D’r Tsinterkloas en ’t verlore hoefiezer

D’r Tsinterkloas en ’t verlore hoefiezer

Deel 1 – zamsdieg zessing november

zamsdieg zessing november

Tswai Sjwatse Piete lofe uvver de sjtroas. Ze junt noa ’t kastieël um tse kieke of al in oader is. D’r Tsinterkloas zal doa de komende waeche woeëne. Ze vinge ’t sjun um werm i Nederland tse zieë.
‘Hauws te dat jezieë, Sjwatse Piet?’
‘Wat hauw iech jezieë?’
‘Al die kinger. Wat woare ze an ’t winke, wie vier mit de boot aakoame.’
‘Joa, Sjwatse Piet. En an ’t zinge.’
‘De sjunste Tsinterkloaslidjer. Uvver de sjtoomboot.’
De Sjwatse Piete vange aa tse sjpringe.
‘Auw,’ ruft d’r inne Sjwatse Piet. ‘Miene vós deed pieng.’
‘Noen al,’  zeët d’r angere Sjwatse Piet. ‘Vier mósse nog zoeë wied lofe.’
‘Iech wees ’t. ’t Is nog zoeë wied noa ’t kastieël. En óch nog al die kinger bezukke.’
‘Joa, die hant allenäu d’r sjong ópjezatsd.’
Dat hauw d’r Tsinterkloas jezaad.
‘Alle kinger va Nederland darve dizzen oavend d’r sjong ópzetse.’
De Piete hant nog jans jet tse doeë. Mar ieëtsjt noa ’t kastieël.
‘Koom iech help diech.’
‘Wie da?’
D’r Sjwatse Piet jeet bij d’r angere Sjwatse Piet óp de vus sjtoa. Zoeë lofe ze tsezame wieër.
‘Links, reëts, links, reëts’
Ze hant sjpas. Mar nit lang.
‘Auw, auw.’
‘Wat zeës te?’
‘Huets te dat da nit?’
‘Zaan ’t nog ins.’
‘Auw, auw.’
‘Woarum zeës te dat?’
‘Waorum zouw iech dat zage. Umdat iech pieng han!’
‘Wat pieng?’
‘Pieng an mieng vus.’
‘Doa kan iech doch nuuks aa doeë.’
‘Joawaal. Doe móts werm óp dieng eje vus lofe.’
‘Mar dat is zoeë lestieg. Doe móts miech helpe.’
D’r  angere Piet pakt hem bij d’r erm.
‘Koom doahinge is ing bank. Doa kanne vier effe raeste.’
‘Joa, misjien kan iech da werm besser lofe.’
Ze zinge e lidje uvver de vus van ’t peëd.
‘Triepel. trappel. triepel, trapl’.
’t Lofe jeet al jet besser.

Deel 2 – zóndieg zivvetsieng november

zóndieg zivvetsieng november

Jeluklieg kome ze bij de bank. Ze zetse ziech. D’r Piet deed ziech d’r sjong oes.
‘Hè, hè. Noen kan iech zieë , wat mit d’r vós los is.’
‘Los is, Sjwatse Piet? Dat hof iech nit vuur diech.’
‘Wat hofs te nit vuur miech?’
‘Dat d’r vós los zitst. Deë mós vas zitse.’
‘Dat meen iech nit. Iech wil kieke wat an d’r vós is.  Miesjien zitst jet in d’r sjong?
Ing noos?’
D’r Sjwatse Piet trukt ziech d’r sjong oes.
‘Kiek, doa vilt e sjtinke oes d’r sjong. Dat zoos in d’r sjtong’.
D’r angere Sjwatse Piet vingt aa tse laache en wiest noa d’r vós.
‘In de zuk va diech zitst e laoch. D’r dikke tsieën sjtikt droes.’
Inne sjunne sjwatse dikke tsieën oes de zuk. Inne janse dikke  tsieën. Ao, d’r tsieën is jesjwolle. Dat kunt durch ’t sjtinke. Noen kan d’r Piet jaaroes nit mieë lofe. En ze mósse nog zoeë wied. Woar ’t peëd van d’r Tsinterkloas mar doa. Evver doa kanne ze nit  óp wade. Nae dat jeet nit. Ze mósse vuur d’r Tsinterkloas in ’t kastieël zieë. Alles mós jans jód in aoder zieë, vuurdat  d’r Tsinterkloas kunt. Sjtel diech ins vuur, dat ’t aese nit jekaocht is. De bedden nit  ópjemaat zunt.
‘Nae,’ zeët d’r Piet, ‘dat kan wade. Ieëtsjt de kinger. Die hant d’r sjong ópjezatst. Vier mósse ieëtsjt de peks-jer in d’r zak doeë. En da noa de kinger.’
‘Kan dat  nit oane miech,’ zeët d’r inne Piet.’
‘Nae, nit oane diech. Alle kinger mósse vier bezukke. En da mósse alle Piete mit helpe.’
‘Woar ’t peëd van d’r Tsinterkloas mar hei.’
Heë vingt aa tse laache.
‘Iech wees ’t. Iech wees ’t. Doe bis ’t peëd.’
‘Iech ? ’t Peëd van d’r Tsinterkloas?’
‘Nit ’t peëd van d’r Tsinterkloas. Doe bis ’t peëd van d’r Sjwatse Piet. Dat has te doch jraad jezónge. Triepel, trappel, triepel, trap.’
D’r Piet zuet ins en drieënt ziech um.
‘Sjpring mar hinger dróp. Vuur d’r duuster mósse vier in ’t kastieël zieë.’
D’r Piet duit ziech deë  sjong in de bókse-taesj en sjpringt bij d’r angere Piet óp d’r ruk.
‘Triepel, trappel, triepel trap,’ zinge ze werm.
D’r Piet deed jraad of e óp e richtieg peëd zitst.
‘Hop, hop,’ ruft e en sjpoort ’t peëd aa.
Doadurch vilt inne sjong oes zieng bókse- taesj. D’r Piet hat ’t nit durch. D’r sjong likt óp de sjtroas.

Deel 3 – mondieg achtisng november

mondieg achtsing november

D’r Tsinterkloas viert óp zie peëd. D’r Sjwatse Piet leuft d’rneëver.
‘Wat vräu iech miech óp ’t kastieël,’ zeët d’r Tsinterkloas.
D’r Piet laacht.
‘Joa, ’t kastieël doahinge, iech kuet wal zinge.’
‘ Doe kans dat doch zoeë sjun zage, Sjwatse Piet.’
‘En Tsinterkloas, wat junt vier doeë?’
‘Vier maache de kinger vroeë.’
‘Jód Tsinterkloas. Uur kant ’t óch sjun zage. Noen junt vier de peks-jer noa de kinger drage.’
‘Sjun wöad, Sjwatse Piet. Sjun wöad.
‘Iech han ’t jehoeëd Tsinterkloas, e sjun woad vleit durch de loeët.’
‘Ze klinke wie moeziek, Sjwatse Piet.’
‘Tiek, tiek, tiek. Iech huur al ing tsiet, Tsinterkloas, kliek, kliek, kliek.’
‘E lidje um tse danse, Sjwatse Piet. Tiek, tiek, tiek.’
‘Nae, Tsinterkloas inne vreëme klank.’
‘Wat maat ’t óch oes, Sjwatse Piet. Vier zunt i Nederland. ’t Weëd werm e sjun verjoardiegsfes.’
‘E sjun fes? Iech wees ’t nit. Iech huur e vreëm lid. Kliek…, kliek…, kliek.’
Ze lofe durch. Ópins, doa passeert jet. D’r Amerigo verluust e hoefiezer. Mar d’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet merke doa nuuks va.

De Sjwatse Piete lofe uvver d’r weëg. D’r inne Piet zitst nog ummer bij d’r angere óp d’r ruk.
‘Doe weëds zoeë  sjwoar,  Sjwatse Piet.’
‘Dat zal wal durch d’r tsieën  kome. Deë is ezoeë  dik.
‘ Zal iech ins dri sjtaeche?’
‘Wens te dat mar lieëts. Nuuks d’rva.’
‘Iech loof durch de wei. Dat is e sjtuk kótter. Zoeë zunt vier flotter bij ’t kastieël. ‘
‘Vuur miech broecht dat nit, Piet. Iech ving ’t sjun zoeë bij diech óp d’r ruk.
‘Joa, dat zal wal. Doe maats diech nit mui.’
E sjtuk hinger hön kunt inne boer  óp ziene tractor aavare. De Sjwatse Piete lofe durch de wei. D’r boer ziet hön nit. Ze zunt tse wied voet. D’r boer hat jouw zin. Heë  fleut e lidje. ’t Is wieër jinne  óp d’r weëg. Jinne? Joawaal d’r sjong. Mar dat ziet d’r boer óch nit. Mit ee van de jroeëse reër  viert e uvver d’r sjong. Jans plat likt d’r sjong noen óp d’r weëg.

