tseptember IIII
Vuur ‘t dreide joar treffe ze ziech. Veraine va Sjevemet. I de Sjteekoel. Inne kómp va vräud. Vuur weë d’rbij wil zieë.
En dat hant ze jedoa. Lu oes d’r trengel en d’rboese. Um tse kieke, loestere.
Sjpieële, danse. Um ziech tse verbinge. Óngersjtrefe dat me in ing noabersjaf nit vuur ziech is, mar mieë weëd kriet durch ‘t tsezame.
En dat dunt ze inne lange middieg bis in d’r vrujje oavend. I zommerlieje temperatoer en de ieëtsjte herfs klure ziech al tseje. Moeziek tuen klinke. Jezank sjtimme losse ziech hure. Wöad va verbóngeheet jesjpraoche weëde um mit noa heem tse neëme.
Ing iladoeng zunt um tseruk tse blieve kome. Noa e fes óp ing wei va verbóngeheet. I jeneratsie-joeëne.
Jouwe wien broecht jinne krans. Waal heng die ‘m drage. Noa ’t nieëks joar. D’r waeg noa de alm. Woa an d’r rank van ‘t jraas nog e intsel mariablumpje bluit. ’t Vrugjoar ziech i d’r herfs tseegt. Sjevemet leëft.
