Columns 2019

Dis naat hat ’t jevroare. D’r wink hat ziech noa ’t oste jedrieënd. De zon sjiengt. De loeët sjtrak blauw. D’r sjriever zitst bij ziech heem an d’r dusj. Kiekt eroes. Jenist de landsjaf. Vuur ziech ligke papier en potloeëd. Jemindlieg sjrieft e diejietaal. Mar óp momente wie noen. Bij dat weer. Wil e sjtil zieë. Ee mit de natoer. Jenauw wie óp zommeroavende.

De letste daag hat ’t jerend. Jet tse vöal in de oge van d’r Joeëhan.  ’t Jeet ‘m óp d’r wekker. Mit de heng in de taesj sjteet e bij de vinster. Heë kiekt eroes. Zieng vrauw is in de kuche. Ze kaocht tsoep. ‘Iech don jans jet jreuns dri. Vietamiene kanne vier noen in d’r winkter jód jebroeche.’ D’r Joeëhan sjwiegt.

Wat inne zóndieg. Dreikönnegke en d’r Prins oesróffe. Allenäu óp inne zóndieg. Dat kunt nit flot vuur. Doarum vange ze mit ’t Dreikönnegke-zinge al vrug aa. Doabij waor ‘t vurriegs joar de intsiegste wieëtsjaf van ’t dörp tsouw. En noen is ze zoeëjaar jans jesjlaose. Mar dat maat hön nuuks oes. ’t Vurriegs joar hant ze d’r sjtal van d’r Kep umjekroamd.

De fesdaag ligke hinger hön. ’t Jeweune in d’r daag kunt lanksaam tseruk. D’r Joeëhan en ’t Lies sjpatsere mit ’t hunke. Óp d’r ek zunt de sjpore van ’t vuuwerk tse zieë. D’r makkadam rozza jekluurd. Doeze langs e muursje jesjtabeld. ’t Hunke ruucht ins vuurzichtieg draa. ’t Lies keurt ‘m.