Deel 4 – deesdieg nuuntsieng november

deesdieg nuuntsieng november

D’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet zunt nog ummer óngerweëgs.
‘Vier  lofe hei durch e sjun lank en doch is jet an de hank,’ zeët d’r Piet.
‘Sjwatse Piet, doch. Woarum zoene mismód? De Sjwatse Piete junt noen noa ’t kastieël. Doe bis bij miech en ’t peëd riet.’
D’r Sjwatse Piet pakt ’t peëd bij de tuejele.
‘ Waat, waat, waat. Wat hat uur jezaad? ’t Peëd riet. ’t Is de huekste tsiet, dat iech noa de hoeve kiek. D’r klank sjiengt, e kapot hoefiezer, noen bin iech wiezer.’
‘Dat meens te doch nit, Sjwatse Piet. E kapot hoefiezer?’
‘Joawaal, iech wil uuch nit óp de kas krieje. Uur móst aafsjtieje.’
‘En noen. Zoeë kome vier noets óp tsiet in ’t kastieël.’
D’r Tsinterkloas sjtiegt van ’t peëd.
”t Is um tse klage, mar ’t peëd kan uuch nit drage.’
D’r Tsinterkloas sjtriecht ziech durch d’r baad.
‘Zalle vier ’t hoefiezer zukke?’
‘Iech zaat al, iech bin wal wiezer. Oane naal, hant vier nuuks an ’t hoefiezer.’
‘Da zukke vier inne sjmid. Doahinge urjens is inne boerehof. Doa junt vier hin.’
Tse vós junt ze wieër.

Óppen sjoeël zitse kinger in inne krink mit hön juffrauw. Ze leëst ing jesjiechte vuur oes e bilderbóch. Óngertusje lieët ze de bilder zieë.
‘Elfe vleie jeer uvver ’t wasser.’ Zoeë vingt de jesjiechte aa. ‘Ze zient ziech da zelver. ’t Is jraad of ze mit hön tswaie zunt. Elfe zunt nit jeer alling. Ze hoade va jemuutliegheet. Doarum wens te e elfje zies, is doa mieëtstens nog ee. Dat wees óch d’r Rochelaar, inne kobold deë in ing höal ónger inne holoendersjtroech woeënt. Jiddes joar plukt  heë in d’r zommer de riefe vruete van d’r sjtroech en versjtópt ze i zieng höal. E jans joar eest heë van de vruete. Mar wen die tse lang ligke, weëde ze jans zus. En d’r kobold kriet doava jekke zin. Heë wil de elfe tsenke. Mit e dröadje va e sjpinnejewebs hat heë ing elf jevange. ’t Dröadje maat heë vas an inne tak. Anger elfe kome kótterbij. Óch zie weëde jevange. Zoeë lokt d’r kobold nog mieë elfe in de val. Heë maat jekke sjprung en sjrait hel. De elfe hant floep. Ze wille voetvleie, mar de sjpinnedröadjer losse nit los. Uvver ’t wasser vleit e elfje. Inne kröatsj sjpringt in ’t wasser. Durch de kringe in ’t wasser ziet ’t elfje ziechzelver nit mieë. Het vleit voet. ’t Zukt de anger elfe. Uvver inne beusjweëg leuft ing sjpin.
‘Sjpin, wits doe woa de anger elfe zunt?’
‘Joa, koom mar mit. Ze weëde jetsenkt durch d’r kobold. Iech han jenóg puet um diech tse helpe.’
Flot leuft de sjpin uvver d’r beusjweëg. ’t Elfje vluut hinger ‘m aa. D’r kobold ziet de sjpin aakome. Heë kruuft in zieng höal. Teje zoeëvöal puet kan heë nit óp. De sjpin klömt óp d’r tak woa-aa de elfe hange. Mit al zieng puet maat heë de dröadjer los. De elfe vleie werm rónk. De dröadjer duit de sjpin in de höal van d’r kobold.
‘Wen heë noa boese kunt, zalle de dröadjer hem jeuche. Dan zal heë mósse kratsen en niste.’
De elfe laache en de sjpin huit ziech óp alle kneie.
De juffrauw lieët ’t letse bild zieë. ’t Bild van de leef sjpin.

Deel 5 – woensdieg tswantsieg november

woensdieg tswantsieg november

De juffrauw Miriam hat ’t bóch tsouw jemaat.
‘Sjpinne zunt leef,’ zeët ’t Janna.
De juffrauw deed mit de vingere sjpinnepuet noa.
‘Joa en ze kanne kriebele.’
De kinger jräuele ziech.
‘D’r Rochelaar is inne tsenkkop,’ ruft ’t Lieke.
’t Is e vies bieës,’ zeët de juffrauw.
‘De sjpin is e leef bieës,’ zeët ’t Janna.
De juffrauw sjtikt ing hank óp.
‘Nit tsenke, da bis te e leef bieës.’
’t Lieke vrieft ziech in de heng.
‘Da darfs te óch d’r sjong ópzetse.’
‘Natuurlieg, Lieke. Dat dunt vier allenäu. Dat hat d’r Tsinterkloas jezaad. Alle kinger.’
’t Sanne jeet reët sjtoa.
‘Alle kinger? Van de janse welt?’
‘Ejentlieg waal, mar doa zunt kinger die zunt zoeë erm. Die hant jinne sjong um óp tse zetse. Mar vier kanne an d’r Tsinterkloas vroage of die óch jet krieje.’
De kinger róffe jans hel ‘Joa!’
‘Iech maach ing tseechnoeng,’ zeët ’t Sanne.
‘Sjun Sanne. Ing tseechnoeng mit kinger die jing sjong hant. Da maach iech e lidje. Tsinterkloas, e paar sjong vuur alle kinger óp de welt.’
De juffrauw Miriam neuriet ing melodie. Da vingt ze aa tse zinge.
‘Vuur de kinger óp de welt, vroag iech leve Tsinterkloas, e paar sjong um aa tse doeë. Noen allenäu tsezame.’
De kinger zinge mit de juffrauw mit.
‘En wat vroage vier an d’r Sjwatse Piet?’
’t Sanne sjpringt óp. ‘Printe, juffrauw.’
‘Joa, printe.’
De juffrauw zingt wieër. ‘Vuur de kinger óp de welt, vroag iech leve Sjwatse Piet um doa printe i tse doeë.’
Óch dat zinge de kinger mit.
Vuurdat ze noa heem junt zinge ze ’t lidje nog e paar kier.

D’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet kome bij d’r boerehof. D’r Piet klopt óp de duur. D’r boer maat de duur óp.
‘Dag meneer d’r boer.’
D’r boer kiekt verwóngerd. Heë wees nit wat e ziet.
‘Dag, Sjwatse Piet! Dag Tsinterkloas!
‘Hat uur e hoefiezer vuur ós?’
‘E hoefiezer? Nae, iech han jing peëd mieë.’
”t Peëd van d’r Tsinterkloas is e hoefiezer kwiet. En noen kanne vier nit wieër. Dat is jans sjlim, want de kinger va Nederland hant d’r sjong ópjezatst. Die mósse vier allenäu bezukke.’
‘Hei in e dörp wieër öp, doa woeënt nog inne sjmid. Mar dat is nog wied.’
‘Kanne vier ‘m nit hoale?’
”t Is al zoeë sjpieë.’
‘Iech dink Sjwatse Piet,’ zeët d’r Tsinterkloas, ‘dat vier bis mörje mósse wade.’
D’r boer knikt mit d’r kop.
‘Dat dink iech óch. Uur kant wal in de sjuur bis mörje…’
D’r Piet wees nit wat e huet.
‘In de sjuur bis mörje?’
‘Woarum nit?’ D’r Tsinterkloas laacht ins. ‘Wat vuur ’t peëd jód is, is óch vuur ós jód. Lekker werm in ’t sjtrue sjloffe.’
‘En de angere Piete da?’
‘Die zalle mósse wade.
‘En de kinger…’
‘Ieëtsjt e hoefiezer vuur ’t peëd. Da pas kanne vier wieër.’
D’r Piet zuet ins.
‘Boer woa is de sjuur?’
‘Koom mar mit, Sjwatse Piet.’
Heë leuft mit d’r boer noa de sjuur.

Deel 6 – donnesjdieg eenentswantsieg november

donnesjdieg eenentswantsieg november

De juffrauw Miriam viert óp d’r fiets noa heem. Ze zingt nog ummer ’t lidje van ’t hoefiezer. Ópins huet ze ‘Pssjj’. ’t Kunt va hinger ziech. De juffrauw sjtopt en sjtiegt aaf. Ze kiekt noa d’r hingerbank. Deë leuft lanksaam leëg. E sjtuk wieër ziet ze e hoefiezer ligke. Inne naal sjtikt droes.
‘Bin iech doa uvver hin jevare? Inne lekke band. Noen mós iech tse vós wieër.’
De juffrauw leuft noa ’t hoefiezer. Bukt ziech en raaft ’t óp.
‘Dat is doch nit van ’t peëd van d’r Tsinterkloas. Ao, wat zouw dat sjun zieë.. Iech han nui wöad, nui zinne vuur ’t lidje. Mörje zal iech dat de kinger vertselle.’
Ze deed ’t hoefiezer ónger de sjnelbingere vas. De juffrauw Miriam leuft wieër. Ze neuriet ’t lidje.

