Jediechte van 't Annie Tummers, sjrieft in 't Kirchröadsj en is mitjlied van d'r Dialekverain.

 

Bejrus d`r daag

Kóm, bejrus deë nuie mörje,
drink van `t jraas d`r ieësjte dauw,
kiek went d`r daag in loeët kunt
noa inne voeëjel deë ziech sjtrekt oes zieng rouw.

Beziech ’t wónger van de blomme,
die hü i doezend klure bluie dunt.
Noa de beum die in d`r wink beweëje
elsof die tsezame an `t zinge zunt.

Deet me zoeë d’r nuie daag bejrusse,
is de horizon ónendlieg wied,
zörg weëde kling en jroeës de hofnoeng,
’t kost jee jeld, alling e bis-je van dieng tsiet.


Leëvens dank

Mieng jedanke sjtaune,
uvverlane mit ónjeleuf.
Zommerwermde, is jekieërd
i winkterkouw die iech preuf.

Aofe blieve doezend vroage,
mit ónnuëdieg leed en verdris.
Ieëtsjte sjritte i vakansvräud,
woeëte leed en jemis.

Respektloos umjoa mit leëve,
ing kingerhank die e jeweer vashilt
Went dat de tsouwkunnef is,
wat bliet nog uvver va dis Welt?

Hoffnoeng zal ummer blieve,
ing blom in ing kingerhank.
Nurje mieë e jeweer tse vinge,
vrid is doch leëvens dank.

joelie 2014

  

Nuie daag                                                              

 

Ing sjtrief lit
tseert de horizon
d`r daag kunt óp
angesj wie jister
Erinneróng en hofnoeng
junt zie a zie
de horizon sjtroalt
d`r daag entjeën
Angesj wie jister
inne nuie daag
nui leëve
welkom Vrid.

 

 

Dat verjèse kapelsje

`t Sjteet e kapelsje langs d`r beusj-rank,
mit Modderjoades in e jans kling hoes.
Heur heng zunt vrom inee jevauwe,
andechtieg kiekt ze vuur ziech oes.

Inne klurieje kroedwusj oes de bende,
of ing kingerhank die winkt.
`t Jeliecht zoeë ieëwieg lang jeleie;
jee miensj deë nog an dat kapelsje dinkt.

Modderjoades troeës koam hü jinne vroage,
dat loog besjtimd nit an `t weer.
In dat jans kling verjèse kapelsje,
kneit allewiel alling….. de sjtilte neer.

 

Wirvelende klanke
 

Jeflüster  óp de buun,

oane d`r zaal tse sjture.

Toeëne klinke;

ing sjnoar knapt,

inne sjtille vlók is tse hure.

 

Blare i partietoere

dat papier roesje deet.

Müs-jenssjtil,

went an `t poelt

d`r dieriejent wadend sjteet.

 

Ing hank weëd jehoave

sjweëft durch jen loeët.

Alle oge jerieët,

sjpannoeng tse preuve,

tsezame bejinne verzoeëd.

 

Da basjt `t los,

inne wirvel va klanke;

bejinne óp `t zelfde moment.

D`r dieriejent sjmeit e konzeët

oes lü, noeëte en insjtroement.