Deel XXXVII
D’r Tsinterkloas koam óp bezuk bij de kinger óp de sjoeël. D’r Adventskrans sjtong doe al veëdieg. D’r Tsint hat de ieëtsjte keëts aa-jesjtaoche. ’t Woar e sjun fes. Óch d’r Piet woar d’rbij. Deë hat mit de kinger durch de klas jedansd. Noen zunt ze werm voet. Tseruk noa Sjpanje. In de klas brenne noen tswai keëtse.
‘Nog tswai keëtse,’ zeët de juf. ‘Da is ’t Krismes en vingt de vakans aa.’
Ze pakt de does mit de krisfiejoere oes de kas. D’r sjtal sjteet al veëdieg. Óp d’r dusj neëver d’r Adventskrans. Vuurzichtieg zetst ze ‘t Maria, d’r Joeëzef, d’r aos en eëzel in d’r sjtal. Óch de krib.
‘Juffrauw, kunt ’t kinke nit in de krib,’ vroagt ’t Lieke.
‘’t Kinke weëd jeboare mit de krismes. Wen alle veer de keëtse brenne. Da legke vier ’t in de krib. Wie hitsjt ’t kinke nog ins?’
D’r Peter sjtikt d’r vinger óp.
‘Jezus.’
‘Jód, Peter.’
De juffrauw sjrieft d’r naam óp ’t bord.
D’r Martijn vingt aa tse laache.
‘Wat móts te laache, Martijn?’
‘Doa sjteet je zus.’
Noen laacht de juffrauw óch.
‘Dat sjtimt Martijn. Dat zaat mie broar óch ummer teëje miech. ‘Doe bis mie zus’. En dat sjriefs te óch zoeë. Alling Jezus sjpraeche vier angesj oes da je zus.’
Ze zetst vuur d’r sjtal d’r herder mit de sjöaf. ’t Letste kunt d’r engel. Dem hingt ze an ’t daach.
‘Juffrauw.’
‘Ja, Sanne?’
‘Besjtund engele ech?’
‘Iech han nog noeëts inne jezieë. Evver in de kris-jesjiechte vleie ze waal rónk. En doa vertselle ze uvver vrid vuur alle lu.’
‘Alle lu?’
‘Joa Sanne. Wie ’t Jezus-kinke jroeës woar. Is heë durch ’t land jereesd mit vrung. En ze hant an weë ’t mar hure wil, vertseld dat vrid kunt vuur alle lu.’
D’r Martijn sjtelt ziech reët.
‘Mar nit uvveral is vrid.’
‘Doa has te reët, Martijn. D’r waeg va vrid is bejonne mit d’r engel bij d’r krissjtal. En nog ummer vleit d’r engel rónk um uvver vrid tse zinge.’
De juffrauw pakt de jietaar.
‘Iech ving ’t sjun um mit uuch ‘’t krismeersje’ tse zinge. Hu jeet ’t uvver engele en vrid bringe.’
tsiet va waeg noa krismesfes
keëtsevlamme lidjerklank
eng’le vleie durch de klas
neëme kinger an de hank
sjweëve an hön vluejel mit
bringe vräud jeluk en lit
krismes engel klinke vroeë
bringe vrid vuur alle lu
dunt vier óch jeer mit uuch mit
doarum is dis tsiet zoeë sjun
zoeë sjun, zoeë sjun, zoeë sjun vol eng’levrid
