Farah

Deel XXXIX

In de klas zunt al jans jet engele. An ’t bord, óp de kas, benks-jer, bij d’r krissjtal. Engele in alle tsoate en moase. Foto’s, tseechnoenge, bilder. De klas inne jroeëse engele-himmel. Hu is d’r letste sjoeëldaag. De krisvakans sjteet vuur de duur. Dizze middieg viere de kinger mit de juffrauw krismes in de klas. Ze zinge lidjer. De juffrauw leëst vuur. Kinger zage jediechte óp. Alling doa felt doch nog jet. D’r Martijn sjtikt d’r vinger óp.
‘Juffrauw, doa brenne drei keëtse in d’r Adventskrans. Mósse vier nit de veerde keëts óch aasjtaeche?’
‘Joa, Martijn, doe has reët,’ zeët de juffrauw.
Ier ze nog jet zage kan, lieët ’t Sanne jet va ziech hure.
‘En juffrauw kriskrens-jer.’
Noen klinke nog mieë sjtimme.
‘Sjokkelademilch!’
De juffrauw laacht ins.
‘Kinger, noen nit allenäu tsejeliech. Ieëtsjt de veerde keëts. Losse vier ’t Lieke ins vroage. Dat hat nog nuuks jezaad. Lieke doe wits besjtimd nog jet.’
Het laacht en wiest noa de duur.
‘Wat meens te Lieke. Wat is mit de duur? Maach ze mar ins óp.’
’t Lieke jeet noa de duur. Lanksaam jeet de duur óp. Doa kunt de mama van ’t Lieke eri. Hinger heur leuft ing vrauw mit e kinke óp d’r erm. En d’rneëver inne man.
De mama van ’t Lieke wiest noa ze.
‘Dat zunt ós noaberlu. Ze woeëne al e tsiet-je hei. Koame oes e land wied voet. En vurrieje mond is e kinke bij hön jeboare.’
De juffrauw kiekt ze sjtroalend aa.
‘Wie iech dat hoeët van ’t Lieke, daat iech an ós engele. Doe han iech jevroagd of ze bij ós krismes wole viere. En noen zunt ze hei. Mit hön kinke. ’t Farah. En Farah, betseechent?’
“Jeluk,’ zage de mama en papa tsejeliech.
‘Wat inne sjunne naam,’ fluustert d’r Peter.
De juffrauw knikt.
‘Joa inne sjunne naam vuur inne engel.’
De mam van ’t Lieke jeet noa d’r jank en kunt tseruk mit ing jroeëse taesj.
‘En mit d’r engel is kome….’
Ze pakt ing tuut oes de taesj.
‘Dat zunt kris-engelsjer. Die hant de mama en papa van ’t Farah vuur uuch jebakke.
De kinger klatsje i de heng. Ze kieke vroeë. Zicher wen oes de taesj óch nog flesje mit sjokkeladamilch kome.
De juffrauw jieët d’r papa e duus-je mit sjweëjele.
‘En de veerde keëts sjtikt aa?’
‘De kinger wieze allenäu noa d’r papa van ’t Farah.
Went e de veerde keëts aasjtikt, pakt de juffrauw de jietaar um e nui deel van ’t krismeersje tse zinge.

fes va krismes in ós klas
viere vier tsezame jeer
lit va keëtse lidjer klank
engel daalt hei bij ós neer
kinke Farah is d’r naam
bringt jeluk en krismesvlaam

engel plets-jer sjmaache jód
dele vier ós óngeree
óp ’t fes va vrid en vräud
doarum is dis tsiet zoeë sjun
zoeë sjun, zoeë sjun, zoeë sjun vol vridjeluk