De jonge va doe. Zoeë neume ze ziech jeer. Klinkt besser wie de auwe va noen. Tsezame hant ze jelierd. Ing janse tsiet bijenee jeweë. En dat jeveul wille ze vas haode. Zoeë bejieëne ze ziech ee moal in ’t joar in de vakans-tsiet. Dat hoeët óch bij hönne beróf. Zommervakans. Oes-raeste en wieër joa. Bij d’r Wiel heem kome ze bijenee. Ónger hön dreie. Mit orrentlieg jet vlaam.
‘Kieësjevlaam,’ ruft d’r Wiel. ‘Oane sjlagroom. Dem kan iech nit mitneëme óp d’r fiets.’
Heë sjniet ze i jroeëse sjtukker. Zoeëwie heë de kinger de breuke lieret. Dat is e blieve doeë. Kinger óp de sjoeël. De anger tswai hant ‘t hoeëjer óp jezoeëd. D’r inne i koens en d’r angere i wissensjaf. Tsezame zunt ze oeëts aajevange. Hant ze jelierd. Jans jet sjtonde kluur jejoave an de tsiet va doe. Wat d’r inne nit wós, hauw d’r angere. En tsezame woare ze mieë. In d’r jees va die joare. Fielozofiesj. In erns en sjpas. En dat is blaeve. Ze zouwe ‘t zoeë werm uvver kanne doeë.
D’r daag sjlisse ze aaf mit inne telder vol aese en e jód jlaas. Ze duie ziech bij ’t absjied. Bis ’t nieëks joar. Bij d’r kieësjevlaam. En zouw ’t sjwatse proeme weëde. Sjlikke vier ’t durch mit sjlaagroom van ing bezóngere erinneroeng.
‘Joa,’ zage ze. D’r inne noa d’r angere.  ‘’t Woar. ’t Is. ’t Bliet’. En oes inne mónk. ‘De muite weëd.’