Voet

Ze kome werm bijenee. De manslu va de bank. De daag noa d’r Vasteloavend zunt werm doa. Mit e jeveul va jries en mies weer.
‘Wat hant vier jeluk jehad mit ’t weer die daag,’ zeët d’r Dris. ‘Wat hauwe die van ‘t weer nit allenäu vuur e sjleët weer jemeld.’
D’r Hain sjud ins mit d’r kop.
‘Dat zunt lu die nuuks mit Vasteloavend hant. Jenauw wie die in de tsiedónk mit de Vasteloavend sjrieve dat nuuks ‘tse’ darf zieë. Die junne ós de sjpas nit.’
D’r Chris hat ’t ziech ins aajehoeëd.
‘Mieng betste jonge. Al die lu hant besjtimd reët. Mar wat passeert, besjtims te sjliesliech zelver.’
Effe is ’t sjtil. De wies wöad van d’r Chris sjlikke ze ins i. De ledder sjteet teëje d’r ieëtsjte lampepoal. De klone weëde jeruumd. ’t Marij en ’t Sietske lofe verbij. Noa de bus. ’t Ingel likt in d’r waan. ’t Sietske dreëgt zie kinke, in inne juedel óp de brós. De wermde van de mam. Ze woare mit de Vasteloavendsdaag bij de eldere van ’t Marij. De manslu van de bank hant mit hön vrauwlu die daag inne bezuk braad. Um ’t nui kinke tse bewóngere. Ing wólk van e kink. En dat is óch d’r naam woeëde. ‘Wólk’. De manslu winke ze noa. De bus vieët mit ze voet. Zie junt wieër mit óprume.
‘De klone van verbij,’ zuet d’r Dris ins.
Heë jieët ‘m aa vanaaf boave-óp de ledder. D’r Chris pakt d’r kloon aa. Heë bekiekt ‘m ziech ins.
‘Deë jeet nit voet. Bis ’t nieëks joar.’
Me is sjtil. Sjpaart d’r oam vuur ’t nieëks joar. Da losse ze ziech werm hure.
Mit de klone va noeëts voet.  (gotop)