Jinne Prul

Jinne Prul

Deel 1 – Engele

D’r Kep zitst an d’r dusj. Heë leëst de tsiedónk Óp de anger zie van d’r dusj sjteet ing doeës. ’t Biela, zieng vrauw pakt doa engele i. Vuurzichtieg i dun papier. De krismes likt hinger hön. ’t Is noen de tsiet van óprume.
‘Biella, mósse vier ’t nog ins in de tsiedónk zetse?’
‘Wat Kep?’
‘Van d’r vasteloavendsoavend van ós. Bis noen tsouw han iech nog nuuks jehoeëd. ’t Is al ing waech jeleie, dat iech jet in de tsiedónk jezatst han.’
‘Ierlieg jezaad Kep, han iech óch nog nit d’r kop noa vasteloavend sjtoa.’
’t Biela hilt ziech an ’t ipakke.
‘Biela, wie kans dat noen zage. Heë sjteet al vuur de duur.’
Het drieënt ziech um en kiekt durch de vinster.
‘Wat sjteet vuur de duur? Iech zien jinne.’
‘Dat meen iech nit.’
‘Bis te miech vuur d’r jek an ’t haode?’
‘Nae, dat zeët me zoeë. Wen jet nuits kunt.’
‘Jet nuits? Iech han de heng vol an mieng engele.’
‘t Biela hilt ziech an ’t ipakke. D’r Kep hat doa jee oog vuur. D’r vasteloavend hat ‘m jans i jrif. Mar ’t Biela is mit de jedanke nog jans bij de krismes.’t Janse joar hat ‘t ziech doa-óp jevräud. Doarum kan ’t vuur ‘m nit lang jenóg doere. Lanksaam pakt ’t de engele i. D’r Kep winkt ins.
‘Adieë engele. Los de klone mar eri.’
‘Klone? Miene leve Kep. Die hant ziech nog nit losse hure.’
‘Iech dink wirklieg dat iech ’t nog ins in de tsiedónk zets. Waal jet jroeëser: Vasteloavendsverain ‘Jinne prul’ zukt moeziekjroepe vuur d’r vasteloavendsoavend um óp tse treëne.’
’t Biela deed d’r dekkel óp de doeës mit de engele. Het kiekt eroes.
‘Kiek ins weë doa kunt.’
D’r Kep leuft noa de vinster.
‘D’r posbuul!’
’t Biela maat de vuurduur óp. Het lieët ‘m eri.
‘Daag lu. Iech han e paar brivve vuur uuch.’

Deel 2 – Hònk

In d’r jank is vöal krach. D’r Kep bletsjt en d’r Sjaak keëkt.
‘Wat bis te an ’t doeë,’ ruft ’t Biela.
D’r Sjaak kunt eri. Heë hilt zieng hank vas.
‘Heë hat miech jebaese.’
‘Jebaese? Dat meens te doch nit?’
‘Joa, wie iech de brivve in de brivvebus dong, hat e miech in de vingere jebaese.’
‘Is dat woar Kep? Has doe ze nog näu? Doe has jet va hónk i!’
‘Deë hat nit jet va hónk i, deë is inne hónk.’
D’r Kep kunt óp heng en vus kroefend eri. In d’r mónk hat e brivve. Heë jromt wie inne honk. D’r Sjaak jeet hinger ’t Biela sjtoa.
‘Zies te noen Biela. Deë sjnapt diech dierek óch.’
‘Dat heë dat mar lieët.’
D’r Kep zeët jet, mar dat is nit tse versjtoa.
‘Kep, iech versjton diech nit,’ zeët ’t Biela.
D’r Sjaak sjteet nog ummer hinger ’t Biela.
‘Zies te noen, dat ’t inne hónk is. Doarum versjtees te hem nit. Heë moelt hongs.’
D’r Kep sjtelt ziech reët. De brivve zunt nog ummer i ziene mónk. Heë zeët werm jet, mar dat is nog ummer nit tse versjtoa. ’t Biela trukt ‘m de brivve oes d’r mónk.
‘Pas óp, Biela. Heë biest,’ ruft d’r Sjaak.
‘Ziech mar nit bang,’ laacht d’r Kep, ‘iech aes alling biefsjtukker en jing posbule.’
Heë sjnapt ziech de brivve oes de heng van ’t Biela. Inne brif maat e óp.
‘Tè tè!’
‘Wat tè tè,’ vroagt ’t Biela.
‘Wits te weë kome wil?’
‘Nè.’
‘De Sjravelere. Die woare ’t vurriegs joar óch hei.’
Flot maat e nog inne brif óp.
‘En hei nog inne. De Hainies.’
’t Biela kunt neëver hem sjtoa. ’t Leëst mit.
‘De Hainies? Die ken iech nit.’
‘Iech óch nit. Mar iech jon ze zukke.’
‘Woa da Kep?’
D’r Kep is al de duur eroes. ‘t Biela en d’r Sjaak kieke ziech aa. Ze sjnappe nuuks d’rva.
‘Iech wil nuuks zage Biela, mar deë man va diech hat ze nit mieë näu.’
‘Doe da Sjaak. Mit dieng brivve in de brivvebus. Hauw ze doch jeweun aafjejoave.’
An duur sjtiegt d’r Kep óp d’r fiets. Heë viert de sjtroas eroes. Inne veldwaeg eri.
‘Weë vasteloavend zukt, vingt ‘m óch,’ ruft e. ‘Ejaal wat ze va miech dinke. Iech han sjpas.’
E sjtuk wieër ziet e jet aakome. ’t Is inne man. Heë trukt an ing koad. Die zitst an e skateboard vas. Doa-óp sjteet inne hónk. D’r Kep sjtópt. Heë bekiekt ziech d’r hónk óp ’t skateboard.
‘Dag meneer. Zouwt uur miech kanne zage, woarum deë hónk óp dat skateboard sjteet?’
D’r man laacht ins.
‘D’r hónk kan sjleët ’t skateboard trekke en iech dróp zitse.’
‘Woarum nit,’ zeët d’r Kep, ‘uur kant ’t doch ins verzukke.’
‘Nae, iech wees jet angesj. Zetst uur d’r fiets óp d’r ruk en deed d’r fiets treëne.’
D’r Kep weest nit wat e huet.
‘Wat inne ónzin. Iech zouw zage los une hónk fietse.’
D’r man laacht noen hatslieg en leuft durch.
‘Wat inne ónzin,’ dinkt d’r Kep.’Mar ejentlieg is ’t jet um tse laache. En doa jeet ’t doch um.’
Heë sjtiegt óp d’r fiets en viert wieër.

Deel 3 – Hummelbildjer

D’r Kep fietst d’r veldwaeg eraaf. In ing drieën kunt ing vrauw kótterbij. Ze duit ing sjoepkar. Doa-i zitst ing end. Noa deë man mit deë honk óp e skateboard, vingt e ’t nit mieë ezoeë jek. Heë preuft d’r zin van d’r ónzin. D’r Kep sjtópt.
‘Kant uur miech zage, woa iech de Hainies ving?’
De vrauw bliet sjtoa.
‘De Hainies? Went uur ing kouw ziet mit inne zonnbril óp, da most uur…’
D’r Kep sjpringt óp d’r fiets.
‘Flot voet hei,’ dinkt e, ‘zicher inne posbuul.’
’t Weëd vuur hem jet tse vöal ónzin. Oane um tse kieke viert e d’r kótste waeg noa
heem.
’t Biela sjteet bij de vinster.
‘En wie woare de Hainies?’
‘Och, jinne prul,’ zeët d’r Kep.
“t Biela zetst Hummelbildjer óp de vinsterbank. D’r Kep bekiekt ziech dat ins.
‘Wat bis doe an ’t doeë?’
‘Dat zies te doch. Hummelbidjer. Die kome noen óp de vinsterbank.’
‘Hummelbildjer? Die sjtunt doch al ’t janse joar óp de vinsterbank.’
‘Nit ’t janse joar. Mit de krismes sjtónge de engeltjer dróp.’
‘En wat krient vier noa de krismes, Biela?’
‘Vasteloavend.’
Jód Bielsje. En woarum kome da noen Hummeltjer?’
‘Umdat ’t nog tse vrug is. Iech han koom de engelsjer in de does. Da kanne doch nit zofort klone óp de vinsterbank sjtoa?’
‘Woarum nit?’
‘Engele en klone passé nit bijenee. Doa móts te tsiet tusje losse.’
‘Passe nit bijenee? De engele dunt vleie en de klone zient ze vleie.’
D’r Kep sjtikt de erm in de loeët.
‘Los joa, Biela. Óp de vinsterbank jehuet sjpas, sjtiemoeng. Doa kans te nit vrug jenóg mit bejinne.’
’t Biela jeet wieër mit Hummelbildjer óp de vinsterbank tse zetse. D’r Kep sjud mit d’r kop.
‘Kep, noen kiek doch ins jód. Zunt Hummeltjer nit sjun. Zoeë sjun en rui-ieg’. Effe jet rouw tusje de fesdaag.
D’r Kep sjud nog heller mit d’r kop.
‘Dat is ‘m jraad. Zoeë sjun en rui-ieg en sjtil. Kiek ins wie die kieke. Iech bemui miech doa noeëts mit. Mar mit de vasteloavend is ’t jans angesj. Da mós leëve in de boed.
‘’t Biela vingt ziech aa óp tse reje.
‘Leëve in de boed? Mit diech han iech al jenóg leëve in de boed.’’
‘Da kiek noen doch ins, Biela. Allenäu van die zusse hampelementjer. Ze kieke allenäu ’t zelfde. Doa zitst jinne kamauw i. Jef miech mar inne kloon.’
‘Inne kloon? Kiek mar ins eroes. Da zies te inne kloon.’
D’r Sjaak leuft an duur langs de vinster.
‘Neums doe dat inne kloon? Dat is inne hampeleman. Deë jehuet tusje die Hummeltjer va diech. Hummeltje posbuul.’

