D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien

D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien

Deel 1 – zamsdieg vieëtsing november

zamsdieg vieëtsing november
Bilder Guus Knebel

D’r Sjwatse Piet leuft uvver inne veldwaeg. D’r Tsinterkloas zitst óp zie peëd.
‘Noa die lang rees mit de boot uvver de zieë ving iech ’t sjun um óp d’r ruk van d’r Amerigo tse zitse.’
D’r Sjwatse Piet leuft neëver ’t peëd.
‘De rees woar lang
iech woar wal ins bang
de boot jong in d’r sjtórm hin en heer
mar noen hant vier jeluklieg anger weer.’
‘Zaan dat waal Sjwatse Piet. Noen sjtórmt ’t nit mieë. Mar iech ving ’t wal orrentlieg kaod.‘
D’r Sjwatse Piet vrieft ziech i jen heng.
‘‘I Sjpanje is ’t werm
hei mós iech ocherm
bieëve en razele
van de kauw jon iech bazele’
‘Mar, mar, Sjwatse Piet. Zoeë sjlim is ‘t óch werm nit. Iech wees wal, hei is ’t kauwer wie i Sjpanje. Evver hei hant ze kachele en die verwerme ós lekker.’
Mit ing hank boave de oge drieënt d’r Sjwatse Piet ziech rónk.
‘Verwermé ós lekker?
’t jeet miech óp d’r wekker.
iech bin doch jinne deus
nurjens sjteet inne kachel of forneus’
D’r Tsinterkloas jriemelt ins.
“Miene betste Sjwatse Piet. Inne kachel zies te hei óch nit. Dat wits te zelver óch. Dierek in ós tsimmer. Doa brent d’r kachel en kanne vier ós herlieg werme.’
’t Jezich van d’r Sjwatse Piet sjtroalt.
‘Wen d’r kachel brent
weëd ’t tsiet dat d’r Piet hel rent.’
Heë wiest noa ziechzever. Deed jraad of e aavingt tse sjneure. D’r Tsinterkloas beugt ziech vuuruvver.
‘Waad effe. Iech wees nit of de Sjwatse Piete draa jedaat hant um d’r kachel aa tse maache in ’t kastieël.’
‘Natuurlieg, Tsinterkloas. De Piete dunt van de kauw renne.
ze losse ’t hoots zofort brenne
iech han ’t al jeraoche.
ze zunt d’r kachel an ’t sjtaoche.’
Doa mós d’r Tsinterkloas hel vuur laache.
‘Ha, ha, de Sjwatse Piete maache d’r kachel aa. Koom Amerigo, los joa. Vier junt en blieve…’
‘Nit sjtoa,’ zeët d’r Piet. Heë vingt aa tse huppele. Jenauw wie d’r Amerigo. I jalop.

Deel 2 – zóndieg vóftsing november

zóndieg vóftsing november
Bilder Guus Knebel

De Sjwatse Piete junt uvver d’r waeg noa ’t kastieël. Inne Piet sjpreit de erm en leuft sjokkelend.
‘Wens te daaglang mit de boot uvver de zieë has jevare, is ’t jraad of-s te nog hin en heer jees.’
D’r angere Piet jeet durch de kneie en sjtrekt ziech doanoa lank oes.
‘Joa, dat is woar. En döks woare de jolve jans hoeëg. Doe jonge vier zoeë.’
D’r inne Piet leuft durch.
‘Wen vier zoeë blieve lofe, kome vier noeëts óp tsiet in ’t kastieël.’
‘Zalle vier da zoeë lofe?’
Heë sjtrekt de bee noa vure en sjneurt.
‘Mós iech óch ins probere’.
D’r inne Piet deed hem noa.
‘Doe has reët, dat jeet flotter.’
D’r angere bliet sjtoa. Heë wiest noa inne zieweag.
‘Wen vier deë weeg neëme, zunt vier nog flotter bij ’t kastieël.’
‘Dem ken iech evver nit.’
‘Kiek ins jód. Deë waeg is reët en deë hei is króm.’
‘Deë waeg is misjien waal langer. Nae, iech jon reët durch.’
‘Dat móts te zelver wisse,’ zeët d’r angere Piet, ‘iech nim d’r ziewaeg. Vier zalle zieë weë ’t ieëtsjte bij ’t kastieël is.’
Jiddere Piet nimt ziene eje waeg. Ze lofe wieër mit jesjtrekte bee.
Noa e sjtuksje jelofe tse han, sjpatseert d’r inne Piet werm jeweun.
‘Iech ving ’t lestieg um zoeë tse lofe. Iech jon werm jeweun.’
Óch d’r angere Piet jeet angesj lofe. Mit die jesjtrekte bee weët e mui. Heë leuft ins hingesjte vure. Mar zoeë kunt e neëver d’r waeg. Heë ziet nit woa heë leuft. Noen jeet e ing zie oes. Doch doabij vilt uvver zieng vus.
‘Iech sjpatseer jans jeweun. Angesj kom iech noeëts bij ’t kastieël.’
Heë sjpatseert en maat ummer jroeëser sjritte. Óp de plaatsj woa de tswai waeg werm bijenee kome, kome óch de Piete tsejeliechertsiet aa.
Mit jroeëse oge kiekt d’r inne Piet noa d’r angere.
“Wie leufs doe?’
‘Jraad wie diech. Mit de vus noa vure.’
D’r inne Piet lekt inne erm uvver de sjouwere van d’r angere Piet. D’r angere deed dat bij hem. Zoeë lofe ze wieër. Tsejeliechertsiet zetse ze e bee noa vure. D’r inne ’t linkerbee, d’r angere ’t reëtser. D’r inne ’t reëtserbee, d’r angere ’t linker. Tsezame noa ’t kastieël.

Deel 3 – mondieg zessing november

mondieg zessing november
Bilder Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: ‘D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien.’

De Sjwatse Piete hant de jruetste sjpas. Ze zinge: ‘Weë kunt doa alle joare…’ D’r inne Piet bliet sjtoa.
‘Sjtóp Sjwatse Piet.’
D’r angere Piet bliet óch sjtoa.
‘Wat sjtóp Sjwatse Piet?’
‘Joa sjtóp. Dat has te jód jehoeëd.’
‘Mósse vier da nit eri?’
Joawaal. Mar iech zien nuuks.’
D’r angere Piet kratst ziech ins óp d’r kop.
‘Zies te ’t kastieël nit?’
‘Natuurlieg zien iech ’t kastieël. Dat is doa. Wat iech nit zie, dat is hoots.’
‘Hoots?’
‘Joa, hoots um d’r kachel tse sjtaoche.’
‘Doe has reët. Iech zien óch jee hoots.’
D’r inne Piet wiest noa ’t kastieël.
‘Doabij de duur.’
’’t Sjtimt, Sjwatse Piet. Doa loog ummer hoots.’
‘Inne jroeëse sjtabel hoots.’
D’r angere Piet sjpreit de erm oesee.
‘Inne jroeëse busj, zoeëvöal hoots.’
Mit e zoer jezich kiekt d’r inne Piet d’r angere aa.
‘Noen kanne vier nit d’r kachel aamaache.’
‘Joa, Sjwatse Piet. En ’t is al zoeë kaod.’
‘Vier mósse noa d’r busj um hoots tse zukke.’
‘Um hoots in d’r zak tse sjtóppe.’
‘Koom vier junt flot.’
‘D’r Tsinterkloas darf nit tse lang in de kauw zitse.’
D’r inne Piet vingt aa tse lofe.
‘Heë darf nit krank weëde.’
‘Waad,’ zeët d’r angere Piet, ‘iech hang e brifje óp de duur.’
Heë pakt e sjtuks-je papier en inne potloeëd oes d’r zak en sjrieft: ‘Tsinterkloas, doa is jee hoots. Vier zunt noa d’r busj.’ Mit e sjtuks-je kauwjoem plekt e ’t brifje óp de poats. Flot lofe ze durch. Noa d’r busj. Wied zal ’t nit zieë. D’r busj is kót bij ’t kastieël. D’r inne Piet hilt d’r zak in de heng. Wen deë vol is hant ze vuur hu en mörje wal jenóg. Ze junt ummer flotter lofe. Ze wille tseruk zieë vuurdat d’r Tsinterkloas mit d’r Sjwatse Piet in ’t kastieël zunt. D’r kachel mós brenne.

Deel 4 – deesdieg zivvetsing november

deesdieg zivvetsing november
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: ‘D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien.

