Kris-jesjenk

Ze zitse neëveree óp de bank. Boave hön hingt e sjild an d’r plavong. ‘Opname’ sjteet dróp. Sjtil kiekke ze vuur ziech oes. In de hal is ’t e kómme en joa. Lü vroeë. Lü bedrukt. Krank, jeneëze, jezónk. Jouwe oessjlaag, sjleët nuits. Allenäu kótbijenee in inne jroeëse jank. ’t Sjpetaal. De vrauw óp de bank flüstert: ‘Martien has te d’r brif van d’r ópróf?’ ‘Joa, Christa.’ Heë jeet mit ing hank in de binnetèsj en holt d’r brif droes. ‘Iech woar al bang dat vier ‘m verjèse hauwe.’ ’t Christa friemmelt an ’t sjtriks-je van d’r kopdóch. Oes d’r lautsjprècher an de moer klinkt viejelienge moezziek.
Tusje de lü durch viert vuurzichtieg inne man mit e keersje. Midde in de hal sjtópt heë. Jroeëse doeëze laant heë aaf. Oes ing lang doeës holt heë inne krisboom. Went d’r koensboom reët sjteet, vauwt heë de tek oes. Ing ledder hat e nüedieg um de lempjer drin tse hange. E kink bliet bij d’r boom sjtoa. Het wiest eróp. De mam laacht. Ze pakt heur kink óp d’r erm. Tsezame zinge ze ‘Kling Glöckchen Kling’. Da junt ze óp in d’r sjtroom van lü.
D’r Martin kiekt óp de oer.
‘’t Is nog vrug,’ zeët ’t Christa.
Heë knikt. Óp tsiet zieë, hat e ummer jedoa. I vieëtsieg joar is e noeëts ing kier tse sjpieë óp zie werk kómme. Of hat inne óp ‘m mósse wade. Noa zieng pensiejoeën hant ze nog tswai joar in ’t aod hoes jewónd. Evver ’t Christa kroog muite mit trappe lofe. Doe zunt ze noa ing flat umjetrókke. ‘t Vurrieg joar kroog ’t Christa pieng in d’r boech. D’r dokter zaat: ‘’t Vilt mit.’ Mar ’t vool teëje. ‘Kwaadaardig’ woar ’t jesjwel. Chemo en besjtroale. Noen junt ze d’r tumor voethoale.
In d’r krisboom hange de öavensjte lempjer. D’r man broecht nit mieë zoeë hoeëg óp de ledder tse sjtoa. De drieëndure an d’r i-jank sjuppe winkterlóf eri en sjpetaals-jeróch eroes. Lü in angs of vräud drieve mit.
Bij de ‘opname’ kómme inne man en ing vrauw eri. Ze hant e kink bij ziech. ’t Zitst in inne rolsjtool. Ze jrusse. D’r man en de vrauw zetse ziech óp de bank teëjenuvver ’t Christa en d’r Martien. Aaf en tsouw kiekke ze ziech aa. Mar jezaad weëd nüks. ’t Meëdje in d’r rolsjtool flüstert jet. De mam laacht. Ze keurt ’t kaal köpje van ’t kink. ’t Christa friemmelt werm an ’t sjtriks-je van d’r kopdóch. Durch d’r chemo zunt bij hem de hoare oes-jevalle. Ónger inne dóch verbergt het zienne kale kop. Vuur ’t leed hant ze de duur ummer tsouw jemaad. Vräud dórf eroes klinke. Doa zatse zie de vinster vuur óp.
In d’r krisboom hange noen alle lempjer. D’r man sjtikt d’r sjtekker in ’t sjtópkontakt. De lempjer dunt ‘t. Effe lieët heë ze brenne. Da trukt heë d’r sjtekker droes. An ’t end van de hal zunt de lifte. Dure junt óp en tsouw. Lü sjuve droes en drin. Sjwerme oes in de hal langs d’r krisboom. Of ópee-jeduid in de lift.‘Uvver e paar daag kanste werm noa heem,’ zeët de mam.
’t Meëdje in d’r rolsjtool laacht. ’t Christa zal langer in ’t sjpetaal mósse blieve. ’t Zal nit jemekkelieg zieë um d’r tumor voet tse hoale. D’r dokter hat evver alle vertrouwe drin. Doabij wisse ze, dat doa jing ‘uitzaaiingen’ zunt. Mar zicherheet hant ze pas went ze ’t hant ópjemaad. ‘Uitzaaiingen’. E woad dat tse maache hat mit ’t leëve umbringe. Doabij hauw d’r Martien in zienne jaad bij ’t aod hoes jans jet blomme jezieënd. Jans jet leëve braad.
In de hal sjteet d’r man werm hoeëg óp de ledder. Heë hingt noen de böl drin. Ee vuur ee. Vuur jiddere bol mós heë de ledder eraaf. In ’t restaurant in inne ek neëver de lifte weëd ’t sjtillewèg drukker. De mieëtste lü drinke ing tas kaffieë. D’r sjtabel tsiedónke sjlinkt. ’t Letste nuits versjpreid ziech of vervlüt in ’t sjpetaal. Hinger d’r sjalter bij de ‘opname’ zitst noen ing vrauw. ‘Mevrauw Huntjes,’ zeët ze.
D’r Martien en ’t Christa sjtunt óp en lofe noa ‘t sjalter. D’r Martien jieët d’r brif aaf. Ing vrauw is neëver hön kómme sjtoa. Ze lofe mit heur mit noa de ‘afdeling’. Inne man jieët de böl aa. ’t Tsere jeet noen flotter. De öavensjte helf van d’r boom hat krismes. De ungesjte helf is nog jreun. ’t Christa en d’r Martien lofe je-ermd langs d’r boom. Ze kiekke nit eróp. D’r Martien dreët ’t kuffersje. ’t Blommejesjef neëver ‘t restaurant jeet noen óch óp. De roeë kluur van de krissjtere vilt óp. Heem hat d’r Martien in d’r blommebak óp d’r balkon jister ing wiesse krisroeës jeplantst. In d’r jaad bij ’t aod hoes hauwe die óch. D’r man en de vrauw vare mit d’r rolsjtool durch de hal. ’t Meëdje kiekt eróp noa d’r krisboom. Sjtroalende kingeroge in e blas jezich. Bónkte böl klure e krank leëve. Ze junt durch noa de lift. D’r wèg is vuur hön zoeë bekank. Teëje d’r oavend jeet d’r Martien noa heem. Alling. D’r boom is vol va krismes. Heë leuft d’rlangs. Daaglang langs d’r krisboom. Ing tsiet van ónzicherheet. Al woar jód jange. Noen nog d’r oessjlaag. Óp d’r daag dat ’t Christa noa heem jeet, kunt d’r dokter ’t zage. ‘De snijvlakken zijn schoon.’ Inne jouwe oessjlaag. E kris-jesjenk. Tsezame lofe ze durch de hal. Inne sjrit flotter. Bij d’r krisboom blieve ze sjtoa. Ze laache. De vräud van e kink in e aod hats. ’t Christa deed ziech d’r kopdóch aaf. Heem óp d’r balkon sjtikt d’r Martien denneteks-jer róngs-erum de krisroeës. ’t Christa sjteet neëver hem. Óp d’r kop wase kling höarsjer.
In de hal van ’t sjpetaal lofe lü aaf en aa. Ze zient lempjer en böl. Óp inne tak likt inne kopdóch. Jevauwe wie inne sjteer.