D'r Tsinterkloas zeët 'm noa.
'Koom d'rbij.'
Heë laacht va hatse.
'Sjwatse Piete! Vier hant d'r sjong vónge!'
D'r Sjwatse Piet hilt d'r roeë en d'r platte sjong
umhoeëg.
'Deë hant vier uvveral jezoeët, óp de ëed en in
de loeët.'
'Dat zeës te jód, Sjwatse Piet. In de loeët en óp de eëd.
Vier zoge d'r sjong óp de eëd ligke.'
De Sjwatse Piete sjtunt noen bij d'r Tsinterkloas
en d'r Sjwatse Piet. Ze keure d'r Amerigo.
Óch deë is vroeë ze werm tse zieë.
D'r Tsinterkloas wiest noa d'r weëg.
'D'r sjong loog óp d'r weëg. Jans plat. Wa, Piet.
Wat hant vier ós versjrókke.'
'Joa,' knikt d'r Piet, 'van 't sjrikke moeët iech hikke.'
'Vier date an e ónjeluk.'
D'r Sjwatse Piet kiekt nog ummer jesjrókke.
'Vier zunt jange zukke, lofe en jónge inne roeë sjong
kofe.'
D'r Tsinterkloas laacht alwerm.
'In 't jesjef hoeëte vier dat, de tswai Sjwatse Piete d'r
inne roeë sjong hauwe. Doe wóste vier, dat uur hei
urjens muet zieë.'
'Vier hant 't hoefiezer van d'r Amerigo vónge,'
zeët d'r angere Piet.
'Joa,' d'r inne Piet wiest hinger ziech.