D’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet zient al va wieds ’t kastieël. D’r Tsinterkloas wiest d’rhin.
‘Sjwatse Piet, has te ’t jezieë? Doa is ’t kastieël.’
‘Joa, mar iech zien nuuks óp ’t daach
Voet is miene laach.’
‘Wat zies te nit óp ’t daach?
‘Jinne sjwaam oes d’r sjoorsjtee óp ’t daag
Doarum is voetjevloage miene laach.’
‘Jinne sjwaam oes d’r sjoorsjtee? Da hant vier ’t kaod. De Sjwatse Piete hant doch nit verjaese d’r kachel tse sjtaoche?’
Ze junt flot wieër. Hei mósse ze mieë va wisse. Bij de poats van ’t kastieël blieve ze sjtoa. D’r Tsinterkloas sjtiegt aaf.
‘Doa hingt e brifje óp de poats. Misjien dat vier noen jet mieë tse wisse kome.’
D’r Sjwatse Piet pakt ’t brifje en jieët ’t an d’r Tsinterkloas. Heë leëst ’t brifje sjtil vuur ziech. Da helóp.
‘Tsinterkloas, doa is jee hoots. Vier zunt noa d’r busj.’
Heë kiekt d’r Sjwatse Piet aa.
‘Vier zalle effe in de kauw mósse zitse, dink iech.’
D’r Sjwatse Piet sjud mit d’r kop.
’Jinne moad en brank
Vuur d’r Amerigo is nuuks an de hank
Iech zal diech werme mit sjtrue
wie ’t ziech jehuet
da kans te mit inne laach
dis naat mit ós óp ’t daach’
D’r Tsinterkloas jeet zie tsimmer eri. Heë razelt van de kauw.

‘D’r kachel brent nit. Wat is ’t kaod. Iech hof mar dat de Sjwatse Piete jouw mit hoots kome. Wie mós iech noen in ’t bóch sjrieve. ’t Is vöal tse kaod. Iech dink dat iech miech jet dekkens umsjlon. En hei ligke óch nog oerwermere. Haha, wen d’r Sjwatse Piet dat huet. Deë zal besjtimd zage. ‘Vier zinge in e koer, d’r Tsint sjrieft mit e oer.’ Ha, ha. Ieëtsjt jód de heng vrieve, da kan iech sjrieve!’
D’r Piet leuft mit d’r Amerigo noa d’r sjtal.
‘Ho, ho, ho
miene betste Amerigo
oesreaste vuur mörje
iech zal diech jód mit sjtrue verzörje
doe bis natuurliech jet mui
aes lekker jet hui
knauwel mar, nit tse vöal sjandaal
óngertusje maach iech los d’r zaal
óch nog jet moere
doe bis nit tse bedoere
vuurzichtieg mit de sjtiegbuejele
noen pak iech de tuejele
en da busjtele, drueg vrieve
vier hant de tsiet, d’r Tsint zal noen wal sjrieve.’

Deel 5 – mitwoch achtsing november

mitwoch achtsing november
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: ‘D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien.’

De Sjwatse Piete zunt al ing tsiet óngerweëgs. Aaf en tsouw blieve ze sjtoa. Ze kieke ins rónk. D’r Sjwatse Piet toept d’r inne Piet óp zieng sjouwer.
‘Wits te wat iech nit zien?’
’Sjwatse Piet, wat-s doe nit zies, zien iech óch nit.’
‘Sjwatse Piet, iech zien jinne busj.’
’Dat zaat iech al. Wat-s doe nit zies, zien iech óch nit. Iech zien óch jinne busj…’
D’r inne Piet sjwiegt ópins. Heë hult deep oam.
‘Wat?! Jinne busj! Dat is sjlim. Dat is jans sjlim. Vier kanne jee hoots zukke.
Óch d’r angere Piet is jesjrókke.
‘Jee hoots vuur d’r kachel. Noen hat d’r Tsinterkloas ’t kaod. En weët e krank.’
‘En kan heë nit de kinger bezukke.’
Mit e zoer jezich kiekt d’r angere Piet nog ins rónk.
‘Wat noen?’
‘Joa, wat noen. Vier mósse jet doeë. Busj, woa bis te,’ ruft d’r inne Piet.
‘Inne mós ós helpe. Mar weë,’ vroagt d’r angere Piet.
‘Waad effe Sjwatse Piet. Weë kan ós helpe um d’r busj tse zukke?’
D’r angere Piet dinkt noa.
‘Inne deë wees woa d’r busj is.’
D’’r inne Piet sjtikt inne vinger óp.
‘Inne deë dat zicher weest, is d’r vöasjter. Deë past ummer jód óp in d’r busj.’
‘Doe zeës t, d’r vöasjter. Mar woa is deë?’
‘Iéch wees ’t nit. D’r busj is voet.’’
’Da is d’r vöasjter óch voet.’

Boave hön vleit inne trób jöas durch de loeët. Ze kieke eróp. Inne zuet va d’r inne Piet klinkt. Heë zetst ziech de heng in de zie.
‘Vier kanne ’t an de jöas vroage. Die zient va boave mieë wie vier.’
‘Waad ins effe.’ D’r angere Piet hilt ing hank boave de oge. ‘Kiek doa is e hues-je.’
‘Ao joa, iech zien ’t óch.’
‘Wat e sjun hues-je? Weë zal doa woeëne?’
‘Wees iech nit.’
’t Lieche miech vrundliege lu tse zieë.’
‘Doa zunt vier nog noeëts jeweë.’
‘Misjien woeënt doa d’r vöasjter?’
‘Of angesj kanne vier vroage woa d’r busj is.’
‘Of ze wisse woa d’r vöasjter is?’
Ze lofe flot noa ’t hues-je. Wen ze kóttterbij kome, weëde de sjritte klinger. Lanksaam noa ’t hues-je.

Deel 6 – donnesjdieg nuuntsing november

donnesjdieg nuuntsing november
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: ‘D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien.’

D’r inne Piet wil óp de duur kloppe. D’r angere Piet kiekt durch de vinster.
‘Sjwatse Piet, waad effe, nit kloppe. Koom ins hei.’
Heë leuft noa ‘m tsouw.
‘Dat is ’t hues-je van d’r vöasjter.’
‘D’r vöasjter? Dem kenne vier doch. Dat is nit d’r vöasjter.’
‘Weë is dat da?’
‘Zies te dat nit? Dat is d’r póppekassjpiller.’
‘Ao joa en zieng vrauw Hellen.’
‘En d’r zoon, d’r Martijn.’
Ze zitse rónk d’r dusj. D’r póppekassjpiller, zieng vrauw en hönne zoon. ’t Hellen hilt ing póp vas.
‘Iech jeleuf, dat vier dizzen oavend jeluk hant. Dizzen oavend kanne vier d’r mond joa vange.’
D’r póppekassjpiller hilt óch ing póp vas.
‘Joa, dat dink iech óch. Dizzen oavend hant vier jeluk. Dizzen oavend kanne vier d’r mond joa vange.’
’t Hellen beweëgt mit de póp.
‘Da darf d’r mond waal nit tse jroeës zieë, angesj past e nit in d’r zak.’
D’r póppekassjpiller laacht ins.
‘D’r zak is jroeës jenóg. Doa past d’r mond besjtimd i. Koom vier mósse joa. Pak doe d’r zak. Iech pak de ledder.’
D’r Martijn kiekt ziene pap verwóngerd aa.
‘De ledder?’
‘Joa,’ zeët ’t Hellen, ‘vier mósse doch d’rbij kome.’
D’r póppekassjpiller sjtelt ziech reët.
‘En in de beum kanne vier nit klömme.’
Óch ’t Hellen jeet sjtoa.
‘De beum zunt versjwoende.’
D’r Martijn maat besjwoare.
‘Dat darf nit. Uur darft nit d’r mond vange. En de beum mósse tseruk.’
Ziene pap pakt werm de póp. Heë deed jraad of ze kalt.
‘Weë mós d’rvuur zörje, dat de beum tseruk kome?’
’t Hellen deed ‘m noa. Het hilt óch de póp vas.
‘Vier nit.’
D’r Martijn bedinkt ziech.
‘Doe móts ing nui póp maache. Ing póp die d’r mond durch de beum lieët sjienge.’
De póp va ziene pap likt werm óp d’r dusj.
‘Um ing nui póp tse maache, hant iech hoots nuedieg.’
De póp van ’t Hellen likt d’rneëver.
‘Vier hant nog mar winnieg hoots. Dat broeche vier vuur d’r kachel.’
D’r Martijn leuft noa de duur
‘Iech jon an d’r Roy en d’r Eric vroage of ze miech helpe um hoots tse zukke.’
‘Kiek waal jód oes. En wen ’t duuster weëd, kuns te noa heem,’ zeët ’t Hellen.
D’r póppekassjpiller pakt ziene trekmonneka. Heë sjpieëlt en zingt e lidje.
‘Iech han nit mieë jedreumd
va mondesjien en beum
d’r busj is zoeëmar voet
iech han nit mieë jedreumd
va wink wingt durch de beum
ao busj jank doch nit voet.’

