D’r tsint en d’r piet

D’r tsint en d’r piet

wasserXXVIII 2024

’t Weëd hu inne sjpannende daag. D’r Tsinterkloas kunt aa. Mit de sjtoomboot. ’t Aimée hat d’r opa al jebeld.
‘Opa dinks te draa? D’r Tsinterkloas kunt!’
‘Ao joa, mie Sjteersje. Iech kom óp tsiet.’
Heë deed ziech al d’r jas aa. En deed ’t sjpieëldues-je in ing tuut. Dat nimt e mit. Óngerweëgs ziet e al kinger noa de rivier joa. Doa kunt d’r Tsint mit de boot aa. Dat is óch ’t ieëtsjte wat e vertselt went ’t Aimée de duur óp maat.
‘Doa junt al kinger kieke of d’r Tsint kunt.’
‘Da mósse vier óch joa,’ zeët d’r pap.
Mar ieëtsjt wil ’t Aimée kieke wat in de tuut zitst.
‘’t Sjpieëldues-je,’ ruft ‘t.
’t Drieënt an d’r sjwungel. De tuen van ’t lidje uvver de sjtoomboot klinke. ‘t Anela hat ’t jehoeëd. ’t Kunt óch noa d’r jank. ’t Aimée vingt aa ’t lidje tse zinge. ’t Anela danst en krieënt. Wen ’t lidje oes is, zeët d’r pap: ‘Noen mósse vier doch lanksaam aa d’r jas aa doeë. Angesj kome vier tse sjpieë.’
Dat dunt ze óch. D’r pap zetst ’t Anela in d’r kingerwaan. En de mam hulpt ’t Aimée mit d’r mijter ópzetse. Sjun reët. Zoeë junt ze da. Óp waeg noa de sjtoomboot. D’r pap duit d’r kingerwaan. ’t Aimée an de hank bij d’r opa.
Doa sjtunt al jans jet kinger an d’r rank van ’t wasser. ’t Ziet óch kinger oes zieng klas. Ze hant allenäu inne mijter óp. Va vräud winke ze noa ee. De harmonie vingt aa tse sjpille. Natuurlieg Tsinterkloaslidjer. Ze zinge allenäu jód mit.
‘Dat zal d’r Tsinterkloas besjtimd hure,’ zeët de mam.
’t Aimée sjtelt ziech óp de tsieëne. Het wil kieke of de boot kunt. En ópins vingt de harmonie ‘ziech doa kunt de sjtoomboot’ aa tse sjpille. De kinger losse ziech óch hure. En dat hulpt. Want doa klinkt al de tuut van de boot.
‘Toet, toet, toet!’
De kinger sjpringe. Óch ’t Anela danst mit. Doa zient ze d’r Tsinterkloas en de Piete. ’t Ieëtsjte wat d’r Tsinterkloas zeët, is: ‘Wat ing sjun mijtere zien iech! Noen kriet uur zicher jet in d’r sjong.’
Óch de harmonie hat dat jehoeëd en sjpilt ’t lidje ‘Danke Tsinterklöas-je.’
D’r Tsinterkloas sjtiegt óp zie wies peëd. Zoeë riet heë durch de sjtroase va de sjtad. De Piete lofe mit. Óch de harmonie. De kinger blieve nog effe sjtoa en kieke d’r Tsinterkloas noa. Ze vräue ziech. Dizzen oavend kanne ze d’r sjong zetse. Dat hat d’r Tsinterkloas jezaad. Mörje is besjtimd jet dri.
’t Vingt al aa jet tse winge. O jee. Doa blieëst d’r wink teëje d’r mijter van ’t Aimée. Het kan ‘m nit mieë sjnappe. D’r mijter vilt in ’t wasser. Mit jroeëse oge kiekt het d’rhin. Lanksaam drieft d’r mijter óp ’t wasser voet. De mam pakt ‘m vas.
‘Da maache vier doch inne nuie mijter.’
Óch d’r opa truest ‘m.
‘Wen d’r Tsinterkloas nieëks joar kunt, maache vier werm inne sjunne mijter.’
Ze junt werm tseruk. En wie kótter ze bij heem kome, wie mieë d’r laach bij ’t Aimée tseruk kunt. Het dinkt an de werm sjokkelademilch en de printe. Die sjtunt heem óp hön tse wade. Alling ’t Anela zeët nog e paar moal: ‘oet.’ Het meent natuurlieg ‘voet, D’r mijter is voet.’
’t Ieëtsjte wat ‘t Aimée deed, is an ’t sjwungelsje drieëne. ‘Ziech doa kunt de sjtoomboot.’ Dat klinkt nog e tsieg moal. En ’t Anela danst jiddes moal mit. Bis dat de mam oes de kuche kunt. De sjokkelade milch is ópjewermd. D’r pap zetst de sjoal mit printe óp d’r dusj. Noen weëd nit mieë jezónge. Doa zörje de printe vuur. En dat vinge ze jaaroes nit sjlim. Ze sjmaache zoeë lekker.
Wen ’t duuster aa vingt tse weëde, junt ze d’r sjong ópzetse. Bij de kucheduur. E beks-je wasser en broeëd vuur ’t peëd d’rbij. En ing sjun tseechnoeng van d’r Tsint. ’t Aimée sjtriecht nog ins uvver d’r mijter óp de tseechnoeng. D’r opa jieët ‘m inne knoevel.
‘Sjteersje. Nieëks joar weëd d’r mijter nog sjunner. Sjlof mar lekker. En dreum mar van d’r mijter.’
D’r opa jeet werm noa heem.
‘Iech huur ’t wal, of jet in d’r sjong is.”
‘Joa, opa. Iech bel diech óp.’

mijterXXVII 2024

Mit d’r bakfiets kome ze. ’t Aimée, ’t Anela en hön mam. D’r opa sjteet al óp d’r sjtoep. Heë waad óp ze. De kinger winke noa ‘m.
‘Opa!’
‘Sjteersje, eugs-je.’
Zoeë neumt d’r opa hön jeer.
’t Aimée sjpringt oes d’r bakfiets. D’r opa huft ’t Anela droes. De mam duit d’r bakfiets durch ’t weëgs-je hinger ’t hoes. Zoeë kome ze in d’r jaad van d’r opa. Doa ligke nog jet bleer.’t Aimée wurpt ze in de loeët. Óch ’t Anela pakt e bleëdje. Sjun um mit bleer tse sjpieële. Mar ze junt óch jeer eri. Want d’r opa hat wal ummer jet lekkesj um tse aese. Óch noen. De mam hingt de jes an d’r kapsjtok. En ’t Aimée hat ’t al jezieë.
‘Printe opa!’
Óp d’r dusj sjteet ing sjóttel vol mit printe.
‘Joa, ’t is ja bauw Tsinterkloas.’
‘De juffrouw óppen sjoeël hat al jet vuurjeleëze.’
‘Ao joa?’
‘Joa uvver kinger die jónge kieke, wie d’r Tsinterkloas aakoam. En die hauwe allenäu inne mijter óp d’r kop. Va kartong.’
‘Vings te dat sjun?’
’t Aimée knikt.
‘Wils te óch zoene mijter?’
‘Dat zouw iech sjun vinge.’
‘Dem kanne vier zelver maache. Wits te wat? Vier junt dierek ins óp d’r zölder kieke. Doa sjteet ing doeës mit sjtukker kartong. Kanne vier jet oeszukke. Mar ieëtsjt ing print.’
’t Aimée pakt ing print. Óch ’t Anela kriet jet. ’t Zitst an d’r dusj. Bij de mam óp d’r sjoeës. ’t Sjtikt ziech flot jet in d’r mónk. Mit sjmaach aese ze de printe. Wen ’t Aimée zie printje óp hat, jeet ’t mit d’r opa noa d’r zölder. Vuur ’t Anela hat heë e sjpieëldues-je óp d’r dusj jezatsd. Tsezame mit de mam drieënt het an d’r sjwungel. De tuen van e lidje klinke. ‘Ziech doa kunt de sjtoomboot.’ Óp d’r zölder ziet ’t Aimée inne zak sjtoa.
‘Is dat van d’r Piet, opa?’
‘Nae, sjteersje. Doa zitse de neus i die iech bij d’r noaber in d’r jaad jeraafd han. Die mósse druege. Bauw kanne vier ze aese. Besjtimd went d’r Tsinterkloas kunt.’
In ’ne ek sjteet ing doeës. D’r opa maat ze óp. Kartong in alle meuglieje moase en klure is tse zieë.’’t Aimée pakt e jroeës sjtuk roeë kartong.
‘Dat ving iech ing sjun kluur.’
D’r opa pakt e sjtuk mit jood kluur.
‘Heimit kanne vier d’r mijter tsere. Mit de sjtukker kartong i jen heng junt ze de trap aaf. Bij jidder trit zingt d’r opa: ‘Ojn.’ Óch ’t Aimée zingt ‘Ojn.’
Het laacht. Dat deed d’r opa ummer wen ze óp de trap lofe. Ónge hure ze ’t sjpieëldues-je. ‘t Anela drieënt alling e sjtuks-je an d’r sjwungel.
‘Ziech doa kunt de sjtoomboot,’ zingt ’t Aimée.
‘Wat ing sjun kluur, zeët de mam.’
‘Joa mama en d’r opa hat ing jode um tse tsere.’
Oes de kas pakt d’r opa sjiere, plek en kluurpotlued. Vuur ’t Anela hat e ing kluurplaat mit deersjer. Tsezame mit de mam kluurt ’t die. Ze losse óch hure wat de dere zage. D’r opa deed e maeslint rónk d’r kop van ’t Aimée. Zoeë weest heë wie jroeës d’r mijter mós weëde. Mit sjpas knippe en plekke ze tsezame d’r mijter. Tswai helfte. De vuurzie en de hingerzie. Mit e sjtrief kartong plekke ze die anee. ’t Aimée zetst ziech d’r mijter óp d’r kop. Deë past jenauw. ’t Aimée leuft noa d’r jank. Doa hingt inne sjpeiel. Het sjtroalt en kunt dansend tseruk. ’t Anela wiest. Het ruft: ‘Die die die.’
‘Joa, doe darfs ‘m dierek ópzetse,’ zeët de mam.
De tswai linte an d’r mijter maache ze óch va kartong. Het zetst ‘m nog ins óp. De mam klatsjt i jen heng.
‘Wat sjun.’
’t Anela drieënt an d’r sjwungel. Noen zinge ze allenäu: ‘Ziech doa kunt de sjtoomboot.’ Noen darf óch ’t Anela d’r mijter óp han. Mar deë is ‘m tse jroeës. Ze laache went e uvver d’r kop roetsjt.
D’r opa deed d’r mijter in ing tuut. Óch de kluurplaat van ’t Anela. Ze dunt ziech werm de jes aa. An duur sjtiegt ’t Aimée in d’r bakfiets. De mam zetst ’t Anela teëjenuvver ‘m. ’t Aimée kiekt nog ins in de tuut. Noa d’r mijter. Noen ziet het nog jet. ‘Printe,’ ruft ‘t. D’r opa laacht.
‘Vuur óngerweëgs.’
Ze knoevele ziech en winke noa ee.
‘Dag mie Sjteersje en Eugs-je.’
En teëje de mam.
‘Dag mie kink.’
‘Dag miene pap.’
Ze fietse voet. Nog ee moal klinkt.
‘Ziech doa kunt de sjtoomboot.’

SjokkeleXXV 2023

De mam kunt mit ‘t Aimée en ’t Anela óp bezuk bij d’r opa. Mitwochmiddieg broecht ’t Aimée nit noa de sjoeël. Da is vrij. D’r opa hat ze al zieë aakome. Heë maat de duur óp.

‘Koom mar flot eri. Vier hant nog jans jet tse doeë.’
’t Aimée kiekt ‘m verwóngerd aa.
‘Wat junt vier da doeë?’
‘Dat zals te wal zieë.’
In de kuche hat d’r opa van al veëdieg jezatsd um printe tse bakke.
‘Junt vier printe bakke, opa?’
‘Vier nit.’
De mam laacht.
‘Ao die zal iech wal bakke.’
‘En wat dunt vier da?’
D’r opa wiest noa d’r jank.
‘Vier junt de trap eróp. Jans noa d’r zölder.’
’t Aimée leuft hinger d’r opa aa de trap eróp. Heë vingt aa tse zinge.
‘O, kom doch ins kieke.’
’t Amée zingt mit. Trit vuur trit óp d’r tak van ’t lidje. Wen d’r ópa de zölderduur ópmaat is ’t duuster. Heë drieënt an inne knoep neëver de duur. Ing lamp hingt an inne balk ónger ’t daach. Noen is jet tse zieë. Kiste, doeëze. Inne sjtabel bucher. ’t Aimée kiekt mit jroeëze oge rónk.
‘En noen opa?’
‘Sjteersje, ’t zitst nit i de doeëze, nit i de kiste.’
‘Zunt ’t da de bucher, opa?’
‘Nae.’
Heë wiest noa inne ek van d’r zölder. Doa is ing dekke uvver jet jelaad. Tsezame pakke ze de dekke d’rva. Noen kan ’t Aimée ’t zieë.
‘E sjokkelpeëd!’
D’r opa holt ’t peëd oes d’r ek. Zetst ’t midde óp d’r zölder.
‘Koom Aimée. Jank mar dróp zitse.’
Mit ing hank duit e óp d’r kop van ’t peëd. ’t Vingt aa tse sjokkele. ’t Aimée kriet inne jroeëse laach in ’t jezich.
‘Wat sjun!’
‘Koom Sjteersje vier drage ’t eraaf.’
Doa junt ze de trap eraaf. En ze zinge.
‘’t Peëd va Tsinterkloas.’
Zoeë kome ze ’t tsimmer eri. De mam ruft vanoes de kuche.
‘Wat huur iech uuch zinge?’
‘Koom mar ins kieke mama.’
’t Aimée sjtiegt óp ’t peëd en vingt aa tse sjokkele.
‘Noen han iech óch e peëd.’
Ze zinge nog ins ’t Tsinterkloas lidje van ’t peëd. D’r opa hat ’t Anela óp d’r erm. Heë hinnikt wie e peëd. ‘t Anela laacht. De mam jeet noa de kuche. ’t Doert nog effe ier de printe jebakke zunt. Mar de tsiet vluut vuur ’t Aimée um. Het kriet nit jenóg van ’t sjokkelpeëd. ’t Anela darf óch ins dróp zitse. D’r opa hilt ‘m jód vas en sjokkelt jans häusj.
Wen de zon ónger jeet, junt ze noa heem. Ze hant nog ing print kanne aese. D’r opa hat nog jet printe i-jepakd.
‘Vuur óngerweëgs,’ zeët e.
’t Aimée keurt ’t sjokkelpeëd uvver d’r kop.
‘Sjlof jód peëdje. Hihihi.’
D’r opa hinnikt mit. An duur is de loeët óranjeroeë jekluurd. ’t Aimée wiest d’rhin.
‘Kiek opa.’
Het vingt aa tse zinge.
‘Wen d’r Tsinterkloas printe bakke deed. Weëd de loeët jekluurd.’
Dat hat d’r opa ‘m jelierd. Heë zingt mit en winkt ze noa. Binne zetst heë ’t peëd neëver de bank. Heë duit nog ins d’r teëje.
‘Sjlof jód.’
’t Peëd sjokkelt nog jet noa.