De Piete kome bij ’t kastieël aa.
‘Indlieg bij ’t kastieël. Wat bin iech vroeë. Noen broech iech diech nit mieë tse drage.’
Mar d’r Piet óp d’r ruk zeët nuuks.
‘Has te ’t jehoeëd? Doa is ’t kastieël. Zies te dat nit? Piet, zaan ins jet.’
Heë lieët de bee van d’r Piet los. Deë roetsjt lanksaam óppen eëd.
‘Ao, iech zien ’t. Doe bis i sjlof jevalle. Óp miene ruk i sjlof jevalle. En iech diech mar drage.’
D’r  inne Piet sjteet króm en sjlieëft durch.
‘Zaag Piet, weëd ins wakker!’
D’r Piet sjrukt wakker.
‘Woa bin iech?’
‘Óppen sjtroas. En jraad woa-ts te de janse tsiet bij miech óp d’r ruk.’
Heë jeet lanksaam reët sjtoa. Vroagt nog ins: ‘Woa bin iech?’
‘Bij ’t kastieël. Iech han diech ’t janse sjtuk jedrage.’
D’r inne Piet laacht. ‘Triepel, trappel, triepel, trap.’
‘Laach doe mar. Iech han de kneuf aaf. Koom vier mósse nog e kling sjtuks-je. Dat kans doe wal humpele.’
D’r Piet leuft durch. D’r inne Piet humpelt hinger hem aa.
‘Nit zoeë flot. Iech han nog sjlof.’
‘Wat mós iech da zage?’
‘Zouw d’r Tsinterkloas al doa zieë,’ vroagt d’r inne Piet.
‘Iech wees ’t nit. Misjien. ’t Weëd al e bis-je duuster.’
‘Waad. Iech probeer ins miene sjong aa tse doeë. D’r dikke tsieën is nit mieë zoeë dik, jeleuf iech.’
‘Zal iech ins dri kniefe?’
‘ Ao, Piet! Miene sjong! Deë is voet.’
‘Diene sjong is voet?’
‘Voet. Oes mieng bóksetaesj. Vier mósse ‘m zukke.’
‘Doa bin iech tse mui vuur en ’t weëd al duuster. Dat kanne vier mörje doeë.’
Heë leuft noa ’t kastieël. D’r Piet humpelt hinger hem aa. In ’t kastieël, zient ze dat d’r Tsinterkloas nog nit doa is. D’r dusj is waal al jedekt. Ze hant wuste honger, mar ze wille wade mit aese bis d’r Tsinterkloas doa is. Ze zetse ziech in de jroeëse sjteul in ’t tsimmer. Lekker lankoes. Noa e tsietsje valle ze in inne depe sjlof.

Deel 7 – vriedieg tswai-entswantsieg november

vriedieg tswai-entswantsieg november

D’r nieëkste mörje weëd d’r Tsinterkloas wakker in ’t sjtrue. Heë rekt ziech oes en winkt noa zie peëd.
‘Jóde mörje. Joa kiek mar Amerigo. Iech han wiet-s doe de janse naat in ’t sjtrue jesjloffe. Lekker werm.’
Heë zetst ziech reët óp.
‘Sjwatse Piet! Woa bis te? Doe zouws doch óch in ’t sjtrue sjloffe. Amerigo, has doe d’r Sjwatse Piet jezieë? Sjwatse Piet, hallo! Woa bis te? Misjien is e d’r sjmid hoale. Deë jouwe Sjwatse Piet doch. Ao, wat is deë bezörgd. En de angere Sjwatse Piete zalle ziech wal aafvroage woa vier blieve. Doa is nog jans jet tse doeë. Joa Amerigo, dierek kries doe inne nuie sjong. Da kanne vier noa ’t kastieël.’
De duur van de sjuur jeet óp. D’r boer mit d’r sjmid kunt eri.
‘Mörje, Tsinterkloas.’
‘Mörje, boer.’
‘Mörje, Tinterkloas,’ zeët d’r sjmid en leuft noa ’t peëd.
‘Lekker jesjloffe?’
‘Zaan dat waal, boer. iech bin jraad wakker.
‘Iech zien ’t. Uur zitst in ’t sjtrue Oane mijter.’
‘Joa i mie naatshemme.’
‘Iech han d’r sjmid jehold.’
‘Is dat d’r sjmid. Iech daat al dat d’r Sjwatse Piet óngerweëgs woar um ‘m tse hoale.
” D’r Sjwatse Piet? Dem han iech nit jezieë.’
‘Woa zouw deë da zieë? Iech woeët jraad wakker en doe woar heë nit doa.’
Ónger ’t sjtrue hure ze inne niste. D’r Tsinterkloas kiekt verwóngerd.
‘Wat is dat? Sjmid, uur zut doch nit verkauwe?’
‘Nae, Tsinterkloas. Doa hinge woeët jenist.’
‘Amerigo! Mieë leef peëd. Doe weëds miech doch nit verkauwe? Iech han diech hel nuedieg.’
Ze hure werm inne niste. D’r boer wiest noa inne ek van de sjuur.
‘Doa Tsinterkloas. Doa in deë ek. Doa kunt ’t vandan.’
’t Sjtrue in d’r ek beweëgt. D’r kop van d’r Sjwatse Piet kunt droes.
‘Sjwatse Piet,’ ruft d’r Tsinterkloas.
‘Tsinterkloas.’ Heë nist nog ins. ‘In mieng naas zitst sjtrue, ing janse bued.’
‘Ing janse bued sjtrue, Sjwatse Piet.’
D’r boer en d’r sjmid mósse doa hel vuur laache.
‘Koom, Sjwatse Piet, vier mósse nog jans jet doeë hu. De angere Piete wade óp ós. Zoeë flot d’r sjmid veëdieg is mit ’t hoefiezer vuur d’r Amerigo, kanne vier joa.’
D’r Piet nist nog e paar moal. Heë sjravelt oes ’t sjtrue.

Deel 8 – zamsdieg drei-entswantsieg november

zamsdieg drei-entswantsieg november

In ’t kastieël weëd d’r Sjwatse Piet wakker.
‘Wat han iech lekker jesjloffe. Kiek d’r Piet sjliëft nog. Iech zal dem mar ins wakker maache. Nit tse lang sjloffe. Vier hant nog jans jet tse doeë.’
Heë sjteet óp en leuft noa d’r Piet.
‘Ao, kiek ins. D’r sjunne dikke tsieën. Deë is waal nit mieë zoeë dik. Iech zal ins dri kniefe.’
Heë knieft in d’r tsieën. D’r Piet sjrukt wakker.
‘Auw, miene tsieën! Woa bin iech?
‘In ’t kastieël.’
‘Doa kniefet jraad inne i miene tsieën.
‘Dat woar iech.’
‘Woarum dees te dat?’
‘Iech mós diech wakker maache. E kling sjlöfje darf, mar ’t mós jinne lange sjlof weëde. Dierek kunt d’r Tsinterkloas.’
‘Móts te miech da i miene tsieën kniefe. Doe wits doch, dat e jans dik is en pieng deed.’
Heë sjnapt ziech d’r tsieën.
‘Wat zien iech. D’r tsieën is nit mieë zoeë dik. ’t Is noen inne jeweune dikke tsieën.’
‘Dat kunt durch ’t sjlufje. D’r tsieën is werm besser woeëde.’
D’r Piet wiest noa de vinster.
‘Wat zeës te sjlufje? Kiek ins an duur. Wie vier sjloffe jónge, woeëd ’t duuster. En noen is ’t kloar. ’t Woar jee sjlufje, mar inne lange sjlof! Doarum is d’r tsieën besser. ’t Is noen d’r nieëkste daag.’
‘Mar woa is da d’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet?’
‘Hant misjien óch inne dikke tsieën.’
‘D’r dusj is nog ummer jedekt. Ze hant nit jaese. Woa zalle ze doch zieë? Vier mósse ze zukke.’
‘Iech kan nit lofe.’
‘Joawaal diene tsieën is besser.’
‘Iech han jinne sjong. Vier mósse dem zukke.’
‘Weë wees woa deë likt. En iech mós diech drage. Nae doa bejin iech nit aa. Vier junt inne sjong jelde. ’t Sjongs-jesjef is nit zoeë wied hei vandan. Doa kan iech diech wal hin drage.’
D’r Sjwatse Piet sjpringt óp d’r ruk van d’r angere Sjwatse Piet. Zoe junt ze noa ’t sjongs-jesjef.