Deel 7 – vriedieg tswantsieg november

vriedieg tswantsieg november
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: ‘D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien.’

De Swatse Piete kloppe tsezame óp de duur. ’t Hellen maat de duur óp.
‘Sjwatse Piete?’
D’r inne Piet beugt ziech.
‘Vier hoeëte e sjun lidje en date…’
Noen beugt d’r angere Piet ziech.
‘… hei junt vier eri…’
D’r inne Piet beugt ziech nog ins.
‘… um tse loestere.’
’t Hellen weest nit wat ’t ziet.
‘Sjwatse Piete, wat sjun. Koom flot eri.’
Ze lofe hinger ’t Hellen aa noa ’t tsimmer. D’r póppekassjpiller hilt óp mit ’t lidje.
‘Wat e sjun bezuk.’
D’r angere Piet jieët ‘t ‘m ing hank.
‘Vier hoeëte e sjun lidje.’
‘Joa, iech han e nui lidje jesjraeve.’
‘’t Is waal e verdrislieg lidje,’ zeët ’t Hellen.
D’r póppekassjpiller zetst d’r trekmonneka óppen eëd.
‘D’r busj is voet. Noen hant vier jee hoots um póppe vuur de póppekas tse maache.’
D’r inne Piet knikt.
‘Joa, dat wisse vier óch. Vier hant jee hoots vuur d’r kachel. Noen hat d’r Tsinterkloas ’t kaod.’
’t Hellen hilt ing hank vuur d’r mónk.
‘Dat darf nit. Sjtel diech vuur, dat d’r Tsinterkloas krank weëd.’
‘Dat ving iech óch.’ D’r póppekassjpiller wiest noa d’r zak. ‘Vier hant nit zoeëvöal hoots mieë. Mar iech wil jeer vuur d’r Tsinterkloas en de Sjwatse Piete d’r zak völle mit jet blöks-jer hoots.’
Heë jeet eroes en nimt d’r zak mit. D’r inne Piet leuft mit. D’r angere Piet zetst ziech an d’r dusj.
‘Hellen, witste woa de beum zunt? D’r janse busj?’
‘Iech wees ’t nit, Sjwatse Piet. Óp inne daag loze vier in de tsiedónk, dat ’t hues-je van d’r vöasjter tse koof woar. Vier hant ’t doe jejole.’
‘ En d’r busj?’’
‘Deë woar doe al voet’
Woahin?’
‘Wees iech nit.’
D’r póppekassjpiller kunt werm eri. D’r Sjwatse Piet dreët d’r zak.
‘Wat wits te nit Hellen?’
‘Woa d’r busj is.’
‘Vier zalle zukke,’ zeët d’r póppekassjpiller,‘ en vier zalle d’r busj vinge. Angesj kanne vier jing póppe mieë maache en jeet de jesjiechte uvver de póp nit wieër. De póp die d’r mond durch de beum lieët sjienge. Die póp mós iech nog maache.’
D’r angere Piet jeet werm sjtoa. Heë pakt d’r zak.
‘Vier zalle uuch helpe. Danke vuur ’t hoots.’
’t Hellen en d’r póppekassjpiller winke.
‘Danke,’ róffe ze, ‘dat uur ós helpe wilt.’

Deel 8 – zamsdieg een-entswantsieg november

zamsdieg en-tswantsieg november
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: ‘D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien.’

D’r Tsinterkloas likt i bed. D’r Sjwatse Piet lekt dekkens óp ‘m.
‘Dat dees te jód Sjwatse Piet. Zoeë han iech ’t lekker werm.’
‘Iech maach ’t bed óp
mit ing dikke dekke dróp
zoeë is nuuks an de hank
en weëd d’r Tsint nit krank.’
‘Mar has doe óch ing dikke dekke?’
‘Tsint, maach uuch jing zörg um miech
Han iech jing dekke, maach iech jeliech
laacht nit, iech wees ’t is jelui
in d’r sjtal e bed va hui.’
‘Dat hant vier doch al ins jedoa, Sjwatse Piet. Wits te ’t nog? Bij d’r boer in d’r sjtal? Lekker in ’t sjtrue.’
‘Ao joa Tsinterkloas, kaod woar ’t an duur
mar nit bij d’r boer in de sjuur
’t woar wie in inne dreum
d’r mond sjienget durch de beum
d’r wink fleutet um ’t hoes
en vier sjloffete ós oes.’
‘Jank noen mar sjloffe, Sjwatse Piet. En zörg dat-s te werm ónger de wol kruufs. Óch doe darfs nit krank weëde.’
‘Sjlof jód Tsinterkloas, bis mörje
hoffentlieg kanne de Piete vuur hoots zörje.’
‘Jing zörg Sjwatse Piet. ’t Kunt allenäui jód.
Doe kans ruiieg sjloffe joa.
D’r mond waacht en is vuur ós doa.’
‘Tsinterkloas, sjloft lekker
Mörje is de zon d’r wekker.’

D’r Sjwatse Piet jeet noa zie tsimmer. Óp zie bed likt óch ing dikke dekke. Heë broecht nit noa d’r sjtal tse joa um in ’t sjtrue tse sjloffe. D’r Tsinterkloas maat ’t lempje óp ’t naatskommuedje oes. ’t Is noen jans duuster in zie tsimmer. Heë vingt ’t jek. D’r mond mós doch nog vuur jet lit zörje. Flot sjleet d’r Tsinterkloas de dekke an zie. Heë maat de jardienge e sjtuks-je óp. Kiekt eróp. D’r mond ziet e nit. Óch jing sjtere. Dat zal wal durch de wólke kome. Heë dinkt an de Sjwatse Piete an duur. Wen die mar jód oeskieke. De naat is oane mond zoeë dónkel. D’r Tsinterkloas zuet ins. ’t Zal wal jód kome. Heë kruuft werm i zie bed.

Deel 9 – zóndieg tswaientswantsieg november

zóndieg tswaientswantsieg november
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: ‘D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien.’

De Sjwatse Piete lofe an duur in d’r duuster.
‘Ing póp die d’r mond durch de beum lieët sjienge,’ zeët d’r inne Piet.
D’r angere Piet sjtuest ‘m aa.
‘Doa is hoots vuur nuedieg.’
‘Iech zien jeet hoots. ’t Is al duuster.’
‘Iech óch nit. Iech zien jing hank vuur de oge.’
D’r inne Piet hilt zieng hank vuur de oge.
‘Iech waal ing hank.’
Óch d’r angere Piet hilt ing hank vuur de oge.
‘Iech zien óch mieng hank.’
‘Mar jraad zaats te, dat-s te jing hank vuur de oge zies.’
‘Miene leve Piet. Dat zeës te zoeë, wen ’t jans duuster is. Iech zien jing hank vuur de oge.’
D’r inne Piet hilt nog ins zieng hank vuur de oge.
‘Joa, iech zien ‘t. ’t Is jans duuster.’
D’r angere Piet zetst d’r zak neer. Sjtikt zieng heng in de loeët.
‘Wen vier noen ins zelver probere d’r mond tse pakke.’
D’r mond tse pakke? Wie da?’
‘Mit de heng.
‘ Ao, mit de heng. Is ’t da nit mieë duuster?’
‘Joawaal.’
‘Mar jraad zaats te. Iech zien jing hank vuur de oge.’
‘Hod mar óp Sjwatse Piet. Sjtaech dieng heng in de loeët.’
Heë pakt de heng van d’r inne Piet en huft ze óp. Deë sjud mit d’r kop.
‘Iech veul jinne mond.’
‘Pakke, Sjwatse Piet. Pak d’r mond.’
‘Dat jeet nit. Iech bin tse kling. Pak doe d’r mond.’
Noen sjtikt d’r angere Piet de erm in de loeët.
‘Iech veul nuuks. Iech bin óch tse kling.’
‘Waad ins.’ D’r inne Piet hilt zieng erm eraaf en vauwt zieng heng. ‘Zets diene vós hei-i en jank sjtoa.’
‘Ao, wat bin iech noen jroeës.
‘Joa, en wat bis te noen sjwoar.’
‘Iech zien nog ummer jinne mond.’
‘Jinne mond? Da sjtieg mar aaf.’
‘Waad effe. Iech zing e lidje.’
‘E lidje? Zoeëlang hod iech dat nit vol. Doe bis vöal tse sjwoar.’
D’r angere Piet vingt aa tse zinge.
‘Ziech d’r mond sjiengt durch de beum.’
‘Sjwatse Piet, noen hod óp. Iech los diech los! ’
Ze valle bauw. ’t Jeet jraad jód.

