Oersjprónk

Jenauw wie ’t vurriegs joar sjteet d’r Kep in ‘t tsimmer. Ónger ziech alling. Heë kiekt eroes. Dreikönnegke. Oane de angere könnegke. D’r Melt en d’r Balt. Óch d’r Sjteer nit. Ze hauwe jedaad dat ’t fes mar ee joar nit durch zouw joa. Mar dat vilt teëje. Óch dis joar mit leëg heng. Jing jesjenker en jinne sjteer. D’r waeg langs de hoezer en de wieëtsjaf weëd nit jelofe. Ze hant ziech waal jesjpraoche uvver internet. D’r Kep hauw nog mit de jedanke jejspieëld um ’t fes diejietaal tse viere. Mar vroeë is doa jinne mit. De wissensjaf kan vöal. Zoeëjaar masjienger losse dinke. Evver ’t jeveul is ing anger zaach. Doa-i zitst d’r oersjprónk van ’t fes. ’t Sjpel va de jesjiechte. Va de Dreikön-negke. Zinge, sjenke, zörg, dele, vräue. D’r Kep dinkt an de wöad van d’r Melt.
‘De tsiete endere ziech noen eemoal. Oeëts is ’t fes urjens aajevange. En doavuur besjtong ’t óch nit.’
D’r Balt vroaget ziech aaf: ‘Wat woar d’rvuur da?’
D’r Sjteer kroog doe inne laach in ’t jezich.
‘Dat sjteet in de sjtere. En doa hauwe de Könnegke versjtank va.’
Joa dinkt d’r Kep.
‘Oeëts is alles urjens aajevange.’
Heë zuet ins.
‘En bliet durchjoa. Wie dan óch.’  
Heë zetst ziech an d’r dusj. Pakt ziech de tsiedónk. Heë leëst jet uvver d’r Webb-telescoop. Vleit angerhaof mieljoeën kilometere wied voet. Jeet ’t heelal bekieke. Mit ing raket. D’r kamieël va dis tsiet. Kiekt tseruk in de jesjiechte. D’r oersjprónk. Bringt ze bis hei. An d’r dusj van d’r Kep. Deë hoft en jeleuft in ’t sjpel va de komende tsiet.