‘t Woare

Heë loos ’t al e paar daag jeleie in de tsiedónk. Vuur zouwe inne zonnieje daag krieje. D’r Jean hat ziech dróp jevräud. Vrug is e ópjesjtange. Kiekt oes de vinster. Uvver de landsjaf. Nieëvelieg. Ing jardieng verbleecht de klure.  Inne intsele fietser kunt in de mörje rouw langs zie hoes d’r huevel eróp. Deë hat ziech jekleid noa ’t moment va noen. Tsing jraad. Lang bóks, häusje. Nit wied d’rhinger inne fietser in de kótte bóks. Jekleid vuur wat kome jeet.
De zon nimt ziech de tsiet um d’r nieëvel tse lueze. Lanksaam sjuuft de jardieng óp. De landsjaf kluurt ziech. ’t Jieët d’r Jean e jód jeveul. Vertrouwe haode. Wie mies ’t óch kan zieë.
Heë dinkt an inne va zieng bekande. Deë woeënt in ’t  zude boave óp inne huevel. ‘La vérité’, ‘de woarheet’, hat e zie hoes jeneumd. Doa mós me ziech muite vuur doeë. Huevel óp klömme. D’r loeën is d’r oesblik uvver de landsjaf. ’t Zuvere va klure. Wiedaaf noa kótbij. ’t Woare vinge.
D’r Jean deed ziech d’r jas aa. Jeet eroes. E sjtuk d’r huevel eróp. Zelver joa. Muite vuur woarheet. Wiesheet i ziech zelver vinge. Die nimt e mit  noa zie hoes. Um tse moale. ‘t Woare i koens.