Wat e fesXXIV 2023

Bij ’t Aimée heem hange veëntjer an de vinster. Middedróp e jroeës tsiefer ‘ee’ en drónger d’r naam Anela. ’t Is zie sjwestersje. ’t Weëd hu ee joar. Inne fesdaag en jenauw hu vingt nog e fes aa. D’r Tsinterkloas kunt mit de Piete óp de boot aa. D’r opa kunt óch noa ’t fes. ’t Aimée ziet ‘m al aakome. Heë bliet vuur de vinster sjtoa. Wiest noa d’r naam van ’t Anela. ’t Aimée maat flot de duur óp. D’r opa is an ’t zinge. ‘Lang zal ’t leëve’.
’t Aimée zingt mit. Ze haode ziech bij de hank vas en danse. Zoeë junt ze eri. Binne zinge óch de mam en d’r pap mit. ’t Anela zitst óp d’r sjoeës van de mam. Het kiekt mit jroeëse oge.
‘Mie eugs-je,’ zeët d’r opa.
Heë hat e peks-je vuur ‘t Anela. ’t Aimée pakt ’t oes. ’t Is e sjöafje. Went het ’t vas pakt, klinkt e lidje: ‘sjlof kinke sjlof.’
Het jieët ’t an ’t Anela. Dat laacht en krieënt. D’r opa hat nog e peks-je.
‘Dat is vuur diech, mie Sjteersje,’ zeët e teëje ’t Aimée.
Het pakt ’t flot oes. Zoeë nuisjierieg is ‘t.
‘E peëdje,’ ruft ‘t.
‘Noen huets te ’t trappele van de hoeve en ’t hinnikke van ’t peëdje.’
’t Aimée laacht.
‘’t Peëd van d’r Tsinterkloas, opa.’
‘Zies te,’ zeët d’r pap, ‘’t peëd is al hei en dierek kunt d’r Tsint.’
De mam sjteet óp mit ‘t Anela óp d’r erm.
‘Losse vier mar flot d’r jas aa doeë. Angesj kome vier tse sjpieë um d’r Tsint en de Piete tse zieë.’
Ze dunt ziech de jes aa, mutsje óp en sjalle um. De mam lekt ’t Anela in d’r kingerwaan. Lekker werm ónger de dekke. Zoeë junt ze noa de rivier. Doa kunt de boot aa. D’r pap duit d’r kingerwaan. ’t Aimée duit óch mit. De mam leuft mit d’r opa an d’r erm d’rneëver. Ze kanne de harmonie al hure sjpille. Wie alle joare klinkt: ‘Ziech doa kunt de sjtoomboot’.
’t Aimée wees wen dat lidje jesjpild weë, zal de boot flot kome. En joa, ze kanne ’t al hure. De toet van de boot. De kinger an de kank zinge noen ins ezoeë hel. Doa zient ze de boot. Noen vange ze aa tse sjpringe. Óch ’t Aimée deed mit. D’r Tsint en de Piete winke noa de kinger. Ze kome van de boot aaf. Laache en zinge mit. Jeëve de kinger ing hank. Óch ’t Aimée.
‘Tsinterkloas, ’t Anela is jöarieg.’
Mar d’r Tsinterkloas is al durchjelofe um anger kinger ing hank tse jeëve.
‘Mama, zouw d’r Tsint dat jehoeëd han?’
‘Iech wees ’t nit, kink. D’r Tsint hat ’t óch erg druk mit al die kinger.’
Wen ze werm noa heem junt, is ’t Aimée jet sjtiller. D’r opa pakt ‘m bij de hank.
‘Sjteersje, bij d’r Tsint kunt ’t ummer jód.’
’t Aimée knikt ins, mar nog ummer nit zoeë vroeë. Ópins bliet ’t sjtoa. Va wied hat ’t jet jezieë.
‘Kiek,’ het wiest noa hön hoes.
‘Doa is ‘d’r Piet.’
‘Woa da?’
D’r opa kiekt ins.
‘Iech zien ‘m nit.’
‘Joawaal, jraad bij ós hoes!’
Het trukt an de hank.
‘Koom opa, jet flotter.’
Heem kiekt ’t durch de vinster mit de veëntjer. Het vingt aa tse sjpringe.
‘Doa likt jet óp d’r dusj!’
De mam maat de vuurduur óp. Flot jeet het eri. En joa, óp d’r dusj ligke printe mit ing kaat. De mam leëst wat dróp sjteet.
‘’t Anela is ee joar. Wat e fes. Jratteleerd van d’r Tsint en d’r Piet. Inne knoevel vuur ’t Sjteersje en ’t Eugs-je!’
De mam jieët de kaat an ’t Aimée. Dat kiekt mit jroeëse oge. Het kan al jet leëze. D’r pap jeet noa de kuche um de sjokkelade milch tse werme. De mam pakt mit ’t Aimée de printe oes. ’t Anela likt nog in d’r waan. Het sjlieëft. D’r opa kiekt noa de kaat. Ze sjteet óp de kas mit ing foto dróp van D’r Tsinterkloas óp ’t peëd. Heë deed ’t hinnike van ’t peëd noa. ’t Aimée pakt ’t peëd in de heng. ’t Hinnikt mit.
Óp d’r dusj ligke de printe óp ing sjóttel. D’r pap zetst de bechere mit de sjokkelade-milch óp d’r dusj.
‘’t Anela is ee joar,’ zeët d’r opa.
‘Wat e fes,’ róffe ze allenäu.

sjtaofXXIX 2024

Óngerweëgs kiekt d’r opa noa de loeët. ’t Vingt aa duuster tse weëde. D’r mond is al tse zieë.
‘Dag mond. Sjieng mar sjun. Durch de beum. Dat is jód vuur ’t zinge.’
Heë vingt aa jet vuur ziechzelver tse zinge.
‘Ziech d’r mond sjiengt durch de beum.’
Went e heem is, kiekt e nog ins eroes. Heë winkt noa d’r mond.
‘Bis mörje. En waach mar jód uvver de kinger.’
Heë deed ziech de sjloebe aa. En zetst ziech i ziene jroeëse sjtool. Mit e dik bóch óp d’r sjoeës. Doa sjtunt jans jet Tsinterkloas-jesjiechtens i. Jiddes joar rónk dis tsiet leëst e ze. ’t Jieët ‘m e werm jeveul. Dinkt mit vräud tseruk an vruier. Wie de mam van ’t Aimée en ‘t Anela nog kink woar. Doe woar d’r opa papa en tsezame zónge ze heem Tsinterkloaslidjer. En zatse ze óch d’r sjong óp. Ing foto va doe sjteet óp de kas. Ier heë sjloffe jeet, kiekt d’r opa d’rhin.
Went e wakker weëd, is ’t nog duuster. D’r mond kan heë nit zieë. Deë sjiengt noen an de anger zie van ’t hoes. Dem ziet e waal went e noa ónge jeet. Heë maat de jardieng óp.
‘Dag mond. Has te jód jesjiengd? Da hant de kinger besjtimd jet in d’r sjong kraeje.’
Lang broecht e nit tse wade. Doa jeet d’r tillefoon.
‘Opa, mit ’t Aimée. Vier hant jet in d’r sjong kraeje. Printe, sjuumpjer, sjokkelade bieës-jer, e jroes tsoeker hats en inne mond va martsiepaan.’
‘Ao, dat hat d’r mond ziechzelver jesjónke, Sjteersje.’
‘Joa, opa.’
Heë kan óch de sjtim van ’t Anela hure. Dat krieënt va sjpas.
De mam kunt óch effe an d’r tillefoon.
‘Pap, kuns te óch? Tsezame mit ós Tsinterkloas viere.’
‘Zicher kink. Iech kom.’
Heë eest ziech ing bótram mit jet sjluuk kaffe d’rtusje durch. Went e veëdieg is, ruumt e de tas en d’r telder óp. Deed ziech d’r jas aa. An duur is nog jet van d’r mond tse zieë. Deë sjiengt nog jet bleech an d’r bloa himmel. ’t Is frisj. Herlieg vuur inne sjpatseerjank óp zóndiegmörje. Bij ’t hoes van ’t Aimée en ‘t Anela broecht e nit tse sjelle. Ze maache de duur al óp. ’t Aimée hat ing print i jen heng.
‘Vuur diech opa. Doe bis óch braaf jeweë.’
D’r opa laacht ins hatslieg.
‘Da mós iech ins flot preuve.’
Heë biest dri.
‘Mmmm. Wat lekker.’
’t Anela laacht óch. Het hat inne sjokkelade rank rónk d’r mónk. De mam hulpt d’r opa mit d’r jas oes doeë. In ’t tsimmer likt d’r sjnuuts óp ing jroeëse sjoal.
D’r opa vrieft ziech i jen heng.
‘Hei krient vier d’r daag mit um.’
D’r pap pakt ing doeës oes de kas. ‘Sjpeller’ sjteet dróp.
‘Joa, papa. ’t Tseechensjpel,’ ruft ’t Aimée.
D’r pap deed d’r dekkel van de doeës. Evver wieër kunt e nit. Doa weëd óp de duur jeklopd. De oge van ’t Aimée weëde jroeëser. De mam hilt ing hank vuur d’r mónk. ’t Anela kruuft teëje de mam aa.
‘Weë zouw dat zieë? Koom vier zalle mar ins kieke.’
Tsezame junt ze noa d’r jank. D’r pap maat de duur óp. Ze wisse nit wat ze zient.
‘Tsinterkloas,’ fluustert ’t Aimée.
‘Dag leef kinger,’ zeët d’r Tsinterkloas.
‘Welkom, Tsinterkloas,’ laacht de mam.
Heë kunt eri. D’r Piet leuft hinger ‘m.
‘Iech jon hu jans jet kinger bezukke. Mar iech wil ieëtsjt effe hei bij uuch kome. Iech zoog inne mijter in ’t wasser drieve. Doe hoeët iech van d’r Piet, dat ’t d’r mijter van ’t Aimée is. Ao wat sjreklieg.’
’t Aimée knikt ins lanksaam.
‘En noen daat iech. Hei mósse vier jet aa doeë. Los mar kieke Piet.’
D’r Piet holt inne mijter oes d’r zak. Inne richtieje va sjtaof. En zetst dem ’t Aimée óp d’r kop. Dat wit nit wat ‘m uvverkunt. Sjtroalend kiekt ’t rónk.
‘Natuurlieg hant vier óch vuur ’t Anela inne.’
Dat kriet inne klinge. Deë past ‘m jenauw. Lang kanne d’r Tsint en d’r Piet nit blieve. Ze mósse werm wieër noa al die anger kinger. An duur sjteet nog inne Piet mit ’t peëd an d’r tuejel. D’r Tsint sjiegt óp. Nog ee moal winke ze.
Hu is ’t jans inne fesdaag woeëde. Mit sjpelsjer en vöal lekkesj. En natuurlieg mit de mijtere óp d’r kop. Die hant ze óch nog óp, went d’r opa noa heem jeet. ’t Weëd al duuster. An d’r himmel sjiengt werm d’r mond. Óch is al inne sjteer tse zieë. D’r opa wiest d’rhin.
‘Oma,’ fluustert ’t Aimée.
‘Joa mie Sjteersje.’
Ze kieke d’r opa noa. An duur klinkt: ‘Ziech d’r mond.’
D’r opa zingt mit. Ze winke noa ee. Óch noa d’r sjteer.

mond XXIII 2022

’t Vingt al aa kloar tse weëde. D’r opa is wakker. Likt nog i jen bed. D’r tillefoon likt óp ’t naatskommuedje neëver ziech. Doa kliengelt ’t al.
‘Jóddemörje, mie Sjteersje. Jód jesjloffe?’
‘Joa opa. Is d’r Piet jeweë?’
‘Iech wees ’t nit. Jon mar ins flot kieke.’
Heë sjtiegt oes ’t bed. Deed ziech de sjloebe aa en jeet de trap eraaf.
‘Ao joa, Aimée. De besjute zunt voet. Doa likt e brifje en tswai sjokkelade muus-jer.’
‘Wat sjteet óp ’t brifje?’
‘Waad, iech leës ’t diech vuur. ‘ Wat lekker. Besjute mit muus-jer. Noen ing moes vuur ’t Aimée en ing vuur d’r opa. Jrus, d’r Piet.’
‘Ing sjokkelade moes vuur ós, opa. Mmmmm.’
‘Wits te wat, Sjteersje. Iech kom mörje noa uuch. Da nim iech de moes vuur diech mit.’
‘Ao joa opa. Vier junt ja noa de boot kieke. Va d’r Tsint en d’r Piet.’
‘Bis mörje Aimée.’
De tswai muus ligke óp de vinsterbank. Mar ’t middiegs hat d’r opa al e sjtuks-je va zieng moes ópjaese. En ’t oavends de res. ’t Sjmaacht ‘m jód. Tsevreie jeet e óch sjloffe. En vräut ziech óp mörje.
Al vrug in d’r middieg is e bij ’t Aimée heem. Het sjteet ‘m al hinger de vinster óp tse wade. Flot maat ’t de duur óp. D’r opa hat de sjokkelade moes al i jen heng.
‘Dat is e da, mie Sjteersje. De moes vuur diech.’
De mam hat ’t Anela al in d’r waan jelaad. ’t Aimée biest mit laachende oge e sjtuksje van de moes. Ze dunt ziech d’r jas aa. Doa junt ze da. D’r pap duit d’r kingerwaan. Tsezame noa d’r Tsinterkloas en d’r Piet. Va wieds hure ze de moeziek. ‘Ziech doa kunt de sjtoomboot’. Lang broeche ze dan óch nit tse wade. Doa kunt de boot. D’r Tsint en d’r Piet lofe uvver e bret de boot eraaf. D’r Tsint winkt noa hön en jieët ze ing hank. Óch d’r Piet, mar deë leuft da flot durch.
‘Wat hat de besjuut mit muus-jer miech jód jesjmaachd. Iech zouw noen wal ins jeer ’t Anela wille zieë. E kinke mit inne engelenaam is doch jet bezóngesj.’ Heë bukt ziech uvver d’r kingerwaan.
‘Ao wat leef,’ fluustert e. ‘En wat ing sjun oge.’
‘Joa, Tsint,’ zeët d’r opa, ‘ós Eugs-je.’
D’r Tsint laacht en winkt noa ’t Anela. Lekt ing hank óp d’r kop van ’t Aimée.
‘Iech wunsj uuch alle jeluk mit ’t Anela.’
Da leuft e noa de anger kinger. De moeziek sjpilt. ‘O, kom mar ins kieke.’
Ze junt werm noa heem. ’t Aimée leuft an de hank van d’r opa.
‘Hauws te dat jezieë opa. Doa zose tswai muus-jer in d’r baad van d’r Tsint.’
‘Jao die zunt nog van ós besjuut.’
D’r pap duit mit de mam tsezame d’r kingerwaan. Heë laacht ins.
‘Besser ing moes in d’r baad, da d’r baad in de moes.’
‘Iech han nog e sjuks-je van de sjokkelade moes.’
Het holt ze oes de taesj. En biest dri. De mam sjnoeft ins.
‘Iech jeleuf dat iech jet ruuch.’
‘Wat da mama.’
‘Sjokkelade milch en printe.’
’t Aimée vingt aa tse sjpringe en trukt an de

hank van d’r opa.
‘Koom flot. Noa heem.’
Ze lofe noen e sjtuks-je flotter. Durch de vinster kan ’t Aimée ’t al zieë.
‘Doa likt e peks-je óp d’r dusj.’
Nuisjierieg junt ze eri. ’t Aimée darf ’t peks-je ópmaache. ’t Is inne mond va jeële sjtoaf. Mit köadjer hange sjtere draa. Óch va jeële sjtoaf. Mit bloa lettere sjteet óp jiddere sjteer inne naam. Aimée, Anela, papa, mama, opa, oma. En ing lang koad mit inne wiese rink. D’r opa hilt d’r mond vas. ’t Aimée trukt draa. Moeziek klinkt.
‘Ziech d’r mond sjiengt durch de beum.’
Sjtil loestere ze. Wóngerlieg vroeë. Tsezame. Wat e fes.
‘Doarum woar d’r Piet zoeë flot voet,’ zeët d’r pap.
‘Joa papa, deë hat doe ’t peks-je braad.’
De mama zetst de bechere mit werme sjokkelade milch óp d’r dusj. ’t Aimée hilt d’r mond nog vas.
‘Kiek, bij ’t Anela is e bloa eugs-je jetseechend. En bij de oma e blauw wulks-je.’
Ze pakke ziech ing print oes de sjóttel. De ieëtsjte sjtuks-jer aese ze sjtil. Noa d’r ieëtsjte sjloek van de sjokkelade milch vange ze aa tse zinge. ‘Danke Tsint en Piet.’
Wen ’t duuster aa vingt tse weëde, jeet d’r opa werm noa heem. Ze winke hem noa. De zon sjiengt oranje roeë. Ing wólk is tse zieë. Ze winke nog ins. Noen noa de loeët.
‘Dag oma.’

