Dets. I
D’r krismaat is al ing waech óp. D’r pap waat ummer d’rmit bis de tswaide keëts. Inne sjrit kótter óp de krismes aa. D’r rónkjank langs de kröam. ’t Kliengele, ’t jlietsere. Vus-je vuur vus-je. De tsiet um tse kieke, loestere. Aese, drinke. Heë leuft langs de kröam mit de engele en sjtere. Doa hat e de aafjelofe joare jet jejole. Durch de krisroeës bij ziech óp de vinsterbank, koam e óp ’t iedee um ins bij d’r blomme kroam tse kieke. Krisroeëze, jans jet jereid. Va jroeës bis kling. Heë jelt ze vuur de klingkinger. I kling pötjer, zilver jekluurd. En ee pötje vuur d’r zenger bij de kirchmoer. D’r pap hat ‘m al jehoeëd. Deë jrust ‘m óch ónger ’t zinge. Ze kenne ziech van al die joare. D’r pap bukt ziech. Jet muntse in d’r hód en d’rneëver de krisroeës. D’r zenger beugt en zingt: ‘Krismes blui is sjenke.’
Heë drieënt ziech um noa ’t plakkaat va dis joar óp de kirchmoer. ‘Ermmód in de welt is zörg.’
Ze knikke noa ee. I versjtendnis. ’t Iedee vuur de tswaide keëts.
Ze brent bij d’r pap heem. Mit de pötjer krisroeës wies óp de vinsterbank. Zilver sjtroalend. Zörg vuur an duur.
2025
