Columns

’t Woar e paar waeche jeleie, dat ze inne tseddel in de brivvebus kroge. Inne ópróf um mit tse doeë an d’r könneksdaag. Vuur de hoesduur kuet me zaachens tse koof aabeie. Nit alling vuur kinger. De janse noabersjaf. En dat zoge ’t Lieza en d’r Joeëhan waal zitse. E oranjefes i jen sjtroas.

’t Dörp sjtroalt in de zon. De manslu van de bank hant de lampepöal mit vrugjoarblomme jetseerd. Jeël wiese klure. ’t Is Poasje, mar doa hant ze ’t kóm uvver. ’t Jong ejentlieg mar uvver ee dink. D’r krig. D’r Karl vertsellet uvver zieng eje deens-tsiet.

‘In de Sjtil Waech, d’r daag noa Wiese Donnesjdieg junt vier óp Jouwe Vriedieg Oeësteraier jelde.’ Dat is ’t ieëtsjte wat d’r Wiel teëje ’t Bertie zeët, went e wakker weëd. En dat dunt ze óch. ’t Weer hat ing vrugjoarzon. Nog mieë lu hant ziech bedaad, dat zoeëwie ’t Bertie en d’r Wiel tse doeë.

Haze hinger vinstere. Aier tsere sjtruuch. D’r oeësterhaas óngerweëgs. De poasjjesjiechte tseecht ziech. D’r aavank van de Jouw Waech. Nog paars. ’t Jeël wies van de Oeëstere sjteet veëdieg. Ing sjtrief blauw leuft al ing tsiet d’rdurch. Boes en vaaste van oeëts. Luezoeng zukke vuur leed. Nit ópjeëve.

D’r Joeëhan vauwt de tsiedónk tsouw. ‘Hu is inne daag um nit tse jeleuve.’ ‘Wiezoeë,’ vroagt ’t Lieza. ‘Sjteet dat in de tsiedónk?’ ‘Nae Lies. ’t Is doch hu ee april. Ziech mar vroeë, dat iech diech nog nit vuur d’r jek han jehaode.’

Vrugjoar. Nog winktertsiet. Temperatoer i zommerweëd. Hei en doa weëd al i jadens jesjoefeld. ’t Bertie en d’r Wiel maache inne sjpatseerjank. Dizze mörje koam  ing ballong mit de pos. Ing jroeëse vunnef-enzivvetsieg dróp jemoald. Sjtrak kome ze óp bezuk. De kinger. Oane aafsjtand. ’t Kan jodsedank werm allenäu.

E oaliegsmentje zitst óp d’r rank van de roet in de duur. Vuur d’r Hannes is ’t inne jrós. ’t Vrugjoar óngerweëgs. Vuur ’t ieëtsjt noa ing lange tsiet maat e hu werm ins inne jroeëse toer. In de winktertsiet hat e jet klinger sjtukker in d’r trengel jefietst. Al flot bemerkt e ‘t. ’t Is nog nit allenäu zoeë jelenkieg.

t Lieza kunt ’t tsimmer eri. ’t Hat jet tseddele i jen heng. ‘Kiek ins hei Joeëhan. ’t Is werm zoeë wied. De brivvebusse jevöld mit vrundlieg kiekende lu.’ ‘Da móts te vrundlieg tseruk kieke.’

Mit de reestaesj in ing hank leuft ’t Marij durch de sjtroas. Het drieënt ziech nog ins um en winkt. Noa zieng eldere. De Vasteloavendsdaag is ’t heem jeweë. Vurriegs joar woar ’t nit kome. Evver dis joar kroog ’t dat nit veëdieg. Wie kótterbij d’r  Vasteloavend koam, wie ónrui-iejer ’t woeët.

Heë vrieft mit inne loemel uvver d’r helm. Deë likt tusje de fietszaachens van d’r Hannes. Hu zetst heë ‘m óp. D’r helm va ziene fietskammeraad. D’r erinneroengstoer a hem. Wie ’t weer óch is. Heë jeet vuur inne kótte toer. Evver deë lengt ziech in de pedaaltritte. De jedanke junt ’m vuuroes. D’r Hannes fietst d’rhinger.

Jisteroavend is d’r Jean tseruk kome. Uvverwinktere in ’t zude. Heë vertrók doa tusje de sjneiklöks-jer. En ziet ze hei óch bluie. Werm heem. I zie hoes mit oesblik uvver de huevele. Dizze mörje maat e inne sjpatseerjank. Heë ziet al jet va Vasteloavend. Hinger ing vinster hingt e bild.

Ze woare ’t bauw verjaese tse kieke. ’t Sjaatse. Mar noa ’t ieëtsje jood zoos ’t bij hön werm jód dri. ‘t Mörjens zitse d’r Joeëhan en ’t Lieza vuur d’r tillevies. In inne óptsóg kome de medallieëts v’rbij. ‘En dizze middieg,’ zeët d’r Joeëhan, ‘kome die van d’r Vasteloavend oes ’t sjaos.’ ‘Joa, Joeëhan. Vier kanne lanksaam aavange mit tsere.’

Aavangs fibberwaar. Ze vinge dat ’t lanksaam aa tsiet weëd um rónk d’r kuchedusj tse joa zitse. De tswai breur. Aintseljenger i jans jet óptsug. Alling óch dis joar jinne óptsóg. Vurriegs joar zunt ze nit wieër kome wie de kuche. Óptsóg óp al-aafsjtand rónk d’r dusj. Óch noen likt e jroeës sjtuk papier óp d’r dusj.

Ze hant ziech werm ins aafjekald. De manslu van de bank. Jemindlieg zitse ze doa jet sjtonde bijenee. Evver in de winktertsiet is ‘t doa tse kaod vuur. Ze uvverlegke waal. Mar ejentlieg dunt ze jenauw ’t nemlieje wie de anger joare. Noa de krib óprume bij d’r kirchplai, kome noen de klone an de lampepöal.

Jries is de loeët. Wied voet ziet d’r Hannes ‘t sjwats weëde. ‘Dat is nog nit hei’, dinkt heë. Jraad varet e ónger e sjtuk blauw. Plaatsj vuur de zon. Mar nit vuur lang. D’r wink sjniet. ’t Is wasserkaod.

Je-ermd lofe ze uver de sjtroas. ’t Bertie en d’r Wiel. Noa de wiesbevroare velder en d’r busj. De loeët sjtrakblauw. De zon sjtroalt jet va wermde. ’t Veult ziech jód aa. D’r oam tseecht ziech i wiese wölks-jer. D’r drekswaan vieët jraad de sjtroas eroes. De krisbeum ópjehold. Dennenolde ligke óp d’r sjtoep. Erinneroenge.

Jenauw wie ’t vurriegs joar sjteet d’r Kep in ‘t tsimmer. Ónger ziech alling. Heë kiekt eroes. Dreikönnegke. Oane de angere könnegke. D’r Melt en d’r Balt. Óch d’r Sjteer nit. Ze hauwe jedaad dat ’t fes mar ee joar nit durch zouw joa. Mar dat vilt teëje. Óch dis joar mit leëg heng. Jing jesjenker en jinne sjteer.

An d’r sjloes van ’t joar sjteet in de tsiedónk e vroage-sjpel. ‘t Jeet uvver ’t aafjelofe joar. Um nog ins tse uvverdinke. Misjien óch inne blik óp ’t komende joar. D’r Wiel hat zieng antwoade aa-jekruutsd. Lekt de pen neer. Sjleet ‘t blad um. Doa sjtunt zinne die me hat i-jesjikd. Jedanke uvver de tsiet. Mit intresse leëst d’r Wiel ze.