Haof aujoes

Heë vingt ’t aa tse merke. D’r sjieëmer kunt e bis-je ieëder. Haof aujoes. De mörjezon jet sjpieëder. D’r zommer lieët al daag lang zieng hoeëg temperatoere veule. ’t Is vuur d’r Hannes inne huegdepónk in ’t joar. In alle vrugde óp d’r fiets.
Heë vertrukt mit ’t jes-je aa. Noa de keul huevele. Durch de ieskeldere van de daler. Langs en uvver baache. De sjpore van inne drueje zommer kan me al jet bemerke. De tinte in de klure endere ziech. Koom nog tse zieë. Evver d’r Hannes preuft ‘t. Wen de zon jet huegde hat kraeje, trukt e ’t jes-je oes. Óp de landweëg kunt jet va verkier. Vuur de hits is e werm heem.
D’r daag beleëft e vanoes d’r sjatte. Leëze en e sjlöfje d’rtusje durch. In d’r oavend sjpieëlt e mit zieng jedanke. Bis in ’t keëtselit. Nit lang. Ing sjwese naat waad. En da die vrugde. Ummer jet sjpieëder. Mar vrug jenóg. Um de ieëwiegheet tse preuve.
D’r Hannes óp d’r fiets. De rouw zukke. Ziechzelver vinge. Jóddemörje. Sjunne daag.