Deel 10 – mondieg dreientswantsieg november

mondieg dreientswantsieg november
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: ‘D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien.’

De Piete sjtunt werm neëveree. D’r angere Piet kiekt e bis-je wus.
‘Wat kieks te noen zoer. Has te moete zin? Doe woeëts miech tse sjwoar. Iech koeët diech nit langer vashaode.’
‘Jód, doe kanks miech nit langer vashaode. Mar wat noen?’
‘Wat… mar wat noen?’
‘Joa, wat noen? Wie krient vier noen d’r mond tse pakke?’
‘ Jiddenfals nit zoeë wie vier jraad dónge.’
‘Zalle vier mit ing ledder probere? Ing janse lang ledder.’
D’r  inne Piet drieënt ziech ins rónk.
‘Iech  zien hei jing ledder.’
’Of e sjpringkusse.’
‘Iech zien hei óch  jee sjpringkusse.
‘ Wat mósse vier da doeë? Doe zies jing ledder, jee sjpringkusse.’
‘Joa, en iech zien óch jing hank vuur de oge. Wat mósse vier doeë? Iech wees ’t nit.
‘Wen vier ’t  nit wisse, kanne vier mar ee dink doeë.’
‘Ee dink doeë?’
‘Ee dink doeë. Noa d’r Tsinterkloas joa.’
‘Ao joa, dat is e jód iedee. D’r  Tsinterkloas kan ós besjtimd inne jouwe road jeëve.’
‘Mar ieëtsjt mósse vier d’r kachel aamaache.’
D’r inne Piet pakt d’r zak.
‘Iech zal noen d’r zak mit hoots drage. Let doe jód óp d’r waeg. Vier darve nit verdwale.’
‘Misjien is dierek d’r mond tse zieë. Deë hulps ós. Da verdwale vier zicher nit.’
De Piete lofe wieër.  Ze zinge e lidje uvver  d’r mondesjien.
‘Wen d’r mond noen sjiengt, wen d’r mond noen sjiengt.’

In ’t kastieël weëd d’r Tsinterkloas wakker. Ing dekke is van ’t bed aafjeroetsjt.
‘Brrr. Iech han ’t kaod. Ieëtsjt woar ’t lekker werm. Wie kan dat?’
Heë ziet de dekke neëver ’t bed ligke.
‘Ao, iech zien ’t al. Doa is ing dekke van ’t bed jevalle.’
De duur jeet óp. D’r Sjwatse Piet kunt eri.
‘Sjwatse Piet, sjliefs te nog nit?’
‘Tsinterkloas, iech hoeët uung sjtim, jans duudlieg
iech daat wie is dat meuglieg
doa is jet an de hank
en sjuvet mieng dekke an de kank.’
‘Joa an de kank. Dat zeës te jód, Sjwatse Piet. Mieng dekke jong óch an de kank, mar da waal vazelver.’
D’r Piet pakt de dekke en lekt ze werm óp ’t bed van d’r Tsinterkloas.
‘Iech zal jód vuur uuch zörje
Tsinterkloas bis mörje.’
D’r Tsinterkloas jriemelt ins.
‘Bis mörje. Of besser, bis hu.’

Deel 11 – deesdieg veer-entswantsieg november

deesdieg veer-entswantsieg november
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: ‘D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien.’

De Piete kome bij ’t kastieël. Lanksaam weëd ’t kloar. D’r Tsinterkloas zitst an d’r jroeëse dusj. Heë hat de mörjebóttram jraad óp. D’r inne Piet klopt óp de duur.
‘Doa weëd jeklopt. Iech dink dat ’t de Sjwatse Piete zunt.’
‘Iech kom jraad oes de sjuur
En  hoeët óch de Piete an de duur.’
Heë maat de duur óp. De Sjwatse Piete kome eri.
‘Koom flot mit ’t hoots, vier zunt bauw bevrore,
Of hat uur ’t verlore?’
D’r inne Piets zetst d’r zak neer.
‘Ziech mar nit bezörgd. Inne janse zak vol.’
D’r Tsinterkloas klatsjt i jen heng.
‘Wat sjun, dat iech uuch werm zie.
‘Vier zalle flot d’r kachel aamaache, Tsinterkloas.’
‘Hat uur  d’r busj vónge?’
‘Nae, Tsinterkloas,’ d’r angere Piet sjud mit d’r kop,’ ‘d’r busj is voet.’
‘D’r busj is voet? Jans voet?’
‘Joa en d’r mond kan nit mieë durch de beum sjienge.’
‘Sjiengt d’r mond nit durch de beum
da hant de kinger nit mieë inne dreum
uvver jesjenker en sjnuuts
miech vilt óp de… puutsj.’
‘t Letste woad zeët e jans sjtil.
‘Iech han ’t wal jehoeëd, Sjwatse Piet. Dat is nit zoeë sjun woad.’
D’r angere laacht ins.
‘Dat sjtimt Tsint, mar ’t woad rijmt waal.’
D’r Tsinterkloas jeucht ziech an de naas.
‘Waad ins effe, Sjwatse Piete. Uur hat waal hoots bij uuch.’
‘Joa, inne janse zak vol.’

D’r Sjwatse Piet pakt d’r zak. Heë jeet d’r kachel aamaache. D’r angere Piet zetst ziech bij d’r Tsinterkloas an d’r dusj.
‘Wie zut uur an dat hoots kome?’
‘Hant vier kraeje van d’r póppekassjpiller.’
‘D’r póppekassjpiller?’
D’r inne Piet zetst ziech óch an d’r dusj
‘Joa, deë woeënt in ’t huus-je van d’r vöasjter. Wie d’r busj voet woar, jong d’r vöasjter óch voet. En ’t huus-je woar leëg.’
‘Doe jong,’ zeët d’r angere Piet,’ d’r póppekassjpiller dri woeëne.’Mit zieng vrauw en d’r Martijn, hönne zoon.’
‘Hauwe die da waal hoots?’
‘Joa e heufje hoots hauwe ze nog.’
‘En doa hat heë ós jet va jejoave? Wat sjun.’
D’r  Sjwatse Piet hat d’r kachel an ’t brenne kraeje. D’r Tsinterkloas en de Piete sjtunt óp. Ze junt bij d’r kachel zitse.

Deel 12 – mitwoch vunnef-entswantsieg november

mitwoch vunnef-entswantsieg november
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: ‘D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien.’

