Körpersjproach

E oaliegsmentje zitst óp d’r rank van de roet in de duur. Vuur d’r Hannes is ’t inne jrós. ’t Vrugjoar óngerweëgs. Vuur ’t ieëtsjt noa ing lange tsiet maat e hu werm ins inne jroeëse toer. In de winktertsiet hat e jet klinger sjtukker in d’r trengel jefietst. Al flot bemerkt e ‘t. ’t Is nog nit allenäu zoeë jelenkieg. De kneie winktersjtief. De bee drieëne losse oane vöal droek. Ziech de tsiet neëme. ’t Is körpersjproach. En doa loestert e hin.
De mörjezon veult ummer jet wermer aa. Alling d’r wink hilt ’t frisj. Langs de wasserkank zukt heë ziech ing bank. Oes d’r wink. Um de kneie óp rouw tse losse kome. Heë sjtaart noa ’t wasser. ‘t Sjtreumt verbij. Zieng jedanke junt mit. In de tsiet. Erinneroenge drieve. D’r daag va hu jolft. Jedanke va leed en ieëlend. Va wiedaaf noa kótbij. ’t Bild van e kink. Mit de mam óp de vlóg. Het winkt noa d’r pap. Deë bliet hinger. Troane drupe va leed.
Perle blinke in ’t wasser. E jesjenk van de zon. D’r Hannes sjtiegt óp. Tek drieve óp ’t wasser. Heë vieët in de sjnelheet mit. Óch de perle. Óp de jolve. Zoeëlang d’r sjien van de zon sjtroalt. D’r Hannes wil ‘m sjenke. Va kótbij noa wiedvoet. De jolve van ieëlend uvversjpeule.  
D’r Hannes vrieft ziech uvver de kneie. I pedaaltrit noa heem. ’t Wasser bliet hinger. ’t Troanebild van ’t kink vuur ziech. Heem kruuft  ’t oaliegsmentje hoeëjer óp de roet. Oeskiek óp ’t vrugjoar. Óp vrid. Körpersjproach. Oes ’t hats.