Deel 4 – Peks-je

De duursjel klinkt. ’t Biela kiekt d’r Kep aa.
‘Maach ‘m mar óp.’
D’r Kep deed jraad of e nuuks huet.
‘Doa kans ‘m doch nit losse sjtoa,’ zeët ’t Biela.
‘Woarum nit? Inne deë miech hónk neumt, kan iech losse sjtoa.’
‘Wits te wat-s te bis? Inne hampeleman. Inne sjtel-diech-aa Hummel. Iech jon al zelver’.
‘Nae, los miech dat mar doeë. Angesj krien iech nog tse hure. ‘Wools te miech nit ópdoeë? Has te floep kraeje?’ Nae, iech jon.’
‘Dink draa jee jebletsj en jaar jee jebies.’
’Iech zal miech jedrage… wie inne… pitbul.’
‘Los ’t zieë, Kep! ‘
Mit jroeëse sjritte leuft e noa d’r jank. Heë maat de duur óp. D’r Sjaak hat e peks-je i jen heng.
‘Wat móts te,’ ruft d’r Kep.
‘Jet aafjeëve.’
‘Jef hei.’
‘Ieëtsjt mós ing hanksteechnoeng jezatst weëde.’
‘Da koom eri.’
Ze junt ’t tsimmer eri. ’t Biela kiekt ‘m vrundlieg aa.
‘Dag Sjaak. Has te jet vuur ós?’
‘Joa.’
D’r Kep sjtikt ing hank oes.
Dat kans te an miech jeëve.’
‘Nae, hei sjteet, dat ’t vuur ’t Biela is. En nit vuur d’r Kep.’
‘Sjteet dat drop? Nit vuur d’r Kep.’
‘Nae, dat nit.
‘ Wat zeës te ’t da? Zies te Biela wat dat vuur inne hampeleman is. Meneer posbuul Hummel. Doe jehuets doa óp de vinsterbank heem. Tusje al die aafjesjtubde laachfiejoere.’
‘’t Biela pakt ’t peks-je oes de hank van d’r Sjaak.
‘Kep, heë wil zage dat miene naam dróp sjteet. Sjnaps te dat nit?’
‘Sjnaps te dat nit? Noen bin iech d’r sjtomme uul.’
Heë kiekt d’r Sjaak aa.
‘Bis te miech an ’t oeslaache?’
‘Iech zouw nit durve. Iech wil nit alwerm jebaese weëde.’
D’r Sjaak jieët ’t Biela inne poltoeëd en e sjuk papier. ‘t Zetst de hanktseechnoeng. Da maacht het ’t peks-je óp. D’r Kep hat vuural oog vuur d’r Sjaak. Kieke of e nit laacht.
‘Biela waad. D’r Sjaak broecht nit tse wisse wat in dat peks je zitst.’
‘Dat wil iech jaaroes nit wisse.’
‘Ao nae? Inne posbuul deë nit wil wisse wat in de brivve en de peks-jer zitst?’
‘Nae, dat jehuet ziech nit.’
‘Has doe nog noeëts sjtiekem inne brif teëje ’t lit jehaode um tse kieke of-s te jet koeëts zieë?
D’r Sjaak sjud mit d’r kop van nae.
‘Da los iech diech joa oane tse biese.’
’t Biela hat ’t papier bauw van ’t peks-je aaf.

Deel 5 -Hudje

’t Biela hat ’t peks-je noen jans oes-jepakt.
‘Kiek ins wat dri zitst.’
‘Waad Biela,‘ ruft d’r Kep.
Heë kiekt d’r Sjaak aa.
‘Kiek doe de anger zie oes.’
‘Iech wees doch wat dri zitst,’ laacht d’r Sjaak.
‘Vasteloavendsprul,’ zeët ’t Biela.
‘ Vasteloavendsprul,’ zeët d’r Sjaak ‘m noa. ‘Zies te noen, dat iech ’t wees.’
‘Maach dat-s te voet kuns,’ jromt d’r Kep.
‘Iech jon al. Doe kries werm jet va hónk i.’
D’r Sjaak maat ziech voet. D’r Kep kiekt óch in de doeës. Heë ziet ing kaat dri ligke. Ieëtsjt leës te de kaat vuur ziechzelver. Da helóp.
‘Vier kóme noa d’r fesoavend. Hei alvas jet um i sjtiemoeng tse kome.De jrus en alaaf van de Juupjer.’
“t Biela leëst uvver de sjouwer van d’r Kep mit.
‘De Juupjer. Kens te die?’
‘Nae, iech jon wal ins kieke.’
’t Biela pakt e hudje oes de doeës.
‘Zets diech dat óp d’r kop.’
‘Nae, doa is ’t noen tse vrug vuur.’
‘Tse vrug vuur. Doe wils miech waal kleuntjer óp de vinsterbank losse zetse.’
‘De vinsterbank is jet angesj wie d’r fiets.’’t Biela sjud mit d’r kop.
‘Iech han miech inne komiesje keel in d’r nak jehouwe.’
‘Da koom hei mit dat hudje. Iech dui ’t miech ónger d’r jas.’
D’r Kep sjneurt eroes en sjnapt ziech d’r fiets. Heë viert de sjtroas eraaf. Noa d’r veldwaeg. Doa lofe wal jekke rónk, mar dat maat nuuks oes. Trouwens wat wils te angesj mit de vasteloavend. Went-s te urjens de Juupjer vings da is ’t besjtimd doa. Heë fietst durch de drieën in d’r veldwaeg. En heë hat pries. D’r man van ’t skateboard en d’r hónk kunt kótterbij. Deë leuft noen hingesjtevure. D’r honk sjteet hingesjtevure óp ’t skateboard. D’r Kep bliet sjtoa en waad bis d’r man langs ‘m leuft.
‘Hingesjtevure?’
D’r man bliet óch sjtoa.
‘’t Drieënt ziech.’
‘ Wat drieënt ziech?’
‘De welt.’
‘Dat wees iech óch.
’ Wat vroags te ’t da?’
‘Umdat iech e sjlaag in ’t kóffer han.’
‘Da sjrief ’t óp.’
‘Woa óp?’
‘Óp diene hód.’
D’r Sjaak wees nit wat e huet. Heë waad effe en jeet da mit ing hank in d’r jas. Lanksaam holt e ’t hudje droes. Hem feële nog ummer de wöad. Wie kan deë man dat wisse? E hudje i ziene jas. Heë zetst ’t óp d’r kop. De vrauw mit de sjoepkar kunt verbij. De end zitst nog ummer dri. Mit ’t hudje óp d’r kop kan d’r Kep werm kalle.
‘Kan inne van uuch miech zage woa iech de Juupjer ving? Ao nae, los ’t mar zieë. Iech wees ’t al. Doa hinge bij die…’
‘De kouw is óp vakans,’ ruft d’r man.
D’r Kep sjpringt óp d’r fiets. Heë drieënt ziech nog ins um.
‘Joa en die kouw hat inne jroeëse zonnebril óp.’
Zoeë hel wie meuglieg viert e voet. Flot noa heem. Wen iech dat an ’t Biela vertsel, zeët dat mar ee dink: ‘Doe hils diech an inne prul óp.’
‘Nae Biela,’ keëkt e hel, ‘dat is jinne prul. Dat is ónzin.’

Deel 6 – Ónzin

Nae Biela, dat is jinne prul. Dat is ónzin.’ Heë bliet ’t zage. Óch went e bij ziech durch de sjtroas viert. Jinne ziet e sjtoa. Zoeëjaar d’r Sjaak nit. Deë laacht ins.
‘D’r Kep hat ze wirklieg nit mieë näu.’
Heem sjneurt d’r Sjaak eri.
‘Nae Biela, dat is jinne prul. Dat is ónzin.’
‘Wat is ónzin Kep. Woa has te ’t uvver?’
‘Nae Biela, dat is jinne prul. Dat is ónzin.’
‘Iech han nuuks jezaad. Wat is jinne prul, Kep?’
‘Hinge óp d’r waeg.’
‘Has te de Juupjer vónge?
‘Joa… nae… jao… Nae!
‘Wat is ’t noen? Joa of nae?’
D’r Sjaak kiekt ‘m mit jroeëse oge aa. ’t Biela lekt ‘m ing hank óp ing sjouwer.
‘Iech ving dat-s te ónzin vertsels.’
‘Jenauw Biela. Dat is ’t richtieje woad. Ónzin.’
‘Wat is ónzin? De Juupjer?’
‘Nae.’
‘De Hainies?’
‘Nae.
’ Wat da?’
‘Ing kouw óp vakans. Mit inne zonnebril óp.’
De oge van ’t Biela weëde jroeëser.
‘Ing end in ing sjoebkar. Inne hónk óp e skateboard.’
‘Kep doe bis durchee!’
‘Nit durchee Biela. Iech han ‘t jezieë. Inne man hingesjtevure. Deë wós va miene hód ónger d’r jas.’
‘Doe maats miech jet wies.’
‘Koom da mit Biela. Iech los ‘t diech zieë.’
‘En de Juupjer da?’
‘Nit nuedieg.
‘En de Hainies da?’
‘Broeche vier nit.
‘Jinne fesoavend dis joar?’
‘Biela vier junt laache. Don ing poefel in ing voeëjelskauw.’
‘Poefel?’
‘Of hang inne herrik an inne sjirm.’
D’r Kep pakt oes ’t peks-je van de Juupjer ing klonenaas en duit die ’t Biela óp de naas.
’t Biela vingt aa tse jriemele.
‘Wie kome vier an inne herrik.’
D’r Kep trukt de sjouwere óp. Heë pakt ’t Biela bij de hank. Tsezame lofe ze eroes.
‘Angesj sjnappe vier ós ing kas an ing koad. Of lofe mit drei bee. Zient ing moes óp inne fiets. Of e verke óp sjaatse.
‘ Wat inne ónzin Kep.’
‘Jenauw Biela. Ónzin. Doa jeet ’t um. Vier junt vasteloavend viere.’
Ze lofe d’r veldwaeg eraaf. Ze wisse nit wat ze zient. Kui mit zonnebrille. Honder die hingesjtevure vleie. Ze hant de jruetste sjpas. De moeziek van inne monneka klinkt. Ze danse. D’r man van ’t skateboard en de vrauw van de sjoebkar dunt mit. D’r honk en de end lofe ziech noa.
Vasteloavend.
De sjpas van de vräud.
D’r zin van d’r ónzin.