D’r  Tsinterkloas en de Sjwatse Piete zitse jemuutlieg bij d’r kaachel. Ze hant ’t lekker werm. D’r Tsinterkloas vrieft ziech in de heng.
‘Wat bin iech doch vroeë, dat d’r póppekassjpiller ós inne zak hoots jesjónke hat.’
‘Joa, Tsinterkloas,’ zeët d’r inne Piet, ‘mar noen hat e waal jee hoots mieë um nui póppe tse maache.’
‘Mós heë da nui póppe han?’
‘Vuur zieng nui jesjiechte. De jesjiechte van de póp die d’r mond durch de beum lieët sjienge.’
‘Ao, iech sjnap ‘t. Wen heë die pop nit kan maache, kan óch in zieng jesjiechte nit d’r mond durch de beum sjienge.’
D’r Sjwatse Piet wurpt nog jet sjtukker hoots in d’r kachel. De vlamme kanne ze durch ’t ruutje in de duur zieë.
‘D’r  kachel brent jód
’t jieët ós jouwe mód
um d’r beusj tse vinge
en ziech d’r mond tse zinge .’
D’r Tsinterkloas kiekt d’r inne en d’r angere Piet aa.
‘Noen most uur miech doch ins vertselle. Hat uur uvveral jód  jekaeke?’
D’r inne Piet knikt.
‘Joa, Tsinterkloas. Wirklieg woar. Vier hant uvveral jód jekaeke. Vier zoge nurjens d’r busj.’
D’r angere Piet vilt ‘m bij.
‘Wie ’t duuster woeët, zoge vier óch jinne mond. Ao nae, zoeëjaar jing hank vuur de oge.’
D’r  inne Piet  zeët ‘m noa.
‘Jinne busj, jinne mond.’
D’r angere Piet kiekt ‘m lachend aa
‘En… jing hank.’
‘Joa ’t is jód Piet. Dat han iech noen döks jenóg jehoeëd van die hank.’
‘Wat hank,’ vroagt d’r Tsinterkloas, ‘die kan doch nit voet zieë. Die zitst doch doa.’
Heë wiest noa de hank van d’r Sjwatse Piet.
‘Tsinterkloas, dat zeë te vuur d’r flauwekul.’
‘Flauwekul,’ ruft d’r Sjwatse Piet,
‘Dat maat diech dul.’
‘Wie uur nuuks jevónge hauwt, daat uur, vier junt mar noa ’t kastieël.’
‘Joa..,’ d’r angere waad effe, ‘jao, d’r Tsinterkloas wees besjtimd wal road. Joa en vier koame óch um d’r kachel aa tse maache.
‘Dat waor óch nuedieg. Hei woar ‘t sjreklieg kaod.’
‘Iech wil nit bazele
mar d’r Tsint loog tse razelen
i zie bed van de kouw
heë wós nit wie ’t wieër joa zouw
‘Mar noen Sjwatse Piete, noen mósse vier waal wisse wie ’t wieër joa zal. Losse vier  mar ins jód noadinke.’
Sjtil kieke ze vuur ziech oes. Sjtarend in de vlamme van d’r kachel.

Deel 13 – donnesjdieg zes-entswantsieg november

donnesjdieg zes-entswantsieg november
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: ‘D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien.’

D’r Sjwatse Piet wurpt werm jet hoots óp ’t vuur.
‘Inne blok hoots, e lank sjtuk
dat bringt jeluk.’
D’r angere Piet rekt ziech ins oes.
‘Wen d’r zak leëg is, hant vier jee hoots mieë.’
‘Dat is sjlauw jezaat, Piet,’ zeët d’r inne Piet.’
‘Iech wool mar zage, wen d’r zak leëg is. Vuur dizzen oavend hant vier nog hoots jenóg. Vier hant ’t nog werm.’
D’r Tsinterkloas sjtikt ziene vinger óp.
‘Waad ins effe. Vier kanne óch nog jet hoots verware.’
D’r angere Piet  trukt e kaod jezich.
‘Verware? Mar Tsinterkloas, da krient vier ’t doch kaod.’
‘Dat broecht nit. Vier kanne doch noa d’r póppekassjpiller joa.’
Dat vingt d’r inne Piet e jód iedee.
‘Joa, doa kanne vier ós werme. Um tse sjtaoche hat e nog wal jet hoots.’
D’r  Sjwatse Piet kiekt noa d’r kachel.
‘D’r kachel brent bauw nit mieë
dat kan iech durch ’t ruutje zieë.’
‘Da weëd ’t tsiet Sjwatse Piet, dat vier noa d’r póppekassjpiller junt,’ zeët d’r Tsinterkloas.
‘En vier tswai da,’ vroagt d’r angere Piet.
‘Uur tswai jut wieër zukke.’
‘Wieër zukke? In d’r duuster?’
‘Went uur nuuks ziet, veult uur mar mit de heng. Uur weest  woa de heng zitse. D’r Sjwatse Piet en iech kanne óngertusje d’r póppekassjpiller helpe mit zieng jesjiechte. Misjien vinge vier i zieng jesjiechte wal d’r mond.’
D’r Sjwatse Piet  sjpringt óp.
‘Iech sjrief jediechte
vuur de nui jesjiechte
vier sjpille mit in de póppekas
Tsintpóp, Pietpóp, wat ing sjpas.’
‘Koom Sjwatse Piet vier junt. Vier zukke d’r mond en uur Sjwatse Piete de beum. Bis sjtrak.’
‘Bis sjtrak,’ zage de Piete tsezame.
D’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet junt eroes. In ’t tsimmer is ’t sjtil. De Piete kieke ziech sjwiejend aa. D’r inne Piet zeët ’t ieëtsjte jet.
‘Woa mósse vier zukke?’
‘Vier kanne ’t  an inne vroage.’
‘A wem da? D’r vöasjter is voet.’
‘Al wat bij d’r beusj jehuet is voet.’
‘Da kanne vier ’t óch nit an de eechhöarsjer vroage?’
‘Nae, óch nit an de beusj oame-zeke.’
‘Zoeë kanne vier nog ing tsiet durchjoa.’
‘D’r kachel is oes. Vier vange jeweun aa urjens tse zukke.’
‘Iech nim d’r zak mar ins mit. Misjien vinge vier nog jet hoots.’

Deel 14 – vriedieg zivve-entswantsieg november

vriedieg zivve-entswantsieg november
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: ‘D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien.’

De Sjwatse Piete lofe durch d’r duuster. Ze dunt ziech de muite um jet tse zieë. D’r inne Piet bukt ziech. Heë dinkt jet tse zieë. Veult mit de heng. ’t Is jet hels. Noen ziet e ‘t. ’t Is inne ing sjtang iezer. Heë huft ze óp. D’r angere Piet sjud mit d’r kop.
‘Hei kans te jinne kachel mit sjtaoche.’
‘Wat da waal?’
D’r angere Piet bekiekt ziech de sjtang ins jód.
‘Misjien kans te hei waal inne sjtaaf maache vuur d’r Tsinterkloas.’
‘Doa krient vier ’t tsimmer nit mit werm.’
D’r inne Piet lekt d’r sjtaaf werm óppen eëd.
‘Vier dunt ’t óch verkierd.
‘Wat dunt vier verkierd?’
‘’t Lofe.’
‘Wat lofe? Wie zies doe dat vier verkierd lofe?’
‘Wen vier zoeë blieve lofe, kieke vier dezelfde zie oes.’
‘Joa, natuurlieg. Of bij miech mósse de oge an de hingerzie zitse. Da kiek iech de anger zie oes.’
‘Noen huur óp Sjwatse Piet. Dieng oge mósse nit an de hingerzie zitse. Doe móts hingesjtevure lofe.’
‘Hingesjtevure?’
‘Joa, kiek zoeë.’
D’r inne Piet drieënt d’r angere Piet um. Heë jeet mit ziene ruk teëje d’r ruk van d’r angere Piet sjtoa.
‘Noen zies doe de hingerzie en iech de vuurzie.’
‘Blieve vier noen zoeë sjtoa?’
‘Nae, vier junt lofe. Noa vure.’
Ze lofe allebei ing anger zie oes.
‘Sjwatse Piet, zies te al jet,’ vroagt d’r inne Piet.
Heë huet nuuks en drieënt ziech um. D’r angere Piet leuft wieër.
‘Doe leufs de verkierde zie oes.’
D’r angere Piet bliet óch sjtoa.
‘Nae, iech loof jód. Doe leufs verkierd. Iech loof noa vure.’
‘Iech loof noa vure. Doe mós noa hinge lofe.’
‘Dat jeet nit. Iech kan nit de janse tsiet noa hinge lofe.’
‘Da toesje vier. Ieëtsjt doe noa hinge en dan iech noa hinge.’
Zoeë lofe ze e sjtuks-je. Mit de rugke teëjenee. Noa e tsietsje leuft d’r inne Piet noa hinge en d’r angere Piet noa vure. Evver zoeë lofe ze waal d’rzelfde waeg. Alling junt ze noen tseruk.
‘Sjtóp,’ruft d’r inne Piet, ‘dat jeet nit. Zoeë blieve vier óp en neer lofe.’
‘Ao, wat wietsieg. Doe has reët. Vier mósse va plaatsj wessele. Ieëtsjt doe vure en dan iech. Zoeë lofe ze  wieër. Ze hant sjpas en vange aa tse zinge. ‘Va vure noa hinge, va links noa reëts.’

Deel 15 – zamsdieg ach-entswantsieg november

zamsdieg ach-entswantsieg november
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: ‘D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien.’

