’t Kan werm

’t Nuijoar koam mit sjleëg en sjterewólke boave de hoezer. ’t Hauw ziech al daag lang aajemeld. Döks midde in de naat. Jepaaf. Angs voetsjisse. Plaatsj vuur nuie.
De vräud óp e Nuijoar. Mit maizus-jer i blui.
Doe koam de tsiet van óprume. Doeëze vol. I keldere en zöldere. ’t Weëd werm jet leëjer i hoes. Aofe plaatsje mit erinneroeng an die daag in de sjunste tsiet van ’t joar. Zoeë wie me dat zeët.
De Drei Könnegke zörje vuur ’t sjloessjtuk. Ze kanne werm óngerweëgs joa. Noa de coronatsiet. Mit kroeëne óp d’r kop. Tserukweëg in de jesjiechte. Ing boeën in d’r kóch.
D’r sjtal óp d’r plai is leëg. ’t Kink mit de eldere óp de vlóg. Jeluklieg zalle ze óngerdaach vinge. Zoeë vertselt ’t de jesjiechte.
Óp d’r plai sjteet noen inne troeën. Van d’r nuie prins. ’t Vräue óp zietsoenge, óptsug. ’t Kan werm. Mit al de lu. Óch de nuie. Alaaf tsezame. Joa tsezame.e.
Alle jeluk.’