Deel 9 – zóndieg veer-entswantsieg november

zóndieg veer-entswantsieg november

‘D’r sjmid zetst e nui hoefiezer ónger d’r hoef van d’r Amerigo. Deë is vroeë en winkt  mit d’r sjtats. D’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet zitse bij d’r boer in de kuche an d’r dusj. Ze aese bóttramme. ’t Sjmaacht hön jód. D’r sjmid kunt eri.
‘Tsinterkloas en Sjwatse PIet, ’t hoefiezer zitst drónger.’
D’r Tsinterkloas drinkt jraad d’r letste sjloek oes de tas.
‘Da bin iech evver vroeë,  Sjmid. Danke.’
D’r Sjwatse Piet vrieft ziech d’r mónk aaf.
‘Iech jon d’r Amerigo jet tse aese bringe.’
D’r boer sjteet óp.
‘Iech loof mit. In de sjuur sjteet inne zak haver.’
Ze junt eroes. D’r Tsinterkloas kiekt d’r sjmid aa.
‘Joa, sjmid doe has natuurlieg ’t verdeend um jet tse krieje.’
‘Ach Tsinterkloas. Iech bin vöal tse vroeë, dat ’t peëd werm lofe kan. Zoeë krient alle kinger nog jet in d’r sjong.’
‘Wat leef, sjmid. Mar zets dizzen oavend mar óch d’r sjong. D’r Sjwatse Piet zal besjtimd jet dri doeë.’
An duur hure ze de hoeve van ’t peëd. D’r Sjwatse Piet hat ‘m d’r zak um d’r nak jehange. Zoe kanne óch ónger ’t lofe nog jet haver aese. D’r Tsinterkloas sjtiegt óp ’t peëd.
‘Danke boer. Danke sjmid. Uur hat ós jód jehólpe. En dink draa. D’r sjong ópzetse. Óch uur boer.’
D’r boer en d’r sjmid hant plezeer.
‘Dat dunt vier zicher,’ ruft d’r boer. ‘En vier zinge e lidje d’rbij.’
D’r sjmid vingt aa tse zinge. ”t Peëd van d’r Tsinterkloas, Tsinterkloas.’
D’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet winke. Ze junt wieër.
‘Wat ing fain lu, wa Sjwatse Piet?’
‘Joa, dat verjaes iech nit. Mie leëve lank.’
Heë drient ziech um en ruft: ‘Bedankt.’
‘Doe zals óch wal vroeë zieë, Amerigo, mit diene nuie sjong.’
D’r Tsinterkloas keurt d’r Amerigo uvver ziene nak.
‘Oef, oef,’ zeët d’r Sjwatse Piet, e iezer vuur d’r hoef.’
‘Jód zoeë, Sjwatse Piet. Die sjun wöad va diech jeëve miech jouwe mód.’
‘Jouwe mód? Tsinterkloas, jeet ’t nit jód?’
‘Iech han miech doch zörje jemaat. Sjtel diech ins vuur, d’r boer hauw jinne sjmid jevónge. Da hauwe vier dis joar jee intsieg kink kanne bezukke.’
‘Tsinterkloas, dat is nit woar. D’r Sjwatse Piet is nog ummer doa.’
‘Dat is woar. Mar wie zou ’t mit de angere Piete zieë? Ze zalle wal ónrouw han.’
‘Tsinterkloas, zut nit bang. Die kanne wade, jans lang.’
‘Misjien zukke ze ós? Of hant ze al kinger bezoeët?’
‘Of sjloffe nog lekker, en hure nit d’r wekker.’
‘Joa, Pieterbaas, mit sjtrue in de naas.
‘ Mar Tsinterkloas noen weëd iech jewekt, uur hod miech vuur d’r jek.’
‘Ach, ’t is mar flauwekul. Trouwens ’t zoog waal jelui oes wiet-s doe oes ’t sjtrue koams.’
”t Sjtrue dong miech kriebele. Doava jong mieng naas wiebele.’
‘Ha, ha Sjwatse Piet…. Sjwatse… Sjwatse…’
D’r Tsinterkloas hilt d’r oam i. En kiekt jesjrókke.
‘Wat is ’t Tsinterkloas?’
Heë  wiest. ‘Kiek doa hinge….’

Deel 10 – mondieg vunnef-entswantsieg november

mondieg vunnef-entswantsieg november

D’r Sjwatse Piet kiekt, mar ziet nuuks. Heë hilt ing hank boave de oge um nog besser tse kanne kieke. ’t Hulpt nit. Heë wees nit wat e mós zieë.
‘Wat is doahinge, Tsinterkloas? De sjtooomboot óp de sjtroas?
‘Kiek noen, Sjwatse Piet, zies te dat nit?’
‘Tsinterkloas, wat mós iech zieë?  Help miech doch, auwwieë.’
”t Is nit de sjtoomboot. Die viert uvver ’t wasser en nit óp de sjtroas.’
‘Wen doa nuuks vieërt, da mós doa jet sjtoa, han iech jelieërd.’
‘Sjwatse Piet, doa viert nuuks. Doa sjteet nuuks. Doa likt jet.’
‘Likt jet? Ra, ra, en wat da?’
‘Inne sjong!’
‘Inne sjong. Mit reme en ing tsong?’
‘Noen kiek ins jód!’
‘Inne sjong? Hat inne óp de sjtroas d’r sjong ópjezatst. Dat jeet miech an ’t hats. Oa- jee, inne sjong huet bij d’r sjoorsjtee.’
‘Sjwatse Piet, noen kiek doch ins jód.’
‘Wat is dat? Deë sjong is jans plat. Iech bin nit vroeë. Doa kan iech nuuks i-doeë.’
‘Noen huur doch ins óp. Kiek ins jód.’
D’r Sjwatse Piet hilt werm zieng hank boave de oge.
‘Jank doch ins e sjtuks-je kótterbij.’
Heë leuft e paar sjritte en bliet da sjtoa.
‘Zies te ’t noen?’
D’r Sjwatse Piet wiest noa d’r sjong en sjnapt noa oam. Heë kiekt d’r Tsinterkloas aa, mar kan va sjrek nuuks zage.
‘Has te ’t noen jezieë? Dat is d’r sjong van inne Sjwatse PIet.’
D’r Sjwatse Piet leuft d’rhin en raaft d’r sjong vuurzichtieg óp.
‘Doa zitst jinne in. Iech krien sjleëte zin.’
Heë leuft flot noa d’r Tsinterkloas tseruk.
‘Tsinterkloas, uur ziet óch nit d’r Sjwatse Piet?’
‘Noen helpe miech nit dieng sjun wöad. D’r sjong is plat en woa is d’r Sjwatse Piet?’
‘Ao , óch jans plat…’
‘Wat meens te? D’r Sjwatse Piet óch jans… Iech durf ’t nit tse zage. Doa is doch jee ónjeluk passeerd?’
D’r Sjwatse Piet hilt d’r sjong kótbij zie jezich en kiekt dri.
‘Sjwatse Piet, miene jouwe kammeraad. Wat has te jemaat?’
‘Kiek noen nit in d’r sjong. Zoeë kling is e nit woeëde. Heë zitst nit in d’r sjong. Heë is urjens angesj. Vier mósse zukke.’
‘Joa Tsinterkloas, lofe, sjpringe, bukke. In alle löcher en ekke mósse vier zukke.’
‘Nit in alle löcher en ekke. In ’t kastieël. Doa junt vier ieëtsjt hin.’
‘Noa ’t kastieël, keëk iech mit jrel, kaihel.’
Heë sjnapt de tsuejele van d’r Amerigo.
‘Koom, Tsinterkloas mit de vus in de buejele, iech han de tsuejele.’
Mit jroeëse sjritte lofe ze wieër noa ’t kastieël. Ópzuk noa de Sjwatse Piete.

