tandarts

Tandarts

Óp de bank van ’t wadetsimmer zitst inne man. Sjtil kiek te vuur ziech oes. Heë hat wuste tsankpieng. De moezziek sjteet jraad jet tse hel. Ing vrauw kunt eri. Ze jrust. ’t Meëdje hinger d’r balie kiekt heur vrundlieg aa. 
Vuur dat ze zitse jeet, zeët ze: ‘Joa, d’r tandarts.’ 
Went ze zitst, zeët ze ’t nog ins. 
En da d’rhinger: ‘Wit uur wat ing vrauw ins passeerd is. Ze woar bij d’r tandarts en doe kroog ze mit e sjlusselsje ’t jebis vas-jezatsd. Wat meent uur wat doe passeret. D’r tandarts loos ’t sjlussels-je valle en de vrauw sjlikket ’t sjlusselsje aaf. Doe zeët deë miech óch nog. Woarum sjlikt uur deë sjlussel aaf? Wie zeët die vrauw. Iech lik toch hei mit d’r mónk óp. D’r sjlussel is nog ummer nit droes kómme. D’r man va heur…’ De duur van ’t sjprèchtsimmer jeet óp. 
D’r tandarts zeët teëje d’r man: ‘Uur kant kómme.’ 
D’r man jeet eri. Vroeë van die vrauw aaf tse zieë, vroeë um d’r tandarts tse….
Óp d’r burro van d’r tandarts sjteet inne welpie. Dat jieët hem mód. Went jet d’r haos eraaf darf joa, is dat wal inne oranje welpie. 
Noa ing haof sjtond sjteet heë werm an duur. 
Vroeë. 
Mit e jeveul va dat han iech hinger miech. 
Jewonne. 
Went e de duur hinger ziech tsouw maat, kunt inne fietser aavare. Heë sjlist d’r fiets aaf, sjtikt ziech d’r sjlussel tusje de lippe en jeet eri. 
‘Jef dem mar an die vrauw’, dinkt d’r man. 
‘Da hilt die misjien d’r mónk.’ 
Heë sjtiegt óp zienne fiets. 
Óp de koplamp zitst inne wuppie.{gotop}