Mit jroeëse sjtep sjneurt heë tseruk noa 't kastieël.
De kinger zinge mit de juffrauw nog
jet Tsinterkloaslidjer. D'r sjong is veëdieg.
Deë sjteet midde in d'r krink.
Jroeës jenóg um sjong i tse doeë.
D'r Sjwatse Piet is in 't kastieël aakome.
Heë vertselt d'r Tsinterkloas en de Sjwatse Piete
uvver de kinger oes de klas van de juffrauw Miriam.
En natuurlieg uvver d'r jroeëse sjong.
D'r Tsinterkloas sjtaunt.
'Da mósse die kinger zicher jet in d'r sjong krieje.'
'Óch de juffrauw,' vroagt d'r inne Sjwatse Piet.
'Die kriet dieng roeë sjong,' laacht d'r angere Sjwatse
Piet.
'Dat jeet nit, Piet. Da zient ze 't laoch i mieng zukke.'
'Joa, en diene dikke sjwatse tsieën.'
'Ttsinterkloas, o Heer, da hant de kinger plezeer,'
zeët d'r Sjwatse Piet.
D'r Tsinterkloas laacht ins hatslieg.
'Los joa, Sjwatse Piete. An 't werk.'
