Ingel

De krisdaag woare ’t Marij en ’t Sietske mit hön kinke Ingel bij de eldere van ’t Sietske. Noen de daag d’rnoa bij de eldere van ’t Marij. De ieëtsjte krismes van ‘t Ingel. Sjtoots maache ze inne sjpatseerjank durch ’t dörp. Tsezame duie ze d’r kingerwaan. Hei en doa jeet ing duur óp. Lu kome eroes um ‘t Ingel tse bewóngere. Boese ’t dörp lofe ze uvver d’r waeg noa ’t hoes van d’r sjriever. Zoeëwie jiddes joar. Ze zingen e lidje uvver engele. ’t Ingel kiekt mit jroeëse oge. An ’t hoes van d’r sjriever hingt e kes-je um ing jejsiechte dri tse doeë of ing um mit tse neëme. ‘t Marij wurpt e jeboertskeëtje dri. Al flot jeet de duur óp. Vuur ’t ieëtsjt in al die joare kunt d’r sjriever eroes. Heë hat ing fliekerkeëts in ing hank. Sjteersjer vleie rónk.
‘Uur hat de vluejele oes-jesjlage. Inne krisengel jeboare. Sjtere danse va jeluk,’
zeët e.
In de anger hank hat e inne knoevel. Inne engel. ‘Sjoetsengel,’ sjteet dróp jenieënd. Heë jieët ‘m a hön. Ze legke ‘m neëver ’t Ingel in d’r waan.
‘Dank,’ zage ze mit inne vrundlieje laach en junt tseruk noa ’t dörp. Sjtere sjtroalend.
‘Ing wólk engele drieft langs inne himmel va jeluk,’ fluustert d’r sjriever.
Heë sjrieft ’t óp e brifje. Duit ’t in ’t kes-je.
‘Vuur ’t nuijoar.
Um mit tse drieve.
Um tse dele.
Alle jeluk.’