Deel 11 – deesdieg zes-entswantsieg november

deesdieg zes-entswantsieg november

De tswai Sjwatse Piete zunt nog ummer óngerweëgs. D’r inne Sjwatse Piet bij d’r angere óp d’r ruk.
‘Mainjod, hauw iech mar jinne sjong. Da woeëd iech jevare.’
‘Sjtel diech doch nit aa Piet. Wat mós iech da wal nit zage. Iech hauw inne janse dikke tsieën. Huets te inne janse, janse, dikke…
‘Hod noen mar óp, Piet. Weë is ziech aan ’t sjtelle? Zoeë dik woar d’r tsieën noen óch alwerm nit.’
‘Joawaal, iech kroog d’r sjong nit mieë aa. Zoeë dik woar d’r tsieën.’
”t Is al jód, Piet. Dierek kries te óch nog inne dikke kop van al die óprejerij.’
‘Inne dikke kop?’
‘Ao jee, doa han iech jet jezaad. Noen zals te dem óch nog krieje.’
‘Iech wil jinne dikke kop. Angesj past miech de mutsj nit mieë.’
‘Waad iech zets diech effe neer. Doe weëds miech tse sjwoar mit deë dikke kop.’
D’r Sjwatse Piet lieët de bee van ‘m los. Deë roetsjt langs d’r ruk eraaf.
‘Noen mós iech óp ee bee sjtoa.’
‘Effe mar Piet. Vier junt zoeë wieër.’
Heë vingt aa tse laache.
‘Bis te miech oes an ’t laache.’
‘Iech zien ’t al vuur miech. Doe mit inne dikke kop. En da in d’r sjoorsjtee. Ram vas.’
D’r Sjwatse Piet sjnapt ziech d’r kop vas.
‘Nae dat noeëts! Los ós mar flot wieër joa.’
‘Jód, dat dunt vier.’
Heë drieënt ziech um en leuft wieër. D’r inne Sjwatse Piet kiekt ‘m verwóngerd noa en sjnapt noa oam.
‘Piet… Piet… Lieëts te miech hei sjtoa! Doe verjits miech. Piet, Piet!’
D’r Sjwatse Piet drieënt ziech um.
‘Ao, iech daat al. Wat jeet ’t mar jemekkelieg. Is d’r Piet zoeë lieët woeëde? Jinne dikke kop mieë?’
‘Noen koom tseruk. ’t Weëd de huekste tsiet, dat vier in ’t sjongs-jesjef kome.’
”t Is al jód, Piet. Koom, sjpring óp d’r ruk.’
‘Sjpringe? Iech kroef vuurzichtieg óp diene ruk. Dat deed d’r Tsinterkloas óch bij d’r Amerigo.’
‘Zing mar e lidje. Da is ’t vuur miech nit zoeë sjwoar.’
‘En da leufs te óch jet flotter. Vier mósse zörje, dat vier óp tsiet tseruk zunt. Angesj  maat d’r Tsinterkloas ziech ónrouw.’
‘Dat bis doe sjood. Dat kunt durch…
D’r Sjwatse Piet lieët ‘m nit oeskalle. Heë hat wal durch, dat d’r tsieën va hem de sjood kriet. Kaihel vingt e aa tse zinge. E lidje uvver ’t peëd van d’r Tsinterkloas.
Va wieds zient ze d’r sjongswinkel ligke. D’r Sjwatse Piet jeet ummer flotter lofe. Nog effe. Ze mósse nog e bergs-je eróp.

Deel 12 – woensdieg zivve-entswantsieg

woensdieg zivve-entswantsieg

De Sjwatse Piete kome bij ’t sjongs-jesjef.
‘Aafsjtieje Piet.’
‘Wat sjaad, peëdje. ’t Woar jraad ezoeë sjun.’
‘Iech bin die peëd nit mieë. ’t Is jenóg jeweë. Aafsjtieje!’
D’r Sjwatse Piet kalt mit ing sjtreng sjtim. D’r inne Piet keurt ‘m uvver de sjouwer.
‘Peëdje, doe bis zoeë leef. Los miech nog effe zitse.’
‘Nae, jenóg jeweë.’
Heë lieët de bee van d’r Sjwatse Piet los. Mar deë hilt ziech an de sjouwere van hem vas en zingt nog ins jet uvver ’t peëdje. Mar d’r Sjwatse Piet maat de heng van hem los. Heë roetsjt van d’r ruk aaf.
‘Vuurzichtieg Piet. Miene tsieën!
‘Ziech mar sjtil. Diene tsieën kriet noen inne sjong.’
‘Vier mósse nit tse lang wade. ’t Is kaod en da han iech dierek inne winktertsieën.’
‘Sjtil mar, Piet.’ Heë wiest noa de etalaasj van ’t sjongs-jesjef. ‘Doa sjtunt allenäu sjong. Iech jon inne hoale.’
Heë jeet eri en holt inne sjtivvel oes de etalaasj.
‘Hei don dem ins aa.’
‘Dat is inne sjtivvel. Dat is inne jans angere sjong.’
‘Iech wil alling kieke of deë past. Noen don ‘m aa.’
D’r Sjwatse Piet bukt ziech um d’r sjtivvel aa tse doeë.
‘Deë is tse jroeës.’
‘Loof ins e sjtuk, da kan iech kieke of e tse jroeës is.’
D’r Sjwatse Piet leuft vuur de etalaasj óp en neer.
‘D’r sjtivvel sjloeft. Deë is vöal tse jroeës.’
‘Don ‘m mar oes. Iech zal inne klingere sjong hoale.’
D’r Sjwatse Piet trukt d’r sjtivvel oes en jieët ‘m an d’r Sjwatse Piet. Heë jeet eri. Deë pakt oes de etalaasj inne vrauwluuts-sjong mit inne hoeëje hak. D’r Sjwatse Piet huit an duur mit de erm. Heë wil deë sjong nit. Wiest noa inne sjportsjong. Mar d’r Sjwatse Piet kunt mit d’r vrauwluuts-sjong noa boese.
‘Doa kan iech nit óp lofe.’
”t Is vuur de moas. Probeer ‘m noen mar ins.’
D’r Sjwatse Piet trukt mit muite d’r sjong aa. MIt e pienglieg jezich leuft e vuur de etalaasj óp en neer.
‘Dat jeet doch nit.’
‘Deë sjong is dus tse kling.’
‘Joa en vöal tse hoeëg.’
D’r Sjwatse Piet jeet mit d’r vrauwluuts-sjong tseruk in ’t jesjef en zetst ‘m in de etalaasj. Noen pakt heë inne roeë sjong. D’r Sjwatse Piet vingt  werm aa tse sjpringe. Heë wiest noa d’r sjportsjong. Mar d’r Sjwatse Piet kunt mit d’r roeë sjong eroes.
‘Dat is jinne sjwatse sjong.’
’t Is vuur de moas,’ zeët d’r Sjwatse Piet alwerm.
D’r Sjwatse Piet deed ziech d’r sjong aa. Heë leuft vuur de etalaasj. ’t Jeet noen jans jemekkelieg.
‘Zies te deë past.’
‘Mar de kluur is nit jód. Inne roeë sjong bij inne sjwatse. Dat jeet doch nit.’
‘Wat maat dat oes. Doe kans wal dróp lofe.’
‘Mar iech mós waal d’rmit lofe.’
‘Joa, en iech wil diech nit mieë drage. Koom, lofe, vier junt, Vier mósse d’r Tsinterkloas zukke.’
D’r Sjwatse Piet trukt ‘m an d’r erm. Heë weert ziech, mar leuft waal mit.

Deel 13 – donnesjdieg ach-entswantsieg

donnesjdieg ach-entswantsieg

Óppen sjoeël zitst de juffrauw Miriam in d’r krink mit zieng kinger. Ze Hilt ’t hoefiezer umhoeëg.
‘Kiek ins wat iech hei han.’
’t Hindia ruft: ‘E hoefiezer.’
‘Jód, Hindia. Wits te óch va wem ’t hoefiezer is?
‘Van e peëd.’
‘Joa, van e peëd. Peëd hant jing sjong, mar hoefiezere. Die zitse mit neël in de hoeve vas.’
D’r Sven kiekt e bisje pienglieg.
‘Au, dat deed doch pieng.’
‘Nae, Sven, dat deed jing pieng. Ós neël kanne vier doch óch sjnieë. Zoeë is dat bij peëd óch. Wen ze jing hoefiezere hant, kanne peëd nit uvver de sjtroas lofe. Duch de sjting junt de hoeve kapot. Doarum drage ze die sjong. Dat hoefiezer han iech jister óppen sjtroas vónge. Iech fietset noa heem. Doe varet iech druvver hin. Ópins inne lekke bank, miene hingerbank. Wits te nog, d’r hingerbank van d’r fiets van d’r Sjwatse Piet. De juffrauw  Miriam vingt aa tse zinge. ‘Iech jeleuf dat i miene hingerbank…’ De kinger zinge mit. ‘E pefferneus-je zitst.’ ‘Evver,’ zeët de juf, ‘i miene hingerbank zoos jee pefferneus-je, mar e löchs-je. In ’t hoefiezer zoos nog inne naal en deë sjtooch i miene bank. Ieëtsjt daat iech, sjaad, noen mós iech lofe. Doe daat iech, nae nit sjaad. Wat e jeluk. Want wen e peëd zie hoefiezer verluust en doe vings ’t, bringt dat jeluk en kans doe inne wónsj doeë. Iech bejon ós lidje tse zinge. Vuur de kinger óp de welt, vroag iech leve Tsinterkloas, e paar… sjong um aa tse doeë.’De kinger bejinne inkele wöad mit tse zinge. ‘Vuur de kinger óp de welt, vroag iech leve Sjwatse Piet, um doa printe i tse doeë.’ Ze zinge de rejele nog ing kier. De juffrauw jeet wieër mit vertselle. ‘Iech bin mit d’r fiets noa heem jelofe en han ’t hoefiezer mitjenoame. Óngertusje han iech ing kling jesjiiechte bij ós lidje bedaat. Loester mar. ’t Miriam vingt werm aa tse zinge. ‘Tsinterkloas zie sjun wies peëd, woeëd e hoefiezer ins kwiet, dat loog bij ós óppen sjtroas, nit jevónge durch d’r Piet, laat iech ’t doe bij d’r sjong, en doa dizze wónsj bij dong.’
Tsezame zinge ze ’t lidje nog ing kier. ’t Lieke sjtikt d’r vinger óp.
‘Juffrauw, va wem is ’t hoefiezer?’
‘Van e peëd, Lieke.’
‘Welk peëd?’
De juffrauw Miriam trukt de sjouwere óp. Ze wees ’t nit
‘Va welk peëd?’
’t Sanne sjpringt óp.
‘Van d’r Tsinterkloas.’
‘Sjtel diech ins vuur, Sanne,’ zeët de juf, ‘van d’r Tsinterkloas. Da kan ’t peëd nit mieë lofe. Ao wat erg. Misjien hat d’r Sjwatse Piet ós lidje jehoeëd. Wits te wat, vier zetse sjtrak d’r sjong óp en legke doa ’t hoefiezer bij.’
Dat vinge ze allenäu e jód iedee.