besjute XXII 2022

‘Opa, iech han inne brif van d’r Tsint kraeje!’
De sjtim van ’t Aimée klinkt durch d’r tillefoon.
‘Iech los ‘m sjtrak noa sjoeël diech zieë.’
‘Ao wat sjpannend Sjteersje. Iech vräu miech.’
Noa sjoeël kunt ’t Aimée mit de mama noa d’r opa. Ze duit d’r kingerwaan. ’t Anela kiekt mit jroeëse oge. ’t Aimée hilt d’r waan mit ing hank vas. In de anger dreëgt ’t d’r brif va d’r Tsint. D’r opa ziet ze al aakome. Heë maat de duur óp.
‘Hei opa, d’r brif van d’r Tsint.’
‘Koom mar flot eri. Da leës iech binne d’r brif.’
Ze junt durch d’r jank noa ’t tsimmer. De jes legke ze óp inne sjtool. D’r opa zetst ziech d’r bril reët. Heë leëst d’r brif helóp.
‘Leef Aimée. Wat sjun. E sjwestersje vuur diech. Mit inne engelenaam. Anela. D’r Piet hat al e jesjenk vuur ’t Anela i-jepakd. Bis jouw. Jrus van d’r Tsint en Piet.’
‘Zies te Aimée. D’r brif is aakome bij d’r Tsint. Jans i Sjpanje.’
‘Hat de pos dem noa d’r Tsint jebraad?’
‘Joa, Sjteersje.’
‘Mit ing boot?’
‘Nae, dat zouw tse lang doere. D’r brif is mit inne vliejer d’rhin jebraad. Dat jeet vöal flotter.’
‘Mar d’r Tsint kunt waal mit de boot.
‘Joa Aimée. D’r Tsint hilt van de zieë, de jolve, d’r wink, de mieëuwe. En hat tsiet jenóg.’
‘Zouw d’r Tsint al óp de boot zieë?’
‘Iech dink ‘t. ’t Zal nit zoeë lang mieë doere. Da is e hei.’
’t Aimée sjtikt tswai vingere óp.
‘Zoeëvöal nate sjloffe?’
‘Zoeëjet kink.’
’t Anela lieët ziech hure. De mam pakt ‘m oes d’r waan. D’r opa hilt ‘m óch effe vas. Heë zingt jans häusj.
‘Wen d’r Tsinterkloas printe bakke deed….’
’t Aimée zingt mit ‘m mit. E paar rejele. Ze neurieje óch e sjtuks-je.
‘Sjun oge has te kinke,’ fluustert d’r opa. ‘Mie leef Eugs-je.’
’t Aimée mós doa vuur laache.
‘Eugs-je opa.’
‘Joa, kink. Sjun eugs-jer hat die sjwestersje.’
Heë jieët ’t Anela werm an de mam.
‘Vuurdat uur noa heem jut, weëd ieëtsjt nog…’
Heë maat de zin nit aaf en leuft noa de kuche.
‘Besjuut mit muus-jer,’ ruft ’t Aimée.
‘Mmmm,’ zeët de mam.
D’r opa sjmiert vuur ’t Aimée, de mam en ziech zelver ing besjuut. Nog nit vuur ’t Anela. ‘t Hat ja nog jing tsenker um ze tse kanne aese. Heë lekt de besjute óp inne telder. Vuur jidder ing. Vuurzichtieg biese ze dri. Mit ing hank drónger. Vuur de muus-jer die draaf valle. ’t Aimée wiest noa d’r telder.
‘Opa doa ligke nog tswai besjute.’
‘Joa Aimée. Die zets iech óp de vinsterbank. Vuur d’r Tsint en d’r Piet.’
‘Mar d’r Tsint is doch nog nit hei?’
‘Joa, mar doa is waal al inne Piet hei um tse loestere. Deë nimt ze wal mit. En verwaart besjtimd ing besjuut vuur d’r Tsint. Iech don e brifje d’rbij mit de jrus van ós allemoal.‘
De muus-jer die in de hank zunt jevalle, lekke ze mit de tsong óp. De mam hat ’t Anela werm in d’r waan jelaad. D’r opa zetst d’r telder óp de vinsterbank. Bij de duur winkt hei ze oes.
‘Mórje bel iech diech óp opa,’ ruft ’t Aimée.
‘Iech vräu miech!’
D’r opa jeet eri. An d’r dusj sjrieft e brifje.
‘Vuur uuch Tsint en Piet. Mit de jrus van ’t Sjteersje en ’t Eugs-je.’
Heë lekt ’t brifje bij d’r telder.

anela XXI 2022

D’r opa sjteet bij de sjoeëlpoats.

Óp mitwochmiddieg jeet heë zie klingkink aafhoale. ’t Aimée.

Wen ’t de sjoeël oeskunt, winkt het al.
‘Opa!’
Het hat ing tseechnoeng i jen heng.
‘Kiek, opa. Iech han ’t Anela jetseechend.’
‘Ao joa, e kinke in e wiechs-je.’
‘Zies te óch de miepmöp en de blumpjer?’
‘Iech zien óch de sjlingere van ’t fes.’
‘De tseechnoeng zal iech bij ’t wiegs-je hange.’
‘Dat zal ’t Anela sjun vinge.’
Tsezame junt ze noa d’r opa heem.

Óch bij hem sjteet ing sjóttel mit besjute

en muus-jer óp d’r dusj. Mar ieëtsjt aese ze ing bóttram.

En drinke inne becher milch.

Da pakke ze allebei ing besjuut.

Dat huet bij ’t jeboertfes van ’t Anela.

Doa valle óch jet muus-jer óp d’r telder.

’t Aimée duit mit inne nase vinger d’rteëje.

Ze blieve plekke. Sjtikt d’r vinger in d’r mónk. Ee vuur ee.

Bis d’r telder leëg is. E paar kruemele van de besjuut

hange nog an d’r mónk. Die veëgt ’t aaf mit de tsong.

D’r telder is leëg.
‘Dat is lekker opa.’
‘Joa mie Sjteersje. Iech han nog besjute in de kas.

Vuur sjtrak.’
‘Sjteersje,’ zeët ‘t Aimée hem noa.
‘Dat bis te óch vuur miech.

En bij diech heem is noen óch nog e sjteersje.’
Het sjtikt tswai vingere óp.
‘Tswai sjteersjer.’
‘Jenauw.’
‘Opa, de juffrauw hat in de klas al e Tsinterkloaslidje jezónge.’
‘Zicher kink. ’t Zal nit lang mieë doere.

Da kunt e mit de boot noa ós.’

‘Zouw d’r Tsint wal wisse, dat iech e sjwestersje han kraeje?’
‘Misjien is al inne Piet hei an ’t loestere. Iech wees ’t nit.

Vier kanne hem óch inne brif sjrieve.’
‘Joa opa en da tseechen iech ’t Anela d’rbij.’
Heë pakt d’r sjriefblok oes de kas mit ing pen en kluurpotloeëde.

’t Aimée kan al jet lettere sjrieve. Tsint en Piet.
D’r opa sjrieft drónger i jroeëse lettere: ‘’t Anela is jeboare.’
Doa is plaatsj jenóg vuur de miepmöp en blomme van ’t Aimée. Óngertusje pakt d’r opa inne brif-umsjlaag oes de kas.

Wen ’t Aimée veëdieg is mit de tseechnoeng, vauwt het d’r brif sjun óp. Deed ‘m in d’r umsjlaag.
‘Woa mósse vier d’r brif noen hin sjikke opa?’
‘Vier sjrieve dróp: ‘Vuur d’r Tsint en d’r Piet’ Da kunt deë ummer aa.’
‘En óch nog inne poszieëjel dróp.’
‘Nae dem verjaese vier nit. Iech han nog inne in ’t sjaos ligke.’
Heë pakt d’r zieëjel en kleëft dem dróp.
‘Koom Sjteersje. Vier bringe d’r brif noen noa de pos.’
Ze dunt ziech d’r jas ee. Sjpatsere an duur noa ’t bucherjesjef.

Doa is óch e poskantuursje. ’t Aimée jieët d’r brif an d’r man van ’t jesjef. Deë laacht ins vrundlieg.
‘Dat is inne sjunne brif. Iech zal zörje dat e jód aakunt.’
Óp inne dusj ligke Tsinterkloasbucher.

’t Aimée kiekt mit jroeëse oge d’rhin.
‘Kiek opa. Tsinterklaosbucher.’
‘Misjien kries te wal ee in d’r sjong.’
Het sjtroalt. Ze junt werm ’t jesjef eroes noa heem.

Óngerweëgs zient ze de mam van ’t Aimée kome.

Mit d’r kingerwaan. ’t Aimée sjneurt óp ze aaf.

Vuurzichtieg kiekt ’t in d’r waan. ’t Anela hat de eugs-jer tsouw.

‘’t Sjlieft Aimée,’ zeët de mam.
‘Mama vier hant inne brif noa d’r Tsint jesjikd.’
‘En wat hat uur jesjraeve?’
‘Jesjraeve en jetseechend. ’t Anela is jeboare.’
‘Dat vräut d’r Tsint besjtimd.’
Ze lofe tsezame noa ’t hoes van d’r opa.

Heë sjmiert nog jet besjute mit muus-jer.

Die aese ze mit sjmaach óp.

An duur sjteet de zon al jet neer an d’r himmel. D

a kriet ze ing oranje kluur. De mam wiest d’rhin.
‘’t Weëd noen tsiet um noa heem tse joa.’
‘Nog e Tsinterkloaslidje,’ vroagt ’t Aimée.
‘E kling stuks-je en sjtil. Angesj weëd ’t Anela wakker.’
D’r opa vingt aa fluusterend tse zinge.
‘Went d’r Tsinterkloas printe bakke deed.

Weëd de loeët jekluurd. Wisse vier besjeed.’
Zoeë junt ze eroes. De anger zinne verware ze nog.

Dat zage ze óch.
‘Adieë, bis de nieëkste kier.’
D’r opa kiekt ze noa.
‘Dag mieng Sjteersjer,’ fluustert e.

sjteer XX 2021

Wen d’r opa ’t mörjens ’t tsimmer eri kunt, ziet e ’t tsefort.

De vinsterbank is leëg. De tuut mit printe en de bekkermutsje zunt voet!

Dat kan mar inne jeweë zieë. D’r Tsinterkloas. Mar ’t is doch jek.

D’r Tsinterkloas bringt doch ummer jet. En noen hat e jet mitjenoame.

Iech zal ’t ins ’t Aimée vertselle. Heë belt ‘m óp.
‘Mie Sjteersje. De printe en bekkermutsje zunt voet.’
‘Opa, iech wool diech jraad belle. Iech han jet in d’r sjong kraeje.

De printe van ós. En de bekkermutsje sjtunt hei óp de vinsterbank.’
‘Dat mós iech zieë.’
‘Joa koom mar jouw opa.’
Mit jroeëse sjritte leuft e noa ’t hoes van ’t Aimée. Heë ziet de bekkermutsje

óp de vinsterbank sjtoa. ’t Aimée laacht hinger de vinster.

Het zetst ziech zieng bekkermutsj óp d’r kop. Binne deed d’r opa dat óch.

’t Aimée deelt de printe oes. An de mam, d’r pap en natuurlieg óch d’r opa.
‘Wat lekker,’ zeët de mam.
D’r pap veëgt ziech e paar kruemele rónk d’r mónk aaf.
‘Dat sjmaacht noa mieë. Iech zouw nog wal ing print wille han.’
‘Effe wade. Zalle vier noa miech heem joa. Da kan iech mit de jietaar d’rbij ’

t nui Tsinterkloaslid losse hure. ’t Aimée han iech ’t al jelierd.’
‘Wat e jód iedee,’ zeët de mam.
Óngerweëgs kome ze langs ’t waarjesjef. ‘t Aimée wiest d’rhin.
‘Iech jon de mevrauw van ’t waarjesjef óch ing print bringe.’
Het en d’r opa zetse ziech de bekkermutsj óp en junt eri.

De mevrauw kriet inne jroeëse laach in ’t jezich.
‘Dat ving iech evver sjun.’
‘Joa,’ zeët ’t Aimée, ‘van d’r Tsinterkloas.’
‘Wat is d’r Tsinterkloas doch leef.’
“t Aimeé kiekt noa d’r opa. Ze knikke allebei en laache.
‘Joa, jans leef.’
Wen ze bij d’r opa heem zunt, zetse ze de tuut mit printe óp d’r dusj.

D’r pap kiekt mit jroeëse oge d’rhin.
‘Kanne vier al ing print pakke?’
D’r opa sjud d’r kop.
‘Nae ieëtsjt d’r chocomel werm maache. Heë jeet noa de kuche

en zetst inne kessel mit chocomel óp de forneus. Went e werm is,

sjud e de bechere vol. Heë bringt ze noa ’t tsimmer.
‘En noen ing print d’rbij.’
’t Sjmaacht hön jód. Ze maache inne sjunne daag d’rva.

’t Lidje hant ze e paar moal jezónge. Óch de mam en d’r pap kenne ’t noen.
In d’r noamiddieg vingt ’t aa duuster tse weëde.

’t Aimée, de mam en d’r pap junt werm noa heem. De tuut óp d’r dusj is leëg.

D’r opa kiekt nog ins dri.
‘En wat junt vier mitwochmiddieg werm doeë?’
‘Printe bakke,’ ruft ’t Aimée.
An duur zient ze de zon óngerjoa. D’r himmel is oranjeroeë jekluurd.

Ze zinge nog ing kier ’t lidje.
‘Wen d’r Tsinterkloas printe bakke deed. Weëd de loeët jekluurd.’
D’r opa hat nog ing print i jen heng. Ing sjteer. Heë wiest eróp.

’t Aimée, de mam en d’r pap kieke óch noa boave. Ing inkel sjteer is tse zieë.

