t Aimée hilt t’ i de loeët.
‘D’r opa hat óch sjteersjer kraeje. Vier mósse ‘m ópbelle.’
‘Vier kanne ‘m óch dat bringe,’ zeët d’r pap.
De mam knikt ins.
‘Vier junt doch dizze  middieg jet spjatsere. Da neëme vier ’t zeks-je mit.’
Noa de mörje bótram dunt ze an d’r dusj sjpelsjer. En óngertusje weëd ’t zeks-je al jet leëjer. De mam zetst ze óp de kas.
‘Verware vier die vuur mörje.’
’t Anela trukt e zoer jezich. Mar ’t Aimée fluustert jet bij ‘m in ’t oer.
‘Misjien is d’r Piet óch nog bij d’r opa jeweë. Da krient vier doa jet.’
‘’t Anela klatsjt i de heng.
‘Piet!’
’t Middiegs junt ze ieëtsjt e sjtuk durch d’r busj. ’t Aimée hat e taes-je umhange. Doa-i zitst ’t zeks-je vuur d’r opa. Dat ruft ’t óch, wen ze bij d’r opa vuur ’t hoes sjtun.
‘Opa, vier hant jet in d’r sjong.’
Het klopt óp de vinster. ’t Anela deed dat óp de duur. Die jeet óp.
‘Wat huur iech doch allemoal? Jet in d’r sjong?’
Het pakt ’t zeks-je oes ’t taesje. ’t Brifje ‘opa’ hingt nog draa.
‘Wat zien iech? Sjokkelade sjteersjer! Koom mar flot eri. Da junt vier doa tsezame va sjnuutse.’
’t Aimée kiekt laachend noa de mam en d’r pap. Die laache óch.
Binne zetst d’r opa ’t zeks-je óp d’r dusj. ’t Anela darf ’t óp maache. Tsezame mit ’t Aimée deelt ‘t de sjteersjer oes. D’r opa vingt aa tse zinge. ‘Huet weë klopt doa….’ Wieër kome ze nit mit zinge. Want doa weëd wirklieg óp de duur jeklopd. En hel. Ze kieke ziech aa. Jinne zingt mieë. Ze haode d’r oam i. D’r opa jeet noa d’r jank. Jans vuurzichtieg leuft ’t Aimée mit. ’t Anela zetst jroeëse oge óp. Het kiekt tsezame mit de mam en d’r pap noa d’r jank. D’r opa maat de vuurduur óp. Doa sjteet e jroeës pak óp ’t sjtuupje. I-jepakd mit Tsinterkloas papier. Tsezame mit d’r opa dreëgt ’t Aimée ’t pak noa binne. E brifje is dróp jeplekd. ‘t Aimée leëst ’t vuur.
‘Dank leve Aimée, Anela, papa, mama, opa vuur de sjun tseechnoenge en de sjtere. E jesjenk vuur uuch allenäu. Dat hat uur verdeend. Zoeë blieve de sjtere kót bij uuch. Jrus. Tsint en Piet.’
’t Pak sjteet óppen eëd. ’t Anela vingt aa ’t papier d’r vanaaf tse trekke. Óch ’t Aimée deed mit. D’r dekkel maache ze tsezame mit d’r opa óp.
‘Ao,’ klinkt ’t wie oes inne mónk.
Óch de mam en d’r pap sjtaune.
‘Inne sjtere-kieker,’ ruft d’r opa.
Ze jenisse ’t bezóngere jesjenk. De vuurduur sjteet nog óp. Ze junt eroes en zinge ‘Doa weëd óp de duur jeklopd’
’t Anela wil al noa de sjtere kieke. D’r opa sjtelt d’r sjtere-kieker bij de vinster
‘Nae, mie Eugs-je. Heimit mósse vier wade bis ’t duuster is.’
Dat is noen ’t sjunne. Wie kótter bij d’r winkter,  wie flotter ’t duuster weëd. Ze maache ing sjtere tseechnoeng. ‘Dank’ sjrieft ’t Aimée dróp. Ze hange ’t an de vinster. Vuurdat ze werm noa heem junt. Kanne ze noa de sjtere kieke. D’r opa deed de jardieng bij de vinster an zie. Ee vuur ee kieke ze durch d’r sjtere-kieker.
‘Zies te Sjteersje en Eugsje,’ zeët d’r opa. ‘Noen kome de sjtere kótterbij.’
‘En mond,’ ruft ’t Anela.
‘En oma,’ fluustert ’t Aimée.
Ze jeëve ziech allenäu inne knoevel. Zoeë junt ze werm noa heem. Tsezame drage ze de does mit d’r sjtere-kieker. Ze winke noa ee. D’r opa kiekt ze noa. Vuurdat e eri jeet kiekt e eróp.
Heë fluustert: ‘Joa, iech zien diech.’

2025