Dets. II
Mit en mit kome de dennebeum aa bij d’r Harie. Heë holt ze ummer bij d’rzelfde boer. D’r man va zieng doater hulpt ‘m d’rmit. In de waech vuur d’r ieëtsjte Advent sjteet ’t sjild ‘Kerstbomen’ langs d’r waeg. Bij ziech hingenum sjtunt ze sjun jerijd. D’r pap hat ’t al va wieds jezieë. Heë waad d’rmit bis d’r dreide zóndieg. Tsiet jenóg vuur de krismes. En hu is ’t da zoeëwied. Ze kome, de tswai döatesj mit hön famillië. D’r krisboom jelde mit d’r opa. De klingkinger lofe vuuroes. Ze zukke als ieëtsjte tusje de beum. D’r pap jrust d’r Harie. D’r sjtool woa zieng vrauw vurriegs joar nog óp zoos is leëg.
‘Nog ummer sjun um d’rbij tse zieë,’ dat is ’t letste wat ’t Traut vurriegs joar zaat.
In d’r zommer woar heur absjied. D’r pap zeët ’t nog ins. D’r Harie knikt. Ze wisse vanee wie ’t ziech veult. Zieng doater en d’r man helpe ‘m. Dat dunt ze jeer. Ze lofe mit d’r pap noa de klingkinger.
‘Opa, dat is inne sjunne boom.’ klinkt tusje de beum.
Dat is vuur d’r pap jenóg. Deë boom kunt dis joar i zie tsimmer. Ing tsiet blieve ze nog doa. Glühwein en sjokkelademilch. D’r pap is effe noa heem jeweë. Heë kunt tseruk mit ing krisroeës. Zetst ze óp d’r sjtool. Inne jrós an ’t Traut. D’r Harie wiest eróp. Ze kieke noa de loeët.
‘Óch vuur diech, oma,’ zeët ’t Mia.
’t Aödste va de klingkinger. D’r pap lekt d’r Harie ing hank óp de sjouwer. Troeës bluit. Tsezame drage ze d’r boom noa heem. D’r pap mit de klingkinger vuuróp. Drei keëtse sjtaeche de döatesj heem aa. Mit de krismes zunt ze werm doa. Da kunt d’r boom eri. Waast i hoes. Jreun va hofnoeng.
2025
