(Vesper Streefkerk, 10 jaar)

Deel 31 – Harmonie

Jans jet kinger sjtunt an d’r rank van ’t wasser. Óch ’t Aimée en ’t Anela. Tsezame mit de mam en d’r pap. D’r opa zouw óch kome, mar deë is nog nit doa.
D’r pap huft ’t Anela óp.
‘Kiek ins of-s te d’r opa al zies kome.’
’t Anela sjud mit d’r kop.
‘Nit, opa.’
’t Aimée sjtelt ziech óp de tsieëne. ’t Hulpt nit. D’r opa is nit tse zieë.
‘Mama, kunt d’r opa noen tse sjpieë?’
‘Iech wees ’t nit kink.’
‘Da kan e nit d’r Tsinterkloas zieë.’
‘Dat doert nog effe. D’r opa kunt wal óp tsiet. De boot va d’r Tsinterkloas is nog nit tse zieë.’
Doa kome de moeziekante al aa. Ze sjtelle ziech óch bij ’t wasser. Noen vange ze aa tse sjpille. ‘t Anela en ‘t Aimée wisse nit wat ze hure. ’t Ieëtsjte lidje is.’ Doa weëd óp de duur jeklopd’. Mit sjpas zinge ze mit. En da. Ze jeleuve hön oge nit. Is ’t wal woar? Tusje de moeziekante sjteet d’r opa.
‘Kiek doa,’ ruft ’t Aimée, ‘d’r opa.’
’t Anela sjneurt noa ‘m tsouw. ’t Aimée hinger ‘m aa.
‘Opa!’
Deë laacht. Ze pakke d’r opa vas. Tsezame zinge ze ’t Tsinterkloaslidje mit. D’r dieriejent va de harmonie jieët d’r opa e pitsjeugs-je. Wen ’t lidje oes is, vroagt d’r dieriejent: ‘Wat mósse vier noen sjpille?’
De kinger róffe tsejeliech: ‘D’r mond.’
D’r dieriejent laacht. ‘Dem zient vier noen nog nit, mar vier kanne ‘m waal losse hure.’
Óch noen zinge ze mit en lofe noa de mam en d’r pap. De mam sjtaunt.
‘Wie has te dat veëdieg kraeje?’
‘Iech jong jraad heem de duur eroes en doe koam de harmonie langs. Iech ken d’r dieriejent nog va vruier. En han ‘m jevroagd of e ’t lidje va kloppe óp de duur kank sjpille. Deë vong ’t e jód iedee. Zicher wie heë hoeët dat uur dat óch kant zinge.’
‘Wat e jód iedee,’ zeët d’r pap en wiest, ‘kiek doahinge. Doa kunt de boot. D’r Tsinterkloas hat uuch jehoeëd.’
D’r pap huft ’t Anela werm óp. ’t Aimée jeet tusje de mam en d’r opa i-sjtoa. Ze winke en zient d’r Tsinterkloas noen va kótbij. Heë kunt mit de Piete oes de boot. Óch d’r Tsint winkt. Heë sjtiegt óp zie wies peëd en vieët duch de sjtroase um alle lu  tse bejrusse. De harmonie leuft hinger ‘m aa. D’r dieriejent winkt noa hön en nog ee moal klinkt: ’Doa weëd óp de duur jeklopd.’
Óch noen zinge ze mit. Dat dunt ze nog e paar kier. Da zunt ze werm heem. Ze zetse ziech an d’r dusj. Want ze wisse noen kome de printe en d’r werme sjokkelademilch. De tseechnoenge mit d’r mond en de sjtere hange an de vinster.
‘Die kanne vier sjtrak bij d’r sjong legke,’ zeët d’r pap.
‘Zetse vier d’r sjong óp,’ vroagt ’t Aimée.
‘Zicher, d’r Tsiinterkloas is noen hei.’
De mam lekt zilver papier óp d’r dusj.
‘Da kanne vier nog jet sjtere maache. Hange vier die an de tseechnoeng.’
‘Oa joa mama. Noen krient vier zicher jet in d’r sjong.’
’t Anela klatsjt i de heng.
‘Sjong, sjong, sjong.’
De kinger en d’r opa vange aa tse knippe. De mam en d’r pap junt noa de kuche um sjokkelademilch tse werme. Wen ze mit de bechere en printe tseruk kome, likt óp d’r dusj inne sjtroalende  sjterehimmel.
An duur vingt ’t aa duuster tse weëde. ’t Aimée deet ziech de sjong oes. Zetst die bij de duur.
‘Óch d’r opa.’
‘Iech mós nog noa heem joa. Dat jeet nit oane sjong.’
’t Anela zetst ziene sjong d’rbij. ’t Ziet sjun oes. De tseechnoenge mit de zilvere sjtere. Ligke óp de sjong.  Óch de mam en d’r pap trekke ziech de sjong oes. ’t Aimée kiekt noa boese.
’Iech zien d’r mond nog nit. Mond. Wakker weëde.’
‘Mond, mond.’ ruft ’t Anela.
’t Aimée verzukt ’t nog ins.
‘Sjtere! Help miech. Maach d’r mond wakker.’
‘Dat hant ze jehoeëd, Sjteersje. De sjtere hure diech.’
‘Joa, opa? Zunt ze nit wied voet?’
‘Ze kome wal nog ins noa diech.’
Nog ee moal zinge ze ’t lidje va d’r mond. Da jeet d’r opa noa heem. An duur kieke ze noa de loeët.
‘Iech zien inne sjteer, opa.’
‘Deë jeet e sjtuk mit miech mit,’ zeët d’r opa.
‘Dag opa.’
‘Sjlof jód, kinger.’
Ze winke d’r opa noa. ’t Aimée lekt inne erm uvver ’t Anela.
‘Dat is d’r sjteer van de oma.’
‘Oma,’ zeët  ’t Anela.
Ze junt eri . D’r pap huft ’t Anela óp. De mam knuffelt ’t Aimée.
‘Uur kriet zicher jet i d’r sjong.’

2025