Deel 14 – vriedieg nunentswantsieg

vriedieg nunentswantsieg

De Sjwatse Piete lofe uvver d’r weëg noa ’t kastieël.
‘Inne roeë en inne sjwatse sjong. Oa, wat sjun.’
‘Doe zeës sjun. Iech ving ’t jek. Mar iech mós waal zage, miene tsieën deed nit mieë pieng.’
‘Noen has te e laoch in de zökke.’
‘Iech don zofort anger aa.’
‘Ing roeë en ing sjwatse zök?’
‘Joa. Ing roeë zök bij miene sjwatse sjong. Ing sjwatse zök bij miene roeë sjong.’
‘Dat liecht miech sjun. Wat zaan iech ? Sjun? Nae, ’t is jaar nit sjun. Vier mósse d’r Tsinterkloas zukke. Wat zouw passeerd zieë? Koom, durchlofe. Doe has noen tswai sjong.’

Óngertusje lofe d’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet uvver d’r weëg bij ’t kastieël. D’r Tsinterkloas kiekt sjnak vuur ziech oes.
‘Iech zien nog ummer jing Sjwatse Piete.’
‘Mar Tsinterkloas en iech mit mie janse hats, bin iech nit sjwats?’
‘Iech meen de angere Sjwatse Piete. Vier mósse ze vinge.’
‘Iech róf zoeë hel dat me pieng an de oere kriet, woa bis te Sjwatse Piet!’
Heë ruft nog e paar kier kaihel. ‘Sjwatse Piet!’

De Sjwatse Piete kome noen langs de sjoeël.
‘Kiek doa,’ zeët d’r Sjwatse Piet, ‘doa is de sjoeël.’
‘Doe has reët, Piet. Mar iech zien evver jing kinger.’
‘Zalle vier ins jet kótterbij joa?’
‘Vier hant nit e zoeëvöal tsiet.’
‘Noen, de kinger wade al va jister óp ós. Vier zunt nog ummer nit jeweë.’
‘Doa kanne vier doch nuuks aa doeë.
‘Dat sjtimt, mar de kinger kanne jaar nuuks draa doeë.’
‘Jód, effe da. Wen ze ós mar nit zient.’
‘Vier dunt jans vuurzichtieg.’
‘Wen ze ós da noen waal zient?’
‘Ach zoeë sjlim is dat nit.’
‘Joawaal. Ze zient miene roeë sjong!’
‘Ao, diene roeë sjong. Doa bis te bezörgd um. Ze darve diene roeë sjong nit zieë.’
‘Joa, doe zeës ’t.’
‘Doe kans deë sjong doch oesdoeë.’
‘Nae, iech han e laoch in de zukke.’
‘De kinger zalle hel laache, wen ze diene sjunne dikke sjwatse tsieën zieënt.’
‘Dat wil iech nit.’
‘Koom. Swjatse Piet. Ze laache diech nit oes. Ze vinge ’t wietsieg. Wienieë zient ze ins d’r dikke tsieën van d’r Sjwatse Piet? Ejentlieg noeëts. Koom noen jauw.’
De Sjwatse Piete sjlieche ziech noa de sjoeël.

Deel 15 – zamsdieg drissieg november

zamsdieg drissieg november

Ze kieke durch de vinster van de klas va de juffrauw Miriam.
‘Doa is jinne in de klas,’ zeët d’r Sjwatse Piet.
‘Mar pas óp, Piet. Dierek sjtunt de kinger hinger ós.’
‘Sjtil, iech jeleuf dat iech sjtimme huur. Iech kiek effe um d’r ek.’
Heë leuft noa d’r ek van de sjoeël. Kiekt vuurzichtieg um d’r ek en kunt tseruk.
‘Ze zunt óp d’r sjpieëlplai.’
D’r inne Piet kiekt durch de vinster.
‘Piet, ze hant d’r sjong ópjezatst.’
D’r angere Piet kiekt óch durch de vinster.
‘Joa, iech zien ’t. Doa likt jet bij. E hoefiezer.
‘E hoefiezer?’
De Sjwatse Piete kieke ziech aa.
‘Doa mósse vier mieë va wisse,’ zeët d’r angere Piet. ‘Flot, Piet durch de duur eri.’
‘Jód, Piet waal jauw.’
Ze renne durch de duur eri en kome in de klas.
‘Joa, iech han ’t jód jezieë. ’t Is e hoefiezer.’
D’r inne Piet bukt ziech.
‘Doa likt inne brif bij.’
Heë raaft d’r brif óp en leëst ‘m helóp vuur.
‘Betste Tsinterkloas en Sjwatse Piet. Vier hant e hoefiezer vónge. Is dat van u peëd? Darve vier dan inne wónsj doeë? Jrus, de kinger en de juffrauw Miriam.’
D’r angere Piet kiekt óch noa d’r brif.
‘Zies te! Noen wees iech ’t!’
‘Wat wits te? Wat zies te?’
”t Hoefiezer. ’t Hoefiezer  van ’t peëd van d’r Tsinterkloas. ’t Peëd van d’r Tsinterkloas is ’t hoefiezer kwiet.’
”t Peëd van d’r Tsinterkloas is ’t hoefiezer kwiet?’
‘Joa, doarum woar d’r Tsinterkloas nog nit in ’t kastieël. ’t Peëd kank nit wieër joa.’
‘Woa zalle zie noen zieë?’
‘Wat dinks te? Woa mós e peëd oane hoefiezer hin joa?’
‘Noa, d’r  Sjmid, Piet!’
‘Jód zoeë, Piet, noa d’r sjmid!’
D’r  inne Sjwatse Piet raaft ’t hoefiezer óp.
‘Vier mósse jauw noa d’r sjmid.’
‘Los ’t hoefiezer mar ligke. Angesj wisse ze dat vier hei zunt jeweë.’
‘Darve ze dat nit wisse?’
‘Vier hant nuuks um in d’r sjong tse legke. Vier kome wal tseruk.’
”t Hoefiezer is van d’r Amerigo. Dat kanne vier doch mitneëme.’
‘Bij d’r sjmid kriet d’r Amerigo e nui hoefiezer.’
‘Sjtil Piet. De juffrauw kunt mit de kinger tseruk. Flot, vier mósse voet!’
Ze renne eroes. Mar ze verjaese ’t hoefiezer tseruk tse legke. Ze versjtóppe ziech hinger ing moer.
‘Vier woare jraad óp tsiet voet,’ zeët d’r angere Piet.
Heë wiest noa d’r inne Piet. Deë hat ’t hoefiezer in de hank.
‘Doe has ’t hoefiezer. Vier kanne noen nit mieë tseruk. Koom jauw noa d’r sjmid. Wist doe woa deë woeënt?’
‘Wen ’t jód is, woeënt deë doa hinge. In ’t nieëkste dörp. Witste nog, d’r Sjwatse Piet deë moeët joa lofe mit d’r fiets an de hank.
‘ Joa, Sjwatse Piet oes ’t lidje. Deë koam in e dörpje en zaat teëje d’r sjmid.’
‘Ao joa, dat dörpje. Doa mósse vier hin.’
Vuurzichtieg sjlieche zie ziech voet.

Deel 16 – zóndieg ee detsember

zóndieg ee detsember

D’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet kome in ’t kastieël aa. D’r dusj is jedekt, mar ze zient jinne. Zouwe de Sjwatse Piete wal hei zieë jeweë. Ze maache ziech ónrouw.
‘D’r Sjwatse Piet oane sjong an d’r vós, wist uur woa iech ‘m zukke mós,’ zeët d’r Sjwatse Piet.
‘Ao joa, iech wees ’t.’ D’r Tsinterkloas kiekt vroeë. ‘Deë is inne nuie sjong hoale!’
‘Ao joa en woa? Tsinterkloas.’
‘In e sjongs-jesjef natuurlieg. Doa junt vier noen hin.’

