Hiert

’t Rent al d’r janse mörje. ’t Bertie en d’r Wiel sjtieje in de bus. Vurrieje waech bellet hön klingkink.
‘Oma, opa, komt uur óch. Iech bin hiert’.
Doa broechete ze nit lang uvver noa tse dinke. Ze junt hu d’rhin. E krissjpel óppen sjoeël. De bus trukt óp. D’r Wiel kiekt eroes.
‘Iech han jaar jee kris-jeveul.’
‘’t Zunt óch komiesje tsiete, Wiel.’
‘Is dat nit van alle tsiete, vrauw? ’t Jieët wal ummer jet wat nit feslieg is.’
Ze kieke sjtil vuur ziech oes.
‘Iech dink, Bertie dat ’t óch d’r leëftsiet is.’
Zieng vrauw sjwiegt. Die letste zin van d’r Wiel bliet e bis-je hange.
Óppen sjoeël is me jans besjeftiegd mit krismes. ’t Klingkink vräut ziech um de oma en d’r opa tse zieë. Ze zitse tusje al die angere eldere en jroeës-eldere i. De juffrauw vertselt en sjpilt de kris-jesjiechte tsezame mit de kinger. D’r Wiel zingt de lidjer va hatse mit. Zicher die oes vruiere tsiete. De jesjiechte van e kink, Maria, Joeëzef, engele, aos, eëzel, sjöaf, hierte hilt zieng weëd. De kraf van ’t ainfache. Zoeë duudlieg. Woa ’t umjeet. In alle tsiete. Sjenkt vräud. Oane jlieter.
Hei en doa veëgt me ziech ing troan aaf. Sjtoots zunt ze en jereurd durch hön klingkink. Zoeë junt ze noa heem. An duur rent ’t nog ummer. ’t Bertie en d’r Wiel lofe tsezame ónger d’r sjirm. D’r Wiel sjlikt ins.
‘D’r hiert hat de sjöaf óp ’t drueje.’
’t Bertie kiekt ‘m aa.
‘Joa, óp ’t drueje van d’r vrid.’
De bus kunt. Ze sjtieje werm i. Mit vräud óp krismes.