Sjikker

Wat e ejentliech nog noeëts jedoa hat. Óp Hillieje oavend e sjtuk fietse. D’r Hannes wil d’r aavank va d’r oavend zieë.
‘Wie ’t lit oes de hoezer ziech bedankt bij d’r duuster um ’t ziech kanne losse sjienge.’ Zoeë neumt heë ‘t.
In de velder is doa winnieg va tse zieë. Zicher noa zoene jrieze mieze daag. Da liecht ‘t bis-je lit va wieds jans jet tse zieë. Dat maat nuisjierig. Lieët ing jesjiechte wase. Mietiesj. Mit eje wöad. ’t Trukt. Dat nimt e mit noa heem. Woa de komende daag wade. Mit inne janse projram.
Deë oavend is e wieër heem alling. In eje jedanke. An vruier. Zicher mit wieëmuud. Mar óch jans vöal dank. Heë jeet in d’r tsiet sjloffe. Kan e ziech zoeë oesraeste vuur mörje.
Kót noa tswelf sjalt d’r tillefoon óp ’t naatskommuedje. Ing kier. Heë sjrukt wakker. Is tse sjpieë um óp tse neëme. Heë ziet wal e berich. Dat tseecht e bild. De loeët i bloa ziech vermiesjt mit paars roza. De sjnei eëd beluut. Woa-i inne boom jeboage in d’r wink mit kaal winktertek sjteet. Wie inne sjpóns deë d’r duuster ópzuugt. Oes ing jreun sjuur sjiengt lit. Dat inne waeg is vuur ing duuster jesjtalt. Óp kingermoas. Óersjprónk. Die inne gids is noa ’t lit. Mietiesj.
D’r Hannes drieënt ziech in ’t kusse. Stille Nacht klinkt. Urjens wied sjpilt ing harmonie.
Heë sjlieft i mit dank an d’r sjikker va lit oes de sjuur.
Krismes wat ing tsiet.
Tsiet.

wieëmuud: weemoed