Naat

Midzommer. D’r langste daag. De kótste naat. En da nog hits. D’r Joeëhan ziet ’t jebure. De kótste naat weëd vuur hem ing lang naat. Jee oog tsouw kanne doeë. Sjwesend ’t bed oes.
‘Joeëhan, doe mots óch sjöafjer tselle. Dat hulpt,’ zeët ’t Lieza.
Zoeë junt ze tsezame de midzommer naat i. ’t Lieza in inne depe zuet. En heure man ziet alling d’r plavong. Vuur ’t Lieza wakker weëd is e al óp. Heë zitst in e sjteultje hingenum. ’t Lieza sjtaunt dat e al óp is. Het kunt óch hingenum.
‘Bis te al oes-jesjloffe?’
‘Wuer dat woar Lies. Jee oog tsouw jehad.’
‘Has te da jing sjöafjer jetseld?’
‘Joawaal, ing janse kud.’
’t Lieza laacht ins.
‘Woats doe óch d’rbij?’
‘Joa, iech woar d’r bók.’
‘Da has te jód jesjloffe.’
‘Nae, iech woar d’r intsiegste. Hauw vöal tse doeë.’
‘Wat inne dreum man. ’t Is diech jejund.’
’t Lieza jeet werm eri. Bij de duur drieënt ’t ziech nog ins um.
‘Doe d’r dreum en iech de rouw.’
D’r Joeëhan deed ziech de oge tsouw.
Inne kótte daag.