Oane
Deel 1 – Korps
’t Korps besjtong aafjelofe zommer vóftsieg joar. Van al hauwe ze jeplaand.’t Zouw e jroeës fes weëde. En dat is ’t óch woeëde. ’t Tromme en Piefekorps vóftsieg joar. Alling in ’t noajoar. Wie ze noa d’r konkoer jónge. D’r oesjlaag vool teëje. Jinne ieëtsjte pries. De trommesjleëjer jove de piefere de sjood.
‘Wie uur sjpillete,’ zaat d’r May Sjleëjer teëje de piefere, ‘woar ’t jraad ’t piepe van d’r ventilator in d’r zaal.’
Dat sjoos bij de piefere in ’t verkierde keëlslaoch. D’r Wiel, deë wie de mieëtste bij de piefere óch Piefer heesjt, loos ziech dat nit jevalle.
‘Nae uur. Wist uur wat d’r zut. E aod vel.’
Óch bij de trommesjleëjer zunt de mieëtste oes ing famillieë. D’r Sjleëjer. D’r krach woar doa. De sjleëjer wole klöppe. D’r May loos ’t nit zoeë wied kome.
De piefere piepete: ‘Floepsjiesere.’
D’r Wiel vuurkoam sjlimmeres en loos ze sjwieje. Ze jonge oeseree. De piefere en de trommesjleëjer. Tswai veraine in ee dörp. D’r verain trommesjleëjer oane piefere. D’r verain piefere oane trommesjleëjer. De lu in ’t dörp wole an d’r krach tusje de famillieë Piefer en Sjleëjer nit mitdoeë. Ze jove hön allebei d’rzelfde naam: Oane. Da kan jidderinne vuur ziechzelver ivölle wat nog d’rhinger kunt.
In d’r winkter is d’r krach nit wieër ópjelofe. En in de kristsiet vónge ze ziech aa werm de dagestsiet tse zage. Dat wil zage, mit d’r kop knikke. Inne mielemeter. Mieë nit. Noen vingt ‘t aa sjpannend tse weëde. Vasteloavend. De zietsoeng woeëd ummer durch ’t korps jerejeld. Wie mós dat noen joa? D’r Wiel Piefer hat inne brif jesjikd noa d’r May Sjleëjer.
‘Vier zörje vuur d’r projram van elf óp ach bis elf óp tsing. En uur van elf óp tsing bis elf óp tswelf.’
D’r May leëst d’r brif helóp an d’r kuchedusj. Zieng vrauw ’t Keetsje loestert mit.
‘May, iech zouw d’r projram van elf óp ach bis elf óp tsing doeë. Doanoa vange ze aa vol tse weëde. Da loestert jinne hónk mieë.’
‘Vrauw, da weëd ’t wal loestieg. Da kanne vier rebbiedebbie maache.’
Heë riest e sjtuk van de broeëdstuut. Sjrieft doa óp: ‘’t Is jód’.
Mieë nit. Duit ’t sjtuk papier in d’rzelfde enveloppe dem heë kraeje hat van d’r Wiel Piefer.
‘Iech bring ‘m zelver. Dat sjpaart ós inne poszieëjel.’
’t Keetsje laacht ins.
‘En nit tsouwkleëve. Besjpaar diech d’r sjpui. Die hant zever van hönzelver jenóg.’
Bij de sjtroas van d’r Wiel bliet d’r May sjtoa. Heë kiekt ieëtsjt um d’r ek. Vuurzichtieg. ’t Darf ‘m jinne zieë. Da leuft e mit jroeëse sjritte de sjtroas eri. ’t Hoes van d’r Wiel. Deed de klep van de brivvebus óp. Duit d’r brif eri. Hat zin um ‘piep piep,’ tse róffe. Dat lieët e mar zieë. Flot noa heem tseruk. Doa zetst heë ziech werm an d’r kuchedusj. Mit inne sjriefblok vuur ziech.
‘Wat jees te doeë,’ vroagt zieng vrauw.
‘Iech jon inne sjlajer sjrieve. Inne sjlajer vuur elf óp tsing bis elf óp tswelf.’
‘Woa jeet deë uvver?’
‘Wees iech nit. Wal wie e hitsjt.’
‘Wie da?’
‘Piep, piep.’
’t Keetsje vingt aa tse laache.
‘Iech sjnap ‘t! Dat weëd jet.’
D’r May knauwelt jet óp de pen. Kiekt eroes. Vingt aa tse sjrieve.
Deel 2 – Marsj
De klep van de brivvebus klinkt durch d’r jank. ’t Tsof huet ‘t.
‘Wiel, iech jeleuf, doa is jet durch de brivvebus kome.’
D’r Wiel jeet noa d’r jank.
‘Doa weëd iech nuisjierieg.’
‘Dat weëds te nit, dat bis te al.’
D’r Wiel huet ’t nit. Inne haas durch d’r jank. Zoeë flot is e bij de brivvebus. Óp de vósmat likt inne brif. Heë ziet tsefort dat ’t ziene enveloppe is.
‘Tsof, deë brif kan mar van inne zieë.
‘Weë da?’
‘Doa is mar inne deë iech kan, deë jebroechde enveloppe versjikd. D’r Sjleëjer.’
‘Woa zies te dat aa?’
‘Umdat ’t d’r miene is.
‘Hat dem da tseruk jesjikd?’
‘Dat wil iech doch nit hoffe.’
Heë maat d’r brif óp. Holt ’t sjtuks-je papier droes.
‘Zies te noen. Tse knauzetieg um e fatsuunglieg sjtuk papier tse sjikke. En mar ee waod. Inkt sjpare!’
‘Wat vuur woad da?’
‘Jód.’
‘Wat jód?’
‘Wie iech ’t diech zaan, jód.’
‘Dat is dus duudlieg.’
‘Wat duudlieg?’
‘Jód, ze dunt dus mit.’
‘Kan heë dat nit ordentlieg zage. Mit jet mieë wöad. Jet zinne.’
‘Ao doe dinks dat e aavingt mit betste Wiel en ezoeë.’
‘Bevuurbild.’
‘Noa al deë krach? ‘Wiel ziech doch vroeë mit dat woad. En wat vuur woad. Jód!’
‘Doe has reët, Tsof. Vier vange aa mit d’r projram. Veraine vroage um óp tse treëne.’
‘Joa en wat vier zelvver nog dunt.’
‘Natuurlieg ’t damenkommietee. Mit vlieëtjer en röks-jer.’
‘Nae Wiel vier danse nit noa de piefe van de manslu.’
‘Wat ing jouw, mie meëdje.
‘Wit-s te wat vier dunt. Vier kome mit tromme óp.’
‘Klasse. Dat huit dri. Nit alling mit de knuppele.’
‘Wat dut uur mit ’t korps.’
‘Iech dink inne marsj.’
‘Wat vuur marsj?’
‘Inne nuie. D’r oane marsj. Vier sjpille en de lu darve mitdoeë.
‘Wie da?’
‘Ze mósse rombomrommelebom zinge. En vier fleute.’
‘Wat orzjienel Wiel. Koom hei miene jong.’
’t Tsof sjnap ziech d’r Wiel vas. Ze sjpringe durch ’t tsimmer.
‘’t Weëd inne sjieke oavend, Wiel.’
‘Zicher d’r aavank Tsof.’
‘Da jeet de res van d’r oavend óch jód. Misjien kanne vier d’rnoa zage: woa d’r krach nit jód vuur is jeweë.’
D’r Wiel vingt aa tse fleute. ’t Tsof zingt rombom d’r bij.
Deel 3 – Oavend
D’r May zitst al mieë wie ing sjtond an d’r kuchedusj. Wieër wie e paar wöad is e nit kome.
‘Wat has te jesjraeve,‘ vroagt ’t Keetsje.
“Piepe, moes, ventilator.’
‘Is dat al? Auw pief!’
Heë lekt d’r potloeëd neer.
‘Dat is ‘t, vrauw. Vier kome óp mit ing pief in d’r mónk. En zinge: auw pief.’
‘Iech wil die jezichter va dön da wal ins zieë, May. Iech ving ’t ing jouw.’
