Printe

nov III

Heë kiekt eroes. Noa d’r jraasplai hingenum. ’t Is al haoverweëgs november en ’t jraas wieëst nog ummer.
‘Zouw iech dat da nog ing kier mósse aafdoeë?’
’t Lies kunt óch ins kieke.
‘Joeëhan. Dat los iech an diech uvver. Móts te zelver wisse.’
‘D’r Tsinterkloas kunt mit zie peëd en iech mit d’r jraasmasjieng. Dat jieët ’t doch nit.’ ‘Vier kanne d’r Tsinterkloas doch effe losse wade.‘
‘Joa, da kan e zicher d’r krisman ing hank jeëve. Nuuks d’rva. D’r Tsinterkloas losse vier nit wade.’
‘Meens te d’r Tsinterkloas of diech zelver?’
‘Joa Lies, iech óch. Kan nit langer wade.’
‘Printe wa Joeëhan?’
Bij ’t woad printe sjnapt e ziech de hongslieng. D’r honk kwispelt mit d’r sjtats. Vuur d’r Joeëhan weëd ’t d’r kótste waech noa d’r bekker. D’r hónk maat e an d’r haok neëver de jesjefs-duur vas.
‘Dag mevrauw Heem. Zoeë veul iech miech hei óch. Heem. ’t Is werm zoeë wied,’ zeët e went e eri kunt.
De vrauw van d’r bekker jrust ‘m mit inne vrundlieje laach. De peks-jer printe ligke óp ‘ne dusj.
‘Die laache miech aa. Iech vang aa mit ing print bij ing tas kaffe. Mar dat weëde d’r besjtimd tswai. En iech dink al an drei.’
Went e eroes jeet drieënt  e ziech nog ins um:
‘Mevrauw Heem bis binne-kóts. En komplemente vuur d’r bekker.’
Ze laacht.
‘Iech zal ’t ‘m zage.’
Dat nimt e mit. Inne laach i printejeróch.