D’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet kome bij ’t huus-je van d’r póppekassjpiller. Ze kieke durch de vinster. D’r Martijn zitst mit zieng eldere an d’r dusj. D’r póppekassjpiller sjpilt óp ziene trekmonneka. Heë zingt e lidje.

‘’t is inne helle wink
d’r beusj sjleet jans de klink
de beum junt hin en heer
de bleer die valle neer
de sjtruuch jaar nit tse zieë
d’r beusj deë is nit mieë’
’t Hellen en d’r Martijn zinge ‘óch e sjtuk mit.

‘Iech han nit mieë jedreumd
va mondesjien en beum
d’r beusj is zoeëmar voet
iech han nit mieë jedreumd
va wink wingt durch de beum.’

D’r Tsinterkloas klopt óp de duur.
D’r póppekassjpiller hilt óp mit ’t lidje. Heë zingt  ing rejel vuur ziech alling.
‘Hoort wie klopt daar kinderen.’
’t Hellen kiekt eroes.
‘’t Zalle wal de Sjwatse Piete zieë. Die hant ’t besjtimd kaod kraeje.’
D’r póppekassjpiller maat de duur óp.
‘Ao joa, Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet. Koom mar jauw eri. Martijn, Hellen, kiek ins weë doa is.’
’t Hellen sjteet óp. Het jieët d’r Tsinterkloas ing hank.
‘Dag Tsinterkloas.’
‘Dag mama Hellen.
Óch d’r Martijn sjteet reët en jieët ing hank.
‘Dag Tsinterkloas. Dag Sjwatse Piet.’
‘Dag Martijn.’
D’r póppekassjpiller sjuuft tswai sjteul van d’r dusj.
‘Jut flot zitse. Wat ing uberrasjóng.
‘D’r Tsinterkloas zuet ins.
‘Vier hant al de janse jesjiechte van de Sjwatse Piete jehoeëd.’
D’r  Sjwatse Piet lekt de heng óp d’r dusj.
‘Vier date junt ins kloppe en sjelle
bij de mama Hellen
ze woeënt mit vöal sjpas
bij d’r Martijn en heure man mit de póppenkas.’
D’r póppekassjpiller klatsjt i jen heng.
‘Dat raimt Sjwatse Piet.’
‘Jenauw wie dieng lidjer,’ zeët d’r Tsinterkloas. ‘Vier hant jraad e jans sjun lidje jehoeëd. Sjpil nog ins e sjtuks-je. Doa krien iech ’t zoeë werm va.’
D’r  póppekassjpiller deed ziech d’r trekmonneka um. Heë sjpilt nog ins ’t lidje.

Deel 16 – zóndieg nuun-entswantsieg november

zóndieg nuun-entswantsieg november
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: ‘D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien.’

De Sjwatse Piete zitse óp ing bank. De zon kunt óp. Ze hant de janse naat jezoeët. D’r beusj hant ze nit vónge. D’r inne Piet kratst ziech ins óp d’r kop.
‘Inne beusj kan doch nit zoeë mar voet zieë.’
‘Misjien hant lu d’r beusj mitjenoame.’
‘Of d’r beusj is óp vakans,’ zeët d’r angere Piet.
‘Óp vakans? Dat kan doch nit. Inne beusj kan nit lofe. Inne beusj kan nit fietse. Inne beusj kan nit vleie. Inne beusj kan…’
D’r inne Piet óngerbrikt d’r angere Piet.
‘… sjpatsere.’
‘Sjpatsere?’
‘Joa, sjpatsere. Has te noeëts jehoeëd va sjpatserende tek?’
‘Doa han iech wal ins va jehoeëd.’
‘En woa zitse die an vas?
‘ An beum.’
‘En wie neume vier die beum tsezame?’
‘Beusj.’
‘Jenauw. Dus inne beusj kan sjpatsere.’
‘Ao joa, doe has reët. Mar woa zouw d’r beusj da hin zieë jesjpatseerd?’
D’r  inne Piet kratst ziech nog ins óp d’r kop.
‘Iech wees ’t nit.’
‘Zal iech ’t ins vroage?’
‘An wem?’
‘D’r wink. D’r wink kalt mit d’r beusj.’
‘Wie da?’
‘D’r wink fluustert durch de tek.’
Ze kieke ins rónk. D’r inne Piet sjtelt ziech.
‘Wink darf iech diech jet vroage?’
‘Sssjjjttt, Piet. Nit zoeë hel. Sjtil. Fluustere.’
Jans sjtil fluustert heë.
‘Wink vier zukke d’r beusj. Vier zukke hoots vuur d’r kachel. Vier zukke hoots vuur de póppe van d’r póppekassjpiller.’
D’r angere Piet sjtelt ziech óch reët.
‘Vroag ins an de sjpatserende tek of ze ós kanne helpe.’
‘Ao joa. Doe has reët. Misjien hant ze ós jehoeëd. Vier wade effe.’
Ze zetse ziech werm. D’r angere Piet sjtrekt ziech de bee.
‘Óngertusje kanne vier ós lekker oesraeste.’
‘ Joa, vier zunt de janse naat óngerwaegs jeweë.’
D’r inne Piet pakt d’r zak. Dem lekt heë bij ziech en d’r angere Piet uvver de sjouwere. Noen hant ze ’t nit zoeë kaod. Ze knikke mit d’r kop en valle in sjlof.

Deel 17 – mondieg drissieg november

mondieg drissieg november
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: ‘D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien.’

D’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet zunt bij d’r póppekassjpiller blieve sjloffe. Ze zitse an d’r dusj mit ’t Hellen, d’r póppekassjpiller en d’r Martijn. Jinne zeët jet. Sjtil kieke ze vuur ziech oes. Ópins sjtikt d’r  póppekassjpiller de heng in de loeët.
‘Jee hoots. Jing póp die noa d’r mond kan joa. De jesjiechte mós wieër joa! Weë kan miech helpe? Tsinterkloas? Sjwatse Piet?’
D’r Tsinterkloas kiekt hem aa. Heë zeët nuuks.
‘Tsinterkloas, uur sjwiegt. Uur weest ’t óch nit?’
D’r Sjwatse Piet lekt inne vinger óp d’r mónk.
‘Sjtil. D’r Tsinterkloas dinkt noa.
dierek hure vier, wie de jesjiechte wieër zal joa.’
D’r Tsinterkloas maat effe de oge tsouw en da werm óp.
‘Loester, betste póppekassjpiller.’
D’r Sjwatse Piet zetste jroeëse oge óp.
‘Huets te. Wat hauw iech jezaad
vier hant effe jewaat.’
D’r Tsinterkloas zeët ’t nog ins.
‘Betste póppekassjpiller. D’r Tinterkloas kunt mit sjnuuts en sjpieëljód.’
‘D’r Sjwatse Piet deed jraad of e sjtruit.
‘En sjtruit neus, kóch en tsoekkersjpek
i jiddere ek.’
D’r póppekassjpiller kiekt d’r Tsinterkloas verwóngerd aa.
‘Wat kan iech doamit i mieng póppekas?’
‘Dat sjtimt. Sjnuuts broeche vier noen nit. Doabij is tse vöal sjnuuts óch nit jód.’
D’r Sjwatse Piet vrieft ziech i jen heng.
’Vuur ’t aese waesj diech de heng
noa ’t sjnuutse poets de tseng.’
D’r póppekassjpiller knikt mit d’r kop.
‘Jód, jinne sjnuuts. En ’t sjpieëljód? Mós iech doamit noa d’r mond vleie?’
‘Doe nit. Waal dieng jesjiechte.
‘Kan ing jesjiechte vleie, Tsinterkloas,’ vroagt ’t Hellen.
‘Joa, de jesjiechte van de póp die noa d’r mond vleit.’
‘Mar vier hant doch jee hoots um ing póp tse maache?’
‘Nae, jing pop va hoots maache. Sjpieëljód. Knoevelpóppe. Kiek ins doaboave óp de kas.’
‘Mieng knoevelpóppe,’ zeët d’r Martijn.
‘Joa dieng knoevelpóppe. Sjwatse Piet pak ze ins.’
D’r Sjwatse Piet sjuuft inne sjtool vuur de kas. Heë sjtelt ziech dróp. ’t Hellen sjtelt ziech d’r neëver. Het pakt de knoevelpóppe aa en zetst ze óp d’r dusj.

D’r póppekassjpiller bekiekt ziech de knoevelpóppe.
‘En noen Tsinterkloas?’
‘Noen jans jód noadinke wat vuur póp doe kans losse vleie?’
Ze zitse allenäu rónk d’r dusj. ’t Is werm jans sjtil. Ze sjtare noa de knoevelpóppe.

