Oesblik
 

Ópins is ’t doa. Vrugjoartemperatoer. Um óp d’r fiets tse sjtieje oane sjniejende kauw. Dat deed d’r Hannes óch. Durch de huevele en dörper mit wingende vastelaovend vane an de jieëvele. Ing vräud durch zie lief. Nog alles vuur ziech. Doch jraad hu óch e moment van umkieke. D’r daag um ’t absjied va ziene kammeraad tse jedenke. Oes-jevare óp ziene leëvenswaeg. Um bij inne oesblik aaf tse sjtieje. ’t Jister vuur ziech tse han. Al die momente die ze tsezame jedeeld han nog tse veule in de pedaaltritte va d’r fiets.
Zoeë jeet e óch wieër. D’r blik vuuroes. De erinneroeng vieët mit ‘m mit. Zicher went e durch ’t dörp vieët mit die wieëtsjaf an d’r kirchplai. Woa ze oeëts óp inne zommerzóndieg aafsjtiejete bij e fes mit knapkapelle moeziek. Ze hant ziech doe mósse losse aafhoale durch inne angere kammeraad mit inne auto. De fietse in d’r bak. Ing jesjiechte riecher.
D’r Hannes fietst mit inne laach durch d’r troer. D’r blik noa vure. Jedrage durch de jesjiechte. D’r daag va mörje. Woa nog zoeëvöal tse verwade is. Óch de jesjiechtens va die d’r nit mieë zunt.
D’r Hannes huet de sjtim va d’r Jan. ‘Alaaf.’
De vastelaovend vane winge hofnoeng.
Wat e fes.