D’r opa fluustert.
‘Vuur diech.’
Óch ’t Aimée fluustert.
‘Joa, vuur diech oma.’
Ze winke eróp en noa ee. D’r opa laacht.
‘Inne sjunne Tsinterkloas.’

bakke XIX 2021

Wat kan ing waech lang doere. ’t Aimée hat ziech zoeë jevräud
um bij d’r opa tse joa bakke. Noen is ’t werm woensdiegmiddieg.
De bekkermutsje sjtunt nog ummer óp de vinsterbank.
Óp d’r kuchedusj likt e dik bóch. Doa sjteet i wie-ts te printe kans maache.
Wat-s te doavuur nuedieg has, sjrieft d’r opa óp e brifje.
Tsezame junt ze noa ’t jesjef. ’t Aimée leuft an de hank van d’r opa.
‘Kiek opa,’ ’t Aimée wiest noa ’t jesjef. ‘Doa sjteet ing Tsinterkloaspóp
hinger de vinster.’
‘Da mósse vier doa zieë, Sjteersje.’
Ing mevrauw oes ’t jesjef jrust hön vrundlieg.
‘Mevrauw vier junt bakke,’ zeët ’t Aimée.
‘Ao, da weëd dat zicher jet vuur d’r Tinterkloas.’
‘Joa, vier junt printe bakke.’
‘Doa hant vier wal jet vuur.’
‘D’r opa hat alles óp e brifje jesjraeve.’
‘Dat is versjtendieg. Zoeë verjits te nuuks.’
D’r opa leuft mit ’t brifje in de hank ’t jesjef wieër eri. ’
t Aimée dreëgt ’t waarkörfje. Ieëtsjt kome tswai pakker meël.
E peks-je bótter. Inne zak mit krude en neus. Óch nog e zeks-je amandele.
Noen junt ze noa de mevrauw tseruk. Ze zitst hinger de kassa.
‘Hat uur ’t vónge?’
D’r opa knikt.
‘Al wat vier broeche hat ’t Aimée in d’r körf. En milch han iech heem nog jenóg.
‘Da los mar ins kieke.’
’t Aimée zets ‘t op de tieëk.
De mevrauw sjleet de kassa aa. E jieët ’t bönke an d’r opa. Deë betsaalt mit d’r bankpas.
Ze jrusse de mevrauw.
‘Vöal sjpas en los ’t uuch vuural jód sjmaache. Mmmm, lekker,’ ruft ze hön noa.
Al zingend junt ze werm noa heem. In de kuche zetse ze alles óp d’r dusj.
D’r opa pakt inne kómp. Doa dunt ze tsezame ’t meël dri.
De bótter, de krude en de neus. Als letste de milch.
D’r opa jieët ’t Aimée inne jroeëse leffel.
‘Waad,’ ruft ’t Aimée, ‘opa vier verjaese de bekkermutjse.’
Flot zetse ze ziech die óp.
‘En noen reure, Sjteersje.’
Vuurzichtiech reurt het in d’r kómp. ’t Letste deed d’r opa nog jet reure.
D’r deeg is noen sjtief woeëde. En dat jeet nit zoeë mekkelieg.
‘Noen is d’r deeg veëdieg.’
Heë drieënt d’r kómp um. D’r deeg roetsjt óp d’r dusj.
Doa hat d’r opa nog jet meël jesjträud. Mit ing deegrol rolt d’r opa d’r deeg plat.
Óch ’t Aimée darf rolle. Oes de kas pakt heë ing doeës. Doa zitse vormpjer i.
Va huus-jer, sjteersjer, monde, miensje.
‘Kiek, mie Sjeersje. Iech don ’t vuur.’
D’r opa pakt e huus-je. Heë duit dat in d’r deeg.
En went e ’t óphuft zitst d’r deeg in ’t huus-je. Vuurzichtieg holt e ‘t droes.
‘Noen hant vier e huus-je.’
’t Aimée klatsjt in jen heng. Het pakt inne mond. Jenauw wie d’r opa ’t hat vuurjedoa.
‘Noen jon iech diech maache,’ zeët d’r opa.
’t Aimée kiekt ‘m mit jroeëse oge aa. Natuurlieg, d’r opa maat noen e sjteersje.
De deegfiejoere legke ze óp ing bakplaat. Ze sjträue nog amandele dróp.
En dat sjuve ze tsezame in d’r oave.
‘Wie lang mósse ze noen bakke, opa?’
‘Wen ze sjun broen zunt. Da zunt ze veëdieg. Wits te wat? Iech lier diech e lidje dat uvver printebakke jeet.
In’t tsimmer pakt heë de jietaar van de moer. Heë vingt aa tse zinge.
‘Went d’r Tsinterkloas printe bakke deed, weëd de loeët jekluurd,
wisse vier besjeed, ’t is de huekste tsiet vier de sjong oesdunt,
angejs jieët ’t nuuks, went d’r Pieter kunt’.
Noa e paar kier, zingt ’t Aimée ’t lidje mit.
D’r opa hingt de jietaar werm an de moer.
‘Iech jeleuf dat vier mar ins junt kieke. ‘
Ze kieke durch de vinster va d’r oave. Heë maat de duur óp.
‘Ao joa,’ ruft ’t Aimée, ‘sjun broen opa.’
Mit inne hankdóch in jen heng pakt heë de werm bakplaat droes
en lekt ze óp d’r dusj. Jraad óp dat moment weëd óp de vinster jeklopd.
De mama van ’t Aimée sjteet vuur de vinster. Ze laacht. ’t Aimée winkt.
‘Mama koom jauw.’
‘Wat ruucht ‘t hei lekker!’
D’r opa preuft an e kuchs-je.
‘Joa, ze zunt lekker. ‘
Heë jieët ’t Aimée en de mama óch ee.
‘MMMMMM,’ róffe ze allebei.
De anger kuchs-jer deed d’r opa in ing tuut. Die zetst e óp de vinsterbank.
Neëver de bekkermutsje.
‘Misjien wilt d’r Tsinterkloas óch e plets-je.’
’t Aimée en de mam krient nog ee . Vuur óngerweëgs.
Zoeë junt ze werm noa heem. Óp de fiets. D’r opa winkt ze noa bij de jadepoats.
Heë hat óch e kuchs-je i jen heng. E sjteersje.
‘Dat sjmaat miech jód,’ zeët d’r opa en jeet werm eri.

bekkermutsj XVIII 2021

Ze zitse tsezame an d’r dusj in ’t tsimmer. ’t Aimée en d’r opa.
Óp mitwochmiddieg jeet het ummer noa d’r opa. Ze hant jraad de bótramme jaese.
Óp hu hat ’t Aimée ziech jans jevräud.
‘Opa, bauw kunt d’r Tsinterkloas.’
‘Joa mie Sjteersje. E joar is al werm um. D’r Tsinterkloas kunt.’
‘Wat junt vier dis joar maache?’
‘Ing mutsj.’
‘Vuur d’r winkter?’
‘Nae, nit vuur d’r winkter. Nit vuur an duur. Mar hei i hoes?’
‘Weëd ’t da kaod hei i jen hoes?’
‘Nit ing mutsj um tse werme.
‘Wat da vuur ing mutjs?’
‘Ing mutsj um tse bakke. De mutsj van inne bekker.’
‘Ao, da junt vier jet bakke?’
‘Joa Sjteersje. En wat, dat zals te nog wal zieë.
Ieëtsjt junt vier de mutsj maache.’
Oes de kas pakt d’r opa e sjtuk wiese kartong en e vel wies papier.
Oes d’r kartong sjniet e tswai brei sjtrefe. Heë bingt ing sjtreef um d’r kop van ’t Aimée.
‘Iech jon de moas neëme. De mutsj mós ja passe.’
Woa de sjtreef kartong bijenee kunt, maat heë ze anee mit tswai nietjer.
‘Noen bij diech opa. Zal iech ’t doeë?’
’t Aimée deed ’t zelfde bij d’r opa. Heë hulpt ‘m mit de nietjer.
Noen kunt ’t wies papier. Doa maat e de aovezie van de bekkerjmutsj va.
Óch mit nietjer vas an d’r kartong. ’t Aimée zetst ziech de mutsj óp d’r kop.
‘Kiek ins opa. De mutsj past!
‘Joa, noen bis te inne richtieje bekker.’
D’r opa deed ‘m noa.
‘Kiek ins Sjteersje. Nog inne bekker.’
Ze laache. ’t Aimée klatsjt i jen heng.
‘Junt vier noen richtieg bakke?’
‘Zicher junt vier richtieg bakke. Mar nit noen. Ieëtsjt junt vier de mutsj nog jet tsere.
En nieëkste waech, da weëd jebakke.’
Mit kluurpotloeëde tseechene ze Tsinterkloas en Piete. D’r mond en d’r zak mit jesjenker.
’t Peëd van d’r Tsinterkloas. Óngertusje is de mam van ’t Aimée hingenum
durch ’t jadepöats-je eri kome. Ze kiekt durch de vinster.
D’r opa en ’t Aimée hant ’t nog nit durch. Ze zunt zoeë besjeftiegd mit de mutsje.
De mam zient ze nit. D’r opa vingt aa tse zinge. ‘
Tsinterklöas-je kom mar binne mit d’r Piet.’
’t Aimée zingt mit. En doa hure ze de sjtim van de mam. Die zingt óch mit.
‘Want vier zitse allenäu eëve reët.’
Verwóngerd kieke ze óp.
‘Dag mama,’ ruft ’t Aimée.
‘Uur zut zoeë besjeftiegd. Uur hat miech jaar nit jehoeëd.’
‘Kiek ins wat vier hant jemaad?
‘Iech zien ’t. Hei weëd jebakke.’
‘Joa,’ zeët d’r opa.’Nieëkste waech. Da zal ’t hei herlieg ruuche.’
D’r opa ruumt alles werm óp. De mutsje zetse ze óp de vinsterbank.
‘Kiek Sjteersje. Noen kanne vier al losse zieë, dat ’t Tsinterkloasfes kótterbij kunt.’
’t Aimée deed ziech d’r jas aa en leuft mit de mam eroes noa d’r fiets.
‘Bis nieëkste waech opa. Iech vräu miech.’
‘Iech óch Sjteersje.’
De mam en ’t Aimée winke. Ze fietse noa heem.
D’r opa winkt óch. Bis heë ze nit mieë ziet.

eechheursje XVII 2020

’t Eechheursje hat ziech nit mieë losse zieë.
D’r opa leuft jans häusj durch d’r jaad.
Kiekt ins langs d’r boom eróp. Mar ziet jee eechheursje. Heë huet de noabervrauw in d’r jaad lofe.

‘Dag noabervrauw. Iech hauw e eechheursje in d’r jaad.’
‘Ao, dat woar óch hei bij miech.
Iech hauw jet neus oes-jesjträud.
Die zunt noen allenäu voet.’
‘Da zal ’t wal de neus an ’t versjtaeche zieë vuur d’r winkter.’
‘Iech dink ’t noaberman.’
D’r opa huet in ’t tsimmer de sjel van d’r tillefóng.
‘Iech mós eri. D’r tillefóng jeet.
Dat zal wal ’t klingkink zieë. Het is noen heem.
’t Hat de sjoeël oes.’
Ze jrusse ziech en d’r opa jeet eri.
Heë duit óp ’t knuupje van d’r tillefóng.

‘Opa, hei mit miech.’
‘Dag mie Sjteersje. Wie woar ’t óppen sjoeël?’
‘De juffrauw vingt ’t jediechs-je jans sjun.
Ze hat ’t ópjesjraeve en jeet ’t de angere kinger óch liere.’
‘Fain kink. Iech mós diech óch jet vertselle.
Wits te wat hei óp de sjokkel zoos?’
‘D’r Tsinterkloas?’
‘Nae, e eechheursje. Dat woar óp zuk noa neus.’
‘Hat ’t die vónge?’
‘Joa, bij de naobervrauw.
Die hauw ing tuut in d’r jaad oes-jesjód.’

‘Iech han óch wal zin óp neus, opa.
Mar iech han de boot van d’r Tsinterkloas
nog ummer nit jehoeëd.
Da krien iech óch nog jinne sjnuuts en neus.
Kuet mieng boot mar uvver ’t wasser vare.
Da jónge vier d’r Tsinterkloas hoale.’
‘Sjteersje. Iech wees wal wie-ts te dieng boot
uvver ’t wasser kans losse vare.’
‘Ao joa opa?’
‘In d’r busj is inne weier. Doa kanne vier
de boot losse vare.’

‘Mama, iech kan noa d’r weier in d’r busj mit de boot.
D’r opa kunt óch.’
‘Sjun kink. Da jon iech óch mit.
‘Opa, de mama jeet óch mit.’
‘Da zient vier ós in d’r busj.’
Flot jeet e noa d’r sjtal.
Pakt e plenks-je, e pöt-je plek en e sjtuk koad.
Duit dat in ing tuut. Da leuft e noa d’r busj.
Deë is nit wied voet.

’t Esmée en de mam kome van de angerzie d’r busj eri.
De sjongsdoeës mit de boot hat ’t i jen heng.
D’r opa plekt de boot óp ’t plenks-je vas.
De koad sjtikt e durch e löchs-je in ’t plenks-je.
Maat inne knub dri.
Vuurzichtieg duie ze tsezame ’t plenks-je uvver ’t wasser.
De boot sjokkelt jet.
‘Woe-woe-woe,’ zeët ‘t Esmée.

De mam en d’r opa dunt ‘m noa.
En ópins klinkt uvver ’t wasser van de anger zie óch
‘woe-woe-woe.’
‘De boot van d’r Tsinterkloas,’ ruft ’t Esmée.
De opa en de mam klatsje in de heng.
Ze hure nog ins: ‘Woe-woe-woe.’
‘Noen krien iech óch jet in d’r sjong.’
Hinger inne boom klinkt de sjtim van d’r pap.
‘Misjien haste al jet kraeje.’
‘Ao joa, papa. Mar iech han d’r sjong nog nit ópjezatsd.’
‘Da mósse vier mar ins bij miech joa kieke,’ zeët d’r opa.
’t Esmée danst in ’t rónk. D’r opa trukt vuurzichtieg de boot werm noa de kank.

Tsezame junt ze noa d’r opa heem. Heë leuft vuuróp.
Bij ’t jadepöats-je bliet e sjtoa.
‘Iech han ’t jezieë. Joa, d’r Tsint is jeweë.’
Óp de sjokkel likt e peks-je mit printe en ing haffel neus.
’t Esmée laacht.
‘Neus zoeëvöal wie vuur inne reus.’
D’r opa maat ’t pöats-je óp.
‘Neus jenóg vuur ós. En vuur ’t eechheursje.
En….’
Heë duit teëje de sjokkel.
‘… vuur de oma.’
De sjokkel jeet hin en heer. ’t Esmée kiekt eróp en winkt.
‘Óch vuur de oma.’
Tsezame junt ze eri. De boot midde óp d’r dusj.
’t Esmée, de mam en d’r pap an ing zie van d’r dusj.
D’r opa an de anger zie. Heë laacht.
‘D’r Tsinterkloas kunt ummer. Wie dan óch.’
Ze losse ziech de printe en de neus jód sjmaache.
An duur jeet de sjokkel nog hin en heer.
Mit de neus vuur ’t eechheursje en de oma.

ummer XVI 2020

D’r opa zitst an d’r dusj. Heë eest de mörje-bóttram.
De tsiedónk likt neëver d’r telder. Heë leëst ’t letste nuits.
Óp de vuurzie sjteet an de zie e sjtuks-je
uvver d’r Tsinter-kloas.
D’r Tsint kunt óch dis joar hei ziene jeboertsdaag viere.
’t Is nog nit bekankd wienieë.
‘Zies te,’ dinkt heë,’ d’r Tsinterkloas kunt ummer.
Wie dan óch. Dat mós iech ’t Sjteersje vertselle.’
Heë pakt d’r tillefoon en duit d’r nommer
van ’t Esmée heem.
D’r pap nimt óp.

‘Jóddemörje. Alles jód bij uuch?’
‘Ao joa. Vier zunt jraad veëdieg mit ’t aese.’
‘Dan is ’t Esmée nog nit noa jen sjoeël?’
‘Nae, het zitst hei neëver miech. Iech zal ‘m diech jeëve.’
‘Dag opa. Iech han de boot nog nit jehoeëd.’
‘Doa bel iech jraad vuur. Iech leës in de tsiedónk:
‘D’r Tsinterkloas kunt ummer. Wie dan óch’.
‘Ao wat sjun.’
D’r opa vingt aa tse zinge.
‘Ziech doa kunt de sjtoomboot oes Sjpanje werm aa.’
’t Esmée zingt mit.
‘Da kan iech óch werm d’r sjong ópzetse.’
‘Zicher Sjteersje. Doe kries besjtimd jet dri.’
‘Woe, woe, woe,’ ruft het.
‘Joa de boot van d’r Tsinterkloas is óngerweëgs.

Iech zal diech e jediechsje liere. Loester mar.
doe kries d’r sjong vol mit sjnuuts en neus
zoeëvöal, wie vuur inne reus
en van d’r opa e peks-je sjpas
dat i jiddere sjong past
Heë zeët ’t nog ing kier. ’t Esmée deed mit ‘m mit.
‘Iech ken ’t bauw.’
Ze zage ’t nog e paar kier tsezame óp.