Deel 18 – deesdieg ee detsember

deesdieg ee detsember
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: ‘D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien.’

D’r inne Piet weëd wakker. Heë sjtuest d’r angerE Piet aa. Deë sjrukt.
‘Wat, wat, woa bin iech?’
‘Wat woa bin iech? Doe zits neëver miech.Óp ing bank?’
‘Óp ing bank? Iech daat in inne busj.’
‘Dat has te jedreumd.’
‘Iech woar in inne jroeëse busj. De beum kanke kalle. Iech vroaget hön, wienieë d’r mond jong sjiene. Doe zate ze. Mörjenoavend sjiengt e bij ós durch de beum.’
‘En woa is deë busj?’
‘I miene dreum.’
‘Wie kome vier da werm i diene dreum?’
‘Iech wees ’t nit. Misjien wen vier werm ins sjloffe junt.’
‘Da kom iech i miene dreum. Deë is urjens angesj.’
Va wieds zient ze inne man óp inne fiets kótterbij kome. D’r inne Piet wiest.
‘Zalle vier deë man ins vroage? Deë weest misjien wie vier in diene dreum kome.’
‘Of besser nog, woa vier hei urjens inne beusj vinge.’
D’r angere Piet jeet sjtoa. Heë sjtikt de hank óp. D’r man sjópt.
‘Dag Sjwatse Piete. Wat ing uberrasjóng. Uur hei óp ing bank?’
‘Dag meneer, sjun dat ’t uuch vräut ós hei tse zieë. Vier hant ing vroag.’
‘Ing vroag? En dat is?’
‘Heë wil i miene dreum kome. Weest uur wie dat jeet?’
D’r man vingt aa tse laache.
‘Went uur nit de Sjwatse Piete wuert, zouw iech dinke uur hilt miech vuur d’r jek.’
D’r inne Piet sjtelt ziech neëver d’r angere.
‘Nae vier haode uuch nit vuur d’r jek. Vier zukke inne busj en doa hat heë uvver jedreumd.’
‘Wie-ts te in inne dreum kuns wees iech óch nit. En inne busj hant vier hei al lang nit mieë. Doa woar vruier inne, mar de beum woeëte krank en moeëte voet.’
De Sjwatse Piete kieke ziech aa. D’r angere Piet hilt ing hank vuur d’r mónk.
‘Ao, wat sjlim. En wie koam dat.’
‘Warsjainlieg durch de sjleëte lóf en d’r zoere reën.’
‘Weest uur misjien wie vier da inne nuie busj kanne krieje?’
‘Dat wees iech wal. Mar dat doert ing tsiet.’
D’r inne Piet klatsjt in de heng.
‘Dat maat nuuks oes. Vier hant tsiet jenóg.’
‘Bij miech in d’r jaad sjteet inne jroeëse eecheboom. Doa zunt in d’r herfs eechele oes jevalle. Went me die in jen eëd sjtikt, wase doa nui beumpjer oes.’
‘Wat jód.’
‘Komt mar mit miech mit. ’t Is nit zoeë wied.’
D’r angere Piet sjpringt in de loeët.
‘Kanne vier inne janse zak völle?’
‘Natuurlieg. Uur kant  d’r janse zak vol rafe.’
Huppelend lofe ze hinger d’r man. Deë leuft vuuróp mit de fiets an de hank.

Deel 19 – mitwoch tswai detsember

mitwoch tswai detsember
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: ‘D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien.’

D’r póppekassjpiller pakt de póppe i jen heng. Wat vuur póp kan noen vleie? Inne voeëjel is nit d’rbij. Waal inne beer, mar deë is tse sjwoar. Of inne haas. Deë hat lang oere. Evver dat zunt jing vluejele. Ing kats, inne hónk. Da ziet e ing moes. Ing jrieze sjtaofe moes.
‘Ing moes kan uvveral i kroefe. In ’t klingste lös-je. En langs moere. Joa, óch langs de sjtroale van d’r mond.’
D’r Tinterkloas sjtriecht mit ing hank durch d’r baad.
‘Langs de sjtroale van d’r mond. Dat has de jód jezaaD póppekassjpiller.’
‘Langs de sjtroale van d’r mond? Doa has te waal d’r mond vuur nuedieg. En woa is deë,’ vroagt ’t Hellen.
D’r  Sjwatse Piet wiest noa de vinster.
‘Leef Hellen
zal iech diech jet vertselle
loester en huur
d’r mond sjiengt an duur.’
D’r Martijn zuet ins.
‘Joa Sjwatse Piet. An duur. Dat wisse vier mar woa?’
‘Martijn, wen vier d’r mond nit an duur zient,’ zeët d’r Tsinterkloas. ‘Da mósse vier ‘m hei binne zukke. Hei óp d’r dusj.’
Ze haode d’r oam i. Wat jeet d’r Tsinterkloas noen zage?
‘Kiek ins jód. Wat vuur póp kan hei i hoes d’r mond losse sjienge.’
In ’t tsimmer is ’t sjtil. Ze kieke ziech óngeree aa.
D’r  Sjwatse Piet zeët als ieëtsjte jet.
‘Weë kan d’r mond losse sjienge
nit hinger mar vuur de jardienge.’
D’r póppekassjpiller sjtikt lanksaam zieng hank oes.
‘Iech wees wal weë.’
Heë pakt de klonepóp.

‘D’r kloon kan van al bedinke. Loestieje en ernste dinger. Heë kan ós losse laache, sjweëve en dreume. Vuur ós de zon losse sjienge en ’t naats d’r mond.’
D’r Tsinterkloas klatsjt i jen heng.
‘Bravo póppekassjpiller. Dizzen oavend sjiengt besjtimd d’r mond.’
De angere an d’r dusj hant sjpas. Ze vräue ziech. D’r póppekassjpiller hilt de klonepóp i jen loeët.
‘Dag kloon.
Dag póppekassjpiller.
Kans te ós helpe?
Is ’t jet um tse laache of um tse kriesje?
Um ós vroeë tse maache.
Woamit da?
Vier zukke d’r mond um durch de beum tse sjienge.
Dat is nit zoeë lestieg. Alling ’t kan ing tsiet doere. Vang aa dizzen oavend um durch de vinster tse kieke. Jedóld en uur zalt ‘m zieë.’
’t Hellen hilt ziech de heng vuur ’t jezich.’
‘Jedóld.  En wie lang?’
D’r póppekassjpiller zetst de klonepop werm óp d’r dusj.
D’r Tsinterkloas kiekt ins d’r dusj ronk.
‘Jedóld is sjun jezaad. Vier vange dizzen oavend aa. D’r mond is óngerweëgs.’

Deel 20 – donnesjdieg drei detsember

donnesjdieg drei detsember
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: ‘D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien.’

De Sjwatse Piete kome mit d’r man aa bij zie hoes. Inne jroeëse eecheboom sjteet in d’r jaad. D’r man maat ’t pöats-je vuur ’t hoes óp. E sjild hingt dróp. D’r inne Piet leëst wat dróp jesjraeve sjteet.
‘Vöasjter.’ Heë kiekt d’r man aa. ‘Bis doe d’r vöasjter?’
D’r man knikt.
‘Joa, dat bin iech Sjwatse Piet. Evver noen nit mieë. Iech bin hei kome woeëne, wie d’r busj voet jong. Hei sjteet winniegstens nog inne boom.’
‘Och noen zien iech ’t Has te da in ’t hues-je jewoeënd dat noen va d’r póppekassjpiller is,’ vroagt d’r angere Piet.
‘Joa. Noen woeën iech hei bij deë sjunne jroeëse boom.’
‘Bis te jaar jinne vöasjter mieë?’
‘Nae, zoeëlang  iech jinne busj  han.’
D’r inne Piet pakt d’r zak.
‘Doa losse vier mar flot bejinne mit eechele tse rafe. Wie flotter i jen eëd, wie flotter de beum wase.’
D’r angere Piet bukt ziech.
‘Wie mieë eechele, wie mieë beum. Inne janse zak vol is al inne janse busj.’
Uvver inne tak sjneurt e eechhöarsje. ’t Bliet zitse en drieënt mit zie köpje. D’r vöasjter kiekt eróp.
‘Maach diech mar jing zörje. Doa blieve nog jenóg eechele vuur diech uvver. D’r janse winkter has te nog aese jenóg.’
D’r angere Piet kiekt óch eróp.
‘Vier sjtruie wal nog neus vuur diech.’
D’r vöajster laacht ins.
‘Da móts te wal braaf zieë.’
’t Eechhöarsje klimt hoeëjer d’r boom i.