Vöal prove broeche ze nit. Inne oavend is jenóg. Dat jeld óch vuur de piefere. In’t dörp waast de nuisjieriegheet. Ze zient de moezieker van Oane mit inne jrielaach rónk lofe. Zamsdiegoavend is ’t da zoeë wied. De trommelsjleëjer zitse hingenaa in d’r zaal an de reëtser zie. De piefere óch hingenaa mar da links. Elf óp ach. De piefere sjtelle ziech óp. Ze sjpille e sjtreufje van d’r Oanemarsj. ’t Keetsje sjtuest d’r Wiel aa.
‘Huets te wie ermzieëlieg? Dat jekwieks hinger in d’r zaal.’
Da sjpatseert d’r Wiel de buun eróp. Sjtelt ziech hinger d’r mikrofoon.
‘Leef lu. Vier hant inne nuie marsj bedaad. En dem wille vier nit vuur ós zelver behaode. Nae, zoeë zunt vier nit. Vier hant óch an uuch jedaad. Óch is d’r marsj van uuch. Dat junt vier noen prove.’
D’r Wiel deed ’t ing kier vuur. Rombomrommelebom. De lu hant ’t flot durch. Ze vinge ’t jelui. De piefere marsjere al sjpillens noa vure. D’r zaal deed va hatse mit. ’t Is jans ing uberasjoeng went de damen mit hön tromme noa vure kome. De lu in d’r zaal sjtunt reët. Ze dunt va hatse mit. Als letste junt de trommelsjleëjer sjtoa. ’t Keetsje bliet ing tsiet zitse. D’r May duit e paar kier an ‘m vuurdat ‘t ópsjteet. De lu hant d’r sjmaach tse pakke. Ze roffe um ing tsoejabe. Zoeë is ’t flot elf óp tsing. Noen kome de trommesjleëjer. Ze trommele en zinge ‘auw pief’. De lu klatsje óp de maos van de tromme. Ze zinge sofort ‘auw pief’ mit. ’t Keetsje kiekt zoer. ’t Weest nit of de lu de trommesjleëjer doamit mene. D’r Wiel en ’t Tsof sjnappe ziech. Ze danse en sjpringe. Zoeë junt ze óch noa heem. Mit d’r Oanemarsj nog ummer in de oere.
In ’t dörp is e nui lidje. ‘Rombomrommelebom – auw pief’. In de komende Vasteloavendsdaag zal ’t döks nog klinke.
D’r Wiel en ’t Tsof zitse heem in ’t tsimmer. ’t Tsof kiekt d’r Wiel aa.
‘Iech bin sjtoots óp diech. Wat inne jouwe i-val.’
‘Zoeë zies te mar Tsof. Vier zunt nit oane.’
Ze sjnappe ziech en danse durch ’t tsimmer.
D’r May zitst heem werm an d’r kuchedusj. Noen jee papier en potloeëd.
‘Has te ’t jehoeëd Keetsje?’
‘Wat mós iech jehoeëd han?’
‘Vuur e jód lidje broechs te nit vöal wöad tse han.’
Heë sjtelt ziech reët.
‘Zoeë zies te mar Keetsje. Vuur zunt nit oane.’
Ze sjnappe ziech en danse durch ’t tsimmer.
‘Auw pief, zeët ’t Keetsje.
Wie ummer hat het ’t letste woad.
Deel 4 – En noen
E joar is ’t ruiieg in ’t dörp. Ejentlieg zouw me ’t nit vuur meuglieg haode. Noa deë krach in ’t tromme- en piefekorps. ’t Wirkt evver jód. Ze zunt oeseree jejange. Tswai korpse. De tromler woa de famillieë Sjleëjer de uvverhank hat en de piefere mit vuural de famillieë Piefer. En dat sjiengt jód tse wirke. Zicher noa d’r Vasteloavendsoavend van de tswai veraine tsezame. Ze hauwe allebei inne sjlajer jesjraeve en de lu in ’t dörp zinge die in inne oam. De korpse hant ze d’r naam ‘Oane’ jejoave. De tromler oane de piefere en de piefere oane de tromler. Doarum neume ze d’r sjlajer d’r Oane-marsj. Lang hant ze d’r marsj nit jezónge. Doa koam ’t vieres. Ze moeëte sjwieje. Jing toeën klónk mieë. En noen d’r Vasteloavend. Wat kanne ze doamit nog doeë? Jouwe road is duur. D’r Wiel Piefer zitst heem an d’r kuchedusj. Zieng vrauw, ’t Tsof, teëjenuvver ziech. Ze kieke ziech sjwiejend aa. ’t Tsof zeët als ieëtsjte jet.
‘En noen?’
Óch d’r Wiel zeët jet.
‘Dat is al jans jet.’
‘Wat Wiel?’
‘Wat-s doe jraad zaats. Mieë wie ee woad, ‘en noen’.’
‘Jet angesj kan iech óch nit zage. Meens te iech wees wat vier mit d’r Vasteloavend kanne doeë. En doe da? Wits doe jet?’
‘Nae, iech óch nit.’
‘Wens doe ’t nit wits, da vroag iech miech aaf wie ’t bij de Sjleëjere is. Zouwe die jet han?’
‘Iech zouw ’t nit wisse. Misjien dunt die in ’t jeheem jet.’
‘Nit in ’t jeheem, Wiel. Die zunt i quarantaine.’
Doa mósse ze vuur laache.
‘Dat krient die veëdieg, Tsof.’
‘Sjik ze inne brif. En vroag wat zie dunt?’
‘Jód, vrauw. Mar wal mar tswai wöad, ‘en noen’. Inne brif in d’rzelfde enveloppe van ’t vurriegs joar. Wits te nog, dat dong heë ja óch. Heë sjikket ’t antwoad in d’rzelfde brif va mieng vroag.’
‘Has te dem da nog?’
‘Joa, hinger in ’t sjaos mit de verainspapiere.’
Jenauw wie d’r brif van d’r May Sjleëjer óp e sjtuk aafjeraese papier, deed d’r Wiel dat mit e sjtuk van de Jumbo-reklaam. Heë plekt ‘m jód tsouw mit liem.
‘Went e dem ópkriet. Da is ‘t ‘m óch jet weëd um e antwoad tse sjikke.’
Heë waad bis ’t duuster is. Bang dat inne ‘m ziet. Flot sjneurt d’r Wiel de sjtroas bij d’r Sjleëjer eri. Vuurzichtieg deed e de klep óp. Lieët d’r brif häusj in de bus valle. Wie inne haas rent e noa heem.
Deel 5 – Quarantaine
‘May, iech huur de klep van de brivvebus,’ ruft ’t Keetsje vanoes ’t tsimmer. ‘Móts te nit ins kieke. ’t Zal besjtimd jet vuur diech zieë.’
D’r May sjteet óp de ledder in de kuche. Heë hingt ing nui jardiengesjtang óp.
‘Woarum vuur miech? ’t Zal wal de reklaam zieë. Rónk dis tsiet kunt noeëts jet vernunftiejes.’
‘Da jon iech mar ins kieke. Iech wil wisse wat ’t is.’
‘Jenauw wat iech jedaad han. ’t Keetsje is jeweun nuisjierieg.’
Doa jieët ’t jee kommentaar óp. ’t Keetsje jeet noa d’r jank. Kunt tseruk mit d’r brif i jen heng.
‘Wat zaats te? Noeëts jet vernunftiejes? Inne brif vuur diech. Dae da.’
Het lekt d’r brif óp d’r dusj. D’r May kunt de ledder eraaf.
‘Wat sjteet dróp?’
‘Nuuks.’
‘Wie wits te da, dat e vuur miech is?’
‘Umdat ’t d’rzelfde is van ’t vurriegs joar. Van d’r Piefer.’
‘Van d’r Piefer? Dat deed e um tse tsenke. Went ’t mar jinne bombrif is.’
Heë verzukt ‘m óp tse riese.
‘Aos, deë is evver waal jód tsouwjeplekd. Is zicher bang dat iech leës, wat dri sjteet.’
Heë holt ’t sjtuks-je Jumbopapier droes.
‘Mainjod, wat billieg.’
‘May, zoeë bliet uur tswai waal in de tradietsiejoeën van inne enveloppe.’
