Bij ’t absdjied van inne vrunk, d’r Ger Hovens, zamsdieg drutsing november

D’r Jer

‘Zwölf Räuber’ klinkt. Sjwester en breur bringe hem binne. E lidje zoeë bekankd oes de kingertsiet. Heem bij de mam en d’r pap. Inne platesjpiller in e kóffer ónger d’r radio.
’t Heemjeveul jeet mit ‘m mit. D’r Jer zieng letste rees. Sjpraechere tseje de weëd van hem. Vräud sjenke. Betrókke. Zörg han.
Bilder weëde jesteechd van óngerweëgs zieë. Durch de landsjaf. Sjpas sjträue. Jedrage durch moeziek. Zengere va doe bis noen.
D’r zaal hat ziech jevöld mit famillieë, vrung, bekankde. Bis an duur. Inne troeës um d’rbij tse zieë.
D’r waeg van ins ’t joar lofet heë óp ziene namensdaag noa Wittem. Noa ziene sjtuuts d’r Gerardus. Tsint vuur vöale. Ze kome mit auto’s, busse va wieë en zieë. Tse vós vuur ziech alling, i jroepe. Dis joar jeet d’r waeg vuur d’r Jer wieër wie Wittem. Kótbij d’r Gerardus. In ’t ónendlieje.
Bij ’t voetjoa sjpilt e lid. ‘Er zijn geen wolven in het bos’.
De lu óp waeg noa heem. Ze neëme ’t lid mit. Troeës. In ing sjtroas vieët d’r Kloas óp zie peëd. Tsint vuur kinger. Ze winke en laache. Lofe hinger ‘m aa. Vräud.
Rui-ieg is de sjtroas. Inne jrós klinkt. An d’r Jer.  

blieve in ’t joa
doe bliets
jekluurde vrunk