‘Opa, iech jon noen noa de sjoeël.
Iech zal ’t de juffrauw óch vertselle.’
‘Da huur iech wal, wie de juffrauw ’t jediechs-je vingt.’
‘Joa opa. Iech bel diech wal óp.’
‘ Adieë, Sjteersje. Inne sjunne daag.’
‘Kuus-je opa.’
Heë kiekt durch de vinster eroes. De zon sjiengt.
In d’r jaad kunt jraad e eechheursje uvver de hek.
Sjpringt óp de sjokkel. Die jeet jet hin en heer.
Het kiekt rónk en klömt flot in d’r boom.
‘Zicher ópzuk noa neus. Vuur de d’r winktervuurroad.
Dat mós iech ’t Sjteersje vertselle.’
Heë pakt de tsiedónk i jen heng.
‘D’r Tsinterkloas kunt ummer. Wie dan óch,’
leëst e nog ins vuur ziechzelver.

boot XV 2020

In ’t tsimmer zitst d’r opa an d’r jroeëse dusj.
Kartong, papier, plek, sjier ligke óp d’r dusj.
D’r janse mörje hat e jesjneie en jeplekd.
Heë hat ing boot jemaad. E köadsje mós e nog draa vasmaache.
Doa huet e ’t jadepöats-je ópjoa. Heë sjteet óp
en jeet noa de vinster. ’t Esmée winkt.
Óch de mam winkt.
‘Bis sjtrak’.

Ze hat ’t Esmée braad. ’t Kunt bij d’r opa óp bezuk.
’t Is mitwoch, da hat ’t inne middieg vrij.
Het kunt durch de kucheduur eri.
D’r opa laacht en zetst ziech werm an d’r dusj.
‘Koom eri kink.’
’t Esmée deed ziech d’r jas oes.
Hingt ‘m in d’r jank an d’r kapsjtok.
‘Dag opa.’
Het winkt noa hem.

‘Wat has te doa jemaad? Ing boot?’
‘Jenauw, mie Sjteersje. Ing boot.
Iech mós nog ing koad draa vas maache.
Da kanne vier ze uvver d’r dusj trekke.’
’t Esmée zetst ziech an de anger zie van d’r dusj.
D’r opa sjniet e sjtuksje koad aaf.
Maat mit de sjier e kling löchs-je an de vuurzie van de boot. Knubt doa ’t köadsje aa vas. Heë trukt draa
en de boot sjuuft uvver d’r dusj.

‘Opa, iech zien jing lu óp de boot.’
‘Weë dinks te dat mit de boot kunt?’
’t Esmée sjtikt de heng in de loeët.
‘D’r Tsinterkloas!’
‘Jenauw, Sjteersje.’
‘Zal iech d’r Tsinterkloas maache, opa?’
‘Priema, los joa.’
Het tseechent óp e sjtuks-je kartong d’r Tsinterkloas.
Sjniet ‘m oes. Tsezame plekke ze d’r Tsint óp de boot.
D’r opa duit nog e sjtuksje wiese wat in d’r sjoorsjtee.
‘Zies te. Doa kunt sjwaam oes d’r sjoorsjtee.

Da kan de boot vare.’
Heë drieënt de boot um.
’t Esmée pakt ’t köadsje en trukt de boot lanksaam
nog ziech tsouw.
‘Woe, woe, woe,’ zeët d’r opa.
‘Wat is dat opa?’
‘Dat is de tröät van de boot. Da kan me hure
wen de boot kunt aavare.’
Óch ’t Esmée deed de tröät noa.

‘Woe, woe,woe.’
‘Wat e sjun fes wa opa. Tsinterkloas.’
‘Joa, Sjteersje. E sjun fes. Zalle vier nog jet veëntjer
vuur an de boot maache?’
‘Ao joa. Zicher. ’t Is fes. En doa mósse óch nog peks-jer
óp de boot.’
Tsezame sjnieje en plekke ze de veëntjer.
De peks-jer kome d’rnoa. Inne janse sjtabel.
D’r middieg is umjevloage. Ze hant nit durch
dat de mam vuur de vinster sjteet. Ze klopt en laacht.
‘Mama, koom flot eri. Vier hant ing boot!’
‘Iech zien ‘t. Wat ing sjun.’
‘Joa mama. En ze kan óch vare. Kiek mar.’
Het pakt ’t köadsje en trukt draa. De boot sjuuft uvver d’r dusj.
Tsezame losse ze de tröät hure.
‘Woa, woe, woe.’
‘Huets te mama. Noen hure vier de boot kótterbij kome.’

E paar moal sjuuft de boot uvver d’r dusj.
D’r opa zet ze vuurzichtieg in ing sjongsdoes.
‘t Esmée nimt ze mit noa heem. Ze winke noa ee.
‘En dink draa. Jód loestere. Wens te ‘woe, woe, woe’ huets.
Da wits te dat d’r Tsinterkloas aakunt.’
‘Dat don iech opa.’
‘t Duit ing hank teëje d’r mónk en sjtikt ze oes noa d’r opa.
E kuus-je durch de loeët.
D’r opa sjtroalt en deed ‘m noa.

zude XIV 2019

Nog e paar lidjer zinge ze. Da junt ze werm noa heem. ’t Esmée mit zieng eldere. Durch d’r jaad. D’r opa leuft e sjtuks-je mit.
‘Opa, noen is jaar jinne wink mieë,’ zeët ’t Esmée.
Heë deed inne vinger in d’r mónk. D’r nase vinger sjtikt e in de loeët.
‘Joawaal, Sjteersje, doa is ummer wink. Deë kunt noen va die zie.’
D’r opa wiest.
‘Mar iech veul nuuks.’
‘Sjteersje, don mar óch ins inne nase vinger ópsjtaeche. An de zie van d’r wink weëd d’r vinger drueg.’
‘Ao joa, opa. Iech veul ‘t’
Het wiest óch noa die zie.
‘D’r wink va die zie, Sjteersje, hitsjt zude.
‘Zunt nog mieë name?’
‘Joa.’
D’r opa wiest noa de anger ziee.
‘Doa is ’t norde. D’r tusje ’t weste. En d’r teëjenuvver ’t oste.’
D’r pap tseecht mit ziene vinger noa ’t zude.
‘En weë kunt doa vadan?’
’t Esmée zetst jroeëse oge óp. ’t Trukt de sjouwere óp.
‘Iech wees ‘t nit.’
De mam zeët jans jeheemlieg: ‘D’r Tsin…ter…
‘Kloas’, ruft ’t Esmée. ‘D’r Tsinterkloas kunt!’
D’r opa laacht.
‘Da zetse vier dizzen oavend d’r sjong.’
‘Joa opa. En wen ’t hel wingt?’
‘Sjteersje, d’r Tsinterkloas kunt ummer. Heë hat e jans sjterk peëd. En jouw hulp van d’r Sjwatse Piet.’
‘Ao joa, mit d’r Piet d’rbij jeet ’t zicher jód.’
Het pakt de hank van de mam.
‘Koom flot noa heem. D’r sjong zetse.’
Laachend junt ze noa heem. ’t Esmée tusje d’r pap en de mam. Ze zinge: ‘Tsinterklöas-je koom mar binne.’
D’r opa winkt en jeet eri. ’t Oavends wingt ’t werm jet heller. Mar ’t Esmée maat ziech jing zörg. D’r opa hat ja jezaad: ‘D’r Tsinterkloas kunt ummer.’ Flot is het in inne depe sjlof.
’t Mörjens sjelt bij d’r opa al vrug d’r tillefoon.
‘Opa iech han inne Tsinterkloas en inne Piet va sjokkelaad in d’r sjong!’
‘Wat sjun kink.’
‘En bij d’r opa?’
‘Iech han óch jet kraeje. Waal nit in d’r sjong.’
‘Woa da waal?’
‘Koom mar ins kieke.’
Ieëtsjt aese ze ing bóttram. Tsezame an d’r dusj, ’t Esmée mit de mam en d’r pap. Da junt ze noa d’r opa. ’t Esmée deed d’r sjokkelade Piet in de taesj. D’r opa ziet ze al va wieds aa kome. Heë maat de vuurduur óp.
‘Koom hei mar eri.’
‘Kiek opa. Vuur diech.’
‘Oa wat sjun. D’r Sjwatse Piet.’
Ze knoevele ziech.
‘Opa, en hei woar nuuks in d’r sjong?’
‘Nae, mar kiek ins jód rónk.’
‘’t Esmée kiekt rónk. Het kan nuuks vinge. D’r opa hulpt ‘m jet.
‘Kiek ins bij de vinster.’
Doa hingt d’r winkvoeëjel nog ummer.
‘Dr winkvoeëjel?’
‘Nae, an duur.’
Het kiekt durch de vinster. Hinge in d’r jaad sjteet óp inne poal inne winkwiezer.
‘Wat is dat, opa?’
‘Koom mar mit. Deë vertselt ós wie d’r wink hitsjt.’
An d’r piel van d’r winkwiezer hingt e brifje van d’r Tsint.
‘E peks-je mit d’r wink, vuur e leef kink.’
Ze pakke ziech bij de heng. Danse rónk d’r paol. ’t Esmée, de mam, d’r pap en d’r opa. Ze zinge ‘Danke Tinsterkloas.’ En d’r wink oes ’t zude fleut mit. Jans häusj.

Winkvoeëjel XIII 2019

Vrug in d’r mörje jeet ’t jade-pöats-je óp.

‘Opa, ’t wingt mar e bis-je.’
Heë maat de hingerduur van ’t hoes óp.
‘Koom mar flot eri. D’r winkvoeëjel is an ’t wade hinge de vinster.’
‘Kiek pap, doa is ózze winkvoeëjel,’ zeët ‘t Esmée.
D’r pap klatsjt i jen heng.
‘Wat sjun. Deë zal sjtroale in de loeët.’
In ’t tsimmer pakt de mam d’r winkvoeëjel vuurzichtieg vas.
‘Kiek, iech zien inne sjteer.’
‘Joa, dem han iech jister d’rbij jeplekd. Dat is mie Sjteersje.’
D’r opa kiekt ’t Esmée aa. Dat sjtroalt. Mit zie janse jezich.
Óp d’r dusj hat d’r opa papier jelaad mit kluurpotloeëde.
‘Zalle vier ing tseechnoeng maache mit ós name dróp?’
‘En da opa?’
‘Die sjikke vier mit d’r winkvoeëjel eróp.’
‘Wie da?’
‘Dat zals te wal zieë.’
Ze dunt ziech d’r jas oes en zetse ziech an d’r dusj.
’t Esmeé vingt aa. Tsezame mit de mam. Ze tseechene d’r Tsinterkloas óp zie peëd. D’r pap kraacht óngertusje jet neus. Die ligke in ing sjoal óp de kas. Heë deelt ze oes. Wen de tseechnoeng veëdieg is, sjrieft jidderinne ziene naam dróp. ’t Esmeé sjrieft óp e kling sjtuks-je papier nog jet. En duit dat i jen taesj. Ze dunt ziech allenäu d’r jas aa. Noen junt ze eroes. De mam nimt de tseechnoeng mit. D’r opa en ’t Esmeé drage d’r winkvoeëjel. Óp ’t veld hinger ’t hoes haode ze ‘m in de loeët. D’r pap rolt de kaod aaf. Heë ruft: ‘Ja!’ Ze losse ‘m los. D’r pap vingt aa tse sjneure. D’r winkvoeëjel sjtiegt óp. D’r pap lieët nog mieë kaod aaf. Ummer hoeëjer sjtiegt d’r voeëjel. ’t Esmée danst an de hank van de mam.
‘Dag winkvoeëjel!’
‘Noen, Sjteersje, kunt ’t moment vuur de tseechnoeng.’
De mam jieët d’r opa de tseechnoeng. Heë hat ing sjier mitjenoame. Vuurzichtieg sjniet e e kling rits-je in ’t papier. Da sjuuft e de tseechnoeng uvver de koad. In d’r wink jeet ze lanksaam eróp.
‘Kiek, ze jeet noa diech Sjteërsje. Doa boave hoeëg in de loeët.’
’t Winkt nit hel. Doch d’r pap hilt de koad jód vas. Angesj zouw d’r voeëjel kanne voetvleije. En dat wille ze nit. ’t Sjteersje holt ’t sjtuks-je papier oes zieng taesj.
‘Opa, darf iech de sjier han?’
Heë jieët ‘m de sjier. Het sjniet dri en sjuuft óch zie brifje uvver de koad. Dat jeet hinger de tseechnoeng aa. ’t Aimeé winkt.
‘Dag oma,’ fluustert ‘t.
Ze winke allenäu. D’r opa jieët ‘m inne knoevel.
‘Mie Sjteersje.’
D’r wink wurpt ziech jet óp. D’r pap rolt de kaod óp. D’r winkvoeëjel kunt eraaf. De tseechnoeng en ’t brifje zunt voeetjewingd.
‘Die woeëne noen in d’r wink. Bij de oma,’ zeët d’r opa.
Ze junt tseruk noa zie hoes. D’r winkvoeëjel hingt werm bij de vinster. Óp d’r dusj sjteet werme sjokkelademilch en printe. D’r opa pakt de jietaar. ’t Ieëtsjte lidje wat ze zinge is: ‘Huur d’r wink wingt.’

wink XII 2019

Bij de sjoeëlpoats sjtunt d’r opa en de mam van ’t Esmée. De sjoeël is jraad oes. Kinger lofe uvver d’r sjpieëlplai. Óch ’t Esmée. ‘t Ziet ze en winkt.
‘Opa, mama.’
Ze winke tseruk. Het verzukt jet flotter tse lofe. Mar dat jeet nit ezoeë jemekkelieg. ’t Wingt flink. De mam leuft noa ‘m tsouw. Pakt ‘m bij de hank.
‘Koom tusje ós i lofe.’
Óch d’r opa hilt ing hank vas.
‘Iech zouw bauw zage, ’t is weer um d’r winkvoeëjel óp tse losse.’
‘Wat is dat opa? Inne winkvoeëjel?’
‘Inne winkvoeëjel maats te va lets-jer en papier. Dem kans te an ing koad in de loeët losse vleie.’
‘Zoeë mar opa?’
‘Mós ’t waal jet winge.’
‘Zalle vier dat doeë?’
‘Doa wingt ’t noen doch tse hel vuur,’ zeët de mam.
D’r opa sjud ins mit d’r kop.
‘Noen nit. Vier mósse ieëtsjt inne voeëjel maache. Zalle vier noa miech heem joa?’
‘t Esmée vingt aa tse huppele.
‘Wat sjun.’
Zieng mam knupt de sjal van ’t Esmée e bis-je vaster.
‘Dat is jód. Da kanne vier hem mit ós dreie maache.’
D’r wink blieëst inne flinke sjtoef. De kap vleit bauw voet. D’r opa lekt ing hank óp d’r kop.
‘Huur d’r wink wingt, durch de beumpjer,’ zingt heë.
’t Aimée en de mam zinge mit.
Heem holt d’r opa hootsere lets-jer, plek en koad oes d’r sjtal. Heë lekt ze in ’t tsimmer óp d’r dusj. Oes de kas pakt de mam ing sjier en jekluurd durchzichtieg papier. D’r opa bingt tswasi lets-jer in e kruuts anee. De mam plekt papier druvver.Tsezame mit ’t Esmée sjniet ze ’t jezich va d’r Tsinterkloas. Dat plekke ze óp ’t papier van d’r vliejer. An duur wingt ’t nit mieë zoeë hel. ’t Esmée sjteet bij de vinster.
‘De beumpjer winge nit mieë zoeë hel. Kanne vier d’r winkvoeëjel losse vleie.’
D’r opa kunt neëver ‘m sjtoa.
‘Nae, mie Sjteersje, ’t is dierek duuster. Mörjevrug, da hant vier tsiet jenóg.’
De mam lekt de sjier en de res van ’t papier werm in de kas.
‘D’r papa kan dan óch mitjoa. Deë hat vrij mörje.’
’t Esmée huppelt durch ’t tsimmer. D’r opa hingt d’r winkvoeëjel mit de koad bij de vinster.
‘Huur d’r wink wingt durch de beumpjer,’ zinge ze tsezame. ‘hei in hoes doa wingt besjtimd d’r wink.’
De mam deed ziech d’r jas aa. D’r opa knubt d’r jas van ’t Esmée tsouw.
‘Bis mörje Sjteersje, da losse vier d’r voeëjel vleie.’
‘Joa opa. Mar wen ’t da jaar nit wingt?’
‘Da bloaze vier jans hel.’
Heë bloast ‘m in zie jezich. ’t Esmée laacht. Jieët d’r opa inne knoevel. An duur kiekt ’t noa d’r winkvoeëjel an de vinster.
‘Iech kan óch winke.’
’t Winkt ins. Leuft mit zieng mam noa heem.