‘En va winnieg wöad,’ zeët heë. ’En noen’.
‘Wat ‘en noen’?’
‘Dat vroag iech miech óch aaf. Waad, iech sjnap ‘t. Deë meent natuurlieg d’r Vasteloavend. Wat dunt vier mit d’r Vasteloavend?’
‘Meens te dat e jet tsezame wil doeë mit ós?’
‘Da hat e ziech waal dróp jetroane. Zie hant nuuks en da wille die ós jet aafloekse.’
‘Hant vier da jet?’
‘Nae Keetsje, mar dat broeche die nit tse wisse.’
‘Wat sjriefs te da tseruk?’
‘Ee woad. ‘Quarantaine’.’
Heë drieënt ’t Jumbopapiersje um en sjrieft dróp ‘quarantaine’.
Oes ’t sjaos pakt heë e sjtuk kauwjoem. Duit ’t in d’r mónk. Knauwelt effe dróp. Pakt ’t i jen heng. En plekt doamit d’r brif tsouw.
‘Zoeë, deë brif zal ‘m wal sjmaache. En angesj hat e pech.’
D’rzelfde oavend sjliecht d’r Sjleëjer durch de sjtroas bij d’r Piefer. D’r brif kunt werm bij hem tseruk.
Deel 6 – Mitee
’t Mörjens kunt ’t Tsof mit de tsiedónk eri.
‘Kiek, d’r brif is alwerm tseruk. Doe has antwoad van d’r Sjleëjer.’
Het jieët ‘m an d’r Wiel.
‘Ee woad. ‘Quarantaine’. Dat wil zage, dat ze jet sjtiekems an ’t doeë zunt.’
‘Da dut uur dat óch.’
‘Wat da Tsof? Iech kan miech nuuks bedinke. Doabij, zie kanne trommele óp aafsjtand. Die sjtelle ziech in d’r jaad en hure ziech sjtroase wied. Bij ós jeet dat lestieg mit de fleute. Doarum kanne vier nuuks óngerneëme. ‘
‘Ja Wiel, dat is sjaad. Da kanne de lu mit de vasteloavend de tromler hure en uuch nit.’
‘Ze kanne evver nit durch de sjtroase trekke.’
‘’t is wat-s te zeës. Die sjtelle ziech in d’r jaad en vange doa aa.’
‘Tsof, de Vasteloavend broecht moeziek. Oane fleute jeet dat nit.’
‘Vier hant nog e paar daag um ós jet tse bedinke, Wiel.’
Deë zelfde daag kroge ze tsejeliechertsiet inne ival. De tromler en de piefere. ’t Tsof en d’r Wiel sjriefete brifjer vuur de piefere en hant die in d’r oavend rónkjebraad.
Óch bij de Sjleëjere zitse ze nit sjtil. ’t Keetsje en d’r May hant ’t ejentlieg e sjtuk mekkeliejer. Joa de tromme kan me va wieds hure.
‘Keetsje ‘quarantaine’ is ’t richtieje woad. Vier junt nit de duur eroes. Blieve in ós eje hoes.
‘Mar da huet ós doch jinne.’
‘Joawaal. Bij qaurantaine darfs te waal in d’r jaad kome. En doa junt vier trommele. Vanoes d’r eje jaad.’
‘Wat sjlauw Wiel.’
Deë zelfde oavend bringe óch zie de brifjer rónk. En ze zunt kóm óngerweëgs, doa bejieëne ze d’r Wiel en ’t Tsof. Ze lofe langs ee oane jet tse zage. Da blieve ze sjtoa. Drieëne ziech um. Tsejeliechertsiet zage ze teëjenee.
‘Óptsóg.’
Mieë broeche ze nit tse zage. Ze kenne ziech durch en durch. Al zunt ze al e joar oane ee.
Vasteloavendmondieg um elf oer elf. Sjtunt de Sjleëjere in d’r jaad. De tromme klinke. De Piefere maache de vinstere óp. De fleute klinke. Zoeë sjpille ze tsezame d’r Oane-marsj. De moeziek klinkt durch de sjtroase. De moeziek van ’t korps ‘Oane’ mitee.
Wie ainfach sjun vasteloavend kan zieë.
Deel 7 – D’r Kuul
In ’t dörp mit de tswai tromme- en pieferkorpse is ’t woad ‘oane’ inne bejrif woeëde. Ee korps oane piefere en ’t angere oane tromme. Doabij nog werm e joar mit corona. Da kan ’t nit angesj, dat ‘oane’ jroeës jesjraeve weëd. En jenauw wie bij ’t vieres nejatief en posietief kótbijenee kan zieë, is dat óch bij de korpse zoeë. Vurriegs joar mit de vasteloevend hant ze nog va heem oes tsezame d’r ‘oane sjlajer’ jesjpild. De piefere an de vinster en de trommesjleëjere in d’r jaad. ’t Woar jód aakome. Doarum hauw d’r Wiel Piefer van de piefere vuur de krismes inne brif jesjikd noa d’r May Sjleëjer van de trommesjleëjere. De briffe die ze mit d’r vasteloavend noa ee sjikkete besjtónge oes ee woad. Jesjraeve óp een sjtuk aafjeraese papier en e sjtuk oes inne reklaamfolder van d’r Jumbo. D’r Wiel hauw noen ‘sjtille naat’ mit kling lettere jesjraeve. D’r May hauw ’t tsefort jesjnapd. Heë sjriefet drónger nog klinger ‘klinge tromler’. Vöal mieë wöad hant ze nit nuedieg jehad. Hillieje Oavend sjpillete ze werm va heem. Noen krislidjer. De piefere vónge an de vinstere mit Sjtille Naat aa. De tromler vole vanoes de jadens i. Bij ‘d’r klinge tromler’ woar ’t umjedrieënd. ’t Janse dörp hat an duur mitjeloesterd.
‘Woa krach nit jód vuur kan zieë,’ hoeët me hei en doa.
Wieër woeëd d’r nit mieë uvver jekald. Ejentlieg woar ’t sjtiller woeëde in ’t dörp. Evver noen vong de ónrouw werm aa tse kome. De jroeëse vroag: wat dunt vier mit d’r vasteloavend. D’r May hauw jee iedee. En d’r Wiel hauw al ins ’t Tsof , zieng vrauw, jepólsd of dat jet jehoeëd hauw van de piefere.
‘Miene leve Wiel,’ zaat ’t Tsof, ‘vroag doch ins noa in d’r verain of inne jet wees.’
Óch bij d’r May koam zieng vrauw, ’t Keetsje mit zoene vuursjlaag.
‘May, vroag ins an de jong lu in d’r verain. Die wisse besjtimd wal jet.’
‘Wie da?’
‘Uvver internet. In inne sjlaag kans te dat jidderinne vroage.’
Ezoeë koam ’t dat ze óp die maneer hauwe aafjekald um ing verzamloeng tse haode. Allenäu va heem oes. Óp inne vriediegoavend koeët me ziech zieë óp ’t sjerm. D’r May woar aajevange mit tse zage, dat ’t binne d’r verain moeët blieve.
‘’t Is jeheem.’
Mar zelver verjoos e de jardienge tsouw tse doeë. Zoeë kank d’r Wiel eri kieke wie e mit d’r hónk langs koam. Heë zoog ’t tsefort. In inne kajeer sjneuret heë mit ziene hónk noa heem. De piefere muete óch e zoeëjet joa doeë..
De tromler zouwe jód noadinke uvver wat ze kanke doeë mit d’r vasteloavend. Ze hauwe ziech de tromme um jehange. An d’r sjloes van d’r verzamloeng wool me nog tsezame inne marsj sjpille. D’r Dulf sjtooch ziech inne trommekuul in d’r mónk. Knauwelet jet dróp en daat noa.
‘Iech wees jet. Vier bedinke inne pries. Derjinnieje deë jet bezóngesj bedinkt, kriet dem.’
De angere dónge hem noa. Ze sjtooche óch de kule in d’r mónk.
‘Jenauw,’ ruft d’r May, ‘dat is ‘t. Inne pries. En vier neume d’r pries ‘d’r kuul’.’
Mit e laachend jezich hant ze tsezame uvver internet nog inne marsj jesjpild.