Deel 7 – Jieps

Wie jiddes joar pakt ’t Biela van d’r krisprul de engele als letste i. Jans vuurzichtieg. D’r Kep zitst an d’r dusj mit de erm uvveree. ’t Kan ‘m nit flot jenóg joa. Wen de doeës mit de engele ’t tsimmer oes is, vingt vuur hem de vasteloavend aa. Heë wil ’t Biela nit jage. Sjtel diech ins vuur, inne engel zouw valle. Da kriet ’t Biela ing bejoafheet en kan d’r Kep de vasteloavend verjaese.
‘Nae,’ dinkt e bij ziechzelver. ‘Biela jing jevalle engele.’ Heë mós drum laache.
‘Wen inne vilt,’ dat zeët e hel óp, ‘is ’t d’r posbuul.’
‘Wie kuns te doabij,’ vroagt ’t Biela.
‘Noen ziech vuurzichtieg Biela. Los jing engele valle. Alling d’r posbuul darf valle.’
‘Kep, doa zeës te jet. D’r Sjaak, dem hant vier al ing tsiet nit mieë jezieë. Zouw ‘m jet uvverkome zieë? Is e misjien krank?’
‘Deë is jevalle,’ laacht d’r Kep. ‘Inne jevalle engel.’
‘Wiezoeë?’
‘Óp winktersjport. Deë is óp winktersjport jejange.’
‘Wiezoeë óp winktersjport?’
‘Besjtimd Biela. Deë hat ziech d’r nak jebraoche. Kan ziech nit mieë beweëje. Jans in ’t jieps. Inne jiepse posbuul. Jenauw wie de kribfiejoere. Jans va jieps.Heë mós alling nog bemoald weëde.’
‘Kep, noen bis te werm durch an ’t drieëne.’
‘Jeleuf miech Biela. Nieëks jaor hant vier ing leëvensjroeëse fiejoer in d’r krissjtal. En wits te wat vuur fiejoer?’
’t Biela kiekt d’r Kep mit jroeëse oge aa. Het sjud mit d’r kop.
‘Kep noen huur óp.’
‘D’r eëzel.’
‘Noen in alle erns. Vier hant doch nog pos kraeje. Weë hat die da braat?’
D’r Kep sjteet óp.
‘Pos? Alling reklaam.’
Heë leuft noa de vinster.
‘Zouw deë da ónger de vinsterbank durch zieë jekraofe?’
‘Woarum zouw d’r Sjaak ónger de vinsterbank durch kroefe?’
‘Um miech tse tsenke. Deë wees dat iech jek bin óp vasteloavend. Heë dinkt dat iech óp de brivve waad van de artieste vuur d’r vasteloavendsoavend. Mar dr uul’,’ d’r Kep laacht,’ dat raimt óp buul.’
‘Hahaha,’ zeët ’t Biela uvverdreëve.
‘D’r uul hat nit durch dat iech die al vuur de krismes han kraeje. De vasteloavend vilt ja vrug, dis joar.’
’t Biela deed d’r letste engel in de doeës. Het bringt ze noa de anger krisdoeëze óp d’r zölder. D’r Kep sjtutst ziech mit de heng óp de vinsterbank. Heë kiekt de sjtroas eraaf. Va links noa reëts. Nuuks tse zieë.
‘ Inne jiepse posbuul,’ fluustert e. ‘D’r Hillieje posbuul.’

Deel 8 – Krank

Óp d’r zölder sjtunt de doeëze sjun reët jesjtabeld. ’t Biela zetst de letste doeës neer. ’t Maat ’t lit oes. Bij de duur kiekt ’t nog ins um.
‘Bis ’t nieëks joar,’ fluustert ‘t.
Oes ’t  tsimmer klinkt d’r krach van d’r zujer eróp. D’r Kep zoog nog e paar nolde van d’r krisboom ligke. Heë zuugt ze óp. ’t Biela kunt eri.
‘Woarum dees te dat?’
‘Doa loge nog nolde óp d’r teppieg.’
‘Woa dat da? Iech zien jing.’
‘Jraad loge die óp d’r teppieg. Noen zitse ze in d’r buul van d’r zujer.’
Bij ’t woad buul kiekt e noa de duur.
‘Zouw e nog nit jeweë zieë?’
Heë trukt ’t sjnoar oes ’t sjtópkontakt.
‘Waad, iech jon wal ins kieke.’
’t Biela leuft noa d’r jank.
‘Joa vier hant pos kraeje.’
Het kunt alwerm ’t tsimmer eri mit inne brif in de heng.
‘Zies te noen, Biela. Dat hat deë jans sjtiekem jedoa. Oane dat vier doa jet va merkete.’
‘Nae Kep, doe has de klap va de brivvebus nit jehoeëd umdat d’r zujer zoene krach maat.’
‘Nae, Biela. Kiek zoeë hat heë dat jedoa.’
D’r Kep kruuft óp heng en vus durch ’t tsimmer.
‘Zoeë is deë ónger de vinster durch jekraofe.’
‘Woarum zouw e dat doeë?’
‘Um miech tse tsenke dat wits te doch. Dat deed deë loeter.’
’t Biela ziet an de uvverzie van de sjtroas inne van de pos verbij joa.
‘Doa leuft e.’
D’r Kep sjpringt reët.
‘Dat is inne angere posbuul.’
Heë sjneurt eroes.
‘Zaag posbuu…’ De letter ‘l’ sjlikt e i. ‘Zaag pos…bode. Kans te miech zage woa deë inne is?’
‘Uur meent d’r Sjaak,’ ruft d’r posbode. ‘Deë is krank.’
D’r Kep jriemelt.
‘Ao dat is e allang’
‘Wie meent uur?’
‘Los mar zitse.’
D’r Kep jeet eri.
‘Biela. Heë is krank. D’r posbuul is krank. Dat kan jans lang doere. En da zien iech ‘m nit. Jans, jans, jans lang.’
D’r Kep sjpringt durch ‘t tsimmer
‘Wat hat e da?’
‘Wees iech nit. Iech dink ing janse sjwoar krankheet.’
‘Hat deë dat an diech jezaat?’
D’r Kep sjokkelt mit d’r kop.
‘Nae, dat hat e miech nit jezaad. Iech dink ‘t. Iech hof ‘t!’
‘Dat darfs te nit Kep. Doe darfs inne miensj nuuks verkierds wunsje.
‘’t Is jód Biela. Iech wunsj ‘m Jelukzieëlieg Nuijoar.’
’t Biela kiekt durch de vinster d’r nuie man van de pos noa. D’r kep zitst mit e tsevreie jezich i ziene sjtool.

Deel 9 – Poekel

’t Biela sjud d’r Kep ing tas kaffieë i. Deë zitst nog ummer mit e tsevreie jezich in d’r sjtool.
‘Kep, deë nuie posbode. Weë is dat?’
‘Iech ken ‘m nit. En dat ving iech óch nit wiechtieg. Jiddere posbode is jód. Went ’t mar nit d’r posbuul is.’
’t Biela sjud ziechzelver óch ing tas kaffieë i.
‘Wat zaat e noen jenauw?’
‘Wat zaat e noen jenauw? Heë zaat: ‘Ziek’.
‘Wie zaat e dat?’
‘Woarum wils te dat noen wisse. Dat is doch nit wiechtieg. Heë zaat: ‘Zzzzz…iiiieee…kkkk,’ zeët d’r Kep uvverdreëve. Heë waat effe. ‘Noen wiet-s ’t miech zeës. ’t Klónk angesj. Vreëm. Nit zoeë wie inne va hei.’
’t Biela reurt in de tas.
‘Dat is noen wat iech meen. Wit deë wal weë d’r Sjaak is. Misjien verwesselt heë hem. Deë nuie zal pas hei zieë. Kent d’r Sjaak misjien überhaupt nit?’
D’r Kep drinkt in inne sjloek de tas leëg.
‘Misjien is e jaaroes nit krank.’
‘Nae Kep, misjien is e jans jezónk.’
Mit inne vinger wiest d’r Kep noa d’r kop.
‘Jezónk is e noeëts jeweë. Zicher nit bij ‘m boave in d’r kop.’
‘Wie zoog d’r nuie posbode oes?’
‘Wees iech nit Biela.’
‘Wat vuur kluur hoare hauw e?’
‘Han iech nit jezieë. Heë hauw ing kap óp.’
D’r Kep sjtelt ziech reët. Heë kiekt noa de vinster.
‘Iech jon ‘m zukke. Deë hat ziech besjtimd urjens verbórje.’
Heë pakt ziech d’r fiets hingenum oes d’r sjtal. Mit de naas óp ’t sjtuur viert e de sjtroas eroes. Woa heë óch kiekt, nurjens kan e jet zieë wat mit pos tse maache hat. Da mar noa d’r veldwaeg. Doa kunt e besjtimd jet teëje wat jet mit ónzin tse maache hat. En mit ónzin is e kót bij d’r posbuul. In de wei lofe jing kui dis joar. Waal inne eëzel mit e oranje drieënlit óp d’r kop.
‘D’r posbuul verkleit,’ ruft d’r Kep.
D’r eëzel sjud mit d’r kop. Heë sjtikt de tsong oes. Uvver d’r waeg kunt inne man in inne vrak aalofe. Heë duit inne rollator. Ing meun zitst óp ’t plenks-je. ‘Hat uur d’r posbuul jezieë,’ vroagt d’r Kep’
‘Dem ken iech nit,’ zeët d’r man.
‘Wat kens te da waal?’
‘D’r handsjand maache.’
D’r man maat d’r handsjtand óp d’r rollator. Zoeë rolt e wieër. De meun kwiekt va hinger d’r dóch vuur ’t jezich.
‘Iech  ken diech. Iech ken diech.’
‘Wits te wat-s te miech kens,’ ruft e d’r Kep hön noa, ‘d’r poekel eraaf roetjse.’ ‘’Waad vier kome,’ keëke de vrauw en d’r man tsejeliechertsiet.
D’r Kep sjpringt óp d’r fiets. Heë krumt ziech d’r poekel en maat dat e voetkunt.

