d’r Noeëtekraacher
Wens te in de klankstad Kirchroa jeboare bis, weëd van diech verwaad dats te jet va moeziek in diech has. Bij miech koam jeluklieg óch moeziek oes ’t wikkelkinks-liefje. Iech hauw mie sjtimsje al jód losse hure, nog vuurdat iech als Kirchröadsjer woeët i-jesjrève. Evver wen iech óp mieng ieëtsje leëvensjoare tserukkiek, wees iech dat mit dat a-moeziekaliesj jekeëks nuus woar aa tse vange. Doch hat de moeziek ing sjun rol jesjpild in mie leëve. Alle meujlieje insjtroemente han iech als kink besjpild. Va blokfleut en mónkmonneka bis piano.
Noadat iech bij d’r ‘jietaarmeester’ van de lieëjere sjoeël de ieëtste noeëte va do-re-mi-fa-sol in ‘t köpje kroog jeduid, kank iech miech mit jód fatsoen aamelde bij ’t “Jeugdcorps Holz”. Mit blikke tromme, inne xylofoon, dikke tsiem en vaan, jónge vier als jöngs-jer van ’t vieëdel Hoots van ’t ee blikke trommekonkoer noa ’t angert. Inne auwere sjoeëlkammeraad oes de “Auw Harmonie” lieret ós ’t “roffeltje va vijf” en d’r lokmarsj óp de leëg blikke van de sjpiesfabriek Limburgia. En dat loeënet ziech. Vier jewone uvveral d’r ieëtsjte pries. Zouw dat dan vuur miech als trommesjleëjer doch nog d’r aavank weëde van ing moeziekaliesje karjeer?
Mit richtieje noeëte kroog iech ieëtsj joare doanoa tse maache wie iech mit inne kammeraad deë óch jee talent vuur moeziek hauw, jevroagd woeët um “vrijwilliger” tse weëde bij ’t W.M.C. D’r konkoer zoeëwie vier ’t ‘Wereld Muziek Concours’ i Kirchroa neumete woar in de 60 en 70-er joare nog jemuutlieg. Iech maachet deel oes van de Rodahal-kommissiejoeën woarin haupzechlieg vuursjtandsmitjelieder van moeziekveraine oes Kirchroa woare vertroane. Mieng ópjaaf als handlenger, óppaser en kaffieëzetser hauw winnieg mit de moeziek an ziech tse doeë. Mieng moeziekrol woeët ieëtsj duudlieg in ing ‘anekdote’ die iech vuur d’r radio han vertseld. Inne journaliest van de K.R.O. koam dökser in ós kommissiejoeënslokaal, woa mit de zemplieje lu die ziech doa ummer verlofete, serieus uvver moeziek en nit zoeë serieus uvver anger, mieëtstens wietsieje zaachens woeët vertseld. Zoeë woeët óch e interview mit miech vuur d’r radio jerejeld. Iech han vertseld uvver mie werk als handlenger van ’t W.M.C. in de Rodahal, zoeëwie óch ’t ring-kere van d’r konzeëtzaal, sjpieë in d’r oavend noa de oesveuroeng van d’r “Notenkraker”. Vöal haof noeëte han iech doe, al kerend bijeneeverzammeld. Sjtat die voet tse werpe, han iech die in ing tuut mit noa heem jenoame. Joare sjpieëder, wie iech dan doch nog ónverwaads óp de moezieksjoeël han jezèse, nè nit als daachdekker evvel serieus als mitjelied van ing sjpaskapel, han iech die haof noeëte nog kanne jebroeche vuur de biendoeng va “fa-kruutse” en “si-bemolle”. Ech vöal sjpas han iech in die sjpaskapel-lesse nit jehad. Wen iech nit aaf en tsouw per ónjeluk ’t pupietersje umsjtoeëset hauw ós “kófferbloazerjruupje” va trompette, tuba en sjuuftrombon jaars nuus tse laache jehad. Iech hauw vuur de trompet jekoaze, wail iech al de trom besjpild hauw bij ’t Jeugdcorps van de Hoots. Noa tswai joar les óp de moezieksjoeël, moeët iech tsouwjeëve dat iech trompet sjpillet mit d’r noadroek óp “pet”. Hauw iech mar noa mieng jedanke jeloesterd dat ’t flaich besser zouw zieë um aa tse vange bij d’r hootsjroep mit klarinet en saxofoon, umdat iech doch va jen Hoots koam.
Iech han bij de moezieksjoeël absjied jenoame mit ’t verjenuge dat iech op mieng trompet tswai lidsjer kank sjpille, nemlieg “’t Sjunste óp de welt” en “Sjtille Nacht”. Mar de jeleëjenheet woabij iech die tswai nommere hingeree kank tröate, hat ziech noeëts vuurjedoa.
Mit ’t letste insjtroement, mieng eje sjtem, hauw iech ateraaf jezieë nog ’t mieëtste succes. Vuur de jekkerij dónge vier i 2001 mit ’t vasteloavendsjruupje “ ’t Darf jinne naam han” mit aan de sjlajerparade van d’r Kirchröadsjer Vasteloavends Verain. Neëver drei richtieje moezieker woeët iech in ’t jruupje jebombardeerd als “leadzenger”. Wen iech noen de ieëtsjte sjtrofe zing, zalt uur kanne versjtoa dat iech nit vaweëje mieng sjun sjtem durch die drei noa vure woeët jesjtimmeleerd. Wat has doe doch sjun sjong Sjeng, iech zoog ze in ’t sjongssjaaf sjtoa. Óch noa tswai zanglesse woeët ’t nit besser. Vier als jruupje hant ós doe, uvveriejens mit jans vöal sjpas, aafjevónge um mar tse vertrouwe óp mieng passie en karnavalistiesje oessjtroaloeng. En dat klappet wie nog nie
Sjlieslieg han iech doch besjloase um mar hinger de moeziek aa tse jon lofe. Iech kan dan de noeëte die óppen eëd valle wal mit de vus kraache.
Loek van de Weijer
