Fenomeen

Ze zunt in ’t tejater. ’t Bertie en d’r Wiel. Noen werm bij d’r Herman van Veen. Jenauw óp dezelfde plaatsje wie vunnef joar jeleie. Vuur d’r Corona. Heë bejrust de lu in ’t bild van de verjange joare. Uvver de tsiet va dik vóftsieg joar. ’t Poebliekoem dat is blieve kome. Zoeëwie heë ’t neumt.
‘E deel is aesj woeëde. Uur zut nog de res doava.’
Heë kan ’t allemoal zage i zie sjpel va laache. Hoemoor mit jans jet meuglieghete hat e i ziech. E sjpel va klanke en beweëje. Mit moeziekante i jeneratsiejoeëne óp de buun. Ze umerme d’r zaal. Zoeëwie zon, wink, reën, tsezame ‘t fenomeen ‘weer’ in de natoer is, zoeë is moeziek, dans, lieteratoer, tsezame ‘t fenomeen ‘Herman van Veen’ in ’t leëve..
Inne roeë droad durch ’t leëve van ’t Bertie en d’r Wiel. Tsezame ópjewase wie vöale deë oavend in d’r zaal. Breit d’r leëvens-blik oes. Óch dizzen oavend. Wiese sjlingere va vräud vleie durch d’r zaal. Inne jenauw bij d’r Wiel óp d’r sjoeës. Vol verwónge-roeng uvver zoeëvöal leëvenslós, junt de lu noa heem. De nieëkste kier zunt ze werm d’rbij. Dat zeët d’r Wiel óch teëje ’t Bertie.
‘Wie dan óch. In aesj of res.’
Mit inne laach deë jans bij d’r Herman huet.
Oes de taesj bij d’r Wiel hingt e sjtuks-je van d’r wiese sjlinger. ’t Danst an duur in d’r wink.
Van ’t fenomeen, Herman van Veen.