Deel 10 – Eèpel

D’r Kep kunt heem eri. ’t Biela zitst an d’r dusj. Het sjtópt de zökke van d’r Kep.
‘Doe has inne wuste eëpel dri.’
‘Woa-i?’
‘In dieng zökke natuurlieg. Meens te in d’r kop?’
‘Doa ken iech mar inne deë dat hat.’
‘Joa dat wees iech. Has te ‘m jevónge?’
‘Nae, waal wat dróp liecht. Inne eëzel mit e drieënlit óp d’r kop.’
’t Biela sjtópt wieër. Het dinkt bij ziechzelver.
‘Doa kunt heë alwerm mit ziene ónzin.’
Het sjwiegt lever. Angesj vingt e aa uvver zin en ónzin. Dat is jinne prul.
‘Biela, Iech hauw jraad óp d’r fiets waal ’t jeveul dat iech kót d’rbij woar.’
De klep van de brivvebus klinkt durch d’r jank. D’r Kep sjpringt óp. Heë kiekt durch de vinster eroes.
‘Doa is e, Biela.’
Heë klopt teëje de roet. D’r Sjaak bliet sjtoa. Drieënt ziech um. ’t Biela hat al de duur ópjemaat.
‘Woa woats te Sjaak? Woats te krank? Vier hauwe ós ónrouw jemaat.’
D’r Kep zetst ziech in d’r sjool. Kiekt ónversjlillieg vuur ziech oes.
‘Ónrouw, ónrouw. Biela noen móts te nit uvverdrieve. Heë is doch jaar nit voet jeweë. Jraad woar e nog hei. In de zökke. Zoene eëpel.’
D’r Sjaak deed jraad of e ’t nit huet.
‘Iech hauw wus d’r sjnóp. En koppieng. Sjreklieg.’
‘Joa, wuste koppieng,’ vroagt d’r Kep.
D’r Sjaak knikt. D’r Kep hilt ziech d’r kop vas.
‘Janse wuste wuste wuste koppieng. Jans vöal pieng? Ach wat sjlim. Dat ving iech doch zoeë sjreklieg.’
Mit inne jrielaach kiekt d’r Kep ‘m aa. ’t Biela óngerbrikt ’t tejatersjtuk van d’r Kep.
‘Vier hauwe ’t an d’r angere posbode jevroagd. Heë zaat dat-s te krank woats.
‘ Ao, d’r Abdou. Deë bringt óch de pos rónk.’
D’r Kep bemuit ziech werm d’rmit.
‘Abdou? Wat is dat? Inne nuie poszieëjel?’
‘Joa, Kep,’ zeët ’t Biela, ‘dem plekke vier bij diech vure óp d’r kop.’
‘Ieëtsj lekke, en da plekke,’ laacht d’r Sjaak, ’mit jans vöal zever.’
D’r jrielaach is bij d’r Kep oes ’t jezich. Sjnak kiekt e vuur ziech oes. D’r Sjaak sjteet óp. Heë mós nog jans jet brivve rónk bringe.
Vuurdat e eroes jeet wiest e noa de zukke óp d’r dusj.
‘Jenauw d’r Kep.’
D’r Kep vertrukt jing sjpier. Beweëgt alling d’r mónk.
‘Wen iech ing zök bin, da bis doe doch d’r eëpel.’
Ing janse tsiet zitst heë zoeë in d’r sjtool. Aaf en tsouw zeët e jet wöad.
‘Zökke…eëpel…lekke…plekke…zever…poszieëjel.’
’t Biela zeët nuuks. Het lieët ‘m jeweëde. ’t Weëd ja vasteloavend. Joa, vasteleoavend! De huekste tsiet.
‘Iech jon noa d’r zölder. De doeëze mit d’r vasteloavendsprul hoale!’

Deel 11 – Zin in ónzin

’t Biela kunt mit inne sjtabel doeëze eri. In de ungesjte doeës zitse de klone vuur óp de vinsterbank. Die hilt ’t jód vas. De angere doeëze sjuve e bis-je. Ze valle jraad nit. Doa-i zunt de sjlingere en ballonge. ’t Biela sjuuft de jardienge an ing zie. Vuurzichtieg zetst het de klone óp de vinsterbank. Ee vuur ee. Went ’t veëdieg is, lekt het de tuut mit ballonge óp d’r sjoeës van d’r Kep. ‘Bloas doe de ballonge mar óp. Doe zeës doch nuuks.’
D’r Kep zitst nog ummer i ziene sjtool. Sjtaart vuur ziech oes. Kiekt ’t Biela aa.
‘Alle ballonge ópbloaze?’
‘Joa, alle ballonge, Kep. Ee vuur ee. Of wils te ze allenäu tsejeliech ópbloaze? Verzukke kans te ’t ja.’
D’r Kep holt deep oam en duit ing ballong in d’r mónk. ’t Biela jeet mit inne sjlinger in de hank de ledder eróp.
‘Nit tse hel ópbloaze. En nit zevere wa, Kep.’
Mit de ballong in d’r mónk rauwelt e jet.
‘Zevere deed d’r posbuul went e poszieëjele kleëft.’
In ’t tsimmer huet me alling ’t oame en bloaze van d’r Kep. En ’t Biela dat de ledder eróp en eraaf jeet. De sjlingere hange van ek noa ek durch ’t tsimmer. D’r Kep is veëdieg mit de ballonge. Heë bingt ze mit ing koad anee en jieët ze an ’t Biela óp de ledder. Dat hingt ze an d’r plavong. De leëg doeëze junt werm noa d’r zölder. De ledder noa d’r sjtal. ’t Biela zetst ziech in d’r sjtool neëver d’r Kep. De jardienge zunt nog an zie jesjaove. Ze kieke eroes.
‘Noen weëd ’t doch ins tsiet vuur sjtiemoeng. Vings te nit Kep?’
‘An duur Biela.’
‘Wat, an duur Biela? Hei i hoes mósse vier sjtiemoeng han.’
’An duur,’ zeët d’r Kep nog ins.
‘Wat inne ónzin, Kep!’
D’r Kep sjpringt óp.
‘Dat is ‘m jraad. Ónzin! Doa drieënt ’t um. Koom Biela. An duur. Noa d’r ónzin!’
Heë sjnapt ziech ing zök van d’r dusj. Trukt die sjtrak boave uvver d’r kop. De ogebroane junt umhoeëg.
‘Doe kieks wie e vroagtseeche,’ laacht ’t Biela.
‘Jód, Biela. Laache. Sjnap diech ing jardieng.’
Zoeë lofe ze an duur. Ing zök en ing jardieng. D’r Sjaak leuft an de uvverzie van de sjtroas. Heë drieënt ziech de kap hingesjte vure en jeet mit. Oes ing ziesjtroas kunt d’r Abdou. D’r Sjaak kleëft ‘m inne poszieëjel op d’r vuurkop.
‘Wat inne zever,’ ruft d’r Kep.
Ze junt durch de sjtroase. D’r man en de vrauw van d’r rollator sjlisse ziech aa. Heë maat d’r handsjtand. Oes d’r veldwaeg kunt d’r eëzel mit ’t drieënlit óp d’r kop. Ing kouw mit ing sirene leuft mit. Inne man hingt oes ’t vinster.
‘Wat is dat vuur inne prul,’ keëkt deë kaihel.
D’r Kep kiekt eróp.
‘Dat is jinne prul. Dat is ónzin. Vier hant zin in…’
‘Ónzin’ róffe ze tsezame. ‘Alaaf d’r ónzin.’

Deel 12 – Brif

Dis joar vilt de vasteloavend sjpieëder wie vurriegs joar. D’r Kep hat noen mieë tsiet um zieng artieste bijenee tse krieje vuur d’r vasteloavends-oavend. Evver lang óp vasteloavend wade vilt óch nit mit vuur ‘m. Heë zitst mit de brivve a jen dusj. Tsieg moal hat e ze al jeleëze. Dizze mörje loog alwerm inne brif in de brivvebus. Van De Jraassjpiere. Zoeë neumt d’r jroep ziech. ’t Zunt vrauwlu die jezónk leëve en sjlank zunt. Ze beweëje wie jraassjpiere in d’r wink. ’t Biela kunt jraad eri.
‘Biela, iech han werm inne brif. Mit nui artieste.’
‘Ao joa, Kep. D’r Sjaak zörgt waal dat-s te de brivve sjun braat kries.’
‘D’r posbode hat ziech verbesserd.’
‘Joa, ’t woar óch sjun vurriegs joar. Tsezame inne óptsóg maache. Dat is doch vöal besser dan deë krach tusje uuch tswai.’
D’r Kep pakt ziech d’r letste brif nog ins i jen heng.
‘Iech zaan óch nit mieë posbuul teëje hem.’
‘Noen kans te Sjaak zage.’
‘Nae Biela, dat zouw tse vöal van ’t jouwe zieë. ’t Is vuur miech noen posbode. Meneer posbode.’
‘Dat ruucht noa, het kan bauw werm posbuul zieë.’
D’r Kep ruucht ins uvverdreëve.
‘Wat ruucht noa?’
‘Doa meen iech mit, de vrundsjaf kan zoeë werm verbij zieë.’
‘’t Hat noeëts vrundsjaf jejoave.’
‘Wat da waal?’
D’r Kep deed d’r kop in d’r nak.
‘Respekt. Iech neum dat respekt. D’r posbode hat respekt vuur miech kraeje.’
‘En doe vuur hem?’
‘Óch. Iech wil zoeëwied joa, dat iech ‘m brivvebezörjer neum. Ing janse ier.’
‘Wat inne ónzin.’
‘Jenauw Biela doa jeet ’t doch um. Wits te nog ’t vurriegs joar? D’r zin van d’r ónzin.’
‘’t Is al jód Kep. Vertsel miech wat in d’r letste brif sjteet.’
D’r Kep huft d’r brif óp.
‘’t Is inne damenjroep. Ze neume ziech De Jraassjpiere.’
‘Wat de Jraassjpiere? Wat sjtelle die vuur?’
‘’t Zunt damen die jezónk leëve en sjlank zunt.’
‘Wat hat dat mit jesjpierd jraas tse maache?’
‘Ze beweëje wie jraas in d’r wink.’
‘En die lieëts te óp d’r oavend óptreëne?’
‘Dat wees iech nit. Iech wil ’t ieëtsj ins zieë.’
‘Dat zal wal sjtiemmoeng bringe. Los miech nit laache Kep. Doa zitse de lu mit vasteloavend doch nit óp tse wade.’
‘Respekt Biela vuur alle artiesten.’
’t Biela laacht ins hel.
‘Iech zouw bauw zage, ’t is jet van d’r Sjaak.’
‘Biela doa dink iech noen jaaroes nit aa. Inne brivvebezörjer deed zoeë jet nit. Iech zal ze e antwoad sjikke en vroage vuur ing ilaadoeng óp hön proof.’
D’r Kep pakt pen en papier um d’r brif tse sjrieve. ’t Biela jeet noa de kuche.
‘Sjlank en jezónk,’ zeët ‘t.

