Vanoes zie tsimmer kan e uvver de landsjaf kieke. Horizonwied. In ónbejrensd sjtare. Wieër wie de jrens van ’t wisse. Doa woa jing tsiet is. Mieë wie daag. Jing natoerjezetse. Joares-tsiete nit de sjproach van ’t weer kent.
Zieng jedanke an ’t zude woa d’r Jean d’r winkter durchbringt, is wied voet. Hei is e heem. Mit e ónendlieg jeveul. Durchkiek va zie vinster. Jolve van de landsjaf. Natoerklure. Zieng oge wied óp. Mieë wie sjnappe. Deper i jeveul.
Ing sjel klinkt. Inne fietser oes ’t dörp. Bliet sjtoa. Sjtikt zieng hank óp. Deë jrós bringt ‘m heem. Lieët hem moale. De landsjaf óp zie dóch. Natoer i klure. De temperatoer sjtiegt.
D’r Jean jrust tseruk. De hank mit d’r pienzel sjtikt e óp. D’r fietser laacht. Zoeë kenne ze hei d’r Jean. Inne van ’t dörp. Tswai joares-tsiete lang. Vrugjoar, zommer. En went e tseruk jeet noa ’t zude, is heë vuur hön d’r horizon. Ze wisse dat heë tseruk kunt. In de jezetse van de natoer. Wie ’t weer óch is. Joar noa joar. Jans i de tsiet.