De Tswai Sjwatse Piete kome d’r boer teëje. Deë viert óp ziene tractor. Ze jrusse ziech. D’r boer wiest noa ’t hoefiezer.
‘Hat uur ’t hoefiezer vónge?’
‘Joa, ejentlieg de juffrauw Miriam. De juffrauw hat ’t vónge. De kinger en de juffrauw hant ’t bij d’r sjong jelaad. Noen bringe vier ’t hoefiezer noa ’t dörp van d’r sjmid.’
‘Want ’t hoefiezer is van ’t peëd van d’r Tsinterkloas date vier. En d’r Tsinterkloas is nit in ’t kastieël,’ zeët d’r angere Piet. ‘Vier junt ‘m zukke.’
D’r inne Piet sjtikt d’r vinger óp.
‘En d’r Tsinterkloas kan mar óp ing plaatsj zieë. Bij d’r sjmid.’
Óch d’r boer sjtikt d’r vinger óp.
‘Dat has te jód jezieë, Sjwatse Piet.’
Deë sjpringt in de loeët.
‘Vier hant d’r Tsinterkloas vónge!’
‘Nog nit jans. D’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet hant bij miech in de sjuur jesjloffe. D’r Amerigo hauw e hoefiezer verlore. Dizze mörje koam d’r sjmid um e nui hoefiezer drónger tse zetse.’
‘Woa zunt ze noen?’
‘Ze jónge noa ’t kastieël.’
‘Piet flot noa ’t kastieël.
‘ Ao joa, danke boer!’
‘Dag Sjwatse Piete.’
D’r boer wiest noa d’r roeë sjong van d’r Sjwatse Piet.
‘Broecht d’r Sjwatse Piet óch e nui hoefiezer? E roeë hoefiezer?’
D’r angere Piet mós doa hel vuur laache.
‘Laach nit Piet. Iech zoos bij diech óp d’r ruk. Da bis doe ’t peëd. En doe kries e nui hoefiezer.’
D’r angere Piet laacht nog ummer. D’r boer winkt ze noa. Flot sjneure ze noa ’t kastieël. Ze hoffe dat d’r Tsinterkloas nog doa is. Went e noen  mar nit hön an ’t zukke is.

Deel 17 – mondieg tswai detsember

mondieg tswai detsember

D’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet sjtunt vuur ’t sjongs-jesjef. D’r Sjwatse Piet hilt nog ummer d’r platte sjong vas. ‘Sjwatse Piet, iech zien in de etalaasj allenäu versjillende sjong.’ ‘Joa, die sjong kan me kofe en da dróp lofe.’ ‘Evver iech zien mar ummer inne sjong. En vier hant doch tswai vus.’ ‘Tsinterkloas, o jee. Maach miech nit durchee.’ ‘Kiek da. Iech zien mar inne sjtivvel en inne jroeëse en inne va dat en inne va dem. Kiek, doa óp ’t plenks-je, doa is zoeëjaar inne sjong voet. Dat plenks-je is leëg.’ ‘Inne sjong, los miech nit laache, um a tswai vus tse drage?’ D’r Sjwatse Piet jeet eri. ‘Iech hof, dat ze in ’t jesjef wisse woa de Sjwatse Piete zunt,’ zeët d’r Tsinterkloas. D’r Sjwatse Piet kunt mit d’r kop in de etalaasj en wiest noa ’t leëg plenks-je. ‘Zouwe ze binne wisse wat vuur sjong óp dat plenks-je hat jesjtange?’ D’r Sjwatse Piet zetst d’r platte sjong óp ’t plenks-je. ‘Ao, deë sjlauwe Sjwatse Piet. Deë sjong past óp ’t plenks-je. Zouw deë sjong durch de Sjwatse Piete jehold zieë woeëde? Da zalle ze in ’t jesjef besjtimd mieë wisse.’ D’r Sjwatse Piet kunt eroes. Heë hat d’r platte en inne roeë sjong i jen heng. ‘Kiek ins Tsinterkloas. Deë sjong, inne knalroeë, uur móst ins kieke, is dat jinne sjieke? Auwwie, iech krien d’r hós. D’r angere sjong zitst bij d’r Sjwatse Piet an d’r vós.’ ‘An d’r vós, Sjwatse Piet?’ D’r Sjwatse Piet knikt mit d’r kop. ‘Wisse ze in ’t jesjef óch woahin de Sjwatse Piete zunt jejange’ D’r Sjwatse Piet wiest. D’r Tsinterkloas zetst jroeëse oge óp. ‘Die zie? Dat is noa ’t kastieël, Sjwatse Piet. Ao wat bin iech vroeë. Vier hant ze werm vónge. Koom, noa ’t kastieël. Zouwe ze nit doa zieë, umdat ze ós óch an ’t zukke zunt, da wade vier óp ze. Jiddenfals wisse vier, dat ze hei urjens erum zunt.’ De Tswai Piete zunt nit mieë zoeë wied van ’t kastieël aaf. ‘Wat bin iech vroeë, wen d’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet in ’t kastieël zunt.’ D’r inne Sjwatse Piet sjpringt. ‘Da vang iech aa tse sjpringe. Kiek zoeë!’ ‘Waad ins effe mit sjpringe. Vier hant ze nog nit jezieë.’ D’r inne Piet wiest. ‘Joawaal!’ ‘Wat joawaal? Has doe ze jezieë?’ ‘Joa! D’r Tsinterkloas!’ ‘Has doe mit deë roeë sjong zoeë hoeëg jesjprónge?’ ‘En d’r Sjwatse Piet!’ D’r angere Piet kiekt woa d’r inne Piet hin wiest. ‘Iech zien ’t óch! Sjpringe Sjwatse Piet!’ Tsezame sjpringe de Sjwatse Piete. ‘Óch lofe Sjwatse Piet!’ ‘Lofe? Wat mós iech noen doa? Lofe of sjpringe?’ ‘Maat nuuks oes. Lofe. Sjpringe. Alles! Don mar alles tsejeliechertsiet.’ ‘Dat jeet doch nit.’ Heë verzukt tse sjpringe en tse lofe. Da sjneurt e kaihel hinger d’r angere Piet aa. Tsezame róffe ze: ‘Tsinterkloas, Sjwatse Piet!’

Deel 18 – deesdieg drei detsember

deesdieg drei detsember

Noa e paar kier róffe, winke d’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet tseruk.
‘Kiek, ze hant ós jezieë! Ze winke. Ao wat e jeluk.’ D’r inne Piet is jans vroeë. ‘Has te ’t jezieë, Piet? D’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet.’
Óch d’r angere Piet is vroeë.
‘Joa, Piet. Noen zunt vier doch  jeluklieg. Tsinterkloas! Sjwatse Piet! Hei zunt vier!’
‘Hei sjtoa, Piet, doa hant vier winnieg aa. Vier mósse noen evver wal joa.’
‘Doe has reët Piet. Tsinterkloas, vier kome!’
‘Joa, vier kome en nit voet joa. Angesj mósse vier werm zukke.’
D’r Tsinterkloas hat de jruetste sjpas.
‘Has te ’t jezieë, Sjwatse Piet. Doa zunt ze da. De Tswai Sjwatse Piete.’
Tsezame winke ze noa de Sjwatse Piete. D’r Amerigo vingt aa tse hinnike. Óch deë hat sjpas. Misjien ziet e d’r Sjwatse Piet óp d’r roeë sjong lofe. En mós e doavuur laache.
‘Piete, vier zunt hei. Koom d’rbij,’ ruft d’r Sjwatse Piet.
D’r Tsinterkloas zeët ‘m noa.
‘Koom d’rbij.’
Heë laacht va hatse.
‘Sjwatse Piete! Vier hant d’r sjong vónge!’
D’r Sjwatse Piet hilt d’r roeë en d’r platte sjong umhoeëg.
‘Deë hant vier uvveral jezoeët, óp de ëed en in de loeët.’
‘Dat  zeës te jód, Sjwatse Piet. In de loeët en óp de eëd. Vier zoge d’r sjong óp de eëd ligke.’
De Sjwatse Piete sjtunt noen bij d’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet. Ze keure d’r Amerigo. Óch deë is vroeë ze werm tse zieë.
D’r Tsinterkloas wiest noa d’r weëg.
‘D’r sjong loog óp d’r weëg. Jans plat. Wa, Piet. Wat hant vier ós versjrókke.’
‘Joa,’ knikt d’r Piet, ‘van ’t sjrikke moeët iech hikke.’
‘Vier date an e ónjeluk.’
D’r Sjwatse Piet kiekt nog ummer jesjrókke.
‘Vier zunt jange zukke, lofe en jónge inne roeë sjong kofe.’
D’r Tsinterkloas laacht alwerm.
‘In ’t jesjef hoeëte vier dat, de tswai Sjwatse Piete d’r inne roeë sjong hauwe. Doe wóste vier, dat uur hei urjens muet zieë.’
‘Vier hant ’t hoefiezer van d’r Amerigo vónge,’ zeët d’r angere Piet.
‘Joa,’ d’r inne Piet wiest hinger ziech. ‘Bij de juffrauw Miriam en heur kinger in d’r sjong.’
‘Bij de juffrauw Miriam,’  d’r Tsinterkloas kiekt verwóngerd.
‘Iech jon dierek mar effe tseruk, wa Tsinterkloas, um jet in d’r sjong tse doeë.’
‘Dat  is e jód iedee, Sjwatse Piet. Ze hant ós ezoeë jód jehólpe mit ’t hoefiezer. Doa krient ze doch jet vuur in d’r sjong. In ’t kastieël likt jenóch um tse sjträue.’
Tsezame junt ze noa ’t kastieël. En d’r inne Piet danst. Heë hat noen tswai roeë sjong aa.