Deel 13 – Kirkhof

D’r Kep hat d’r brif jesjraeve. Heë leëst ‘m nog ins helóp.
‘Betste Damen van ’t Jesjpierde Jraas.’
’t Biela kunt jraad eri.
‘Dat is inne loestieje aavank van d’r brif. Evver iech vroag miech aaf of dat wal bij dön past.’
‘Biela, dat wees iech nit. Doa wil iech jraad hingerkome.’
‘Wens te dat nit wits, da móts te jraad angesj aavange. Sjrief da, Jejsetste Damen. Iech weul jeer…’
‘Wat iech weul jeer…?’
‘Kieke kome.’
‘Dat han iech jesjraeve. Dat kunt nog.’
D’r Kep vouwt d’r brif tsouw en duit ‘m in ing envelop. Mit de tsong jeet e langs d’r plekrank.
‘Waorum kleëfs te deë brif tsouw?’
‘Nit jidderinne broecht tse wisse, wat dri sjteet.’
‘Darf iech dat óch nit wisse?’
‘Doe wits doch wat dri sjteet. Nuuks bezóngesj. Alling de vroag of iech ing proof darf bezukke.’
‘Joa, de Jesjpierde Damen. Doa zals te wal jeer hin wille joa.’
‘Biela noen huur óp. Jef miech mar inne poszieëjel.’
‘Han iech nit. Móts te joa hoale in ’t nienjesjef.’
D’r Kep leuft noa d’r jank. Deed ziech d’r jas aa en jeet eroes. ’t Biela kiekt noa d’r brif. Leëst wat dróp sjteet. ‘De Jraasjspiere, Bij d’r Kirkhof, nommer nuung.’
‘Bij d’r Kirkhof,’ zeët ’t Biela nog ins. ‘Dat mós waal inne jezonge verain zieë.’ Het laacht ins. ‘Woarum bringt e d’r brif nit zelver? Da is e flotter doa en heë besjpaart ziech inne poszieëjel.’
’t Biela kiekt ins an de vinster of ’t d’r Kep nog kan zieë. Da ziet ’t d’r Sjaak jraad óp d’r fiets de sjtroas eri vare. Het klopt óp de roet. D’r Sjaak sjtiegt aaf. ’t Biela jeet an de duur.
‘Sjaak, An d’r Kirkhof, is dat nit de sjtroas langs d’r kirkhof?’
‘Joa Biela.’
‘D’r Kep mós doa inne brif hin sjikke. Nommer nuung.
‘Jef ‘m miech mar. Iech mós doa urjens zieë.’
‘Darf inne posbode dat. Inne brif rónkbringe oane zieëjel?’
‘Dat don iech i mieng vrijtsiet.’
Heë laacht ins. ’t Biela jieët ‘m d’r brif. D’r Sjaak viert werm wieër. ’t Biela jeet eri. Nit lang d’rnoa kunt d’r Kep heem.
‘Iech wil inne poszieëjel. Jeet nit. Mós winniegstens tsing zieëjele jelde. Doe han iech jezaad, d’r brif broecht mar bis an d’r Kirkhof, nit noa Amerika.’
Heë lekt de kaat mit de tsing zieëjele óp d’r dusj.
‘Die kans te diech verware vuur d’r nieëkste brif. D’r Sjaak jeet ‘m aafjeëve.’
‘Wat d’r posbu..bode! Wie kans te zoeë jet doeë? Dem miene brif jeëve.’
‘D’r Sjaak wil diech veul tse jeer helpe. En heë deed dat in zieng eje vrijtsiet.’
‘Ao joa, heë deed dat veul tse jeer. Noen jeet deë ziech aafvroage, wat mós iech mit de Jraassjpiere?
‘Dat deed e nit. Nit d’r Sjaak.’
‘Weë deed dat da waal?’
‘’t Biela drieënt ziech um.
‘Sjlank en jezónk,’ zeët ‘t
’t Jeet noa de kuche.

Deel 14 – Kamieël

D’r daag d’rnoa is d’r Kep nog ummer an ’t moete. Heë zitst óp d’r sjtool bij de vinster. Vuur de zoeëvöalste moal zeët e: ‘Dem d’r brif mitjeëve.’
‘Kep noen huur doa uvver óp. Iech han ’t  noen waal döks jenóg jehoeëd.’
‘Iech wil ins kieke of iech nog e antwoad krien.’
‘Die hant jister d’r brif jesjraeve. Óp de pos jedoa. En da kans te dem hu nog krieje. Sjpieëtstens mörje. Of die damen zunt nit zoeë sjprietsieg wie-ts doe dinks. Da kan dat nog ing janse tsiet doere.’
’t Biela hat ’t nog nit jezaad of d’r Sjaak sjteet vuur de duur.
‘Iech kom perzeunlieg ’t antwoad aafjeëve.’
’t Biela lieët ‘m eri. Heë jieët d’r Kep d’r brif.
‘Doa zitst jinne poszieëjel óp.’
‘Dat sjtimt. Ze hant d’r brif zofort jeleëze en ’t antwoad jesjraeve.’
‘Jister?’
‘Joa. Iech daat wen d’r Kep d’r brif hu kriet, is deë nog ummer óp tsiet.’
‘Wiezoeë? Has te ‘m jeleëze?’
‘Iech zouw nit durve.’
D’r Kep maat d’r brif óp. Leëst ’t brifje.
‘Ao, de proof is dizze mörje. In d’r zaal hinger de kirch. Da jon iech doa effe hin.’
‘Zörg dat-s te vuur de middieg tseruk bis,’ ruft ’t Biela hem noa.
D’r Sjaak laacht ins.
‘Deë zal besjtimd jouwe appetiet krieje. Iech jon ing duur wieër.’
’t Biela lekt ziech de heng óp de hufte.
‘Sjlank en jezónk.’
D’r Kep viert óp d’r fiets de sjtroas oes. Um de drieën lofe de vrauw en d’r man van ’t vurriegs joar. Heë in d’r vrak en zieë als meun. Ze hant inne kamieël bij ziech óp redjer.
‘Woa jees te hin,’ ruft d’r man.
D’r Kep sjtópt.
‘Noa inne nuie artiestejroep kieke. En wat móst uur mit deë kamieël?’
‘Dat is ing knoebelieje jesjiechte,’ zeët de vrauw.
D’r Kep bekiekt heur ins.
‘Weë?’
‘Nit iech. D’r kamieël.’
D’r Kep sjtiegt werm óp.
‘Ing knoebelieje jesjiechte. Iech bin benuit wat iech dierek tse zieë krien.’
De vrauw en d’r man junt óch wieër. D’r kamieël fleut e lidje. D’r Kep kunt bij de kirch. Heë zetst d’r fiets teëje inne boom. Oes ’t zeëltje klinkt flotte moeziek. Heë klopt ins óp de duur. Jinne maat óp. Ze zalle ‘m waal nit hure durch de moeziek. Heë waad bis de moeziek is aafjelofe. Heem is ’t Biela in de kuche an ’t koache. D’r tusje durch sjwingt ’t mit de bee en de erm.
‘Sjlank en jezónk,’ zeët ’t tsieg moal.

Deel 15  – Jraasspierje

In d’r zaal is ’t sjtil. D’r Kep klopt nog ins óp de duuur. ’t Doert effe. De duur jeet óp. Vuur d’r Kep sjteet ing vrauw in  bónkte sjportkleier.
‘Uur zut zicher d’r Kep.’
D’r Kep knikt ins.
‘Koom eri. Iech bin ’t Miets.
Ze jieët ‘m ing hank. In d’r zaal lofe e deel vrauwlu rónk. Allenäu i bónkte kleier.
‘Doe wils zichér jet zieë van ós?’
D’r Kep zetst jroeëse oge óp.
‘En wie.’
’t Miets klatsjt in de heng.
‘Damen, dat is d’r man van d’r vasteloavends-oavend. Vier losse ‘m ins jet zieë.’
Disko-moeziek sjalt durch d’r zaal. De vrauwlu sjpringe, vleie rónk. D’r Kep ziet erm en bee verbij kome. Heë kunt oge tse kót. Wen de moeziek oes is, sjtunt ze allenäu óp ing rij. ’t Miets kunt noa ‘m tsouw. ’t Hiecht nog noa.
‘En, wat vings te d’rva?’
D’r Kep sjteet nog ummer mit jroeëse oge tse kieke.
‘Doa is jenóg tse zieë. Mar hat uur óch jet mit vasteloavends-moeziek?’
‘Nae, dat hant vier nit. Mar vier kanne dat waal nog prove. Da weëd dat de tsoejabe.’
‘Tsoejabe,’dinkt d’r Kep, ‘óch dat nog. Wie mós iech dat heem oeslegke?’
’t Miets klatsjt werm in de heng.
‘D’r Kep vröagt of vier nog jet mit vasteloavends-moeziek d’rbij kanne doeë?’
De vrauwlu knikke allenäu. ’t MIets kiekt d’r Kep werm aa.
‘Uvver drei waeche is d’r oavend. Doe kans óp ós rechene.’
D’r mónk van d’r Kep jeet óp. Heë kriet jee woad droes. Heë kan alling nog mar knikke. De moeziek sjalt werm durch d’r zaal. D’r Kep drieënt ziech um. Wie dan óch. Urjens vingt heë ’t jelui. Inne sjunne durchee. Dat huet bij vastelaovend. An duur bejieënt heë werm de vrauw en d’r man. D’r kamieël hat nog mar inne knoa.
‘Inne dromedaris,’ ruft d’r Kep.
‘Heë leuft leeg,’ zeët d’r man.
Óch d’r tswaide knoa hingt sjlap. D’r Kep laacht.
‘Weëd e noen inne eëzel?’
D’r kamieël zakt durch de puet. Leuft noen jans leeg.
‘Besser nog, e reënpak. E reënpak óp redjer.’
D’r Kep vieërt wieër. Bij zie hoes huet e moeziek noa boese sjalle. Heë kiekt ins durch de vinster. ’t Biela sjpringt durch ’t tsimmer in e jreun peks-je. Het maat de duur óp. D’r Kep kriet werm jroeëse oge.
‘Wat sjtelt dat vuur?’
‘Zies te dat nit? Iech bin ing sjlanke den.’
D’r Sjaak kunt óch aalofe. Heë duit hinger inne jraasmasjieng.
‘Woa zunt de Jraassjpiere?’
Van de anger zie kunt d’r man van d’r kamieël. Zieng vrauw zitst noen óp ’t bret mit de redjer. D’r Kep winkt ins.
‘Pas mar óp, dat-s te nit leëg leufs,’ zeët d’r Kep.
D’r man laacht.
‘Joa. Kamieël, dromedaris, eëzel, reënpak.’
‘De vrauw laacht.
‘Alaaf!’
D’r Kep sjnapt ziech ’t Biela.
‘Doe bis mieng tsoejabe.’
Ze danse durch de sjtroas. D’r Sjaak mit d’r jrasmasjieng d’rhinger. Heë zingt ’t oes.
‘Dat is d’r zin van d’r ónzin. Vasteloavend!