Deel 8 – Löchs-jer
Boese oam koam d’r Wiel deë vriediegoavend heem. Zieng vrauw kroog bauw de bejoafheet. D’r hónk laat ziech tsefort in de mangel. Mit de tsong oes de moel.
‘Miene leve Wiel, wat is los.’
Heë oamt e paar kier deep en wiest noa de vinster.
‘Tsof ze hant jet.’
Wieër kunt e nit. Heë zetst ziech óp inne sjtool. ’t Tsof keurt d’r hónk ins. Lanksaam kunt d’r Wiel bij. Heë zeët ‘t nog ins.
‘Tsof ze hant jet.’
‘Dat wees iech noen wal Wiel. Evver wat?’
‘Ing vezamloeng uvver internet. Iech zoog ’t bij d’r Sjleëjer durch de vinster. En dat junt vier óch doeë. Alling, iech wees nit wat ze besjpraoche hant. Mar doa kome vier wal hinger.’
Deë oavend al hat e d’r janse verain e berich jesjikd. Verzamloeng uvver internet. Dat ziet me wal zitse en óch bij hön rejele dat de jong lu. De sjleëjere verzammele ziech óp vriediegoavend. Zie de piefere dunt ’t inne oavend ieëder, óp donnesjdieg.
Mit e sjpassieg jezich zitse ze deë oavend heem hinger ’t sjerm. D’r Wiel vertseld hön wat passeerd is bij de sjleëjere. Mar dat heë nit wees wat ze besjpraoche hant. Doa-óp sjtikt d’r Loedwieg de hank óp.
‘Iech waal. Dat hat mieng vrauw jehoeëd wie ze in ’t waarjesjef woar. Doa koam inne van de sjleëjere eri en vroaget inne bessemkuul. Oane bessem. Deë broechet heë nit.’
‘Alling d’r kuul. Mieë nit,’ zaat e.
De vrauw van ’t waarjesjef, ‘t Cora vroaget doe:
‘Móts te da nit kere?’
‘Nae,’ en heë vong aa tse fluustere, ‘dat weëd ózze pries vuur d’r vasteloavend.’
‘Hat dieng vrauw ’t jód versjtange?’
‘Joa, ze hat ’t jraad nog jód kanne hure.’
‘Leef lu, wat hat dat noen tse betseechene?’
Ing tsiet is ’t sjtil. Da sjtikt inne van de jónge de hank óp. D’r Erik.
‘Ao, iech sjnap ’t al. Sjleëjere broeche kule um tse trommele. Da junt die doa noen mit d’r vasteloavend flauwekul mit maache.’
‘Wat jód va diech,’ ruft d’r Wiel. ‘Da mósse vier ós óch jet bedinke.’
‘Jans ainfach,’ zeët d’r Erik, ‘zie trommekule va hoots en vier fleute va hoots.’
‘Doa kanne vier jet mit. Losse vier doa ins jód uvver noadinke, wie vier jet van ónzin heimit kanne maache. Die sjleëjere dinke ós flot aaf tse zieë.’
D’r Loedwieg sjtikt laachend de hank óp.
‘Vier piefere sjtaeche ze de lóf aaf.’
Hinger al de angere sjerme laache ze mit. Vuurdat de verzamloeng aafjesjlaose weëd, sjpille zie óch tsezame. Diejietaal d’r Oanesjlajer. (gotop)
Deel 9 – Bessem
De waeche bis de vasteloavend woar ’t jans sjtil in ’t dörp. Me daat dat ’t jet mit d’r corona tse maache hauw. Mar de sjleëjere en piefere wisse wal besser. In ’t waarjesjef woar jinne bessemkuul mieë tse krieje. Ze hauwe d’r vuursjlaag van d’r Ties aajenoame um bij jidder mietjlied inne jetseerde kuul vuur de duur tse zetse. Me vong ’t e zoeë jód iedee, dat d’r Ties d’r pries kriet. D’r May Sjleëjer is noen hei nit jans tsevreie mit. Heë wees nit, wat de piefere va zinnens zunt.
Mennieg kier hat e heem teëje ’t Tsof jezaad: ‘Tsof, kuem iech mar d’rhinger wat die piefere ziech an ’t bedinke zunt.’
‘Iech zal miech muite doeë, May. Mar iech dink dat die allang wisse dat vier jet mit bessemkule dunt. In ’t waarjesjef zunt ze ja oesverkoad.’
‘Ao joa, dinks te dat? Noen krien iech e iedee. Die piefere die zunt nit ezoeë hendieg wie vier um jet nuits tse bedinke. Die dunt ós besjtimd noa. Vier jet mit kule va hoots. Zie óch. Alling maache zie fleute d’rva. En óch va jet oes ’t waarjesjef.’
An d’r sjloes va de waech sjpatseert ’t Tsof ’t waarjesjef eri. Het hat ziech bedaad um ing klingietheet tse jelde. En da verzukke jet tse wisse tse kome uvver d’r plan van de piefere. Het jelt ziech jet sjroeve.
Bij ’t aafrechene vroagt het an ‘t Cora: ‘En wie is ’t mit de bessemkule?’
‘Jans oesverkoad.’
‘Ao nae, en wat dees te noen mit al die besseme?’
‘Die bin iech óch al kwiet an de piefere.’
’t Tsof jeet flot noa heem um ‘t an d’r May tse vertselle.
‘Zies te. Hauw iech ’t miech nit jedaad. Die junt doa fleute va maache en ós vuur d’r jek haode.’
De sjleëjere zetse e paar daag vuur d’r vasteloavend inne sjunne jetseerde kuul bij de vuurduur mit lempjer en inne klonekop boave dróp. E sjildsje hingt draa: ‘Alaaf de Sjleëjere’. Mar ’t naats hant de piefere doa drónger jesjraeve : ‘de kuulbieënere’.
‘Waad mar,’ ruft d’r May ’t mörjens, ‘vier krient dön wal.’
Die kans krient ze ’t oavends. Bij de piefere hange besseme an de duur. Ze hant de hoare d’rva jesjoare. In ’t hoots löchs-jer jeboord. En jetseerd mit moezieknoeëte. Óch bij hön hingt e sjlidsje draa. ‘Alaaf de Piefere’. ’t Mörjens kan ’t janse dörp ’t zieë. Drónger sjteet jesjraeve: ‘de hootswurm’.
Wus zunt ze nit óp ee. Ejentlieg mósse ze drum laache. Mar dat losse ze nit merke. En de lu in ’t dörp vinge ’t jód ezoeë. D’r vasteloavend leëft bij d’r oelk.
“Los ’t ezoeë bleve,’ dinkt me.
’t Dörp leëft. Zicher mit d’r vasteloavend. Tsezame. Ze kanne nit oane ziech. Oane!
Deel 10 – Vroeë
De sjpannoeng in ’t dörp sjtiegt. Wat jeet noen passere? Dis joar kan d’r Vasteloavends-oavend werm durchjoa. De korpse kome oes d’r quarantaine. Óp aafsjtand hant ze in de coronatsiet vasteloavend jevierd. De trommeler in d’r jaad. De piefere an de vinster. Tsezame d’r Aonemarsj jesjpild. ’t Is al jet joare jeleie dat ze ee korps woare. Noa d’r krach in d’r verain is jidder ziene eje waech jejange. Noen waor dat vanoes de quarantaine nit e zoeë lestieg. Evver noen. Wat jeet passere. Ing kier hant ze nog tsezame vasteloavend jevierd in ’t verainslokaal. D’r inne van elf óp ach. D’r angere d’rnoa um elf óp tsing. D’r May Sjleëjer van de trommeler hat ziech nog nit lose hure. Óch nit d’r Wiel Piefer van de piefere.
Heem zeët d’r May teëje zieng vrauw: ‘Keetsje, alwerm e joar d’r Aonemarsj sjpille óp aafsjtand doa han iech jinne zin i.’
En ’t nemlieje zeët d’r Wiel óch teëje zieng vrauw. D’r Wiel sjnapt ziech e sjtuk papier oes ’t sjaos. Zetst ziech an d’r kuchedusj. Vingt aa tse sjrieve.
‘Wilt uur mitdoeë mit ós. Dat kan da. Uur komt mit de fleute. Vier mit de tromme. De angere veraine van ’t dörp kome vazelver um óp tse treëne.’
