Jezich

’t Is jee weer vuur d’r fiets. Nit de kauw mar de weëg. Jlad. D’r Hannes bekiekt ziech de welt an duur. Va hinger de vinster. Óp d’r ek ziet e inne man sjtoa. Deë hat e jeël jreun jes-je aa. Mit e eënsj jezich hilt e auto’s aa. Doa kiekt me nit al tse vroeë. Inne leufer kunt verbij. Kiekt mui oes de oge. Deë sjtiegt d’r waeg uvver. De auto’s kanne werm durch.
‘’t Is zoeë jet wie de tsiet va noen in de welt,’ bedinkt d’r Hannes ziech. ‘Allenäu lang jezichter. Jet um óp tse sjrieve. ’t Lid va de lang jezichter. Doa is mismód jenóg in de welt.’
D’r Hannes drieënt ziech um. Dat wil e allenäu d’r ruk tsouw drieëne. De lang jezichter rónk va vräud losse zieë. Zieng sjtim klinkt durch ’t tsimmer.
‘Dat is ‘t. Jód um prinse oes tse róffe. Prinsesse losse danse. Konfetti sjnei durch de loeët sjweëve. Ja ’t is jód. Um doa-uvver tse zinge. Tse moale. Tse sjrieve.’
Heë zetst ziech an d’r dusj. Sjrieft, moalt, zingt. Um eroes tse losse fietse. Wie ’t weer an duur óch is.
An duur lofe lu verbij. D’r Hannes klopt op de roet. Heë winkt. Inne laach in de mui jezichter.
Alaaf, hod mód.