Deel 16 – Posdoef

Ze bejieëne ziech óp de trap. De krismes en d’r vasteloavend. ’t Ee jeet eróp en d’r angere kunt eraaf. ’t Biela de krisdoeëze en d’r Kep mit de vasteloavends-zaachens. Ze dunt dat noeëts tsezame. Dinke doa óch nit uvver noa um tsezame jet va krismes eróp tse bringe en óp d’r tserukwaeg jet va vasteloavend mit tse neëme. D’r vasteloavend is al flot doa. ’t Bliet winnieg tsiet uvver. Doarum sjravele ze óp de trap langsee. In ’t tsimmer völt ziech d’r dusj mit sjlingere. Die weëde ’t ieëtsjt ópjehange. An duur weëd jesjeld. ’t Biela maat óp. ’t Kunt al flot tseruk.
‘Kep mörje weëde de zonnepanele jeplaatsjd.’
‘Mörje? Mie leef Biela, dat kunt miech evver sjleët oes. Vier hant nog zoeë-
vöal tse doeë.’
‘Vuur miech broeche die dinger nit óp ’t daach jezatsd tse weëde. Doe wools dat, umdat d’r Sjaak ze óch hauw. Doe zoogs ‘m óp ’t daach zitse mit de lu van dat bedrief en sjroems, hongs doe an d’r tillefoon. Doe wools ze nog ieëder han.’
‘Iech wool die dinger nog vuur de krismes han, Biela.’
D’r Kep kiekt ins eroes.
‘Boave óp ’t daag zoos heë. ’t Woar jenauw ing posdoef.’
‘Wie is ’t mit d’r fesoavend? Iech han nog jing brivve jezieë?’
‘Internet Biela. De zemplieje veraine dunt werm mit. Die hant ziech allenäu uvver internet aajemeld.’
‘Óch die majere jraasmasjienger?’
‘Joa, de Jraassjpiere dunt óch werm mit.’
‘Ze zunt waal e joar auwer woeëde. Dat is jee jraas mieë. Is mieë hui.’
‘Die hant ’t vurriegs joar waal jet losse zieë. D’r zaal sjtong óp d’r kop.’
‘Joa de manslu. Evver lu mit jesjmak kroge de heng nit óppen ee.’
‘Joa doe en nog e paar vrauwlu. E paar mar Biela. Bij ee dink mós iech diech evver reët jeëve. Jesjmak. Dat has te. Doe has miech ja oes-jezoeëd.’
’t Biela pakt inne sjlinger. Hingt dem d’r Kep um d’r haos.
‘Iech daat. Nim dem mit, da is e van de sjtroas aaf.’
‘Wat bis doe doch ing jouw blutsj.’
D’r Kep duit ing blutsj in inne hód. Zetst dem óp d’r kop.
‘Mósse vier nit ins jet nuits um tse tsere maache.’
‘Woa dinks te aa? Has te al jet i jedanke?’
‘Jet mit vere.’
‘Mit vere? Wie kuns te doabij?’
‘Sjun jekluurde vere.’
‘Ao, zoeëjet wie die jraasvrauwlu óp d’r kop en an de vót hauwe.’
‘Nae Biela. Doa dink iech noen jaar nit mieë aa.’
‘Veertjer die vleie kanne. Veertjer va vluejele. Va vuejel.’
’En wat vuur vuejel?’
‘Uhhhh… Bevuurbild… ing doef.’
‘Dat häu iech miech kanne bedinke. Ing doef. Ing posdoef zals te mene.’
‘Nae Biela, zoeëjet bedink iech miech nit. Iech dink mieë, ing vasteloavendsdoef.’
’t Biela zuet ins. D’r ieëtsjte sjlinger weëd ópjehange.

Deel 17 – Sjtiejer

Ze zunt in d’r tsiet óp. De manslu van ‘t bedrief mit de zonnepanele sjtunt vrug an de duur. ’t Ieëtsjt bouwe ze e sjtiejer langs d’r jieëvel. ’t Biela kiekt durch de vinster eroes.
‘Dat zal wal ing tsiet joa doere.’
‘Die krient dat hu aaf.’
‘Dinks te?’
D’r Kep trukt ziech d’r jas aa.
‘Iech jon ins an duur kieke.’
Óch ’t Biela deed ziech d’r jas aa. ’t Jeet mit. Ze sjtieje d’r waeg uvver um ’t jód tse kanne zieë. De manslu zunt mit ’t sjtiejer bij ’t sjloftsimmer. D’r Sjaak kunt jraad aalofe mit de pos.
‘E sjtiejer vuur ’t hoes?’
‘Vier krient óch zonnepanele óp ’t daach,’ zeët ’t Biela.
D’r Sjaak deed jraad of e verwóngerd is.
‘Zonnepanele?’
D’r Kep wiest eróp.
‘Dinks doe, dat vier zoeë noa jen bed junt?’
‘Ao, iech zien ‘t.’t Zelfde bedrief wie bij miech.’
Noen deed d’r Kep jraad of e verwóngerd is.
‘Ao joa? Woa zies te dat da aa?’
’t Biela wiest noa d’r auto van ’t bedrief.
‘Dat sjteet doch dróp.’
‘Noen zien iech ’t óch. Dat is evver tsouwval.’
’t Biela sjud ins mit d’r kop.
‘Wirke die dinger bij diech jód?’
‘Jing probleme.’
Heë kiekt d’r Kep aa.
‘Móts doe nit ins boave joa kieke? Of wal al jód jeet?’
‘Wie mós iech doa kome? Vleie?’
‘Iech bin eróp jejange?’
‘Wie ing doef.’
‘Nae langs ’t sjtiejer.’
D’r Kep laacht.
‘Ing posdoef óp ’t daach.’
Oane jet tse zage leuft d’r Sjaak noa hön brivvebus.
’t Biela ruft ‘m noa.
‘Pas óp Sjaak. Doe mótst ónger ’t sjtiejer durch. Sjtoeës diech nit d’r kop.’
D’r Kep jrielaacht.
‘Dat zouw sjlim zieë.’
‘t Biela sjtikt werm d’r waeg uvver.
‘Iech jon eri Kep.’
D’r Kep leuft hinger ‘m aa. ’t Biela bukt ziech ónger ’t sjtiejer durch. D’r Kep deed ‘m noa. De sjtim van d’r Sjaak klinkt uvver de sjtroas.
‘Kep!’
D’r Kep kiekt um. ’t Biela huet inne sjlaag. Het kiekt hinger ziech. D’r Kep sjteet mit ing hank óp d’r kop. Oane jrielaach. Deë hat d’r Sjaak noen.

Deel 18 – Koer

De zonnepanele woare wie versjpraoche binne inne daag óp ’t daach. En ze wirkete. ’t Leëve i jen hoes bij ’t Biela en d’r Kep jong noen óp zonne-enerzjie. D’r Kep sjtroalet alsof heë de zon zelver wuer. ‘t Biela bemerket jee versjil.
‘Kep, sjtroom is sjtroom.’
‘Joawaal.’
‘Da sjaech doe ins inne vinger in ‘t sjtópkontakt. Da merks te jee versjil mit vruier wiets te ins an d’r sjtroom bloofs hange.’
‘Biela, dat woar nit mieng sjood. Dat loog an d’r jraasmasjieng. Doa woar inne kabel bloeës.’
‘Joa en woadurch koam dat? Umdat-s doe druvver woa-ts jevare. Doe zouws ’t lifste inne angere de sjood jeëve.’
D’r Kep lekt ing hank óp d’r kop.
‘Iech wees wal inne. Deë is jans jet sjood.’
‘Joa doezelver man. Ejaal doe has dieng zonnepanele.’
‘En dat merke vier vuual in de buesj.’
’t Biela laacht ins.
‘Wiezoeë brent doa lit?’
‘Los ’t lit in de buesj mar oes. Doa is nit vöal tse zieë. Zicher wen-s doe noa de jesjefter bis jeweë.’
‘En och vuur diech hemmets, zökke, biende, bókse, jes, sjong jejole han.
‘Huur mar óp, Biela. Vier hant noen billieje sjtroom.’
’t Biela vrieft ziech i jen heng.
’E nui kleed.’
‘Dat hauws te jedaad. Ieëder inne nuie kloon. En… vasteloavendsvere.’
‘Iech jeleuf doa huur iech de klep van de brivvebus,’ zeët ’t Biela.
Het jeet noa d’r jank.
‘Joa inne brif. Wie kan dat. Iech han d’r Sjaak nit langs zieë lofe.’
D’r Kep jrielaacht.
‘Deë daat besjtimd dat ’t sjtiejer nog óp sjtong. Deë is óp heng en vus jekraofe.’
‘Hei vuur diech.’
Heë bekiekt ziech d’r brif ins. Maat ‘m óp en holt d’r brif droes. Ieëtsjt leëst e ‘m sjtil vuur ziech.
‘Inne nuie jroep, Biela.’
Heë leëst d’r brif helóp vuur.
‘Jeer wille vier óp d’r fes-oavend óptreëne. Dis joar sjlunt vier vuur ‘t ieëtsjt de vluejele oes. Jiddere donnesjdieg prove vier um drei oer i jen veld hinger d’r kirkhof. Jrus, d’r Roekoekoer.’
’t Biela leëst uvver de sjouwer van d’r Kep mit.
‘Roekoekoer. Dat zal wal jet loestiejes zieë.’
D’r Kep duit d’r brif tsouw.
‘Donnesjdieg, dat is mörjemiddieg al.’
Heë ruucht an d’r brif.
’Joa, ’t ruucht noa pos.’

