Lof

’t Is sjtil óp d’r plai. Raest oes van inne daag moeziekfes. Veëdieg vuur d’r nieëkste. D’r Joeëhan maat zieng mörjerungde mit d’r hónk. Mit werm daag deet e dat zoeë vrug wie meuglieg. Jister hant ze mit de noabersjaf bijenee jezaese. Óp d’r sjtoep. Bis in d’r duuster. Mit moeziek um tse viere. ’t Hoes mit vane  jetseerd.
’t Jevilt ‘m, d’r Joeëhan. De rouw. Heë preuft nog ’t fes va jister. Óch d’r nuie daag deë waad. In inne ek van d’r plai vingt inne man aa tse kere. D’r Joeëhan lieët d’r plai hinger ziech. Nimt ing ziesjtroas. Ónger vane durch. Noa de velder en d’r busj. Bij de sjporthal hingt ing blauw jeël vaan. Ing vrauw mit e kink kunt eroes. D’r Joeëhan jrust ze. Ze laache en winke.
‘Adieë’, ruft de vrauw.
Mit d’r klank van oes heur eje sjproach. Óch d’r Joeëhan laacht.
‘Inne sjunne daag.’  
De vrauw verzukt ’t hem noa tse doeë. Dat vilt nit mit. Mar d’r laach zeët jenóg. Vrundliegheet verbingt. ’t Is moeziek. Jet um de vaan oes tse sjtaeche. I wat vuur kluur dan óch. Ze neëme ’t mit noa heem. Hoffentlieg vuur de vrauw en de kinger al flot. Ze winke nog ins noa ee. Lofe da durch.
D’r Joeëhan veult ziech riech mit d’r hónk óp d’r vrujje mörje. I rouw. Riech um wöad va welkom mit lu va wied uvver de welt tse dele. ’t Is moeziek oes de huekste klas. Mit lof van de jury!