D’r Wiel Piefer deed jenauw ‘t zelfde. Zitst an d’r kuchedusj tse sjrieve. Mit jenauw dezelfde wöad. Alling i plaatsj va fleute sjrieft e knuppele. En i plaatsj va tromme fleute. Ze kleëve d’r brif tsouw en bringe dem noa ee. Ze junt allebei reëtserum de duur eroes. Zoeë bejieëne ze ziech nit. Zunt werm tsejeliechertsiet heem en leëze d’r brif hel óp.
‘Wat sjrieft e,’ zeët ’t Keetsje van d’r May, ‘knuppele teëje ós trommekule. Wie durft e.’
‘Wat sjrieft e,’ zeët ’t Tsof van d’r Wiel, ‘fleute? Wat meent deë doa mit? Doch nit ós vrauwlu.’
D’r May en d’r Wiel wille jinne krach ier ze richtieg bejonne zunt. Ze zient ’t als joeks wat bij d’r vasteloavend huet. Ónger d’r brif sjrieve ze ee woad, ‘jód.’
Ze bringe allebei d’r brif werm tseruk.
D’r wieët van ’t verainslokaal kriet deë oavend tswai berichte. Van d’r Wiel en van d’r May.
D’r oavend jeet durch. D’r zamsdieg vuur de vasteloavend.
D’r wieët is vroeë. Heë zuet ins deep.Heë kan werm an ’t tsere van d’r zaal dinke.
Deel 11 – Plakkate
’t Jeet wie e lofend vuur durch ’t dörp. D’r vasteoavends-oavend jeet werm durch. ’t Is ’t jesjprieëch van d’r daag. Óppen sjtroas, in de jesjefter.
‘Has te ’t jehoeëd?’
‘Ao joa.’
D’r wieët hat plakkate losse maache. Mit tromme en piefe dróp. I bónkte klure sjteet jesjraeve: ‘Doebel-sjlaag’.
Heë kank nit ane, dat deë naam d’r bejin va nuie krach jeet weëde. ’t Mörjens vrug ziet me ’t al. Uvveral is ’t woad ‘sjlaag’ durchjesjtreefd. ’t Mós besjtimd inne va de piefere zieë jeweë. Deë vingt zicher, dat ‘sjlaag’ jet tse vöal mit tromme tse maache hat. Me kiekt d’rhin en lieë ’t wieër zieë. Evver inne daag sjpieëder vingt me hei en doa jet aa tse fluustere. Óp de plakkate is e nui woad jeplekd, ‘Noa de piefe danse.’
‘Dat kan alling mar inne van de piefere zieë jeweë,’ zeët d’r May Sjleëjer heem.
‘Los ze mar jeweëde,’ zeët zieng vrauw. ‘Wen ze doa sjpas aa hant.’
Evver zoeë dinkt nit jidderinne in d’r verain van de trommesjleëjere. ’t Naats is uvver ’t woad ‘piefe’ ’t woad ‘auw fleute’ jeplekd. Dat kunt bij de vrauw van d’r Wiel Piefer jaar nit jód aa.
‘Ós fleut neume is al sjlim. En noen junt ze ós óch nog auw fleut neume.’
D’r jrielaach in ’t dörp um d’r plakkate-krig vingt al mieë inne laach tse weëde. En ’t fluustere weëd helóp druvver kalle. D’r wieët van ’t verainslokaal ziet dat jaaroes nit jeer. Heë hat floep dat d’r aovend in ’t wasser jeet valle. Flot is e noa d’r droeker van de plakkate jejange. Heë lieët nuie maache mit nui wöad.
De auw plakkate hat e ópjehold. In ’t dörp hilt me ziech d’r oam i. Wat jeet noen passere? Heë waad inne daag mit ’t óphange van de nuie. ’t Oavends sjpieë hingt e de nuie óp. E paar mitjlieder van d’r juungeliengsverain helpe ‘m d’rbij. ’t Mörjens kan me in ’t dörp de nuie plakkate zieë. Mit de nemlieje lettere sjteet noen jesjraeve.
‘Vuur alle vrauw en man. Inne doebel en kweer sjpasoavend.’
Mit andach weëd ’t jeleëze. Me is sjtil d’rva. Hei kriet me jing sjpang tusje. Nuuks um tse sjtaeche of um óp tse reje. Doch waad me i sjpannoeng d’r daag aaf. Wat jeet nog passere. Evver d’r daag d’rnoa zient de plakkate jenauw zoeë oes wie d’r daag d’vuur. D’r wieët holt deep oam. ’t Hat jeklapd. Noen d’r oavend nog.
Deel 12 – Doebel en kweer
De daag vuur d’r doebel en kweer sjpasoavend weëd ziech d’r kop tserbraoche bij de korpse. ’t Tromme-oane-piefe korps zouw jeer wille wisse wat ‘t Piefe-oane-tromme korps óp d’r vasteloavends-oavend jeet doeë. En dat wille de piefe van de tromme wisse. D’r May Sjleëjer van de tromme hat zieng vrauw al in ’t jeweer jebraad.
‘Keetsje, has te noen nog nuuks kanne hure wat deë Piefer va zinnens is?’
‘Nae, May. Iech han ’t al mieëdere lu jevroagd. Jinne deë wat wees. ’t Intsiegste wat ze vertselle is, dat ’t Tsof va d’r Piefer óch noavroag deed.’
‘Ao en da zalle ze bij d’r Piefer óch waal wisse, dat-s doe an ’t noavroage bis.’
‘May, noen loester. Iech dink dat vier nit mósse kieke noa wat de piefe dunt. Mar noa ószelver.’
‘Wie meens te?’
‘Zelver jet bedinke. Wie hat d’r wieët d’r oavend jeneumd?’
‘Doebel en kweer sjpasoavend.’
‘Da hant vier ’t doch. Doebel en kweer. Dat is zoeë jemekkelieg, dat zoeëjaar de piefe óp dat iedee kome. Doebel en kweer. En die wille natuurlieg ’t mieëtste han. Die dunt jet mit doebel. Vuur ós bliet da kweer uvver.’
D’r May kiekt mit jroeëse oge zieng vrauw aa.
‘Doe móts bij de pliese joa. Verbraechere sjnappe en oeshure. Wat bis doe jód.’
’t Keetsje sjtroalt mit zie janse jezich. Noen zouwe ze wal ins jet losse zieë. Mit kweer kanke ze wal jet doeë. Ze hauwe doa nog effe tsiet vuur. De vrauw van ’t waarjesjef hat al jet durch. Ze vingt ’t verdach dat ’t Keetsje nit mieë jet vroagt uvver de piefe.
‘Keetsje, ’t is zoeë sjtil. Wilt uur nuuks mieë vanee wisse?’
Het sjud mit d’r kop en hilt d’r oam óp. Die letste zin zeët jenóg. ‘Wilt uur nuuks mieë vanee wisse?’
‘Zies te, zeët ’t heem. Óch de piefe hant al jet. Iech jeleuf dat iech reët krien.
De kate vuur d’r vasteloavends-oavend zunt allenäu verkoat. Óp de roet hat d’r wieët ’t woad ‘oesverkoat’ jeplekd.
Ruum vuur d’r aavank zunt alle plaatsje in d’r zaal bezatsd. D’r Wiel Piefer hauw jevroagd of ze als ieëtsjte dórve óptreëne. Dat maachet d’r Wiel Sjleëjer nuuks oes. Wat zie hant, jeet doch durch al hin. Ze sjtelle ziech hinge in d’r zaal óp. De piefe links, de tromme reëts. De piefe kome noa vure mit d’r Oanemarsj. De lu klatsje óp de moas. Da hant ze winniegstens jet va sjlaagwerk in de moeziek. Ze sjpille d’r marsj oes. Blieve evver sjtoa. Hoale ziech e kepje oes de taesj. Zetse dat óp d’r kop. De lu kanne ’t allenäu duudlieg leëze, ‘Doebel’. ’t Keetsje kan wal keëke. ’t Hat reët kraeje. Ze vinge werm aa d’r Oanemarsj tse sjpille. Dat is ’t tseeche vuur de tromme. Ze zetse ziech óch e kepje óp mit de wöad ‘Kweer’. En noen kome zie noa vure. Kweer durch d’r Oanemarsj. De piefe kan me koom hure. De lu wisse nit wat ze klatsje mósse. Jidderinne sjpilt mar jet. Inne jroeëse durchee. De lu in d’r zaal sjtunt reët. Ze sjpringe mar jet. ’t Is wirklieg inne sjpasoavend vuur alle man en vrauw. Went de piefe aavange mui tse weëde, hure ze óp.
