Sjtad
De waech vuur krismes. Inne tejater oavend. Zoeë vertrouwd noa al die joare. ’t Is bauw krismes. Zoeë wie ze ’t zage, de artieste, de moezieker. E deep konzeët va wöad, moeziek en bilder. Nimt diech mit i jister, i hu. Werm en krietiesj. De sjtad weëd e laoch va bekrómpeheet. Um eroes tse sjravele. Óp de klanke va vruier zoeë werm. Uvver d’r rank. De sjtad.
D’r pap zitst tusje de döatesj in d’r tejaterzaal. Mit vrung um ziech hin. Heë deelt de zörg van d’r daag va hu vuur de mitmiensjliegheet. Jetseechd óp de buun. Heë mimt ze mit noa heem. Woa de veerde keëts brent. Vuur zieng sjtad. Vöal mieë wie e laoch. Um ziech heem tse veule. Tse dele. Weltwied. Durchjeëve. Inne berg va leefde.
Vuurdat ze werm noa hön eje hoezer junt, sjtoeëse ze nog aa. De jlazer klinke kristal kloar. Sjtere fónkele. Sjtieje eróp.
‘Joa mam’, zage de döatesj. ‘Doe bis d’rbij.’
’t Is bauw krismes. {gotop}
