Oeszukke

Midde in d’r zommer kan e doa wal ins aa dinke. D’r krisboom hoale bij ’t Traud en d’r Harie. D’r pap mit zieng famillieë. De döatesj, manslu, klingkinger. De wermde van d’r zommer rónk d’r winkterboom. Jreun va blieve. Zoeë zunt die tswai óch. ’t Traud en d’r Harie. Hatslieg, jiddes joar alwerm zunt ze doa. De sjpas va krisbeum verkofe. Krisbroeëd bakke. Glühwein, sjokkelade milch oesdele. Óch dis joar zunt ze werm doa. Ze bejrusse de lu oes de noabersjaf.
’t Oeszukke van d’r boom is e sjtuk óp ziech. Jidderinne hat wal inne óp ’t oog. Haode inne boom vas.
 ‘Dat is inne sjunne. Iech ving dem óch wal sjun. En wat zeës te va dem?’
‘Zoeë jong dat vruier óch al,’ laacht d’r pap.
‘En wie woeët da inne boom jekoaze,’ vroagt ’t Mia, e klingkink.
‘Deë van de oma,’ zeët zieng mam.
‘En noen deë van d’r opa,’ zeët ’t Mia.
D’r pap sjtriecht ‘m uvver d’r kop. Ze blieve nog e tsietsje bij ’t Traud en d’r Harie. Wen ze noa heem junt, sjiemert ‘t. Inne inkele sjteer is tse zieë. Ze winke ins. Tsezame drage ze d’r boom. D’r opa vuuróp mit ’t óngersjtuk. De klingkinger haode d’r kiets vas. Inne sjtamboom. Ze legke ‘m in d’r jaad.  In ’t tsimmer sjtaeche ze ing keëts mieë aa óp d’r adventskrans. Boave d’r dusj jeet de lamp e paar moal oes en aa. D’r pap knikt.
‘Joa de oma vingt ’t óch inne sjunne boom.’
’t Mia jeet noa de vinster. ’t Sjtikt ing hank óp. Um tse winke.