D’r May ruft: ‘De piefe hant de pief oes.’
D’r Wiel ruft druvver hin. ‘De tromme zunt va sjlaag.’
Hingeree junt ze de buun aaf. Sjtelle ziech werm links en reëts. Mit i hön midde inne nuie marsj. ‘Doebel en kweer.’
Deel 13 – Jesjpanne
’t Woar inne sjtuurmiesje zommer dis joar. Natuurlieg jong ’t uvver de korpse. Ze jónge óp concours. Ieëtsjt de piefe-oane-tromme korps. Ze koame tseruk mit inne tswaide pries. Dat vool vies teëje. ’t Angere korps laachete sjtiekem in de voes. Ze hole ziech wieër ruiieg. D’r zóndieg dróp woare zie an de rij. Doch hauw inne in die waech e plakkaat ópjehange bij de wieëtsjaf a jen duur: ‘de piefe zunt oes-jebloaze’. Evver de tromme-oane-piefe korps koame óch tseruk mit inne tswaide pries. Dat is jód vuur d’r vrid i jen dörp. Óch noen hong e plakkaat óp: ‘de tromme hant d’rneëver jehouwe’. Doanoa is alles ziene jank jejange.
Noen noa de fesdaag vingt ’t al jet aa sjpannend tse weëde. Dat hat d’r wieët óch óp e plakkaat jesjraeve ónger ’t bild van inne kloon sjteet: ‘jesjpanne’. Mit e vroagtseeche. Dat hat jet tse maache mit e nui iedee um dis joar inne prins oes tse róffe. Óp jidder plaatsj in d’r trengel weëd deë jiddes jaor oes-jeróffe. Doabij dinkt d’r wieët dat ‘t besjtimd jód vuur de sjtiemoeng zouw zieë i jen dörp. Heë hat dat mit d’r juungliengsverain besjpraoche.
D’r ieëtsjte deë ’t plakkaat ziet, is ’t Tsof van d’r Wiel Piefer. Het kunt jraad van ’t waarjesjef. Inne sjrit flotter jeet ’t noa heem um ’t an d’r Wiel tse vertselle.
‘Jesjpanne,’ ruft d’r Wiel. ‘Dat is besjtimd jet van de sjleëjere. ’t Vel van tromme weëd jesjpanne.’
Deë oavend sjpieë sjliecht d’r Wiel langs de hoezer noa de wieëtsjaf. Mit inne dikke viltsjtift sjrieft e drónger: ‘auw veller broecht me nit tse sjpanne.’
’t Tsof ziet ‘m durch de vinster werm tserukkome.
‘Hat ’t jeklapd?’
‘En wie Tsof. Mörje zal wal jet los zieë bij de piefe.’
In d’r tsiet zunt ze dizze mörje ópjesjtange. Noa ’t fruusjtuuk junt ze tsezame noa ’t waarjesjef. Ze kome zoeë óch langs de wieëtsjaf. Va wieds ziet d’r Wiel ’t al. Doa sjteet jet d’rbij jesjraeve.
‘Has te ’t jezieë Tsof? Doa sjteet jet d’rbij.’
‘Ao joa, iech zien ’t al, Wiel.’
Het leëst lanksaam en nit tse hel.
‘Auw fleute broecht me vuur fleutekieës.’
Ze kieke ziech ins aa en lofe durch. ’t Tsof laacht ins
‘Ee ee,’ zeët ‘t.
D’r Wiel sjwiegt. Heë mós noadinke.
Deel 14 – Prins
D’r wieët hat ’t plakkaat nit mieë vervange en ’t zoeë losse zieë mit die ópsjrifte van d’r Wiel Piefer en d’r May Sjleëjer. Óp dis maneer bliet ’t sjtil bij de piefe en de tromler. De nuisjieriegheet sjtiejet in ’t dörp. Weë weëd d’r nuie prins? Is ’t inne van de piefe, da zunt de tromler wus. Is ’t inne van de tromler, da zunt de piefe wus. D’r wieët sjteet vuur ing sjwoar ópjaaf. Wie kan me in alle vrid vasteloavend viere? ’t Is bis noen tsouw nog ummer wie dan óch jód aafjelofe. Wie jroeës d’r krach óch is tusje de tswai veraine, jidder hat zieng ier kanne behaode.
D’r wieët hat dizzen oavend ing verzamloeng mit d’r juungliengsverain. De wieëtsjaf is jesjlaose, zoeëdat jinne kan kome aafloestere. En de vrauw van d’r wieët sjteet bij de duur um tse kieke, dat jinne doch sjtiekem mit e oer an ’t sjlussels-laoch zitst tse loestere. ’t Besjtuur kunt bauw tsezame eri. Ze zetse ziech an inne dusj in d’r ek. D’r wieët sjtelt ing vroag die me verwaat. Doa zunt ze ja vuur kome.
‘Weë weëd prins.’
’t Is sjtil. Jinne deë jet zeët.
‘Zalle vier ós da ee drinke,’ zeët d’r wieët.
Doa hat jinne e besjwoar teëje. Doabij kanne ze nog ins jód noadinke. D’r wieët tsapt de jlazer. Mit ’t tablet vol kunt e tseruk. ’t Ieëtsjte wat ze zage is: ‘jezóndheet’.
D’r wieët nimt werm ’t woad.
‘Weë weëd prinses?’
Dat hauwe ze nit verwaad.
‘Ing prinses,’ ruft ’t Sjenke. ‘Nae, dat kanne vier nit maache.’
‘Weë mós da prins weëde,’ ruft d’r wieët druvver hin.
Noen zunt ze werm bij d’r aavank.
De vrauw van d’r wieët hat ’t ziech allenäu van de duur aaf aajehoeëd.
‘Pak ze allebei.’
Ze drieëne ziech tsejeliechertsiet noa de duur. Mit jroeëse oge kieke ze de vrauw aa.
‘Jans ainfach, e prinsepaar. Da zunt vier van alle ieëlend aaf.’
’t Doert effe, dat mósse ze verwirke. Óch d’r wieët.
‘En a wem , vrauw, has te jedaad?’
‘Oes d’r juungliengsverain. Doa zunt ja dis joar ja óch meëdjer bijkome um tse helpe bij ’t tsere van de brónk.’
D’r wieët vingt aa tse knikke. En ’t janse besjtuur deed ‘m noa. Ze vinge ’t e jód iedee. Vroeë zunt ze. Dat mós jevierd weëde. D’r tsapkraan jeet deë oavend nog ing tsieg kier óp en tsouw.
Deel 15 – Prinsepaar
Hu is da d’r daag. D’r prins weëd oes-jeróffe. An al die daag van d’r kop tserbraeche kunt noen e end.
Menniegmoal hat bij de Piefe jeklónke: ‘Went ’t mar jinmne van de tromler weëd.’
En dat hat bij d’r tromler óch jeklónke uvver de piefe.’t Keetsje va d’r May Sjleëjer is ’t zoeëjaar nit jelónge um d’rhinger tse kome. Dat jeld óch vuur ’t Tsof van d’r Wiel Piefer. Vuur die tswai vrauwlu bliet angesj noeëts jet jeheem. D’r wieët hat de korpse jevroagd óch dis joar d’r Oane-marsj tse sjpille. Dat hant ze nog ins jeproofd. Jidder vuur ziech. Dat tsezame sjpille is bis noen tsouw ummer inne jroeëse durchee jeweë. En dat zal óch dis joar zoeë zieë. Noen hat d’r wieët ziech bedaad um ze nit wie vruier va hinge d’r zaal oes noa vure tse losse kome. Dat wirket d’r durchee ummer jraad in de hank. Ze wille nit tsezame lofe, umdat jinne hingenaa wil. En me vong aa wie ’t hön oeskoam. Me sjteet waal in d’r zaal, mar ze krient tse hure um vuraa tse joa zitse. Doa sjtunt sjteul veëdieg. Inne va de piefe is ’t ieëtsjte bij de buun. Deë zetst ziech an de reëtser zie. De tromler junt doadurch noa links. Dat maat dön nuuks oes. Wen ze allenäu zitse, vroagt d’r wieët of ze wille aavange mit d’r Oanemarsj. D’r Wiel Piefer sjtelt ziech reët en wiest noa inne leëje sjtool.