De Sjwatse Piete en d’r vöasjter rafe wieër. Mit z’n dreie hant ze d’r zak flot vol.
‘Noen kanne vier flot tseruk joa noa ’t huus-je van d’r póppekassjpiller en de eechele i jen eëd sjtóppe,’ zeët d’r angere Piet.
D’r vöasjter winkt noa ze
‘Koom ieëtsjt bij miech eri. Da kriet uur jet tse drinke.’
Doa hant ze wal zin i. D’r vöasjter maat sjokkelademilch vuur ze werm. De Piete drinke d’r becher mit sjmaach leeg. D’r vöasjter sjtelt óch ing sjóttel mit plets-jer óppen dusj.
‘Kiek ins Sjwatse Piet. Die kent uur wal. Printe.’
Printe kenne de Sjwatse Piete zicher. Ze vräue ziech.
‘Han iech zelver jebakke.’
D’r angere Piet sjtikt ing hank oes um ziech tse bedanke bij d’r vöasjter.
‘Jans vöal dank vöasjter, dat uur ós zoeë jód jehólpe hat.’
‘Jeer jedoa Sjwatse Piete, mar wie zouwt uur ’t vinge wen iech mit jon. Da kan iech uuch helpe mit de eechele i jen eëd sjtóppe.’
De Sjwatse Piete vinge dat e jód iedee. Tsezame junt ze óp waeg noa ’t huus-je van d’r póppekassjpiller.

Deel 21 – vriedieg veer detsember

vriedieg veer detsember
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: ‘D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien.’

D’r Tsinterkloas zitst in inne jroeëse sjtool. Heë deed e sjlöfje. Óch d’r Sjwatse Piet. Aaf en tsouw sjnórkt e e bis-je. D’r póppekassjpiller leëst in e bóch. ’t Jeet uvver d’r mond en de sjtere. ’t Hellen en d’r Martijn zitse an d’r dusj. Ze maache ing tseechnoeng uvver d’r mond deë durch de beum sjiengt. An duur is de loeët bewólkt. De zon nit tse zieë. In ’t huus-je weëd ’t al duuster. ’t Hellen maat ’t lit aa. De Sjwatse Piete en d’r vöasjter zient dat al va wieds. ’t Lit sjiengt durch de vinster eroes.
‘Die zalle sjtaune,’ zeët d’r angere Piet.
Heë dreët d’r zak óp d’r ruk. D’r inne Piet leuft vuuróp.
‘Joa, wen die hure dat vier inne nuie busj kanne maache.’
Bij ’t huus-je klopt heë óp de vinster. D’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet weëde wakker. D’r póppekassjpiller lekt ’t bóch óp d’r sjoeës. ’t Hellen kiekt óp. D’r  Martijn leuft noa de vinster.
‘’t Zunt de Sjwatse Piete mit nog inne man.’
Heë jeet noa de duur um die óp tse maache.
D’r inne Piet kunt ’t ieëtsjte eri.
‘Dag allenäu. Kiekt ins wat vier bij ós hant.’
D’r angere Piet zetst d’r zak neer.
‘Inne janse zak vol mit eechele.’
D’r Sjwatse Piet lekt ziech de heng óp d’r kop.
‘Wat mósse vier mit eechele, inne janse zak vol
heiva weëd iech dol.’
‘Noen waad ins effe Piet. Kiek ins weë vier doa hant.’
D’r  inne Piet wiest noa d’r vöasjter.
‘Dat is d’r vöasjter.’
D’r póppekassjpiller sjtelt ziech. Heë lekt ’t bóch in d’r sjtool en jieët d’r vöasjter ing hank.
‘D’r vöasjter. D’r man deë hei vruier woeënet.’
‘Joa, bis d’r busj voet jong. Noen bin iech mit de Sjwatse Piete tserukkome.’
D’r angere Piet maat d’r zak óp.
‘Kiek, die eechele hant vier bij d’r vöarsjter in d’r jaad jeraaft. Die duie vier i jen eëd. Doa kome nui beum oes. Inne janse busj.’
Heë pakt ing haffel eechele oes d’r zak.
‘Dat weëde allemoal beum. Inne janse busj.’
’t Hellen pakt ing eechel oes zieng hank.
‘Da losse vier mar flot eroes joa. Vuur d’r duuster kanne vier ze nog allenäu i jen eëd duie.’
D’r Sjwatse Piet pakt ziech óch ing haffel.
‘Koom flot eroes
inne nuie busj hinger ’t hoes.’
Ze lofe allenäu hinger ‘m aa. Mit inne sjtek maache ze e kuultje i jen eëd. Duie doa de eechele i.

Vuur d’r duuster zunt ze veëdieg. In ’t huus-je krient ze van ’t Hellen inne becher werme sjokkelademilch.En natuurlieg printe. D’r angere Piet kiekt d’r inne Piet aa.
‘Doa hauw iech noen richtieg zin óp. Dat hant vier al lang nit mieë jehat.’
Ze jeëve ziech e pitsjeugs-je. D’r  vöasjter mós doa ins hatslieg um laache.

Deel 22 – zamsdieg vunnef detsember

zamsdieg vunnef detsember
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: ‘D’r Tsinterkloas en d’r mondesjien.’

D’r Sjwatse Piet sjteet bij de vinster. Heë kiekt eroes. An duur is ’t duuster.
‘Wen d’r mond kunt, sjiengt e nog nit durch de beum
dat kan alling in inne dreum.’
‘Wat hant vier aafjekald, Sjwatse Piet,’ zeët d’r Tsinterkloas. ‘Jedóld, jedóld.’
Heë kiekt noa de klonepóp midde óp d’r dusj.
‘D’r kloon hat ’t jezaad. Jedóld en uur zalt ‘m zieë.’
‘En de beum da, Tsinterkloas,’ vroagt d’r inne Piet.
‘Ieëtsjt d’r mond, die beum kome óch wal.’
D’r angere Piet jeet an duur kieke. Mar nit lang. Da kunt e werm eri. Jans ópjereegd.
‘Iech han e sjtuks-je mond jezieë.’
Ze lofe mit ‘m eroes. Wirklieg, in de loeët zient ze ing sjmaal sjtrief van d’r mond.
De Sjwatse Piete sjpringe.
‘D’r mond sjiengt,’ róffe ze.
Binne deed d’r póppekassjpiller ziech d’r trekmonneka um. Heë zingt zie lidje.Noen e bis-je angesj.

‘Iech han alwerm  jedreumd
va mondesjien en beum
d’r beusj is endlieg doa
iech han alwerm jedreumd
va wink wingt durch de beum.’

E paar kier zingt e ’t lidje bis jidderinne ’t kent en mitzingt.
Heë zetst d’r trekmonneka werm neer.
‘Iech han in ’t bóch jeleëze, dat d’r mond jiddere oavend werm jroeëser weëd.’
Da pakt heë de klonepóp.
‘Kloon doe has bauw jans reët. D’r mond is werm doa. Noen nog  de beum.’
D’r vöasjter kiekt noa d’r kachel.
‘Iech zien dat d’r kachel bauw oes is.’
‘’t Hoots is bauw jans óp. Vier kanne d’r kachel nit mieë sjtaoche. Bij d’r Tsinterkloas in ’t kastieël brent d’r kachel noen al nit mieë.’
‘Da jut mit noa mie hoes. Iech han nog jans vöal hoots in de sjuur. Wie de beum krank woeëte, han iech ze i sjtukke jezeëgd en mitjenoame. Jenóg hoots vuur ós allenäu.’
Zingend lofe ze hinger d’r vöasjter aa. Bij zie hoes blieve ze sjtoa. D’r vöasjter wiest noa d’r jroeëse eecheboom in d’r jaad.
‘Kiek, doaboave.’
Ze zient d’r mond sjienge durch d’r boom.
‘Ao,’ fluustert d’r póppekassjpiller, ‘de klonepóp hat noen bauw jans, jans reët. D’r mond sjiengt durch d’r boom. Noen nog de beum.’
D’r Tsinterkloas knikt mit d’r kop.
‘Jenauw wie de beum…’
Ze kieke ‘m allenäu aa en fluustere tsezame: ‘Jedóld’.