Peks-je XI 2018

’t Esmée maat de duur van ’t tsimmer óp.
De mam en d’r pap kome hinger ‘m aa.
Ze zunt óch nuisjierieg. Zouw jet in d’r sjong zieë?
’t Kiekt noa de vinster.
’t Möllensje drieënt jans flot rónk.
‘Kiek ins wie flot ’t rónk drieënt.’
‘Dis naat woar ’t kaod. Noen mós de haitsoeng
hel brenne um ’t werm tse k’t Esmée maat de duur van ’t tsimmer óp. De mam en d’r pap kome
hinger ‘m aa. Ze zunt óch nuisjierieg.
Zouw jet in d’r sjong zieë? ’t Kiekt noa de vinster.
’t Möllensje drieënt jans flot rónk.

‘Kiek ins wie flot ’t rónk drieënt.’
‘Dis naat woar ’t kaod.
Noen mós de haitsoeng hel brenne um ’t werm tse krieje. Doa jeet noen vöal werm lóf eróp.’
‘Iech zien nuuks in d’r sjong,’ ruft ’t Aimeé.
Het leuft noa d’r sjong. Deë is leëg.
De mam wiest noa de vinsterbank.
‘Doa likt waal inne brif.’
’t Esmée pakt d’r brif. Het jieët ‘m an de mam.
Die leëst d’r brif vuur.
‘Wat e sjun möllensje has te mit d’r opa jemaad, Esmée. Kan dat zoeëmar drieëne?
En da mit d’r Tsint en d’r Piet oavedróp.
Iech zal ’t d’r Tsinterkloas vertselle.
Deë zal doa jans vroeë mit zieë. Dag Esmée.’
’t Esmée kiekt nit vroeë.
‘Nuuks in d’r sjong.’
D’r pap lekt ‘m ing hank óp d’r kop.
‘Misjien mörje of uvvermörje. D’r Tsinterkloas verjeest diech besjtimd nit.’
Durch ’t tsimmer klinkt d’r tillefoon.
‘Dat zal d’r opa zieë.’
De mam duit óp ’t knuupje.
‘Joa, d’r Piet woar hei. Mar iech jef diech ’t Esmée. Dat zal ’t diech wal vertselle.’
‘Opa, iech han inne brif kraeje. Mar nuuks in d’r sjong. D’r Piet vingt ’t möllensje sjun.
Heë zal ’t d’r Tsinterkloas vertselle.’
’t Sjwiegt effe. ’t Loestert noa wat d’r opa zeët.
‘‘t Is jód opa. Da nim iech d’r brif mit.
Daag, bis sjtrak.’
‘Wat zaat d’r opa,’ vroagt de mam.
‘Heë wool óch jeer d’r brif leëze.’
‘Dat kanne vier sjtrak noa de sjoeël doeë.’
’t Esmée nimt d’r brif mit noa de sjoeël.
Lieët ‘m óch de juffrauw leëze.
‘Da bin iech benuid of-s te nog jet kries van d’r Piet. Heë hat ’t misjien verjaese. Misjien zoeë druk.’
De mam en d’r pap sjtunt an de sjoeëlpoats.
Ze hoale ’t Esmée tsezame aaf. Het hilt d’r brif jód vas. D’r opa sjteet in d’r jaad. Heë ruft noa ze.
‘Sjteersje koom jauw.’
Het rent noa ’t pöats-je. Dat sjteet óp.
D’r opa wiest noa de loeët.
‘Kiek ins doa boave. Ing ballong in de loeët.’
Aaf en tsouw zient ze ing sjtroal vuur ónger
de ballong.
‘Dat is jenauw zoeëjet wie ós möllensje.
Die vlam zörgt vuur werm lóf. En duit de ballong umhoeëg.’
Mit jroeëse oge kiekt ’t Esmée noa de loeët.
De vlam brent nit mieë. De ballong kunt eraaf.
Boave d’r jaad van d’r opa.
‘D’r Piet,’ ruft ‘t, ‘iech zien d’r Piet.’
D’r Piet sjteet in d’r körf. Deë hingt ónge an de ballong. Heë winkt en wurpt e peks-je eraaf.
Dat zakt lanksaam an ing parasjuut. Noa d’r jaad van d’r opa. D’r pap sjnapt ‘t.
‘Danke Piet,’ ruft ‘t.
D’r opa klatsjt in de heng. Ze hant de jruetste sjpas. Flot maat ’t Esmée ’t peksje óp.
Sjokkelade lettere zitse dri.
‘De A van Esmée,’ zeët de mam, ‘de M van mam.’
D’r pap pakt de P. ‘Die is va miech.’
’t Esmée laacht en pakt de O.
‘Vuur diech opa.’
‘Joa kink, de O van opa, en de O van oma.’
De vlam ónger de ballong brent werm. Ze jeet umhoeëg. D’r Piet winkt. Ze winke tseruk.
‘De O van oma,’ zeët d’r opa nog ins.
Ze junt eri. Noa de sjokkelademilch en printe.
‘Koom Sjteersje bij miech óp d’r ruk. Iech bin ’t peëd van d’r Tsinterkloas.’
‘t Esmée krieënt ’t oes.
‘Danke Tsinterkloas,’ zinge ze.

Rónkdrieëne X 2018

’t Möllensje sjteet óp d’r körper van de haitsoeng.

’t Drieënt rónk. D’r Piet en d’r Tsint van ’t Esmée drieëne mit. Óp ’t plenks-je hat ’t mit viltsjtifte

d’r zak en d’r sjtaaf jetseechend.

Het klapt in de heng va vräud. ’t Drieënt rónk.

‘Iech bin óch ing mölle.’
Het sjpreit de erm. D’r opa huft ‘m óp.
‘Noen bis te ing janse hoeëg mölle.’
Óch d’r opa drieënt rónk. Ze laache.

Bemerke nit dat de mam van ’t Esmée durch de vinster kiekt. Ze klopt en bukt ziech ónger de vinsterbank.

D’r opa bliet sjtoa. Zetst ’t Esmée óppen eëd.
‘Wat woar dat?’
’t Esmée fluustert.
‘D’r Piet?’
Het leuft noa de vinster. Da ziet ’t de mam jebukd zitse.
‘Mama. Kom flot eri. Vier hant jet sjuns jemaad.’
D’r opa maat de kucheduur óp.
‘Mama, kiek mar.’
Het wiest noa ’t möllensje.
‘Dat drieënt rónk. Durch de werm lóf van de haitsoeng.’
‘Wat sjun Esmée. En iech zien d’r Piet en d’r Tsint

óch mitdrieëne.’
‘Joa, noen krient vier óch jet in d’r sjong.’
‘Wen d’r Piet en d’r Tsint doa mar tsiet vuur hant.

Doa zunt zoeëvöal kinger.’
‘Dat is woar. Mar vier hant jet jans sjuns jemaad,’ zeët d’r opa.
‘Opa zouw d’r Piet wisse, dat e möllensje kan drieëne óp werm lóf?’
‘Sjteersje, doe wits. D’r Sjwatse Piet wees al. ’
De mam jeet an d’r dusj zitse.
‘Da bin iech benuid. Mörjevrug zalle vier ’t wisse.’
D’r opa jeet noa de kuche.

Óp de forneus sjteet e kesselsje mit sjokkelademilch. Mit inne leffel sjupt e werme sjokkelademilch i drei bechere. Oes de kas pakt e e pak printe.

Heë holt jet printe droes. Heë lekt ze óp e sjuttelsje. ‘t Esmée hulpt hem. Tsezame bringe ze de bechere en printe noa ’t tsimmer.

De mam vrieft ziech in de heng.
‘Ao wat lekker.’
’t Sjmaacht hön jód. De bechere drinke ze leëg bis de letste druup. Van de printe bliet jinne kruemel uvver. Ze zinge nog e lidje. ‘Tsinterkloas koom mar binne mit d’r Piet’. De mam zetst ’t möllensje jans vuurzichtieg in de taesj.
‘Heem zetse vier ’t óch óp de vinsterbank.

D’r Piet zal sjtaune.’
D’r opa laacht.
‘Doa kunt besjtimd jet in d’r sjong.’
‘t Esmée jieët d’r opa inne knuffel.
‘Óch vuur d’r opa kunt jet in d’r sjong.’
De mam en ‘t Esmée junt eroes.

D’r fiets sjteet bij ’t pöatsje.

D’r opa kiekt hön hinger de vinster noa.

Ze winke noa ee. ’t Esmée sjuuft de sjauw tsouw.

De mam zetst ‘m in ’t sjteulsje. Da vare ze voet.

D’r opa trukt an de koad van d’r Piet boave de vinster. De erm en bee junt eróp en eraaf.
‘Danse Sjwatse Piet,’ laacht d’r opa.
Heë deed ‘m noa. Sjpreit ziech de erm.

Drieënt e paar moal in ’t rónk.

Möllensje IX 2018

Bij ’t jadepöats-je van d’r opa sjtópt inne fiets.
’t Esmée zitst in e sjteulsje bii zieng mam hingerdróp. Zieng mam huft ‘m van d’r fiets.
In ing hank dreëgt ’t ing trekpóp.
Mit de anger hank sjuuft ’t Esmée de sjauw
van ‘t pöats-je. Dat kan ’t al.

‘Opa,’ ruft ‘t.
D’r opa zitst in ’t tsimmer an d’r dusj.
Heë kiekt eroes en winkt. Óch de mam winkt.
‘Bis sjtrak kink.’
Ze vieët wieër. ’t Esmée leuft uvver ’t weës-je durch d’r jaad. D’r opa hat al de duur ópjemaad.
‘Doa is ‘t Sjteersje.’
‘Opa, kiek ins wat iech vuur diech han. Inne Piet.’
Het trukt an e köadsje.
De erm en de bee van d’r Piet junt eróp en eraaf.
‘Dat han iech óppen sjoeël jemaad.
Opa deë kan hei an de vinster hange.’
‘Zicher. Wat sjun kink.’
Mit e sjtuks-je plekband hingt d’r opa d’r Piet óp. Heë trukt an ’t köadsje.
‘Kiek, d’r Sjwatse Piet kan danse.
Noen krien vier zicher jet in d’r sjong.’
’t Esmée deed ziech d’r jas oes en de mutsj aaf. Het hingt ze in d’r jank an d’r kapsjtok.
Went ’t eri kunt, wiest het noa de vinster.
‘Kiek opa, ’t köadsje beweëgt nog ummer.’
‘Dat kunt durch de werm lóf. Die sjtiegt óp.’
Ónger de vinsterbank sjteet inne körper van de haitsoeng.
‘Sjteersje, doe brings miech óp e iedee.
Wist te wat vier junt maache. De mölle van ing karresel.’
‘Karresel opa?
‘Joa, die drieënt rónk.’
‘Wie da.’
‘Dat tseech iech diech. Koom vier zetse ós an d’r dusj.’
D’r opa pakt oes de kas e sjtuk karton.
Ing sjieër en inne potloeëd ligke al óp d’r dusj.
In e sjaos van de kas zukt e inne passer.
Doamit tsirkelt hei ing jroeëse en ing kling rungde. Tusje de tsirkele trukt e allenäu eëve wied oeseree potluedsjtrich.
Mit de sjieër sjnieët hei die sjtrich i.
De sjtuksjer vauwt e umhoeëg. ‘t Esmée kiekt mit jroeëse oge. Het zitst mit de kneie óp d’r sjtool neëver d’r opa. Oes d’r sjtal holt d’r opa e sjtuks-je hoots. Doa is inne naal durchjehouwe.
‘Noen mótste jód kieke.’
D’r opa lekt de rungde jenauw in ’t midde
óp d’r naal. Da zetst heë ’t plenks-je óp d’r körper van de haitsoeng.
‘Kiek noen.’
‘Ao iech zien ‘t. ’t Drieënt rónk.’
‘Dat kunt durch de werm lóf. Die duit teëje ’t möllensje.’
‘Wat sjun. Zal iech doa jet óp tseechene?’
‘Zicher Sjteersje. Doe darfs ’t tsere.’
‘Mit tseechnoenge van d’r Tsint en d’r Piet.’
‘Da koom.’
D’r opa lekt ’t möllensje werm óp d’r dusj.
’t Aimeë pakt de kluurdoeës oes de kas.
‘Dat zal d’r Piet sjun vinge, wa opa.
Ing tseechnoeng mit d’r Piet en d’r Tsint óp ing karresel.’
‘Dat zaat iech diech doch al. Noen krient vier jet in d’r sjong.’
D’r opa pakt de jietaar van de moer. Heë vingt aa tse zinge.
‘O, koom doch ins kieke wat iech i mie sjunke ving.’
’t Aimeé zingt mit.
Het lieët d’r Tsint en d’r Piet in de sjunste klure
óp de karresel danse.

Voeëjelhuus-je VIII2017

De sjokkelademilch en de printe sjmaache hön jód. D’r opa jeet werm noa heem. ’t Esmée jeet nog effe mit. ’t Hat noen de sjong aa. Aaf tsouw lieët de zon ziech zieë. De sjtivvele broecht ’t noen nit. In de taesj van d’r jas zitst d’r voeëjel van d’r Piet. Heë lieët ‘m an d’r opa zieë.