‘Natuurlieg noa pos. Doa zitst inne poszieëjel óp en is aafjesjtempeld. Dus d’r Sjaak hat ‘m braad.’
‘Ao joa, deë hat ‘m braad.’
D’r Kep kriet werm inne jrielaach in ’t jezich.
‘Iech zal besjtimd d’rhin joa.’

Deel 19 – Jachtjeweer

Ing janse tsiet is d’r Kep óp d’r zölder am jang jeweë. Noen kunt e eraaf. Heë hat  e sjpieëljódjeweer i jen heng. En ing tuut mit sjtup.
‘Wat jeet dat weëde,’ vroagt ’t Biela.
‘Iech jon jet sjpieële.’
‘Sjpieële? Iech jeleuf doe has ze nit mieë näu.’
‘Boef en polies.’
‘Doe bis e jroeës kink. Woa jees te da hin?’
D’r Kep wiest.
‘Doahinge.’
‘Woa doahinge?’
D’r Kep jeet eroes en sjtikt d’r kop um de duur.
‘Noa ‘t veld bij d’r kirkhof.’
‘Doe wils miech doch nit zage, dat-s te óp dön jees sjisse?’
‘Meens te iech woar óp d’r kop jevalle. Iech han dön wal durch. Roekoekoer. Wits te weë dat zunt? De posdoeve. Ze kanne vroeë zieë dat iech jee richtieg jachjeweer han.’
Heë maat de duur tsouw en sjneurt eroes.
‘Kep noen ziech vuurzichtieg. Mit zoeë jeweer kans te óch inne in ’t oog treffe.’
D’r Kep huet dat nit mieë. Deë is al an duur. Heë sjpringt óp d’r fiets. ’t Biela deed ziech d’r jas aa. Het jeet ‘m noa. D’r Kep hat inne vuursjprónk. En tse vós holt het ‘m zicher nit i. Heë kunt bij d’r kirkhhof. Zetst d’r fiets teëje de hek. Jeet durch de hoeke. Loert um d’r ek van de hek. ’t Jeweer in de heng. De tuut mit de sjtup in de taesj. Ing fleut sjalt. Heë huet hel, ‘Roekoekoe’, róffe uvver ’t veld. Inne in e voeëjelspak kunt óp ‘m aaf.
‘Iech zien ‘t,’ dinkt e, ‘dat kan mar inne zieë. De posdoef.’
Heë lekt ’t jeweer aa. D’r voeëjel sjrukt. Drieënt ziech um en maat ziech voet. Óp dat moment kunt ’t Biela óp rolsjaatse aa. Het kan nit zoeë flot sjtil sjtoa. Vleit teëje d’r Kep aa. ’t Jeweer jeet aaf. Truft d’r voeëjel jenauw in ’t kruuts. Dem vilt d’r voeëjelskop aaf.
‘Zies te,’ ruft d’r Kep. ‘hauw iech nit reët. De posdoef.’
Deë wiest noa d’r boam.
‘Doe has miech jetróffe. Jenauw in ‘t…’
D’r Kep vingt aa tse laache.
‘Noen kans te jing aier mieë legke.’
Durch ’t veld kome vuejel aalofe. ’t  Zunt de Jraassjpiere. Ee hat inne pot zeem i jen heng. Deë sjmiert ’t in de jezichter van d’r Sjaak en d’r Kep. Angere sjträue doa vere óp.
‘Noen zut uur jet lekkesj,’ zeët ’t Biela.
‘Roekoekoe,’ zuet d’r Sjaak.
De Jraassjpiere dunt ‘m noa. ‘Roekoekoe.’
‘Iech han zin in ónzin,’ ruft d’r Kep.
Heë sjuust de sjtup de loeët i.
Ze junt hinger ‘m aa. ’t Biela óp de rolsjaatse. D’r Sjaak mit ing hank i jen ruk. De jraasjpiere zinge ‘Roekoekoe’. An de hoezer junt de vinstere óp. Lu kloppe kussens oes. Vere vleie eraaf. Ee jroeës vere-fes.
‘Noen has te e vere-fes,’ zeët ’t Biela teëje d’r Kep.
‘Koom kries te va miech ing zeemmoel.’
’t Biela lacht hatslieg. ‘Die bliet plekke.’

Deel 20 – Dennenolde

‘Wat vilt Vasteloavend dis joar sjpieë, Biela.’
’t Biela zetst jraad d’r sjtubzuejer aa. D’r Kep jieët inne brul.
Het duit mit inne vós óp d’r knoeb van d’r apparaat.
‘Wat keëks te zoeë?’
‘Iech wil diech jet zage.’
‘Móts te dat noen jraad doeë, wen iech jon sjtubzuje?’
‘Nae drieën ’t um. Móts doe jraad dat sjeël dink losse hule, wen iech jet jon zage?’
‘Is ’t da zoeë wiechtieg wat-s te wils zage?’
‘Iech zaan alling mar wiechtieje dinger.’
Doabij deed e d’r kop va ziech in d’r nak.
‘Los miech nit laache, Keppie.’
’t Biela huft d’r vós óp um óp d’r knoeb tse duie.
‘Waad Biela.’
‘Kep iech mós nog vöal doeë hu. Los miech noen de dennenolde ópzuje.’
‘Dennenolde? Vier hant doch al waeche jeleie d’r krisprul ópjeruumd.’
‘Joa doe wits, dennenolde kuns te döks nog lang i hoes teëje. Óp de jekste plaatsje.
Sjis noen mar óp. Wat has te tse zage.’
D’r Kep sjtelt ziech reët.
‘Vasteloavend vilt sjpieë dis joar.’
Mit d’r mónk óp kiekt ’t Biela hem aa.
‘Joa kiek mar. Vasteloavend vilt sjpieë dis joar.’
‘Is dat noen zoeë wiechtieg? Mós iech heivuur d’r sjtubzujer aafzetse?’
‘Dat is zier wiechtieg. Angesj zuugs doe miech die wiechtieje wöad óp. Vasteloavend vilt sjpieë. En noen dinke lu: ‘Vier hant tsiet jenóg. Ze vange tse sjpieë aa. Da zunt ze nit óp tsiet veëdieg.’
‘Miene leve Kep. Woa maats doe diech druk um?’
‘Biela, dink an ózze Vastelaovends-oavend. De artieste mósse veëdieg zieë.’
‘Kep, hat ’t oeëts nit jeklapd?’
‘Doa han iech ummer vuur jezörgd.’
‘Joa Keppie. Iech han ’t jehoeëd.’
’t Biela zetst d’r apparaat werm aa. D’r Kep zetst ziech in d’r sjtool bij de vinster. Heë is an ’t moete. Kiekt eroes. Jieët werm inne brul.
‘Biela!’
D’r apparaat jeet werm oes.
‘’t Is dat iech jraad veëdieg bin, Kep. Wat is da noen alwerm.?’
‘Koom kieke. Doa an de uvverzie. Kiek doa leuft d’r posbuul. Heë sjeeft.
‘Heë hat ziech zicher wieë jedoa? D’r erme keël. Misjien urjens i-jetroane?’
‘Erme keël? Urjens i-jetroane? Joa, zicher in ing dennenold.’
D’r Kep vingt aa tse laache.
‘Doe móts óch d’r sjtoep sjtubzuje, Biela.’
‘Man, doe bis werm in de richtieje sjtiemoeng.’
‘Zicher vrauw. D’r Vasteloavend is nog wied, mar iech zits jans dri.’
Heë huit ziech óp de kneie.
‘Kiek ‘m ins sjeve! Inne nuie Vasteloavendssjlajer. D’r sjeve posbuul.’
’t Biela rolt ’t sjnoar óp.
‘’t Doert nog ing tsiet bis d’r vasteloavend. Mar hei hat al inne d’r jek in d’r kop.’

Deel 21- Vastenloavends-jroep

D’r posbode bringt in de janse sjtroas de brivve rónk. ’t Letste kunt e bij ’t Biela en d’r Kep. Heë sjelt aa. ’t Biela maat óp en lieët ‘m eri. D’r Kep zitst nog ummer i ziene sjtool bij de vinster. Verwóngerd kiekt e eraaf noa d’r vós van d’r Sjaak. Heë sjwiegt. ’t Biela wil jet wisse.
‘Woarum sjeefs te zoeë Sjaak?’
D’r Kep drieënt ziech d’r kop e bisje sjeef. Heë wil ’t jód hure.
‘Iech han ’t an de knei. Versjlaese kroam.’
‘En noen da?’
‘D’r dokter zeët, dat iech de knei mós beweëje en nit belaste.’
‘Belaste,’ zeët d’r Kep, ‘dat dees te doch nit?’
‘De sjwoar postaesj drage.’
‘Wat is doa sjwoar aa?’
‘Die Vasteloavendsbrivve va diech.’
‘Joa, die ligke diech sjwoar óp d’r maag.’
‘Hei, has te diene brif. Da bin iech e sjtuk lieëter.’
Heë jieët d’r Kep inne brif.
‘Mar Sjaak, wie mós ’t noen wieër joa mit diech,’ vroagt ’t Biela.
‘Iech krien inne fiets. Doa kan de postaesj aahange. En broech iech alling óp en aaf tse sjtieje bij de brivvebusse.’
‘Doe móts waal treëne óp de pedale?’
‘Dat wees iech Biela. Doarum krien iech inne elektriesje fiets.‘
‘Inne elektriesje?’
D’r Kep zetst ziech ins reët.
‘Inne elektriesje. Mit zonnepanele?’
D’r Sjaak sjnoeft ins.
‘Nae mit inne accu, Keppie.’
’Wat e jeld En weë betsaalt dat?’
‘De pos.’
‘Joa de pos. Da weëde de brivve nog duurder. En krien iech misjien jaar jing brivve mieë vuur d’r Vasteloavendsoavend.’
‘Inne elektriesje fiets is nog ummer billiejer wie ing operatsiejoeën.’
‘Joa rechene kanne ze bij de pos.’
’t Liesa bemuit ziech noen d’rmit.
‘Kep, d’r Sjaak hat jet an de knei. Dat is eënsj en jinne flauwekul. Went e zoeë jehólpe weëd. Is dat doch priema. Wienieë krieste d’r fiets?’
‘Sjtrak kan iech ‘m al aafhoale. Iech jon wieër. Adieë.’
D’r Kep kiekt ‘m durch de vinster noa.
‘Iech jon wieër. Heë zal mene, iech sjeef wieër.’
Heë riest d’r brif óp. Leëst ‘m e paar moal. Da kiekt e ’t Biela aa.
‘Biela, wits te wie ze heesje?’
‘Weë Kep?’
‘De nolde.’
‘Wat De nolde?’
‘Wits doe doa jet mieë vanaaf?’
‘Wat mós iech wisse?’
‘Inne nuie Vasteloavends-jroep. Ze neume ziech De nolde.’
‘Wat han iech doa mit tse maache?’
‘Biela, woa hant vier ’t uvver jehad? D’r sjtubzujer. Dennenolde.’
‘Miene leve Kep. Dat is doch tsouwval.‘
‘Noa d’r Roekoekoer van de pos besjteet jee tsouwval mieë.
“t Biela kiekt ‘m mit aofe mónk aa.
‘Wits te nog? ’t Vurriegs joar?’
‘Dat sjtikt diech nog ummer, wa Kep? D’r Roekoekoer.’
‘Jenauw, doe zeës ‘t. ’t Sjtikt. Wie nolde!’
D’r Kep zets ziech en leëst d’r brif nog ins.