‘Vier zunt nog nit komplet. Doa mós nog inne kome.’
D’r May Sjleëjer kan nit hinger blieve. Óch heë zeët dat ze nit komplet zunt. Tswai leëg sjteul.
‘Doa mósse vier jet aadoeë,’ ruft d’r wieët.
Óp de buun sjteet ing jroeëse doeës. Doa leuft e hin en vingt aa tse tselle. De lu in d’r zaal tselle mit.
‘Ee, tswai, drei…’
Bis elf. De doeës jeet óp. Doa sjpringe d’r prins en de prinses droes. ’t Alaaf klinkt durch d’r zaal. Alling de piefe en de tromler dunt nit mit. Ze wisse nit wat ze zient en zitse mit d’r mónk óp. E prinsepaar! Dat hauw jinne verwaad. Mar nog mieë, dat de prinses ’t Annie is va de piefe en d’r prins d’r Peter va de tromler. Hank i hank sjtunt ze óp de buun. Da drieëne ze ziech um noa hön moeziekante en tselle aaf vuur d’r Oanemarsj. Ze zetse allenäu tsejeliech i. Dat woar nog noeëts passeert. Me sjtaunt en d’r wieët sjtroalt. ’t Woar e iedee va zieng vrauw. D’r Peter isr al ing tsiet mitjlied va d’r juungliengsverain. ’t Annie is doa dizze zommer d’rbij kome um tse helpe mit de brónk. Zoeë hant die tswai ziech vónge.
De versjtendis bij de korpse sjtiegt deë oavend. En zouw va noen aaf aa waal blieve, wen nit d’r butereedner wuer jeweë. Heë neumt i zieng buut de prinses ’t Annie Fleut en d’r prins d’r Peter Kuul. D’r zoam vuur nuie krach weëd jesjträud. In d’r loof van ’t joar kan dat alling mar wase.
‘Ós Annie Fleut neume,’ huet me bij de piefe.
Zoejet zage ze óch bij de tromler.
‘Ózze Peter Kuul neume. Sjandalieg.’
Wat nieëks joar zal zieë, is nóg ónjewis. Ee dink is zicher. D’r oanemarsj kan tsezame sjun klinke. Vuur ’t prinsepaar dunt ze dat nog e paar moal dizzen oavend.
Deel 16 – Weë
De sjpannoeng sjtiegt. ’t Jeet op d’r Vasteloavend aa. Weëd jenauw wie ’t vurriegs joar e Prinsepaar oes-jeróffe? Of dis joar inne prins of prinses? ’t Woar ja ing jroeëse uberasjoeng ’t vurriegs joar. Prinses Annie van ‘’t Piefe oane tromme korps’ en d’r Prins Peter van ‘’t Tromme oane piefe korps’. Dat hauwe d’r wieët van ’t verainslokaal en de lu van d’r Juungliengsverain ziech bedaad. Oeëts woar ’t ee korps, mar vanaaf d’r krach tusje de tromme en de piefe woare ’t tswai korpse. Ze sjpillete tsezame alling nog mar inne marsj: ‘D’r oane’, óp d’r Vasteloavends-oavend. ’t Vurriegs joar hauw ’t jans jód jeklónke. Dat koam natuurlieg durch ’t prinsepaar. ’t Annie en d’r Peter. Ze verkierete mitee. En dat dunt ze nog. Doarum woar van inne krach tusje de tswai veraine nit vöal tse merke. Al hauw d’r butereedner waal vuur jet krawal jezörgd. Wie heë in zieng buut óp deë oavend ’t Annie ing fleut en d’r Peter inne kuul neumet. Mar dat verbingt óch. Tsezame zunt de korpse wus óp d’r butereedner. Deë hat ziech in ’t dörp nit mieë losse zieë. ’t Tsof van d’r Wiel Piefer, mietjlied van ’t Piefe korps, woar al ins ónger-weëgs jeweë um hei en doa tse vroage of inne jet wós, weë dis joar jeweëld weëd vuur d’r Vasteloavend. Zoeëjaar d’r wieët hat ’t aajesjpraoche. Mar deë lieët nuuks los. Doabij woar nog jing verzamloeng jeweë mit d’r Juungliengsverain. Óch ‘t Keetsje van d’r May Sjleëjer, mietjlied van ’t Trommekorps, hauw dat verzoeëd. En wie ze ziech in ’t waarjesjef bejieënete, sjprooche ze ziech óngeree aa.
‘Na Keetsje wits doe al jet? Of wils te miech nuuks zage?’
‘Mie leef Tsof, wen iech jet huur bis doe d’r ieëtsjte deë ’t tse hure kriet.’
Doabij kiekete ze allebei ziech óp dezelfde maneer aa. En zalle ze alle tswai ’t zelfde jedaad han. ‘Sjtimt dat wal?’
Woar da jaar jee nuits? Joawaal, dat koam van ’t Prinsepaar. Ze hauwe ziech d’r wónsj je-userd um d’r Oane-marsj ins vuur d’r oavend tse prove. Doa hauw jinne besjwoar teëje. Alling wienieë? Ze prove bij d’r wieët óp d’r zaal. Ee korps óp d’r mitwoch en ’t angert óp d’r donnesjdieg. En óch doa kroge ze jinne krach uvver. ’t Woar inne vuursjlaag van d’r Wiel Piefer en d’r May Sjleëjer tsezame.
‘Vier prove tswai kier. Ing kier óp d’r mitwoch en ing kier óp d’r donnesjdieg.’
D’r wieët vong dat zoene sjunne vuursjlaag, dat heë hön ing rungde versjprooch. Alling vuur de mietjlieder die óp allebei de oavende mitdunt.
Dus zoeë tse zieë leuft al óp röltjer.
‘Wie is ’t meuglieg,’ zeët ’t Tsof heem teëje d’r Wiel, ‘nog ummer jinne krach. Iech vertrouw ’t nit.’
En dat is zoeëjet wat ’t Keetsje óch heem teëje d’r Wiel zeët.
‘Wen dat mar jód jeet. ’t Is miech allenäu tse leef. Dat jeet nit jód.’
De nuisjieriegheet waast. Zicher wen d’r wieët e plakkaat óphingt: ‘Weë jeet ’t weëde?’
’t Vurriegs joar woar doe mit ’t plakkaat richtieg d’r krach los jejange. Inne va de Piefe hauw de tromme auw veller jeneumd en dat drónger jesjraeve. En inne van de tromme sjrievet jet va fleutekieës.
Effe weëd ’t sjpannend. ’t Tsof en ’t Keetsje zient ’t als ieëtsjte.
‘Doa is jet drónger jesjraeve’.
D’r Wiel en d’r May kome tsejeliech bij de wieëtsjaf aa. Ze zuete allebei en laache. ‘Weë jeet ’t weëde?’ Inne hat drónger jesjraeve: ‘Nit d’r butereedner.’
Hei krient ze jinne krach uvver. Doa-uvver zunt ze ziech ja enieg.
Deel 17 – Vroagsteeche
Ze hauwe ’t sjtil jehaode. D’r wieët en ’t besjtuur van d’r Juungliengsverain. Wienieë ze bijenee kome um d’r Vasteloavend tse besjpraeche. D’r mondieg is doa ’t betste moment vuur. De wieëtsjaf is da jesljaose. Zoeë kanne ze ’t jód besjpraeche. Oane dat inne mitloestert. De jardienge zunt jód jesjlaose. D’r sjlussel sjteet óp de binnezie va de duur. Zoeë kanne jinne durch ’t sjlussels-laoch eri kieke. ’t Doert effe ier jidderinne doa is. D’r Wieët sjteet bij de duur um ze óp tse maache. D’r John, d’r vuurzitsender kunt als letste eri.