‘Dem verwaar iech bis sjtrak in d’r jaad.
‘Ao da pak iech ’t vuejelsje um tse fleute.’
Heë vingt aa tse fleute. ’t Esmée verzukt ‘m noa tse doeë. Zoeë kome ze bij d’r jaad. ’t Pöats-je sjteet óp. D’r opa kiekt mit jroeëse oge.
‘Wie kan dat? Iech wees zicher dat iech ’t tsouw han jedoa.’
Lanksaam duie ze ’t pöats-je wieër óp. Noen weëde de oge van ’t Esmée óch jroeëser. Ze wisse nit wat ze zient.
‘E voeëjelhuus-je,’ fluustert d’r opa.
‘E voeëjelhuus-je,’ ruft ’t Esmée.
Joa doa sjteet e richtieg voeëjelhuus-je.
‘Kiek ins wat draa hingt, Sjteersje?’
‘Inne sjirm,’ róffe ze tsezame.
’t Esmée sjpringt in de loeët.
‘D’r Piet is alwerm jeweë.’
‘Joa Sjteersje. En heë hat d’r sjirm tserukbraad. Deë hauw e nit mieë nuedieg. ’t Is ja drueg.’
’t Esmée leuft noa ’t voeëjelhuus-je.
‘Doa likt inne brif i.’
D’r opa huft ‘m óp. Het pakt d’r brif.
‘Doa sjteet jet jesjraeve. Kans te miech dat vuurleëze, opa?’
‘Loester mar. Dag opa. Dag Esmée, of mós iech zage Sjteersje? Iech bin nit uvver ’t pöats-je jeklomme. Dat jong nit mit ’t voeëjelhuus-je. D’r Tsint wil uuch dat sjenke, umdat uur ós hat jehólpe mit d’r sjirm. Adieë, d’r Piet. En nog jet. De tseechnoeng hingt bij d’r Tsint boave ‘t bed.’
’t Esmée danst in ’t rónk.
‘Boave ’t bed!’
D’r opa sjtikt d’r sjirm in de loeët. Heë danst mit. ’t Esmée deed ‘t papier van ’t sjokkelade vuejelsje. E fes umdat noen tse aese. D’r opa jeet eri.
‘Iech hol ’t voeëjelfleutsje.’
Fleutens danse ze durch d’r jaad. D’r opa bliet ópins sjtoa.
‘Waad. ’t Voeëjelhuus-je is vuur de vuejel. Wen vier tse hel laache en fleute. Da kome ze nit.’
Óch ’t Esmée bliet sjtoa.
‘Opa, wao zunt de vuejel da?’
‘Iech dink nog wied voet.’
‘Wied voet? Wie wied?’
D’r opa wiest mit d’r sjirm in de loeët.
‘Iech dink jans hoeëg.’
‘Zoeë hoeëg woa de oma woeënt.’
D’r opa knikt.
‘Da kanne de vuejel, opa, ós vertselle uvver de oma.’
D’r opa knikt alwerm.
‘Wen ze fleute, vertselle ze uvver de oma.’
‘Wat sjun, da mósse vier jód loestere. De oma viert óch Tsinterkloas.’
‘En de vuejel, Sjteersje. Wits te ’t nog? Sjträue vuur de vuejel?’
Heë jeet noa ’t sjtelsje. Kunt tseruk mit ing tuut neus-jer vuur de vuejel. ’t Esmée in de erm van d’r opa. Het sjträut vuur de vuejel in ’t huus-je.
‘Noen bin iech d’r Piet.’
Tsezame junt ze eri. D’r opa bliest häusj óp ’t fleut-sje. ’t Esmée klopt óp de duur. ‘Tsinterkloas. Wat e sjun fes,’ zeët d’r opa, ‘óch vuur de vuejel.’
‘Óch vuur de oma,’ zeët ’t Esmée.

drupe VII2017

Nog ummer is de loeët jries. D’r opa kiekt i zie sjloftsimmer noa boese. Went dat hu mar jód jeet. ’t Ziet oes noa reën. D’r Tsinterkloas kunt sjtrak mit de boot aa. Wat zouw ’t sjlim zieë. Heë dinkt an d’r sjirm. Natuurlieg. D’r sjong. Wie zouw ’t doa mit zieë? Óp de sjloebe jeet e de trap eraaf. Noa ’t tsimmer. ’t Ieëtsjte wat e ziet is, jinne sjirm. Deë is voet. D’r Piet is jeweë. In zienne sjong likt e vuejeltje va hoots. Heë blieëst dróp. ’t Is jraad ’t fleute van inne voeëjel. In d’r sjong van ’t Esmée likt e brifje.
‘Dank vuur d’r sjirm. Misjien hant vier ‘m strak nuedieg.’
Óch in deë sjong likt e vuejeltje. Mar dat is va sjokkelaad. Heë jeet flot de trap eróp. Ziech waesje en aa doeë. In de kuche sjmiert e ziech ing bóttram. Die sjmaat ‘m jód. In d’r jank vilt de tsiedónk durch de brivvebus óp de duurmat. Die leëst e ’t mörjens ’t lifste i ziene sjtool. Bij de vinster. Heë zetst ziech. Doa huet e an duur de sjtim van ’t Esmée.
‘Opa! D’r Piet! Is e jeweë?’
Heë klopt op de vinster. Knikt mit d’r kop en laacht. De mam kunt hinger ‘m aa. D’r opa maat de duur noa d’r jaad óp.
‘Koom ins kieke.’
’t Esmée leuft noa ziene sjong. Het ziet ’t vuejelsje.
‘D’r Piet is jeweë.’
Het wiest noa de vinster.
‘De tseechnoeng hat heë mitjenoame.’
‘Joa en d’r sjirm,’ zeët d’r opa. ‘Wie ’t weer óch is. D’r Tsinterkloas zal hu drueg aakome.’
’t Esmée huft inne vós óp.
‘Kiek, iech han sjtivvele aa.’
‘Iech dink Sjteersje dat-s te die hu nog effe mós drage. ’t Ziet noa reën oes.’
‘Jeet d’r opa óch mit d’r Tsinterkloas aafhoale?’
‘Zicher, mar nit óp de sjloebe.’
Doa laache ze hatslieg um. Heë deed ziech de sjong aa. De sjloebe zetst heë neëver d’r sjtool. Vuur sjtrak went e alwerm tseruk is. Lekker werm vuur de kouw vus. ’t Esmée duit ziech ’t vuejelsje in de taesj van d’r jas. De mam hilt de sjong vas.
‘Ieëtsjt junt vier heem noa d’r pap. Deë jeet óch mit.’
’t Is nog e sjtuk lofe. Teëje d’r wink i. ’t Esmée leuft tusje d’r opa en de mam i. ’t Hilt ze jód bij de hank vas. D’r pap ziet hön al aakome. Heë hat d’r jas aa. De mam zetst de sjong van ’t Esmée in d’r jank. Noen is ’t nit ezoeë wied mieë. ’t Wasser woa de boot van d’r Tsinterkloas uvver vieët is kótbij. Doa kome ummer mie kinger mit hön mamme en pappe. Óch oma’s en opa’s. Jenauw wie ’t vurriegs joar. Ze hant e sjun pleëtsje bij ’t wasser vónge. D’r wink wingt nog heller. De harmonie vingt aa tse sjpille. ‘Ziech doa kunt de sjtoomboot oes Sjpanje werm aa’. Doa valle e paar drupe. De kinger zetse ziech de mutsje óp. D’r pap deed ziech d’r kraag van d’r jas umhoeëg.
‘Zal iech inne sjirm hoale?’
D’r opa kiekt ‘m aa.
‘D’r miene hat d’r Piet mitjenoame.’
‘Dat han iech jehoeëd.’
De mam sjtikt ing hank oes.
’t Zunt mar e paar drupe.’
Jeluklieg hilt ’t óp. De kinger vange aa tse róffe en tse sjpringe.
‘Doa kunt de boot. D’r Tsinterkloas en de Piete.’
Ze zient de boot kótterbij kome. D’r mijter hat d’r Tsint mit zieng sjtórmlinte jód vas-jemaad. En woa winkt d’r Piet mit?
‘Kiek,’ ruft ’t Esmée, ‘kiek opa. D’r sjirm.’
D’r Piet hat hön óch jezieë. Heë leuft flot uvver ’t loofbret van de boot noa de kank.
‘Danke vuur d’r sjirm, Esmée en opa. Iech dink dat vier ‘m hu nog nuedieg hant. Kan iech ‘m nog effe bij miech haode?’
’t Esmée knikt kreftieg va joa.
‘Iech bring ‘m óch tseruk.’
D’r pap lekt d’r Piet ing hank óp de sjouwer.
‘Angesj kome vier ‘m waal hoale i Sjpanje.’
Doa laache ze ins vuur. D’r Tsinterkloas sjtiegt óp zie peëd. Ze trekke het land i. Noa alle kinger. Jroeës, kling, dónkel, lieët. ‘t Esmée jeet mit de mam en d’r pap werm noa heem. Óch d’r opa jeet mit. Ze hant richtieje zin óp printe en werme sjokkelade milch.
‘Doa weëd an de duur jeklopd,’ zinge ze.
E paar moal zinge zunt ze heem.

sjirm VI2017

‘t Rent al ing janse tsiet.
‘Opa, iech hauw nog jeer jet jesjokkeld.’
‘Iech wees ’t Sjteersje. D’r opa woar óch nog jeer jet an duur jeweë.’
‘Wen ’t rent kan d’r Tsinterkloas doch nit kome.’
‘D’r Tsinterkloas kunt ummer.’
’t Esmée tseechent nog jet vuejeltjer bij ’t pöats-je.
‘Kiek d’r Piet hat jet vuur de vuejeltjer jesjträud.’
‘Iech zien ‘t. Heë zal binnekóts óch bij diech kome sjträue.’
Het wiest noa de vinster.
‘Da mós ’t wal nit mieë reëne.’
‘Wits te wat vier dunt. Vier zetse d’r sjong hei bij de vinster mit de tseechnoeng va diech d’rbij. En inne sjirm vuur d’r Piet.’
‘Inne sjirm opa?’
‘Joa, da weëd heë nit naas. En heë kan ‘m mitneëme vuur d’r Tsinterkloas.’
‘Oa joa, en d’r Tsinterkloas weëd óch nit naas.’
‘Zies te Sjteersje. Iech zaat ’t diech doch. D’r Tsinterkloas kunt ummer.’
D’r opa deed ziech inne sjong oes. Óch ’t Sjteersje. Ze zetse de sjong bij de vinster. De tseechnoeng hange ze tsezame mit plekbank an de vinster. An d’r kapsjtok in d’r jank hingt inne sjirm. Dem lekt d’r opa bij de sjong. In d’r jaad jeet ’t pöats-je óp.
‘Hoe-hoe!’
’t Is de mam van ’t Esmée. Ze kieke durch de vinster. ‘t Esmée klopt óp de roet. Wiest noa de tseechnoeng. De mam kunt kótterbij. Ze laacht. D’r opa maat de duur óp.
‘Koom flot eri.’
‘Joa, iech bin mar flot kome. ’t Is noen jraad drueg.’
‘Mama, vier hant d’r sjong ópjezatsd. Mit inne sjirm vuur d’r Piet. Da weëd d’r Tsint nit naas went e kunt.’
‘Dat hat uur jód jedoa. Mar noen has te waal mar inne sjong?’
‘Iech draag ‘m wal noa d’r fiets,’ zeët d’r opa.
‘Heem don iech de sjtivvele aa, mama.’
‘Da koom, da junt vier. ’t Is nog ummer drueg.’
D’r opa pakt d’r jas van ’t Esmée. Het deed ‘m aa. Da huft d’r opa ’t Esmeé óp. Zoeë lofe ze eroes. De mam maat ’t pöats-je óp.
‘Doa weëd an de duur jeklopd,’ zinge ze.
Ze kieke ziech aa en laache.
‘Doa weëd an de poats jeklopd!’
D’r opa zetst ‘m in d’r bakfiets.
‘Bis mörje.’
‘Joa, da kom iech d’r sjong hoale.’
Ze vare voet. D’r opa kiekt ze noa en winkt. Heë maat ’t pöats-je tsouw. ‘t Piept nog ummer nit.
‘De tseechnoeng an de vinster kan d’r Piet va hei oes besjtimd zieë,’ zeët e vuur ziechzelver.
Bij de vinster bliet e sjtoa. Kiekt noa de tseechnoeng.
‘Sjträue vuur de vuejel. Iech wees ‘t, e voeëjelhuus-je. Dat zouw jet zieë. Doa-hinge bij ’t pöats-je.’
’t Vingt werm aa e bis-je tse reëne. D’r opa maat de duur óp.
‘Doa weëd an…,’ heë waad effe, ‘de duur jeklopd,’ zingt e.

Pöats-je V2017

De zon sjiengt al jans jet daag. ’t Is zoeëjaar richtieg werm. En dat in d’r herfs. D’r opa hat al die tsiet jód in d’r jaad kanne wirke. D’r jaad ziet noen ópjeruumd oes. De bleer jekeerd. De neus jeraafd. Dizze middieg kunt ’t Esmée óp bezuk. ’t Sjteersje van d’r opa. Óp woensdiegmiddieg broecht ’t nit noa jen sjoeël. An inne dikke tak van d’r noosboom hingt ing sjokkel. E breed bret an tswai koade. D’r opa hat de koade jraad jód vas-jemaad. Doa klinkt de sjtim van ’t Esmée.
‘Opa!’
‘Sjteersje,’ ruft d’r opa.
De heng sjtaeche boave ’t pöats-je oes. De mam sjteet laachend hinger ‘m. D’r opa huft ’t Esmée uvver ‘t pöats-je hin. Vuur de mam deed e de sjuuf an zie. Zoeë kan ze óch eri. ’t Pöats-je piept jet
‘Has te ’t jehoeëd, Sjteersje. In ‘t pöats-je zitst moeziek.’
“t Esmée maat ‘t pöats-je werm óp en tsouw. ’t Piepe is jód tse hure.
‘’t Liecht wal e lidje,’zeët d’r opa.
‘Wat vuur lidje da, opa?’
‘Doa weëd an de poats jeklopd. Hel jeklopd. Häusj jeklopd.’
Dat lidje hant vier al óppen sjoeël jelierd. De juffrauw zeët, binnekóts kunt d’r Tsinterkloas. Opa vier zinge waal nit poats, vier zinge duur. Doa weëd an de duur jeklopd. Hel jeklopd. Häusj je-klopd.’
‘Doa has reët Sjteersje. Mar hei in d’r jaad hant vier jing duur. Hei hant vier ing poats. D’r Piet kunt hei bij miech durch de poats.’
‘Ao, da kanne vier hem hure, went e ’t pöats-je opmaat.’
’t Esmée maat ’t pöats-je werm ins óp en tsouw.
‘Iech jeleuf nit, dat d’r Piet dat jeer hat. E pöatsje dat piept. Doa weëde lu wakker va.’
‘Bliet ’t pöats-je da óp sjtoa?’
‘Nae Sjteersje. Iech zal ’t pöats-je sjmiere.’
‘Sjmiere? Wat is dat opa?’
‘Iech don jet öal an ’t pöats-je. ‘t Piepe huets te da nit mieë.’
‘Iech jon,’ zeët de mam. ‘Sjtrak kom iech diech werm hoale.’
Ze jieët ’t Esmée inne knoevel. Ze winke noa ee. De mam fietst voet. D’r opa zetst ’t Esmée óp de sjokkel. ’t Hilt ziech jód an de koade vas. De bee junt óp en neer. D’r opa hulpt ’m jet. Heë duit teëje ’t plenks-je. Zoeë jeet ’t Esmeé hin en heer. ’t Zingt ’t lidje nog ins: ‘Doa weëd an de duur jeklopd.’ D’r opa jeet noa d’r sjtal. Heë holt e pötje um ’t pöats-je tse sjmiere. ’t Esmeé lieët ziech oes-sjokkele. D’r opa huft ’t pöats-je jet umhoeëg. Heë sjprietst drupe langs de pinne óp de moer. ’t Pöats-je duit e óp en neer. ’t Piepe is nit mieë tse hure.
‘E paar drupe is jenóg,’ zeët e.
’t Esmée zitst nog óp de sjokkel. ’t Hilt ing hank óp d’r kop.
‘Bij miech zunt óch drupe.’
‘Koom jouw Sjteersje, ’t vingt aa tse reëne.’
Flot huft heë ’t Esmée van de sjokkel.
‘Hod doe mar ’t pötje vas.’
Heë maat de koade van de sjokkel los. De sjokkel en ’t pötje bringe ze noa d’r sjtal. Noen eri. Noa ’t tsimmer. Ze zunt jraad óp tsiet. Ing jroeëse sjoel reën kunt eraaf. Tsezame kieke ze eroes. D’r reën tiekt teëje de vinster. D’r opa vingt aa tse zinge.
‘Huet weë klopt doa kinger. Huet weë tiekt doa ruiieg teëje de roet.’
‘Dat lidje ken iech nit opa.”
‘Waad Sjteersje. Iech zal ’t diech liere.’
Heë pakt de jietaar van de moer. Ze zetse ziech an d’r dusj. E paar moal sjpilt en zingt heë ’t lidje. ’t Esmée kan al jet wöad mitzinge. An duur rent ’t nog ummer. Óp d’r dusj lekt d’r opa kluurpotlued en papier.
‘Ing tseechnoeng vuur d’r Tsint en d’r Piet,’ruft e.
‘Joa,’ laacht ’t Esmée, ‘d’r Tsinterkloas kunt óp bezuk.’
D’r opa zingt nog jet Tsinterkloaslidjer. ’t Esmée tseechent. Inne Piet bij ‘t pöats-je. Heë klumt druvverhin. D’r opa laacht ins.
‘Joa Sjteersje, zoeë piept ’t pöats-je óch nit.’

ballong IV2016

mit tseechnoenge van d’r guus knebel

Deel veer – Ballong

’t Sjteersje viert óp zie fiets-je durch d’r jaad. De noabervrauw kiekt uvver de hek. ‘Kiek wat iech hei han?’
Ze hilt ing ballong vas an e köadje. Doa-óp sjteet ing tseechnoeng van d’r Tsinterkloas.
‘ Vings te ze sjun?’
’t Sjteersje bliet sjtoa. Het knikt.
‘Wils te ze han?’
’t Sjteersje knikt werm.
‘Waad, iech bring ze diech.’
De noabervrauw kunt durch ’t pöats-je.
‘Iech zal de ballong an ’t fiets-je vasbinge. Angesj vleit ze voet.’

