Aod kloeëster
Bij de bushalte sjteet inne man. Kiekt in de loeët. ‘t Marjo kunt aavare. Ziet d’r man sjtoa. Heë kunt ‘m bekankd vuur. Zicher. D’r Orbons. D’r sjoeëlmeester va vruier. Het sjtopt.
‘Dag meester.’
Heë beugt ziech jet vuuruvver um besser tse kanne zieë.
‘Ao joa, Marjo.’
‘Kan iech uuch e sjtuk mitneëme?’
‘Iech jon noa ‘t aod kloeëster. Jet vuurleëze.’
‘Iech bring uuch wal.’
D’r meester Hans Orbons. Het hat ‘m jans vuur ziech. D’r ieëtsjte sjoeëldaag. De ieë-tsjte klas. ‘t Woad ‘boom’ sjrievet heë óp ‘t bord. D’rneëver tseechnet d’r meester inne boom. Dat is ‘t Marjo bijblaeve. ‘t Bild van d’r boom. ‘t Bild va wat-s te zeës. ‘t Zieë van ‘t zage.
Bij de kloeëstermoer sjtunt al jet lu. De poats jeet jraad óp. De nuisjieriegheet bij ‘t Marjo waast.
‘Zouw iech óch effe mit eri kanne joa?’
‘Zicher, kink.’
Kink’, ‘t klinkt wie moeziek in de oere. ‘t Marjo laacht ins. Het zeët ‘m noa.
‘Kink’.
Óch d’r meester laacht.
‘Joa kink. Dat bliet.’
Mit andach zitst ‘t Marjo tusje nog mieë lu. Ze loestere vroeë noa d’r meester.
‘’t Is miene meester,’ zeët ‘t teëje ing vrauw neëver ziech.
‘t Applaus dat ópklinkt, veult het óch als zie applaus. ‘t Marjo bliet zitse bis an d’r sjloes. ‘t Weëd jezónge mit werm klanke oes de hieziejer sjproach. Tuen va jietare en pianomoeziek. D’r monneka lieët leefde preuve. Joa de leefde zingt.
Ing sjriefster oes ing plaatsj wieër eróp leëst heur jesjiechte. Heur wöad vermiesje ziech in de lieteratoer van alle tsiete. D’r zaal is ing bibliotheek. Weng mit bucher jekleid. Trappe mit tritte va joare. D’r jeróch va sjriefkoens. De sjtim van de sjriefster is ing nui bladzie in ‘t bóch va dizze oavend.
‘t Marjo viert d’r meester Hans werm noa heem. Inne herlieje oavend. E nui bild um tse sjpraeche. Um tse zieë.
Ze jrusse ziech.
‘Joa kink,’ zeët ‘t Marjo.
‘Joa meester,’ zeët d’r Hans.
Ze laache. Bilder die blieve. {gotop}
