Sjnieje

An d’r sjloes van ’t joar sjteet in de tsiedónk e vroage-sjpel. ‘t Jeet uvver ’t aafjelofe joar. Um nog ins tse uvverdinke. Misjien óch inne blik óp ’t komende joar. D’r Wiel hat zieng antwoade aa-jekruutsd. Lekt de pen neer. Sjleet ‘t blad um. Doa sjtunt zinne die me hat i-jesjikd. Jedanke uvver de tsiet. Mit intresse leëst d’r Wiel ze. Aaf en tsouw kiekt e eroes um wat e leëst tse uvverdinke. Went e óngenaa de bladzie kunt, pakt e de pen alwerm. Knauwelt ins dróp. Da sjrieft e an d’r rank van de bladzie ing zin. Heë leëst ze e paar moal. Ieëtsjt vuur ziechzelver en da helóp.
‘In ’t verbij joa zitst d’r aafsjtand noa mörje’.
’t Bertie huet ‘t. Het kunt hinger ‘m sjtoa. Leëst de zin óch ins vuur ziechzelver.
‘Doa mós iech nog ins jód uvver noadinke, Wiel.’
‘Bertie, nim diech de tsiet. E jans joar. Inne janse aafsjtand um tse uvverdinke.’
Oes e sjaos van de kas pakt d’r Wiel ziech ing sjier. Heë sjniet de zin oes. Mit e sjtuk plekband hingt e ze óp de tejelmoer in de kuche.
‘Joa Wiel, dat is wirklieg jet um uvver noa tse dinke.’
‘Bertie, nim diech de tsiet,’ zeët d’r Wiel nog ins.
Da waad e effe.
‘Um sjtil tse sjtoa bij ’t wieër joa.’
’t Bertie laacht ins.
‘Óch jet um oes tse sjnieje.’
D’r Wiel knikt en laacht.
‘Joa sjnieje oes ’t aod joar. En plekke in ’t nui joar.’
Heë vouwt de tsiedónk tsouw. Ze kieke ziech aa.
‘Jelukzieëlieg Nuijoar.’