“t Sjteersje laacht. De noabervrauw jeet werm tseruk. Ze winkt bij ’t pöats-je. Óch ’t Sjteersje winkt. ’t Viert tsruk noa ’t hoes.
‘Opa, kiek ins wat iech han kraeje.’
D’r opa kiekt durch de vinster. Heë laacht. Óp de sjloebe kunt e eroes. Um d’r nak hat e ziech ing sjal jeknubt.
‘Wat sjun Sjteersje.’
‘Han iech van de vrauw kraeje.’
Het wiest noa d’r jaad van de noabervrauw.
‘Noen kans te óch vleie mit die fiets-je.’
’t Sjteersje viert werm noa d’r jaad. De ballong danst an ’t köad-je mit.
‘Voeoeoeoeoe. Iech vlei.’
D’r opa leuft hinger ‘m aa.
‘Woa vleits te hin?’
’t Sjteersje bliet sjtoa.
‘Woa zalle vier hin joa, opa?’
‘Jans hoeëg, kink.’
Het kiekt noa d’r boom.
‘Doa boave in d’r boom.’
‘Nog hoeëjer,’ zeët d’r opa. ‘Ziech d’r mond sjiengt durch de bome,’ zingt e.
‘Woa is d’r mond da?’
‘Wen ’t duuster is kanne vier ‘m zieë.’
‘Is dat doa woa de oma is?’
D’r opa knikt. Heë kiekt eróp.
‘Joa, de oma.’
‘Kunt doa óch d’r Tsinterkloas?’
‘D’r KLoas en de Piete kome uvveral.’
De noabervrauw sjteet nog ummer bij heur in d’r jaad.
‘Iech han nog ing ballong. Vuur d’r opa.’
Ze rikt de ballong uvver de hek. D’r opa pakt ze vas. Heë kiekt noa ’t Sjteersje.
‘Zalle vier ze de oma sjenke?’
’t Sjteersje knikt. D’r opa lieët de ballong los.
Ze kieke ze noa.
‘’t Sjteersje winkt.
‘Dag oma.’
‘Noen kriet de oma óch bezuk van d’r Kloas,’ zeët d’r opa.
De noabervrauw laacht.
‘Tsnterkloas, wat e sjun fes.’
D’r opa zingt, ‘Ziech d’r mond sjiengt durch de bome’.
’t Is frisj an jen duur. Ze winke noa de noabervrauw. En junt eri.
‘Tsinterkloas, wat e sjun fes,’ zeët de noabervrauw nog ins.

wasser III2016

mit tseechnoenge van d’r guus knebel

Deel drei – Wasser

‘Mama, iech han jet in d’r sjong. Papa, koom kieke. Opa, allenäu hant vier ing print in d’r sjong.’
’t Sjteersje sjneurt de trap eróp. D’r opa kunt oes zie sjloftsimmer. Vrieft ziech d’r sjlof oes de oge.
‘Dat wil iech doch zieë. Ing print bij miech in d’r sjong. Kink da hat d’r Piet besjtimd ós lidje jehoeëd.’
De duur van ’t sjloftsimmer van de mam en d’r pap jeet óp. De mam kunt eroes. ’t Sjteersje sjpringt in ’t bed. Bauw boave óp d’r pap.
‘Pap, vuur diech óch ing print.’
D’r pap jaapt ins. D’rhinger kunt oes ziene mónk inne laach. Sjpringt oes ’t bed.
‘Weë ’t ieëtsjte bij d’r sjong is.’
Ze sjneure de trap eraaf.
‘Vuurzichtieg,’ruft de mam. ‘Val nit.’
De sjong sjtunt neëver de duur. De printe sjtaeche oes de sjong. I tsellofaanpapier. Bij ’t Sjteersje zitst doabij in d’r sjong ing tuut sjokkelade Klöas-jer en Piete. D’r pap klopt ziech óp de brós.
‘Wat bin iech braaf jeweë.’
De mam duit teëje hem.
‘Vier allenäu zunt braaf.’
‘t Sjteersje pakt ’t wasserbeks-je vuur ’t peëd.
‘Nit ópjedrónke. ’t Wasser zitst nog drin.’
’t Sjteersje sjwiegt effe.
‘ Natuurlieg, ’t peëd is nog nit doa. Dat kunt mit d’r Tsinterkloas. Opa jooft uur óch e kumpje wasser an ’t peëd?’
‘Inne janse emmer zatse vier an jen duur. ’t Joof vruier mar winnieg auto’s. Doe jong ‘t mieëtste mit peëd en kaar. Doarum wósse vier dat e peëd vöal wasser nuedieg hat. En häu um tse aese. Dat kroge vier bij d’r boer bij ós neëver.’
‘Hauwe ze bij d’r opa heem óch dere?’
‘Vier hauwe honder en knieng. En wit-s te wat ze bij miech heem zate? Has te knieng, has te kuttele.’
Ze laache ins hatslieg. En zinge nog ing kier, ‘koom mar ins kieke, wat iech i mie sjunke ving’.
’t Middiegs lofe ze werm noa de wasserkank. D’r Piet sjteet bij de roeiboot.
‘Danke Piet, ‘ ruft ’t Sjteersje.
Heë jieët e pitsjeugs-je.
‘Sjun jezónge.’

De moeziekkapel vingt aa tse sjpille. ‘Ziech doa kunt de sjtoomboot.’ De kinger sjpringe. Doa kunt de boot. ’t Is zoeë wied. ’t Fes vuur aod en jónk vingt aa. Vuur ’t Sjteersje woar ’t jister al bejonne. D’r Tsinterkloas kunt uvver e bret van de boot aaf. Heë jieët alle kinger ing hank. De Piete laache en winke. Óch zie hant fes. Doa vräue ze ziech jiddes joar óp. Tsezame mit de kinger oes de janse welt.
’t Sjteersje jeet mit de mam en d’r pap noa heem. D’r opa leuft e sjtuks-je mit. ‘Daag Tsinterklöasje, daag, daag, daag leve Piet,’ zinge ze tsezame. Nog ee moal. ‘Daag Tsinterklöas-je.’ D’r opa drieënt ziech um.
‘Adieë kinger, bis mörje.’
‘Opa, iech zets inne emmer wasser an duur.’
‘Sjun, ’t is óch ’t fes van de dere.’

roeiboot II2016

mit tseechnoenge van d’r guus knebel

Deel tswai – Roeiboot

De janse naat hat ’t hel jewingd. ’t Woar inne richtieje sjtórm. In d’r jaad van d’r opa woare teks-jer aafjewingd. An d’r boom zitse jing bleer mieë. ’t Sjteersje woar i-jesjloffe mit íng jedanke. Mörje kunt d’r Tsinterkloas. Van d’r sjtórm hauw ’t nit vöal jemerkt. ‘t Woar durch de mam jód ónger de dekke i-jesjópt.
Tusje zieng mam en d’r pap leuft ’t noa de wasserkank. Doa kunt de boot aa mit d’r Tsinterkloas en zieng vrung, de Piete. Óch d’r opa is d’rbij.
‘Iech hof, dat de boot nit tse vöal las hat jehat van d’r sjtórm,’ zeët de mam.
Doa sjtunt nog mieë kinger mit papa’s, mama’s, oma’s, opa’s tse wade. Ze hant allenäu dikke jes aa en sjalle um. Ing moeziekkapel sjpilt e lidje. ‘Ziech doa kunt de sjtoomboot oes Sjpanje werm aa’. Mar me ziet nog jing sjtoomboot. De moeziekkapel sjpilt ’t lidje nog ins. De kinger zinge kreftieg mit. ’t Sjteersje danst an de hank van de mam. D’r opa klatsjt in de heng. Mar ’t hulpt allenäu nit. Nog ummer jing boot tse zieë.
‘Iech jeleuf, dat-s te reët has,’ zeët d’r pap teëje de mam. ‘De boot van d’r Kloas hat muite jehat mit d’r sjtórm.’
’t Sjteersje kiekt hön mit verdris aa.
‘Dat ving iech jaar nit sjun. Iech han miech zoeë jevräud.’
D’r opa lekt ’m ing hank óp de sjouwer.
‘Wen d’r Tsinterkloas hu nit kunt, da kunt e mörje of uvvermörje. Wie dan óch, heë kunt.’
De ieëtsjte kinger junt al noa heem. Óch de moeziekkapel. ’t Sjteersje sjpatseert mit de mam en d’r pap nog e sjtuk langs ’t wasser. Ze junt noa d’r opa heem. Deë hat werme sjokkelademilch vuur hön. An de wasserkank huet me ’t kwieke va wasservuejel. ’t Wasser kloetsjt. Wieër is jinne mieë tse zieë. Ópins bliet d’r opa sjtoa. Wiest uvver ’t wasser. ’t Sjteersje wees nit wat ’t ziet. Doa kunt ing roeiboot aa. Inne Piet roeit oes alle mach.

D’r pap sjteet an d’r rank van ’t wasser. Heë pakt de koad van de boot. D’r Piet sjtiegt oes.
‘Iech bin mar alling kome. De boot van d’r Tsint kunt mörje pas. ’t Waor zoene sjtórm. Jans jevierlieg. De boot jong wild hin en heer. Vier zunt noa ing anger have jevare. D’r Tsint raest ziech noen oes van die jevierlieje rees. Mar mörje kunt e besjtimd.’
’t Sjteersje sjtroalt. D’r Piet maat de boot mit ing koad vas an de kank. Heë jeet ’t óch an de anger kinger vertselle.
Bij d’r opa sjteet ing sjóttel mit de boomneus óp d’r dusj. Ze werme ziech an de sjokkelademilch. ’t Sjteersje hat jrummele van ing print um d’r mónk.
‘Zouw iech d’r sjong kanne ópzetse?’
‘D’r Piet is al hei. Doe kans ’t verzukke,’ laacht de mam.
‘Opa, woeët vruier óch d’r sjong ópjezatst?’
‘Ao joa kink. Neëver de duur sjtong ing hootser rek. Wen vier eri koame dónge vier ós de sjong of de klómpe oes. Die zatse vier doa óp. Ópzetse neumete vier dat. D’r Tsinterkloas dong doa ’t naats waal ins jet sjnuuts i. Jemindlieg Kloazementjer va broenge en wiese sjokkelaad.’
‘Da zets iech d’r sjong óch neëver de duur.’
‘Móts te waal óp de zökke noa heem.’
‘Vier kanne doch blieve sjloffe.’
Dat vinge ze e sjun iedee.
‘Iech hol sjtrak ós naatspuum,’ zeët d’r pap.
D’r opa pakt de jietaar van de moer.
‘Iech dink, dat vier mörjevrug da kanne zinge. O koom mar ins kieke, wat iech in ’t sjunke ving.’
Ze zinge ’t lidje al vas. De mam, d’r pap, ’t Sjteersje, d’r opa. ’t Is an duur tse hure. Zicher vuur de oere van d’r Piet.

sjtórm I2016

mit tseechnoenge van d’r guus knebel

Deel ee – Sjtórm

‘Opa!”
Ing kingersjtim klinkt.
“Sjteersje.’
D’r opa winkt. Heë keert bleer bijenee. ’t Jadepöats-je vilt in ’t sjlaos. Sjteersje is zie klingkink. ’t Hitsjt ejentlieg Esmee. ‘t Is midde in d’r winkter jebore. Inne oavend mit inne kloare himmel. Vöal sjtere tse zieë.
‘Mie sjteersje,’ fluusteret d’r opa.
Zoeë is ’t vuur hem bleave. ‘t Sjteersje sjneurt uvver ’t jadepad noa d’r opa. Heë lieët d’r bessem valle. Sjpreit de erm. Huft zie klingkink óp. Ze knoevele ziech. ’t Sjteersje kunt jeer noa d’r jaad va ziene opa. Hinge in d’r jaad sjteet óp e sjtuk jraas inne jroeëse boom mit boomneus. In d’r zommer hat ‘t Sjteërsje mit d’r opa doa ing hut jebouwd. ‘E kastieël vuur ing prinses’ hauw heë dróp jesjraeve. De hut hant ze ópjeruumd. Bis d’r nieëkste zommer. In d’r herfs hant ze de boomneus jeraaft. Die vole óp ’t jraasveld.
‘De neus druge vier óp d’r zölder,’ zaat d’r opa. ‘Mit Tsinterkloas sjmaache ze da jód.’
Noen is ’t bauw zoeë wied.
‘Iech vräu miech óp d’r Tsinterkloas,’ ruft ’t Sjteersje.
D’r opa laacht.
‘Iech óch.’

Heë keert de bleer bijenee óp inne hoof. ’t Sjteersje deed ze in ing tuut.
Tsezame bringe ze de tuut noa ’t sjtelsje hinger ’t hoes. ’t Sjteersje sjneurt tseruk noa ’t pöats-je. ’t Klömt dróp. D’r opa kunt ‘m hingernoa. Heë duit teëje ’t pöats-je. ’t Sjteersje drieënt mit. Hin en heer.
‘Opa, koam d’r Tsinterkloas óch bij diech?’
‘Wie iech zoeë jroeës woar wie diech, koam d’r Tsinterkloas óch bij miech. Mit d’r Sjwatse Piet.’
‘D’r Sjwatse Piet?’
‘Joa, d’r Sjwastse Piet. Jans lang jeleie. Wie de lu nog nit kanke leëze en sjrieve. Hauwe ze floep vuur d’r duuster. Da sjtooche ze e vuur aa. ’t Lit moeët d’r duuster verdrieve. Dat passeret ummer wen ’t kloar woeët. In d’r mörje. Da hauw ’t lit d’r duuster voetjesjikt. Jans vroeë woare ze da. Zoeë vroeë dat ze e fes d’rva jónge maache. Ze verkleiete ziech. De lu die de naat woare, kroge e sjwats jezicht. Die jónge d’r mond vange um in inne zak tse sjtóppe. Mar d’r mond koam ummer werm oes d’r zak. De lu van de naat neumet me Piet. Sjwatse Piet. Inne miensj sjpieëlet vuur d’r mond. Deë kroog e wies jezicht. Heë heesjet Kloas.’
’t Pöats-je sjteet sjtil. ’t Sjteersje zitst nog dróp.
‘Wat ing sjun jesjiechte opa.’
‘Joa en zoeë blieve ze óp bezuk kome. D’r Kloas en d’r Piet.’
‘Opa, nog ing naat sjloffe, zeët de mama. Da kunt d’r Tsinterkloas.’
‘Wen alles jód jeet Sjteersje, zunt ze mörje hei.’
D’r wink wurpt ziech jet óp. De tek van d’r boom junt hin en heer.
’t Sjteersje sjpringt van ’t pöats-je aaf.
‘Kiek de tek winke. Zouwe die d’r Tsinterkloas al zieë?’
‘’t Zouw kanne zieë. ’t Is inne hoeëje boom.’
An de hank van d’r opa leuft ’t Sjteersje eri. ’t Pöats-je is jód tsouw. ’t Wingt ummer heller. ‘t Hilt d’r opa feste vas. Durch d’r jaad vleie bleer rónk. ‘t Sjteersje deed ing hank vuur ’t jezich. Binne zetse ze ziech an d’r dusj. D’r opa pakt de jietaar. ’t Sjteersje sjtroalt. Ee van zieng ieëtsjte wöadjer woar ‘taar’. Da wiezet het noa de jietaar an de moer. D’r opa pakket ze van de moer. Heë zong. ’t Sjteersje sjtroalet. ‘Doe kieks jraad wie mit de oge va de mam,’ laachet da d’r opa.
Noen zinge ze tsezame. ‘Huur d’r wink wingt durch de bome. D’r Tsinterkloas zal kome.’
An duur fleut d’r wink um ’t hoes.