Vadderdaag

Inne daag um heem tse zieë. Tse zitse óp inne jetseerde sjtool. Mit tseechnoenge en nog mieë mit wat de klingkinger óppen sjoeël jemaad hant. Doa is wal ummer ing juffrauw of inne meester die de vaddere en de opaats hoeëg wille losse leëve. Ze hauwe ’t wal ins druvver jehad. De manslu van de bank. Ze zunt sjaloeës óp de keëls an de anger zie van de jrens. Die trekke ónger hön inne daag lang rónk óp d’r vadderdaag. En dat is ummer mit himmelvaat. Me hauw al dökser ’t heem verzoeët jet angesj van ’t fes tse maache.
‘Nuuks d’rva,‘ kroge ze tse hure. ‘Sjtunt hei de kinger vuur de duur mit zaachens die ze óppen sjoeël jemaad hant vuur uuch.’
’t Intsiegste antwoad wat ze jove woar: ‘Die sjeël sjoeël.’
Evver wie ze ’t nog ins druvver hauwe, doe sjprong d’r Karl reët.  
‘Wits te wat? Inne vadderdaag vuur heem en inne vuur ós.’
D’r Andris sjuddet mit d’r kop.
‘Dat vinge ze heem noeëts jód.’
’Joawaal, Andris. Vier sjenke de vrauwlu e nui kleed en da zunt die vroeë um ós inne daag kwiet tse zieë.’
En dat hat jeklapd. Doa trekke ze da. Ing keulboks mit bliksjer beer óp ’t óngersjtel van inne auwe kingerwaan. Dem trekke ze an ing koad mit. Inne monnekasjpiller vuuróp. En jidderinne inne flachman mit sjnaps in de vóttetaesj. Wen ze in d’r noamiddieg bij de bank tserukkome, is de keulboks leëg. D’r flachman wirklieg flach. En weë zitse óp de bank? De vrauwlu. De manslu kieke nit mieë zoeë sjnak.
D’r Karl ruft: ‘Iech wós nit dat vier zoeëvöal vrauwlu hant.’
‘Joawaal’, ruft de vrauw van d’r Dris en die krient allenäu e nui kleed.’
D’r Hain fluustert d’r Karl in ’t oer.
‘Wen vier mar jet uvverhauwe vuur ’t nieëks joar.’
D’r Karl laacht ins.
‘Vier hant nit jezaad, wienieë ze dat kleed krient.’ Heë waad effe. ‘Bij d’r nieëkste oesverkoof.’
‘Iech han ’t wal jehoeëd Karl,’ zeët zieng vrauw.
D’r Dris loert ins in d’r flachman.
‘Ing druup is nog dri. Die han iech alvas vuur ’t nieëks joar.’
D’r monnekasjpiller sjpilt nog ee sjtreufje. ’t Kan mar ee zieë.
‘Vater ist d’r beste.’