Deel 22 – Elektriesj

’t Biela sjteet in de kuche. ’t Reurt i d’r kessel mit tsoep. D’r Kep kunt eri. Heë is boese oam. Sjwees óp d’r kóp.
‘Leve Kep wie zies doe oes?’
Heë hiecht en sjnapt noa oam.
‘Fffff-ieee-ts.’
‘Wat fiets?’
D’r Kep oamt deep en knikt. Heë zetst ziech i ziene sjtool bij de vinster.
‘Kep wat is doch los. Hat diech inne jet jedoa? Inne hónk hinger d’r fiets? Mós iech d’r dokter belle? ’
‘Waad effe, Biela.’
‘Mós iech noa de poliese joa?
‘Huur óp, Biela!’
‘Ao doe kans werm kalle oane tse hieche. Jods-jedank. Iech wool diech al re-animere.’
‘Los zieë. Huekstens animere.’
‘Iech huur ’t al. D’r flauwekul is werm doa. Wat is noen passeerd?’
‘Biela, iech bin an ’t traine.’
‘Woavuur?’
“Doe zals wal laache. Dat is miech ejaal. Die posdoef sjleet noen de vluejele elektriesj oes. Vleit miech verbij. Dat wil iech nit. Óp eje kraf wil iech dem vuur blieve.’
‘Kep dat maat doch nuuks oes.’
‘Biela dat maat alles oes. Doarum bin iech an ’t traine. Treëne um dem vuur tse blieve.’
‘Hu of daag kries te inne hatspaaf. Da has te jet. Liks te doa.’
D’r Kep sjtelt ziech reët. Sjtrekt ziech de erm. Jeet e paar moal durch de kneie.
‘Iech bin werm bij.
‘Woa bij?’
‘Bij de mieng. Iech jon ins noa De nolde kieke.’
‘Los diech mar nit sjtaeche.’
‘Iech nim e kusse mit. Dat sjutst miech wal.’
Doa sjtiegt e werm óp d’r fiets. ’t Adres hat e óp e brifje jesjraeve.
‘Hoebeët Hoeppertssjtroas nommer ee,’
‘Dat is nit lestieg,’  dinkt e. ‘Vuuraa in de sjtroas. ’t Likt natuurlieg draa a wat vier zie me eri vieët.’
’t Is jenauw óp d’r ek. Heë sjelt aa. Ing vrauw maat de duur óp.
‘Bin iech hei richtieg bij De nolde?’
‘Oa joa. Uur zut d’r man van d’r Vasteloavend?’
D’r Kep knikt va joa.
‘Komt eri. Vier zunt jraad am jang. Iech bin ‘t Ans’
Ze leuft ‘m vuur noa e jroeës tsimmer. E deel vrauwlu zitse hinger nieënmasjienger. Jekluurde sjtukker sjtaof ligke óp inne jroeëse dusj.
‘Leef damen. Hei kunt d’r man van d’r Vasteloavend.’
Ze kieke d’r Kep aa.
‘Iech han inne brif kraeje. Uur wilt óptreëne. Iech kom kieke woamit?’
Ing vrauw sjtelt ziech reët.
‘Vier wille losse zieë wie sjun d’r Vasteloavend is. Maache sjun peks-jer.’
‘Ao,’ zeët d’r Kep. ‘Sjun. Tseecht uuch damen. Dat zien iech jeer.’
De vrauwlu jrielaache en nieëne wieër.
D’r Kep wil zage: ‘Is dat al’ , mar heë knikt vrundlieg. ‘Iech zien uuch wal kome óp d’r aovend.’
’t Ans lieët ‘m werm eroes. D’r Kep sjtiegt óp d’r fiets. Heë treënt e paar sjleëg vuuroes. Da e paar noa hinge.
‘Ing moeëdesjauw,’ fluustert e.’Is dat Vasteloavend?’
Heë treënt noen voloes. ’t Kusse teëje ’t sjteëche hat e nit nuedieg jehad. ’t Is óch jet um d’r kop óp tse legke.  Sjtrak heem bij ’t Biela.

Deel 23 – Lekke bank

D’r Kep fietst de sjtroas van d’r Vasteloavendsjroep ‘De nolde’ eroes. Jraad in de drieën huet heë d’r hingerbank tsiesje. Heë sjtópt. D’r bank leuft lanksaam leëg.
‘Lek miech i taesj. Noen kan iech dat janse sjtuk lofe.’
Heë zetst d’r fiets teëje inne lampepoal. Bekiekt ziech d’r bank. Deë is noen jans plat. Heë zetst ziech óp de hoeke. Oes d’r bank sjtikt jet sjerps.
‘Dat is ing aafjebraoche nold,’ zeët e i ziechzelver.
Doa ziet e d’r Sjaak aakome óp ziene nuie fiets. D’r Kep bukt ziech hinge de fietsetaesj. D’r Sjaak ziet ‘m nit. Deë sjtiecht aaf bij ’t hoes van ’t Ans. Heë jieët e pak aaf. En vieët wieër. Doa wil d’r Kep mieë va wisse. Mit d’r fiets an de hank leuft e tseruk. ’t Ans ziet ‘m aa kome.
‘Has te jet an d’r fiets?’
‘Joa inne plattebank. Kan iech de pómp effe lieëne?’
‘Han iech nit. Iech han jinne fiets mieë.’
‘Ao, iech daat al.’
D’r Kep waat effe. Heë bedinkt ziech jet.
‘Ao, iech daat misjien zitst ing fietsepómp in dat pak.’
’t Ans laacht.
‘Dat zouw tsouwval zieë.’
‘Mit Vasteloavend wits te mar noeëts.’
‘Dat sjtimt. D‘r jruetste ónzin is meuglieg. Nae, dat is e pak vuur ós hud.’
‘Hud?’
‘Joa, dennenolde. Vier heesje ja De nolde. Noen tsere vier ós hud mit dennenolde.’
D’r Kep weest nit wat e huet. Heë wil mar ee dink. Zoeë flot wie meuglieg noa heem. Noa ’t Biela. Wat is hei los? Wie is ’t meuglieg? Dennenolde. Mit jroeëse sjtep jeet e de sjtroas eroes. Hinger ziech huet e ing fietsbel. D’r Sjaak kunt aa fietse. Óch dat nog.
‘Wat has doe? Inne lekke bank?’
‘Dat has te jód jezieë!’
‘Zets diech hingerdróp. Da vaar iech diech noa heem.’
‘Waal nit tse flot. Angesj krien iech d’r fiets nit vas-jehaode.’
Vuurzichtieg vare ze durch de sjtroas. Uvver d’r sjtoep kunt ‘t Biela óp inne roller. Het hat ing tuut bij ziech.
‘Kep, ’t Ans bellet miech óp. Of iech mit de fietsepómp kank kome. Vuur diene lekke bank.’
‘Het holt de pómp oes de taesj. E paar dennenolde hange draa.’
‘Woarum is dat? ‘
‘’t Ans kank die broeche vuur de hud. Iech han ze oes d’r zak van d’r sjtubzujer jesjud.’
D’r Kep sjnapt noa oam.
‘Uur wilt toch nit zage. Dat dat allenäu tsouwval is?’
‘Kep doe zeës zelver doch ummer. ’t Jeet um d’r ónzin. D’r zin van d’r ónzin.’
D’r Kep kratst ziech ins óp d’r kop.
‘Doe has reët Biela. Vier broeche ’t nit allenäu tse sjnappe.’
Heë sjtiegt aaf. Pakt ing haffel dennenolde oes de taesj. Sjträut die uvver ziene kop. Óp d’r vuurkop zitst nog jet sjwees van ’t flot lofe mit d’r fiets an de hank. De dennenolde blieve kleëve óp d’r vuurkop.
‘Ing kriskroeën,’ laacht d’r Sjaak.
D’r Kep pakt ’t kusse van d’r fiets. Riest ’t e sjtuks-je óp. Heë pakt ing haffel vlokke droes. Sjträut die uvver d’r Sjaak oes.
‘Ing krisdoef.’ ruft e oes.
Nog  mieë lu kome kótterbij. E paar óp inne elektriesje rollator. Ze zinge.
‘Vier hant ze zitse.’
Ing vrauw maat inne hanksjtand dróp. D’r Kep wiest noa ziechzelver.
‘Iech han ze nit mieë nui óp d’r krisboom.’
’t Biela laacht.
‘Dat zeës te richtieg. Nit alling de dennenolde.’
Ze binge de fietse en rollatore anee. Die junt vazelver. En de janse ziepsjaf danst d’r hinger.