Deel 19 – woensdieg veer detsember

woensdieg veer detsember

In ’t kastieël pakt d’r Sjwatse Piet d’r zak. Heë duit ‘m ramvol mit pefferneus, sjuumpjer, sjokkelade bieës-jer en nog mieë sjnuuts. Wat is d’r zak sjwoar. Heë hauw al ing janse tsiet d’r inne Piet óp d’r ruk jehat. En noen werm zoeë sjwoar jewieët. Mar heë deed ’t jeer. Heë hat d’r Sjwatse Piet jehólpe, umdat deë nit mieë lofe koeët. En noen noa de kinger en de juffrauw um ze tse beloeëne. Ze hauwe d’r Tsinterkloas en de Sjwatse Piete jehólpe mit ’t vinge van ’t hoefiezer.
D’r inne Piet danst nog ummer rónk óp zieng roeë sjong. Heë vingt ze noen wirklieg jans sjun.
D’r Tsinterkloas zitst óp zie tsimmer. Heë sjrieft i zie bóch ’t letste nuits óp. Dat jeet natuurlieg uvver de kinger van de juffrauw Miriam.
In d’r sjtal busjtelt d’r Sjwatse Piet d’r Amerigo. Deë is vroeë mit zie nui hoefiezer. Jenauw zoeë wie d’r Sjwatse Piet mit de roeë sjong.
D’r angere Piet leuft jeboage mit d’r sjwoare zak óp ziene ruk noa de sjoeël. Heë zingt vuur ziechzelver ’t lidje uvver d’r zak van d’r Tsinterkloas.

In de sjoeël zitse de kinger mit de juffrauw Miriam in inne haove krink bij de sjong. De juffrauw sjpilt mit e kuultje óp inne xylofoon e sjtuks-je van ’t nui Tsinterkloaslidje. De kinger zinge mit.
‘Vuur de kinger óp de welt, vroag iech leve Tsinterkloas, e paar sjong um aa tse doeë. Vuur de kinger óp de welt ,vroag iech leve Sjwatse Piet, um doa printe i tse doeë.’
‘Sanne, doe darfs ’t óch ins probere. Koom mar, vier sjpille ’t tsezame,’ zeët de juffrauw.
Tsezame haode ze ’t kuultje vas. Ze sjpille ’t lidje nog ing kier. ’t Sanne kiekt jans vroeë. De juffrauw pakt de jietaar.
‘Noen zinge vier de jesjiechte die bij ’t lidje huet. ‘
Dat sjtuks-je uvver wie de juffrauw ’t hoefiezer vong, kenne de kingere óch bauw jans mit zinge.
‘Ejentlieg,’ zeët de juffrauw, ‘hant vier in ’t lidje nog nit alles vertseld. Vuur welke kinger zunt die sjong ejentlieg, die vier an d’r Tsinterkloas vroage.’
’t Lieke sjtikt d’r vinger óp.
‘Vuur erm kinger, juffrauw.’
‘Jód Lieke. En has te die kinger wal ins jezieë?’
‘Joa, óp ing foto in de tsiedónk.’
‘Wie zoog dat kink da oes?’
”t Woar an ’t kriesje en hauw jing sjong aa. Óp d’r mónk zose vleie.’
‘Da zalle vier dat óch in ’t lidje vertselle.’
De juffrauw vingt werm aa tse zinge.
‘In de tsiedónk sjtong e bild, van e kriesjend hongerkink, in d’r drek óp bloese vus, um d’r mónk ‘ne vleiekrink, alle lu va jónk bis aod, zoeëjet lieët diech doch nit kaod.’
An duur loestert d’r Sjwatse Piet  nog ummer an de vinster.
‘Wat e sjun lidje, dat mós iech an d’r Tsinterkloas vertselle.’
De juffrauw Miriam zingt ’t nui sjtuks-je van ’t lidje nog ing kier.

Deel 20 – donnesjdieg vunnef detsember

donnesjdieg vunnef detsember

D’r Sjwatse Piet maat vuurzichtieg de duur van de klas óp. Heë wurpt d’r sjnuuts oes d’r zak de klas eri. Janse haffele. De kinger sjrikke ieëtsjt. Mar wen ze de klumpjer zient, kroefe ze uvver de eëd.
‘D’r Sjwatse Piet,’ ruft de juffrauw.
Mar ze zient alling de hank van d’r Sjwatse Piet. Went d’r zak leëg is, maat heë flot  de duur tsouw. ’t Doert effe vuurdat de kinger de klumpjer hant ópjeraafd. Natuurlieg darve ze van de juffrauw e klumpje in d’r mónk sjtaeche. Ze zitse werm óp hön sjteulsjer.
‘Noen junt vier d’r Sjwatse Piet doch bedanke,’ zeët de juffrauw.
Tsejeliechertsiet róffe ze kaihel: ‘Danke Sjwatse Piet!’
D’r Sjwatse Piet is an duur en loestert bij de vinster. Heë mós laache. ’t Deed ‘m jód wen kinger sjpas hant. Effe bliet e nog sjtoa en huet wat de juffrauw nog vertselt.
‘Dat is evver ing uberrasjóng. D’r Sjwatse Piet hat jesjträud.’
De kinger knikke en laache.
‘Kinger noen loester ins,’ jeet de juffrauw wieër, ‘vier hant an d’r Tsinterkloas jevroagd um alle erm kinger sjong tse jeëve. Evver dat zunt wal vöal kinger. ’t Is sjlim, mar óp de welt zunt vöal erm kinger. En die allenäu sjong jeëve. Zouwe vier d’r Tsinterkloas helpe?’
De kinger knikke werm.
‘Vier junt inne jroeëse sjong maache. Da junt vier sjong sjpare en dunt die doa i.’
De kinger vinge ’t e jód iedee. De juffrauw pakt e jroeës sjtuk kartong en sjniet doa inne sjong oes.
D’r Sjwatse Piet hat ’t allenäu jehoeëd.
‘Dat mós iech d’r Tsinterkloas joa vertselle.’
Mit jroeëse sjtep sjneurt heë tseruk noa ’t kastieël.
De kinger zinge mit de juffrauw nog jet Tsinterkloaslidjer. D’r sjong is veëdieg. Deë sjteet midde in d’r krink. Jroeës jenóg um sjong i tse doeë.
D’r Sjwatse Piet is in ’t kastieël aakome. Heë vertselt d’r Tsinterkloas en de Sjwatse Piete uvver de kinger oes de klas van de juffrauw Miriam. En natuurlieg uvver d’r jroeëse sjong.
D’r Tsinterkloas sjtaunt.
‘Da mósse die kinger zicher jet in d’r sjong krieje.’
‘Óch de juffrauw,’ vroagt d’r inne Sjwatse Piet.
‘Die kriet dieng roeë sjong,’ laacht d’r angere Sjwatse Piet.
‘Dat jeet nit, Piet. Da zient ze ’t laoch i mieng zukke.’
‘Joa, en diene dikke sjwatse tsieën.’
‘Ttsinterkloas, o Heer, da hant de kinger plezeer,’ zeët d’r Sjwatse Piet.
D’r Tsinterkloas laacht ins hatslieg.
‘Los joa, Sjwatse Piete. An ’t werk.’

D’r daag d’rnoa kome de kinger werm noa sjoeël. Versjillende kinger hant e paar sjong bij ziech. Vuur in d’r jroeëse sjong. Hinger de vinster van de klas sjteet de juffrauw. Ze laacht en winkt. Wen de kinger durch de vinster eri kieke, wisse ze nit wat ze zient.
Ze junt flot eri.
‘Sjokkelade hoefiezere,’ róffe ze.
‘Joa, zeët de juffrauw. ‘Vuur jidderinne e hoefiezer. En…. ‘
De juffrauw wiest noa d’r jroeëse sjong. Doa zient ze de roeë sjong. De kinger hant de jruetste sjpas. De juffrauw Miriam pakt de jietaar. Tsezame zinge ze ’t nui Tsinterkloaslidje uvver ’t hoefiezer.