‘Uur jeleuft ’t nit. Weë bejieënet iech hei jraad an duur?’
Jinne deë dat wees.
‘’t Tsof van d’r Wiel Piefer. Dat sjtong hinge óp d’r ek. Iech bin doe mar durch jelofe. En han miech an d’r angere ek versjtaoche. ’t Hat doa nog ing tsiet jesjtange. Wie ’t voet woar, bin iech flot kome.’
D’r Wieët nimt als ieëtsjte ’t woad. Heë sjtelt vuur an d’r aavank va de verzamloeng alling wasser tse drinke. D’r John meent, dat ze da flot mósse kalle um flot veëdieg tse zieë. Doa zunt ze ziech enieg mit. D’r wieët zetst flesje wasser óp d’r dusj en jlazer.
‘Ing flotte vroag,’ zeët e. ‘Dis joar óch werm e prinsepaar?’
Óp die vroag kunt jee flot antwoad. Weë zouw dat mósse zieë? Binne de korpse kanke ze jinne bedinke, zoeëwie dat ’t vurriegs joar woar. Ing prinses van ’t ee korps en d’r prins van ’t anger.
D’r wieët sjud de jlazer vol.
‘Da mósse vier bij de anger veraine ins kieke.’
Doa kriet d’r Peter e iedee. Heë sjtelt ziech reët.
‘Iech wees ‘t. D’r kniengsverain en de doevepiete!’
Die hauwe in d’r letste zommer krach kraeje. De doeve hauwe bij ’t Marl, de vrauw va d’r Ties Lankoer, vuurzitsender va d’r kniengsverain óp de waesj jesjaese. En dat woar nit de ieëtsjte kier. Ze hat ziech bejswierd bij d’r vuurzitsender va de doevepiete, d’r Adelbeët Vlieje.
‘Uur mit uung sjiesdoeve.’
Doa-óp hat d’r Adelbeët jezaad: ‘Weë knieng hat, hat óch kuttele. Uvver sjtróngs jekald.’
’t Vilt wie inne puzzel inee. De doater van d’r Adelbeët, ’t Eefje is óch bij d’r Juungliengsverain kome en hat sjpas an d’r Patrick kraeje. Los dat noen jraad d’r jong zieë va d’r Ties.
Ze sjpringe allenäu reët óp. En ze róffe tsejeliech.
‘Beer!’
‘En dat is óp miech,’ ruft d’r wieët.
Ing tsiet zunt ze nog bijenee blaeve. De jlazer nog ing tsieg moal jevöld. An d’r sjloes drage ze d’r Peter óp de sjouwere durch de wieëtsjaf.
D’r daag d’rnoa hant ze ’t Eefje en d’r Patrick jebeld. Die vräue ziech.Zezunt jans in d’r himmel. En zalle sjwieje wie ’t jraaf.
De daag bis d’r oavend weët me ummer nerveuzer. Me kan ziech noen wirklieg nit vuursjtelle, weë ’t jeet weëde. Óp ’t plakkaat hat d’r wieët jet d’rbij jesjraeve.
‘Weë wees jet?’
Jinne hat ziech jedurfd jet drónger tse sjrieve. Alling e jroeës vroagtseeche sjtong dizze mörje drónger jetseechend.
Mörje zalle ze ’t wisse. Da is d’r Vasteloavend-oavend.
Deel 18 – Doeve en knieng
Ze hauwe tsezame wie aafjesjpraoche jeproofd. ’t Piefe oane tromme korps en ’t Tromme oane piefe korps. Ee moal óp d’r mitwoch-oavend en ee moal óp d’r donnesjdieg-oavend. En dat is jód jejange. D’r wieët hauw woad jehaode. Bij de letste proof joof heë ing rungde. Ze hant zoejaar aaje-sjtoeëse en ‘jeezóndheet’ jezaad. Óp d’r Vasteloavends-oavend zal d’r Oane-marsj klinke wie nie. Alling ’t Tsof van d’r Wiel Piefer hat ziech jet bedaad. Durch ’t vroagtseeche óp ’t plakkaat van d’r wieët, is ’t óp ’t iedee kome um de Piefe mit e vroagtseeche óp d’r kop tse losse óptreëne. Doch d’r man va heur, d’r Wiel, meent dat werm d’r zoam vuur nuie krach jesjträud weëd. Um dat tse vuurkome jeet ’t Tsof noa ’t Keetsje va de Tromme. Het vertsteld heur van ’t vuurneëme um mit vroagtseechens óp tse treëne. ’t Keetsje wil óch doa aa mitdoeë en bedinkt ziech um de tromler mit e oesróftseeche óp tse losse treëne. Zoeë hat jidder korps jet ejents. En doch tsezame.
De nuisjieriegheet in ’t dörp is óp inne huegdepónk kome. Doabij hat d’r Juungliengsverain iladoenge rónk jesjikd. Óch noa d’r kniengsverain en de doevepiete. Die zunt óch jód vertroane bij d’r Vastelaovends-oavend. D’r zaal is jans jevöld. D’r wieët hat vuur de korpse de sjteul vuuraa bij de buun veëdieg jezatsd. Alling de moezieker zunt nog nit doa. Effe kunt jet van ónrouw bij d’r wieët. Mar jenauw um elf menute óp zivve jeet de duur óp en sjpatsere ze eri. Allenäu mit dezelfde kroeën óp d’r kop en jidder korps mit e eje tseeche. D’r Oane-marsj sjalt durch d’r zaal. De lu in d’r zaal klatsje mit. Wen de korpse óp hön plaatsj zitse, kunt ’t jroeëse moment. D’r dekkel va de doeës midde óp de buun jeet lanksaam óp. En doa sjpringe ze droes. ’t Nuie prinsepaar. Prinses Eefje, de doater va d’r doevepiet Adelbeët en d’r prins Patrick, d’r zoon va d’r Ties Lankoer, va d’r kniengsverain. De lu in d’r zaal sjpringe reët en klatsje. De doevepiete kieke ziech ins aa. En die va d’r kniengsverain sjtelle ziech lanksaam reët. Noen sjtelle ziech óch de doevepiete. De nuisjieriegheet van ’t dörp is sjtaune woeëde. Komplemente vuur d’r wieët en d’r Juungliengsverain. Ze hant ’t veëdieg jesjpild um e nui prinsepaar tse vinge. In d’r loof van d’r oavend sjleet ‘t óch uvver bij de doevepiete en d’r kniengsverain. Midde in d’r oavend weët ’t nog effe sjpannend. D’r butereedner kunt eri.
‘Dag nónk’, ruft de prinses.
D’r Juungliengsverain en d’r wieët kieke ziech aa. Ze hant an al jedaad. Mar dat d’r butereedner deë ’t vurriegs joar vuur probleme jezörgd hat, famillieë va de prinses is. Nae. Mar wat mósse ze doeë? Ze knikke noa ee.
D’r wieët ruft: ‘De buun is vuur diech’.
En dat lieët d’r butereedner ziech jing tswai moal zage. Heë leuft noa de buun. ‘t Vurriegs joar hat e vuur krach jezörgd. Wie heë de prinses Annie ‘ing fleut’ neumet en d’r prins Peter ‘inne kuul’. D’r butereedner waad bis ’t sjtil is.
‘Leef lu, inne butereedner wil vräud bringe. En dat kom iech doeë. Iech jratteleer de doeve en de knieng mit ’t prinsepaar. En jans bezóngesj mieng nieët Eefje. Wat ing prinses!’’
De lu klatsje. D’r wieët zuet ins. Heë jeet ziech bij d’r butereedner bedanke. Mar deë wil nog jet zage.
‘Zoeë ziet uur mar. Iech bin nit kome um sjtróngs tse maache. Die hant vier ja jenóg. Bij de knieng en de doeve.’
De korpse sjtelle ziech tsefort reët en sjpille d’r Oane marsj um nuie krach tse vuurkome. En dat is hön jelukt. ’t Prinsepaar danst óp de buun. De lu in d’r zaal dunrt mit. En d’r burtereedner, deë kriet ’t in d’r loof van ’t joar nog wal tse hure.
